VITALITEIT
VAN HET
SOCIALISME
a
BREUK MET KONGO
Zaterdag, 13 augustus 1966
28e jaargang - Nr 33
Wanneer krijgen we weer van die lange hete zomers
De fouten
uit het verleden
Onze landgenoten
in bestendig gevaar
De invloed
der financiële groepen
Z os
voor
allen
KEDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT 01
GENT - Tel. 25.57.95 (4 lijnen) - Posteheekrekening 5G7.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever A. DE KEULENEIR, St.-Pietersnieuwstraat 64 Gent.
mmm
Wij leven in een eigenaardige
tijd. Onlangs konden wij in een
Brussels avondblad een artikel le
zen over de nieuwe stromingen in
het socialisme. Wat dubbele ver
bazing wekte, was het feit, dat
het geschreven werd door een
man die bekend staat als een
grote CVP'er. Het droeg een op
schrift om van te likkebaarden
«Vitaliteit van het Socialisme of
de hernieuwing van het heden
daagse denken». Het was natuur
lijk niet geschreven om onze par
tij als dusdanig te verheerlijken,
maar wel om de andere partijen
in de eerste plaats de CVP
aan te zetten zich eveneens aan
te passen!
Is dit alles niet verbluffend?
En wij die dachten, dat wij op
gebied van het socialistisch den
ken in de laatste jaren met en
kele lengten achteruit geslagen
werden?
Wij weten het echter allemaal,
dat velen een herziening gevraagd
hebben van onze filosofie. Men
oordeelt dat wij thans verder
moeten durven denken dan Qua-
regnon. Trouwens waarom zou
den wij ons zwichten? In de In
ternationale, als lied, staat, er o.
m. woordelijk geschreven
«Sterft gij oude vormen en
gedachten
De wereld steunt op nieuwe
krachten,
begeerte heeft ons aangeraakt.»
Indien wij een ogenblik aan
onszelf en aan het Socialisme
zouden durven twijfelen (bijv. ten
gevolge van een slechte verkie
zingsuitslag), dan krijgen wij in
bewust artikel een hart onder de
riem waar er geschreven staat
Het socialisme blijft een der aan-
trekkingspunten van het moderne
denken, omdat, in de linkse krin
gen, de personen die daarop be
roep doen, in de kringloop van
hun gedachten, nieuwigheden in
lassen en zelfs ontdekkingen
doen, die de anderen verplichten
hun stellingen te herzien.
Eens te meer vinden wij in deze
zin het bewijs, dat hetgeen wij
altijd hebben gewild als grote
trekpleister heeft gediend. Kan
men zich de kristelijke demokra-
ten voorstellen zonder het baan
brekend werk van de socialisten:
zonder de verwezenlijkingen van
onze pioniers op gebied van vak
beweging, mutualiteit, coöperatie,
vrouwenbond, ouderdomspen
sioen, werkloosheidsvergoeding.
Hebben wij er niet enorm toe
bijgedragen om de ekonomie wor
tel te doen schieten in een land
dat bekend stond om zijn onder-
verbruik, bijzonder in het Vlaam
se land. Hebben wij niet door dik
en door dun de uitspattingen van
het kapitalisme aan de kaak ge
steld. Kwamen één eeuw later <Jv
bisschoppen Uit Frankrijk niet
hetzelfde verklaren?
Het spreekt vanzelf dat al deze
betrachtingen moeten gedragen
worden door een leidende gedach
te. Door een visie die wij ons vor
men van de toekomstige maat
schappij, die er een moet zijn
van groeiende voorspoed van to
tale vrede en volledige rechtvaar
digheid, te verwezenlijken langs
de sociale motieven.
Maar om juist te formuleren
wrït WIJJ "r.'C*07"raKW -yrilloi*
ten wij rekening houden niet zo
vele tendensen, met allerhande
stromingen cn verscheidene op
vattingen.
En het hoeft zeker niet gezegd,
dat sommige dezer tendensen,
zelfs bij ons (kijk maar naar de
kongressen) zeer tegenstrijdig
kunnen zijn. Hoe moeilijk ook,
wij moeten volgens het boek van
Jean Moulin (Frankrijk) durven
het snoeimes te gebruiken om
deze stromingen te niet te doen,
dlö ors van ons doel verwilderd
houder. Mïsscnien juist op een
dergelijk punt kunnen wij in een
strenge discussie vervallen.
Er werden in het laatste jaar,
juist met het oog op de herzie
ning van onze doktrine, zeer goe
de dingen geschreven. Wij citeren
terloops Evalenko, Ivo Rens, Ray
mond Riffiet. Maar nooit mogen
wij vergeten dat wij tenslotte
kinderen van de Vrijheid zijn, ge
boren uit de Franse Revolutie,
volgens de leuze:
gedachten
Wat van belang is, is vast te
stellen, dat nu reeds een groeien
de belangstelling bestaat bij an
dere partijen voor hetgeen wij
zullen formuleren. Het is van
zeer grote betekenis te herhalen
wat een man van de andere kant
schrijft: «Vitaliteit van het so
cialisme of de hernieuwing van
het Hedendaags Denken.»
De betrekkingen tussen ons
land en Kongo geraken hoe
langer hoe meer verward.
We hoeven er niet verwon
derd over te zijn, want dat
lag in de lijn der verwachtin
gen.
De Kongolezen willen volle
dige onafhankelijkheid, niet
alleen op politiek maar ook op
ekonomisch gebied.
Of de huidige bewindvoer
ders er bekwaam zijn, doet
hier niets terzake. Ze willen
de Belgen kwijt zijn en kun
nen ze terzelfdertijd niet mis
sen. Vandaar hun politieke
karpersprongen.
Wij kunnen verontwaardigd
zijn over de brutale handel
wijze van de militair Moboe-
toe. We waren het in een re
cent verleden niet minder
door de sluwe streken van de
onbetrouwbare financier de h.
Tsjombe.
De kwaliteit van de Kongo
lese gesprekpartners pleit nu
eenmaal niet voor het onder
wijs, dat de Belgen in hun
voormalige kolonie hebben
verzorgd.
Laat ons toegeven dat de
politieke onafhankelijkheid
van Kongo slechts werd voor
bereid door de Belgen die te
lang Naar Wijd en Zijd
hebben gezongen...
Ze hebben gedacht dat
Kongo het Rijk der stilte kon
blijven, terwijl overal in de
wereld een stroming tegen
het kolonialisme was ont
staan en de volkeren van Azië
en Afrika zich losmaakten
van de blanke heerschappij.
Gedane zaken nemen geen
keer, maar de tol van de ko
lonialistische denkwijze blij
ven we alleszins betalen.
Want na de onafhankelijk
heid bleven sommige Belgen
geloven dat hun vlag nog im
mer was geplant in dat on
metelijke land.
«De Kongolezen kunnen niet
voort zonder ons» zeiden ze.
Dat is best mogelijk maar
hoe dom en kinderachtig de
zoon o 'k mag zijn, toch moet
elke vader eenmaal beseffen
dat de tijd van meerderjarig
heid van het kind is aange
broken.
We moeten ten overstaan
van Kongo ons losmaken van
elk paternalisme. Ook moeten
we niet rekenen op dankbaar
heid voor de technische bij
stand, zonder dewelke Kongo
niet verder zou kunnen.
De bilaterale hulp (of zou
men hier niet beter van uni
laterale hulp spreken?) heeft
nergens een geschikte oplos
sing gebracht omdat ze zelden
belangloos is.
De liefdadigheid bracht in
de vorige eeuw ook geen op
lossing voor het sociale pro
bleem van het Europees pro
letariaat.
De Kongolezen voelen, pre
cies dezelfde dankbaarheid
voor ons als de hongerlijder
uit de vorige eeuw voor de
dames uit de begoede stand
die aalmoezen uitdeelden.
De waarheid kan hard en
brutaal zijn, maar zo lang er
in Kongo sociale moeilijkhe
den zullen zijn, zo lang zal
men de Belgen de schuld van
alle kwaad geven, zal men
hen beschuldigen de hand te
hebben in allerlei komplotten
tegen de republiek en zullen
de Belgische onderdanen in
permanent gevaar verkeren.
We moeten uit deze stand
van zaken bepaalde lessen
trekken.
Voor ons moeten de diplo
matieke betrekkingen niet ver
broken worden. We hebben
teveel van de heer Tsjombe
moeten verdragen opdat de
wispelturigheden van zijn op
volger er niet meer bij zouden
kunnen.
Maar eens en voorgoed dient
een punt gezet achter de dub
belzinnigheid.
Indien de politieke struk-
tuur van Kongo geen voldoen
de waarborg biedt voor de
veiligheid van onze landgeno
ten aldaar, dan moeten deze
daar niet langer blijven en
dan zou 't zeer gevaarlijk zijn
voor de Belgen een zekere be
scherming te zoeken in de
vorm van een «militaire bij
stand» die groter onheil kan
verwekken dan ze kan behoe
den.
Wij hebben in Kongo geen
mensenlevens te verliezen
Verder mag onze politiek
ten overstaan van onze voor
malige kolonie waarmee we
op voet van vriendschap wil
len leven niet worden be-
invloed door de financiële
groepen die er hun belangen
willen verdedigen.
Het is een feit dat het Wes
ters kapitalisme gefaald heeft
en er niet in gelukt is de
nood te lenigen in de ontwik
kelingslanden.
De Afrikaanse leiders zoe
ken thans naar andere mid
delen om hun sociale en eko-
nomische problemen op te los
sen.
Niemand kan voorspellen
hoe Afrika er binnen 'n tien
tal jaren zal uitzien. Er be
staat een kans dat dit onein
dig rijk vasteland met zijn
arme bevolking naar een ze
kere vorm van socialisme evo
lueert.
Wij hebben er geen baat bij
dat men voor wat Kongo be
treft de belangen van de ka
pitalistische maatschappijen
zou vereenzelvigen met de be
langen van de Belgische Staat
die trouwens geen enkele
macht bezit om deze maat
schappijen bepaalde richtlij
nen op te leggen.
Zoals de zaken er thans
voorstaan zijn het de Bel
gische en buitenlandse kapi
talisten die de winsten op
strijken en zijn het de Bel
gische onderdanen die er
technische hulp bieden die de
harde slagen inkasseren bij de
minste politieke troebelen.
Aan deze toestand dient een
einde gesteld.
Van de huidige minister van
Buitenlandse Zaken, de heer
Harmei, moeten we niet ver
wachten dat hij zin zou heb
ben voor deze nuancering.
De man is van een andere
school, waar men leert dat
's lands belang gelijk loopt
met dat van de financiële
groepen die het ekonomische
leven in handen hebben.
P.D.B.
