Drie maanden
nieuwe stijl
99
99
Zaterdag 30 juli 1966
28e jaargang Nr 31
mmsm
mWm
Voor velen ligt het werk voor anker; wij wensen hen een prettig verlof
Niets dan bluf
En wat nu
Onmondigheid
bij de
christen-demokraten
voor
i allen
KEDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT «4
GENT - Tel. 25.57.95 (4 lijnen) - Postcheckrekening 5G7.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever A. DE KEULENEIR, St.-Pietersnieuwstraat 61 Gent.
Een
karpersprong
begroting
van 232
miljard
Op het vlak van de regering
is men bezig de nieuwe be
grotingen op te maken. Vol
gens de laatste gegevens zou
de rijksbegroting niet minder
dan 232 miljard bedragen.
Wij noemen een dergelijke
begroting enorm. Het is daar
enboven een openbaar schan
daal
Enkele maanden geleden be
weerde de PVV, dat wij op
een te hoge voet leefden en
dat de staatsfinanciën dodelijk
ziek waren.
Volgens de ex-liberalen
moesten wij de riem toehalen
Op zijn -minst kan men /eg
gen, dat toen wij met de CVP
de regering Harmel vormden,
wij ons een ogenblik in de war
hebben laten brengen door
het geroep en de wartaal van
de P.V.V.
Wij hebben er ons toe laten
bewegen hogere onrecht
streekse belastingen te aan
vaarden. In eigen partij heb
ben wij enkele moeilijke mo
menten beleefd, omdat velen
onder ons. niet geneigd waren
de financies te scheppen, no
dig voor onze politiek.
Uiteindelijk hebben wij deze
verhoogde financies aan
vaard En wat zien wij nu
Deze ongeluksregering CVP-
PVV zal van deze hogere in
komsten ruimschoots gebruik
maken om haar dwaze politiek
door te zetten en de rijks
begroting van 200 miljard in
1966, op te voeren tot 232 mil
jard voor 1967
En dit alles wij herhalen
het nogmaals dank zij de
offers die wij aan het land
hebben gevraagd ten tijde van
eerste-minister Harmel.
Welke besluiten kunnen wij
uit dit alles afleiden Heel
eenvoudig deze: dat wij,
socialisten, tijdens de twee
vorige regeringen een goede
politiek hebben gevolgd. ONZE
FINANCIES WAREN NIET
ZIEK. Wij hebben ons door
de PVV laten beliegen. De
huidige regering doet niets
anders dan de ingeslagen weg
voort bewandelen. Van een
«nieuwe stijl» is er hoege
naamd geen sprake. Zij is
reeds zeer tevreden de door
ons aangebrachte centen te
kunnen oprapen. VANDEN
BOEYNANTS, ALS EERSTE-
MINISTER, EN DECLERCQ
ALS HULP EERSTE-MINIS
TER. ZIJN NIETS ANDERS
DAN PROFITEURS
Trouwens, deze twee heren
hebben het niet eens onder
stoelen of banken gestoken.
Ze hebben in het openbaar
verklaard dat hun «karper-
sprongbegroting voor 1967 zal
mogelijk gemaakt worden
door de fiskale inkomsten
letterlijk uit te persen en ook
door de hogere belasting, ge
stemd door de vorige ploeg».
Het erge van de zaak is, dat
deze ministers de fiskale op
brengsten niet zullen gebrui
ken in de zin zoals wij het
zouden gedaan hebben: FEN
VOORDELE VAN DE GANSE
GEMEENSCHAP! EN VOOR
AL TEN VOORDELE VAN DE
SOCIALE GERECHTIGDEN
EN VAN DE EXPANSIE
Wij zullen op het verteer
van deze heren zeer nauw
letten
i -
éLl&m
■M
S fóÉ
v.
'V
y.n
De regering Van den Boey-
nants is drie maanden oud.
Zoals bij een baby die een
eerste tandje heeft gekregen,
werd deze gebeurtenis druk
gekommentarieerd.
De gelukkige vader, «mon
cher Paul», en de veter, die
Vandenaudenhove heet, heb
ben warempel te dier gelegen
heid perskonferenties belegd.
De eerste om te betogen hoe
welvarend de spruit is; de
tweede om te zeggen welke so
berheidsregime het jongetje
moet volgen.
Elkeen had er zijn zeg over
en zoals men allicht kan ver
onderstellen werd het belang
van de gebeurtenis nogal op
geschroefd.
Er werd veel gepraat, veel
meer woorden verspild dan da
den gesteld.
Partijvoorzitter Leo Collard
heeft in een aantal artikelen
de lijkschouwing gedaan van
de nieuwe stijldie de heer
Van den Boeynants plechtig in
zijn vaandel had geschreven.
Er bleef van deze stijl niets
over dan bluf.
De eerste-minister en zijn
ploeg stonden in hun hemd,
neen nog erger, want Leo Col
lard had hun ook dit kleding
stuk niet meer gelaten!
De waarheid is verbijste
rend. De regering Van den
Boeynants heeft niets ge
bracht dan geknoeiBe
snoeiingen in de sektoren van
het onderwijs en de ziektever
zekering waar ze niet moch
ten plaats hebben en enke
le sociale verwezenlijkingen
die wie zcu het durven ont
kennen reeds waren aange
kondigd en voorbereid door
het kabinet Harmel-Spinoy.
En let ivelin de verklaring
van de vorige regering toer
den niet alleen de maatrege
len op het sociale gebied aan
gekondigd voor 1966, doch
werd meteen gezegd dat deze
in grote trekken weergaven in
welke mate de sociale voor
uitgang voor de daaropvolgen
de jaren zich diende te vol
trekken. Elkeen was hierover
akkoord. Er zou geen sociale
pauze komen.
Over wat in 1967 en later zal
gebeuren op sociaal gebied
wordt door de heer Van den
Boeynants en konsorten on
danks hun woordenvloed in
alle talen gezwegen!
Denken betrokkenen dat
hun ploeg het zo lang niet zal
uithouden? Of zwijgen ze om
dat ze heel goed weten wat
er aan de hand is?
Van 1967 af wordt zo deze
regering aan het beioind blijft
een periode van sociale pauze
ingeluid, of liever, dat zal men
trachten te doen. Men kan ivel
gissen van welke kant het be
vel komt. De PVV-voorzitter
Vanaudenhove, wiens partij
leeft uit de hand van de
Groot-Financie, moet immers
bepaalde beloften inzake be
zuinigingen in de sociale sek-
tor inlossen. Hij heeft reeds
lang aangekondigd dat aan al
die onrechtstreekse lonen
maar eens een einde moet ge
steld worden.
Wij vragen ons af hoe de
christen-demokraten zullen
reageren op de sociale afbraak
die ons te wachten staat. Ze
dragen de regering Van den
Boeynants niet in hun ha.rt,
Maar ze verdragen ons inziens
te veelZe laten aan de belan
gen der arbeider tornen en dat
is onaanvaardbaar.
Deze tekortkoming doet zich
vooral gevoelen op het poli
tieke vlak want waar de chris
telijke arbeiders geen rekening
dietien te houden met de rem
mende krachten, namelijk in
de schoot van de christelijke
vakbonden, wijzen ze alle so
ciale stilstatid krachtdadig
van de hand.
Eigenaardige mentaliteit!
Zodra de christen-demokra
ten in politiek verband mede
aan de tafel zitten met hun
partijgenoten van de meer
begoede standen blijken ze te
zwak of te onmondig om hun
zienswijze tot recht te laten
komen. Ze vormen het deel
van de CVP dat steeds aan het
kortste eind trekt.
Men heeft zich afgevraagd
of het wel handig is geweest
vanwege de BSP om drie
maand geleden te hebben ge
zegd «Ja tot de CVP, neen tot
Van den Boeynants
Indien de politieke toestand
verder in de zin van de nieu
we stijl» blijft evolueren, zou
weldra blijken dat dit ant
woord nog dient gewijzigd te
worden in een «Neen tot de
CVP en een ja tot de christen-
demokraten of minstens een
«ja» tot een waarachtige chris
telijke volkspartij, ontdaan
van de reaktionaire en konser-
vatieve krachten, die tot dus
ver haar hébben beheerst en
hun wil hebben weten op te
leggen.
Zal men het zover laten ko
men?
PD.B.
