Het Socialisme
van P. H. Spaak
Eindelijk een
gemeenschappeli j k
landbouwbeleid
Zaterdag, B augustus 1966
28e jaargang - Nr 32
Fosfoorplukster bij avondschemer
UI
O
%/i
Z fib
voor
allen
KEDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETEBSNIEUWSTRAAT <14
UENT - Tel. 25.57.95 (4 lijnen) - Postcheckrekenlng 567.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever A. DE KEULENEIR, St.-Pletersnleuwstraat 64 Gent.
Het is een feit dat sommige
radio- en T.V.-uitzendingen
enorme schade kunnen berok
kenen aan de betrekkingen
tussen Walen en Vlamingen,
zo ze op geen verstandige wij
ze worden gepresenteerd.
Dit werd vorige week door
«Neuf Millions» een uitzen
ding die doorgaans een pluim
verdient voor haar degelijke
reportages bewezen.
Twee Waalse arbeiders uit
het Centrum werden in de uit
zending van 27 juli aan het
van deze arbeiders klonk geen
enkel woord van geringschat
ting voor hun Vlaamse kame
raden.
Maar hoe schromelijk over
dreef één hunner wanneer hij
zich volgende overwegingen liet
ontvallen: «Nu is er geen kwes
tie meer voor hen (de Vlamin
gen) naar hier te komen. Ze
zijn er enorm op vooruitgegaan
en het zijn wij die naar gin
der moeten gaan werken. Het
is formidabel: wij zullen ons
dat Vlaamse arbeiders in Wal
lonië hun brood moeten gaan
verdienen lang niet voorbij is.
Nog dagelijks trekken dui
zenden Vlaamse arbeiders over
de taalgrens om er te gaan
werken en velen zijn nog een
ganse, week van huis. weg.
Ten tweede, dat het onjuist
is dat Waalse arbeiders uit het
Centrum in groten getale in
Vlaamse gewesten gaan wer
ken. De grote slokop van ar
beidskrachten uit het Centrum
GEVAARLIJK
SPEL
woord gelaten over het ver
kwijnen van het ekonomisch
leven aldaar, vraagstuk dat in
derdaad bijzonder pijnlijk is
en de aandacht van alle in
stanties verdient.
Beiden hadden het over de
Vlaamse arbeiders die zich
vóór 14-18 en ook na de tweede
wereldoorlog in de streek kwa
men vestigen en Walen zijn
geworden en deze die werke
lijk naar huis keerden en zich
tevr°den stelden te overnach
ten on enkele planken in de
barakken...
Let wel, in de samenspraak
nu moeten verplaatsen en dal
is zeer ernstig want dat bete
kent de ontvolking van onze
streek».
Zonder enige korrektlef van
wege de T.V.-reporter die
nochtans beter moest weten
werd deze passage voorbijge
gaan.
Nochtans, zou het niet lo
gisch geweest zijn dat aan deze
arbeiders en aan de vele
duizenden die de uitzending
volgden werd gezegd wat
feitelijk de toestand is?
Ten eerste, dat de periode
In de grote p... wordt er nog altijd nagekaart over het ver
trek van P.H. Spaak als B.S.P.-volksvertegenwoordiger. De
Franse radio sprak er verscheidene malen over. Ook de grote
internationale pers publiceerde verscheidene artikels over deze
grote man. Overal wordt er gezegd dat P.H. Spaak zijn herin
neringen aan het schrijven is. In dit verband mag er niet ver
zwegen worden dat de Nederlandse schrijver Huizinga reeds een
boek aan hem wijdde.
Wat ons betreft, wij zullen ons altijd zijn gelegenheidsrede
herinneren, die hij uitsprak toen hij de Prijs Jozef Lemaire
ontving. Woordelijk zei hij o.m.: «Mijn socialistische generatie
heeft een glorievolle tijd gekend, tenzij de grote tegenslag van
de verkiezingen van 23 mei 1965.» Het was vooral deze neder
laag die hem zeer zwaar had getroffen. Men mag niet vergeten
dat de partij een groots plan had uitgewerkt waarbij het 'Ver
gelijk der Belgen» mogelijk werd gemaakt. Een historisch
B.S.P.-kongres bezegelde onze eenparige zienswijze. «Ieder zijn
deel en ieder zijn recht» mocht als leitmotiv genomen worden.
Het «Vergelijk der Belgen» werd op het nationale plan over
gedragen. Spaak voorzag daarenboven dat de toekomst van hef
land van een C.V.P.-B.S.P.-koalitie afhing. Ook deze optiek
werd in gruizelementen geslagen, vooreerst door een krlsis be
treffende de ziekteverzekering en vervolgens wegens de houding
van de taaifanatici. Spaak geloofde daarenboven dat de partij
zich spoedig moest herpakken.
Maar deze «herpak» bleef volgens hem te lang uit. Zijn
«breakdown moet daarenboven in zekere zin ook toegeschreven
worden aan de krisis in de Nato die tot in onze rangen werd
aangevoeld.
Spaak was eveneens ten zeerste getroffen door de houding
van generaal de Gaulle. In het verleden had Spaak herhaalde
malen met het Franse staatshoofd voor een toenaderingspoli
tiek gepleit met de Ooststaten. Hij werd steeds de deur ge
wezen. Tot alm et eens de Gaulle, uit eigen naam. met een der
gelijke politiek uitpakte en daarenboven met de geallieerden
meende te moeten afbreken. Wij hebben steeds getracht Spaak
te begrijpen en te volgen. Hij had de gave de houding en de
stemming van een kongres te kunnen omdraaien. Zijn zwakte
waren echter de ekonomische problemen! Hij geloofde niet in
de ekonomie. Wij, als Vlamingen, wél. Omdat zonder ekonomie
er bij ons nog steeds strukturele werkloosheid zou heersen. Wij
geloven in de bestendigheid van de expansie en in de vooruit
gang van alle sociale vergoedingen. Wij geloven in de toekomst
van een hoge lonenpolitiek, in een verbeterd stelsel van de
maatschappelijke zekerheid en in de nationalisatie van de
ziektezorgen. Zij die overbleven hebben nog een ruim program
ma te verwezenlijken.
zijn het arrondissement Char
leroi, Bergen en Brussel, waar
zowel dagelijks duizenden
Vlamingen als Walen zijn te
werkgesteld met dit verschil
dot de Walen er hun taal kun
nen spreken terwijl de Vlamin
gen er in een Nederlands on
kundig milieu terechtkomen.
Dat werd natuurlijk niet ge
zegd.
Het gebrek aan objektiviteit
werd nog' aangedikt door de
vakbondsleider Davister die
aanvoerde dat in Vlaanderen
werd geïndustrialiseerd zon
der rekening te houden met
de mogelijkheden van de
streek en door Pirsoul, even
eens van het A.B.V.V.-Charle
roi, die betoogde dat inzake
investeringen het Vlaamse
land werd bevoordeeld door de
Minister van Ekonomische Za
ken waarbij hij zonder een
naam te vernoemen duide
lijk liet uitschi.ir.en dat hij
oud-minister A. Spinoy bedoel
de.
Waarom is Pivoul dat niet
op onze socialistische kongres-
sen komen verklaren?
Men zou zeggen dat sommi
ge Waalse syndikalisten met
een dosis kwade wil zijn be
zield om met zulke dwaze uit
latingen de Waalse publieke
opinie te vergiftigen.
Men zou zeggen dat ze niet
wensen dat de Vlaamse arbei
der in eigen streek kan werk
vinden.
En nochtans zullen ze zich
aan een zekere evolutie moe
ten wennen.
Vlaanderen levert nog steeds
het grootste aantal mobielen,
doch deze situatie zal zich
langzaam normaliseren.
Naarmate het Vlaamse land
verder zal geïndustrialiseerd
worden, zullen minder arbei
ders verplicht zijn grote ver
plaatsingen te doen.
Is dit een benadeliging van
de Waalse ekonomie? Geens
zins. Het ekonomisch leven
moet in ons land derwijze wor
den georganiseerd dat de
Waalse en de Vlaamse arbei
ders in hun eigen gewest vol
doende werkgelegenheid vin
den.
Voor onze Waalse landgeno
ten komt het er op aan hun
ekonomische uitrusting en be
hoeften af te stemmen op hun
demografische mogelijkheden,
hierbij zorgend dat een einde
wordt gesteld aan de uitwij
king van Waalse werknemers
naar het Brusselse.
Wallonië mag niet doodbloe
den, maar het moet niet door
Vlamingen worden bevolkt,
evenmin als het voortdurend
■SSt -
kan blijven spekuleren op door
armoe gedreven buitenlanders.
Een eigen inspanning is daar
toe vereist.
Een daadwerkelijke streek-
ekonomie is onmogelijk als
men steeds alle verantwoorde
lijkheid afwentelt op het cen
traal bestuur of de anderen
verantwoordelijk stelt voor
eigen tekortkomingen.
Dat geldt voor elkeen, doch
daarover hebben we in de uit
zending van «Neuf Millions»
niets gehoord. Zelfs niet van
wege de Minister van Ekono
mische Zaken, Van Offelen, die
men er uit opportunistische
redenen had bijgesleurd omdat
in de middens van radio en
T.V. blauw in de mode is...
P.D.B.
De jongste tijd stonden de
landbouwvraagstukken weer eens
vooraan in het nieuws.
De Zes hebben weers eens uit
puttende marathonbesprekingen
moeten leveren om het min of
meer eens te worden over een
c neenschappelijk landbouwbs-
leid.
In de agrarische sektor speelt
zich de laatste tijd een ontwikke
ling af die alleen te vergelijken
is 'met de grote industriële revo
lutie van de vorige eeuw.
Grond en vee krijgen meer en
meer het karakter van productie
apparaten die worden geregeld.
Daarvoor dreigt ook de r,v"-
tiek in landbouw en veeteelt
meer en meer verloren te gaan.
Want deze evolutie kan zeer ver
leiden. Zij zou ons voor verras
sende toestanden kunnen plaat
sen. althans indien wij een Ame
rikaans landbouwdeskundige uit
Texas mogen geloven.
Volgens die man gaan wij in
de landbouw een stadium tege
moet waarin het vee los van de
grond zal gehouden worden.
De koe van de toekomst, zo be
weert die geleerde, zal in een to
renflat wonen met naast haar in
een andere torenflat de varkens.
Duizenden jaren heeft de koe
op stro geslapen maar het is dus
niet uitgesloten dat alle koeien
zullen kunnen uitrusten.
De kippen zal men na een
grondige ontsmetting bij de in
gang van het torengebouw kun
nen bezichtigen In privé-flatjes
met aparte verlichting en aparte
muziek. Waarschijnlijk zullen
het allen gebrilde kippen zijn.
Trouwens sedert enkele jaren
reeds worden er in Friesland
brillen gemaakt met twee glazen
in aluminium, die de kippen ver
hinderen recht vooruit te kijken
waardoor ze hun woeste vecht
manieren verliezen.
Konklusie \an dit alles- men
gaat het vee dus ook beschaven.
Vanzelfsprekend zal het nog wel
even duren vooraleer het vee zo
leeft. Maar toch, men mag de
wetenschappelijke vooruitgang
niet onderschatten.
Er Is misschien een tijd ge
weest dat de dieren ons de baas
waren op aarde. Nu zijn wij hun
meesters. Zo denken wij tenmin
ste. Elk zijn beurt kan als troost
woord geiden. Maar laten wij
van ons mees*0*-»'' ~>'S-
bruik maken want wie weet kan
opnieuw een dag komen dat de
rollen worden omgekeerd. Wie is
in staat ons lot te voorspellen in
een verre toekomst van dieren-
beschaving.
Wat er ook gebeure, van iets
zullen wij echter zeker zijn:
geen enkel dier zal ooit een
zweep maken of een kooi of een
jachtgeweer of een circus. Die
hebben wij uitgevonden, samen
met de leugen, de strop, het con-
centratiekamn en de atoombom.
Maar laten wij zo eerlijk zijl»
als de dieren, en liever geen
kwaad van de mens spreken.
