ONWAARDIG
POLITIEK
SPEKTAKEL
WE GAAN OP REIS
OsJ
Zaterdag 9 juli 1966
28e jaargang Nr 28
Buigende nekken van vlaamse liberalen
en icaalse federalisten
Voorrang voor de sociale
en ekonomiselie problemen
De so hntg gekoesterde droom wordt ieer heli jhheid i
a
voor allen
EEDAL'TIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETEKÏ-NIELTVSTRAAT, 61
GEXT - Tel. 23.57.95 (1 lijnen) Postctieckrekentng 567.33 «Heï
Licht» Vooi abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden
Ver. nltgerer A. DE 'iEL'LENEIR. St.-lTetersnieuwstraat 61 Gent.
S.E Kamer is verleden week het toneel geweest
van een onwaardig spektakel. Een wetsvoor
stel dat ertoe strekte het universitair onder
wijs in Vlaanderen te vervlaamsen werd niet eens in
overweging genomen. Met andere woorden: Men zou
deze Vlaamse eis niet eens bespreken
Een onwaardig spektakel was het omdat eens te
meer is gebleken hoe gauw alle principes overboord
worden gegooid wanneer de machtige Franstalige
pers in ons land de gemoederen heeft warm gestoofd.
De Brusselse bourgeoisie heeft haar slag voorlopig
thuisgehaald.
De eersten die de nek hebben gebogen zijn de
Vlaamse liberalen. Zij hebben anti-Vlaams gestemd
en het ligt er vingerdik op dat ze nog altijd de tol
betalen van de liberale verkiezingsoverwinning in de
hoofdstad, die de Brusselse liberalen onder het mot
to «oase francophone» wisten te boeken.
De liberale partij in Vlaanderen is met huid en
haar verkocht aan het Brussels franskiljonisme.
De tweeden die hun vest hebben gedraaid zijn de
Waalse federalisten.
Wat een bezorgdheid hebben dezen_tenfoon ge
spreid voor een katolieke universiteit in het Vlaamse
landsgedeelte
Het «elk baas in eigen huis» werd nu plots «wij
hebben bij u ook nog wat te zeggen...» en ze deden
het... want ze stemden tegen de inoverwegingneming
van het wetsvoorstel-Verroken.
De redenen die ze daarbij aanhaalden grensden
aan het belachelijke. De Luikenaar Merlot verklaar
de warempel dat hij en zijn politieke vrienden het
deden omdat het voorstel te weinig aan federalisme
inhield.
Eigenaardige logika Zouden diezelfde volksverte
genwoordigers ook een pensioenverhoging van 2.000
frank aan de arbeiders weigeren omdat deze de twee
derden der bezoldiging nog niet zou brengen
In elk geval, het is weer eens gebleken dat de Vla
mingen niet te veel moeten rekenen op het begrip
van de Franstalige parlementairen. Dit is zeer spij
tig want dat zou zoals Verroken het zei het
probleem kunnen verplaatsen van het parlement
naar de straat.
Zulks ware uit dubbel oogpunt te betreuren. Eer
stens, omdat de voorstanders van de dialoog, waar
bij we ons rekenen, er niet door gediend worden.
Tweedens, omdat in ons land andere problemen voor
rang moeten hebben op de Leuvense universiteit
sociale en ekonomische vraagstukken, waarvoor het
weldra nodig zal zijn dat Vlamingen en Walen een
drachtig naar oplossingen zullen streven.
Wij denken bijvoorbeeld aan het probleem der
ziekteverzekering en de jongste maatregelen die de
a-sociale regering-Van Den Boeynants heeft geno
men en waarvan alle zieken aan beide zijden van de
taalgrens het slachtoffer worden. We denken aan de
ekonomische toestand in zekere gewesten in Vlaan
deren en Wallonië, waardoor het de arbeiders niet
mogelijk is werk te vinden in eigen streek.
De vervlaamsing van de Leuvense universiteit
zoals destijds deze van Gent is een rechtvaardige
zaak, doch ze mag de Vlamingen niet doen vergeten
dat er in België nog andere eisen te stellen zijn, voor
al door diegenen die van de vrucht van hun arbeid
moeten leven, en die op verre na nog niet bekomen
hebben waarop ze recht hebben.
P.D.B.
De tijden
veranderen
In de laatste dagen zijn er
in onze pers hee! wat belang
rijke artikels verschenen over
hangende vraagstukken. Wij
hebben allemaal kunnen lezen
welke grote distortie de stem
ming over het wetsvoorstel
Verroken in onze partij heeft
teweeggebracht. De Walen
hebben anders gestemd dan
de thamingen.
Op de keper beschouwd was
het voor onze Vlaamse socia
listen toch onmogelijk de Bis
schoppelijke Bulle omtrent
Leuven in het gelijk te stel
len! <Wij spelen gevaarlijk
spel», schreef de bekende
socialistische kommentator
Shannon in «Germinal».
Maar niet zo gevaarlijk,
meende daarop Le Peuple
die terecht onderlijnde, dat
alle socialisten in de grond
van de zaak het erover eens
zijn. om vast te stellen, dat
geen enkele katholieke, noch
kerkelijke instelling voor het
ogenblik in staat is het pro
bleem Leuven op te lossen. De
ene kerkelijke en katholieke
instantie is in deze zaak in
opstand tegen elkaar.
Er is maar één oplossing
meer mogelijk gaan wij dus
over Leuven te deklerikalise-
ren! Want deze reuzen-uni
versiteit, tot heden altijd een
bolwerk van de katholieke
godsdienst en levensbeschou
wing moet, om leefbaar te
blijven, financieel voor 98%
gespezen worden door de Bel
gische Staat en dus met qc
financies van eenieder!
Moest de zaak behendig
aangepakt worden, het is niet
onzeker dat een dergelijk
voorstel een meerderheid zou
vinden zowel in de Kamer als
in de Senaat.
Wij, socialisten, zullen ech
ter bij dit probleem het noor
den niet verliezen. Zoals in de
zaak Brussel moeten wij
steeds een onderscheid maken
tussen hetgeen rechtstreeks
onze belangen kan dienen en
wat niet.
Zelfs in de veronderstelling
dat Leuven zogezegd gedekle-
rikaliseerd zou worden, wil dit
nog niet betekenen, dat de
katholieke scepter er niet
meer zou zwaaien. Men ver
andert niet een eeuwenoude
traditie in één of in tien jaar.
Wij moeten in deze zaak
bloednuchter blijven. Want
wij hebben reeds twee Rijks
universiteiten, die volgens
vaste maatstaven kunnen uit
zwermen. En wij betwijfelen
het grotelijks of met al deze
uitzwerverij wij wel op de
goede weg zijn. Want de we
tenschap heeft zich heden bo
ven allerhande filosofische
bespiegelingen verheven.
Wij moeten steeds de wer
kelijkheid voor ogen houden.
De wetenschap moet in de
eerste plaats in dienst gesteld
worden van de produktie, dat
wil zeggen in dienst van onze
levensstandaard.
Met groot genoegen hebben
wij kunnen vaststellen, dat in
de geest van de studenten van
Leuven, de deklerikalisatie
ontzettend veld heeft gewon
nen. Zij willen in dienst staan
van een logische Staat en
niet in dienst van een onlo
gische kerk.
Het geloof dat de Staat iets
beter kan inrichten dan de
Kerk, heeft veld gewonnen!
Met grove woorden hebben de
studenten zekere waarheden
die ,ons duurbaar zijn, overal
bekend gemaakt- Er werd wit
of zwart aangetoond dat de
Hogere Prelaten niet meegaan
met de wil van het volic. En
dat is hoofdzaak. Hoe er in
het Parlement tenslotte ge
stemd werd is bijzan'"
