Worden de franstaligen
aan de kust
ïis«a
i
Zaterdag, 20 augustus 1966
28e jaargang - Nr 34
Wie heeft er redetien
tot klagen
Reciprociteit
in de Ardennen
m&mt
£8®
OUDE STUURMAN AAN WAL
Hij is gelukkig, voor wie de herinnering, zonder ooit oud te
worden, steeds de gedaante van de hoop aanneemt.
Ernst Schulze
I
-SS
til
O
wo
Z CQ
voor
allen
KEDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-IMETERSNIEl WSTRAAT Hl
GENT - Tel. 25.57.95 (4 lijnen) - Posteheckrekenlng 5G7.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever A. DE KEULENEIR, St.-Pietersnieuvvstraat 64 Gent.
IN sommige francofone krin
gen is men een kampagne
begonnen tegen de vakan
tie aan de Vlaamse kust.
Eén van de promotors er
van is «La Metropole», een
blad dat in stand wordt ge
houden door een financiële
groep, die haar steun wil blij
ven verlenen aan de begoede
burgerij die in Vlaanderen
Frans spreekt.
Zelfs in Frankrijk werden
pamfletten verspreid waarbij
de vakantiegangers worden
aangemaand elders dan aan
de Belgische kust hun verlof
door te brengen.
De aanleiding hiertoe is een
beslissing van de bisschop van
Brugge om voortaan de ser
moenen van de zondagmis in
het Nederlands te houden.
«De Fransen voelen zich niet
meer aan onze kusten thuis,»
jammert «La Metropole».
«Ze waren er gewoon hun
taal te spreken... nu voelen ze
zich vervreemd aan de Bel
gische kust.»
Diegenen die echter dit jaar
hun verlof in een van onze
kuststeden doorbrachten, we
ten wel beter.
De franstaligen kunnen er
zich nog steeds onbezorgd uit
drukken in hun taal en overal
krijgen ze een minzaam ant
woord in het Frans.
Spijtig genoeg worden de
Vlamingen aan de kust niet
steeds met dezelfde minzaam
heid bejegend. Vele winkels
en instellingen worden er im
mers uitgebaat door Brusselse
middenstanders, die tijdens
de zomermaanden aan de kust
betere zaken doen dan in de
hoofdstad.
Deze dames en heren heb
ben er tegelijkertijd de Brus
selse gewoonten ingebracht
zodat ze het vertikken één
enkel woord Nederlands te
spreken.
«La chanson beige» aan de
kust is volgens de belachelijke
radio-babbelaar Jean-Claude
nog altijd uitsluitend Frans...
en la cóte beige is het even
eens.
Let wel. we vinden het nor
maal dat onze Franstalige
landgenoten aan onze kust
hun eigen taal kunnen spre
ken. Waarom zouden we hen
geen onbekommerde vakantie
gunnen? We zijn geen taalfa-
natiekers.
Dat de Vlamingen, die er
hun brood verdienen, de twee
de landstaal en in vele geval
len nog het Duits en het En
gels machtig zijn, strekt hen
tot eer.
Hoe gelukkig zouden vele
Vlamingen niet zijn in onze
Ardennen hetzelfde begrip te
vinden?
Neen. we denken hier niet
aan de vele Vlamingen die de
Franse taal machtig zijn en
die doorgaans wel hun plan
weten te trekken, maar wel
in de eerste plaats aan de ve
le arbeiders, die nooit de ge
legenheid hebben gehad een
tweede taal te leren.
Uit een onderzoek, dat on
langs door een maatschappe
lijk assistent werd ingesteld
naar de vakantie van de
Vlaamse steenbakkers, bleek
dat een groot aantal dezer ar
beiders hun verlof over de
Rijn doorbrengen omdat ze
daar met wat goede wil wor
den verstaan!
Nochtans zouden deze men
sen verkiezen in eigen land
zoveel schone streken te be
zoeken. Aan de Ourthe, de
Amblève, de Lesse, zouden ze
verlof kunnen nemen zonder
grote verplaatsingskosten en
zonder hun geld in een vreem
de munt te moeten omzetten.
We zijn hoegenaamd niet
gekant tegen het vakantiene-
men in het buitenland. Wij
zijn daarom te veel voorstan
der van internationale kon
takten.
Maar we vinden het toch
spijtig dat in eigen land zo
veel schoonheid niet ontdekt
wordt.
Zal «La Metropole» ons kun
nen zeggen wat de oorzaak
daarvan is?
Neen, want in deze krant
zijn de opstellers te blind om
te willen zien.
Instee van de bewoners uit
de Waalse toeristische centra
aan te moedigen hun Vlaam
se landgenoten met wat meer
begrip te ontvangen, doen ze
alles om deze betrekkingen
nog moeilijker te maken.
Hun «belgicisme» is van ver
dacht allooi. Het zijn men
sen met een dubbele moraal,
waarvan geen greintje eer
lijkheid mag worden verwacht.
P.D.B.
ZIJ DROMEN
VAN UW GELUK
83 miljoen aangeslotenen
bij het Internationaal Vrij
Vakverbond is een cijfer dat
kan tellen. Zoals men weet be
vindt de hoofdzetel van dit
organisme zich te Brussel.
Het heeft een brede uitstra
lingskracht en op de keper
beschouwd mag het gezegd
worden, dat het volledig werd.
opgebouwd op brede en rui
me socialistische beginselen.
Ons dunkens wordt er te
weinig over de macht van dit
IVVV gesproken. Het is een
organisme dat in zovele tien
tallen landen van de wereld
zijn voelhorens uitsteekt en
waar wederkerig mensen le
ven die op solidariteit hopen
en op medeleven van al dege
nen die hunkeren naar meer
rechtvaardigheid, vrede en
ontvoogding.
Wij beseffen misschien niet
voldoende dat er over de gan
se wereld nog streng onder
drukte arbeiders leven. Wij
moeten zelf niet verder gaan
dan Europa, dan het schone
Spanje waar er zovelen gaar
ne met vakantie gaan.
Het was dan ook een goed
idee vanwege het IVVV, vori
ge week, de leden van de pers
bijeen te roepen om een uit
eenzetting te beluisteren van
de Brusselse Vlaamse advo-
kaat Mark De Cock, die voi'i-
ge week naar Spanje was ge
stuurd om de processen bij te
wonen ten laste van Spaanse
arbeiders die de enorme mis
stap hadden begaan zich... bij
een vakverbond te laten aan
sluiten! Geen kommunistiseh
vakverbond, maar een socia
listisch. en katoliek vakver
bond, waarvan het tweede
trouwens openlijk door het
IVVV erkend is.
Wij schrijven deze bijdrage
niet met de bedoeling eens te
meer onze stem te verheffen
tegen Franco-Spanje. Wij wil
len voor éénmaal een zeer be
zadigde toon aanslaan, zoals
de uiteenzetting van spreker
trouwens ook was.
Beseft gij goed wat dil voor
een werknemer betekent: niet
vrij te zijn in de keus van
zijn vakvereniging? Niet vrij
te zijn in zijn politieke over
tuiging. Steeds en altijd de
duimen te moeten leggen voor
het regime, voor de slechte
staat en voor het geweld
Vroeger wérden er voor
dergelijke misdrijven in
Spanje straffen uitgesproken
gaande tot 13 jaar gevange
nis. De zittingen waren'daar
enboven geheim. De kranten
brachten nooit verslag uit.
Omdat men lid was van een
syndikaat verdween men voor
dit speciaal gerecht in de
nacht van de tijden... Een an
dere vorm van «Nacht ünd
Nebel».
Drie van de beklaagden wer
den er daarenboven van be
schuldigd, deel te hebben ge
nomen aan de zitting van het
Wereldkongres van het IVVV
te Amsterdam.
Vier ervan gingen bij ver
stek «in rebeldia» veroordeeld
worden, omdat zij uitgeweken
waren naar Frankrijk. Noch
tans wilden zij ter zitting
aanwezig zijn, doch een visa
werd hen geweigerd! Hoe is
het in die omstandigheden
mogelijk nog vervolgd te wor
den «bij verstek» wanneer er
verbod bestaat nog een voet
in uw vaderland te zetten?
Doet het niet eens goed te
praten over toestanden
wij voor
dachten?
die
goed onmogelijk
Bij ons worden er zogezeg
de «mutaties» vastgesteld, dit
heet een evolutie van de
maatschappij in standen en
klassen die het beter, veel be
ter stellen dan vroeger wij
zijn tevreden dat wij het al
te zamen zo goed wisten aan
boord te leggen. Soms denken
wij dat wij geen stevige orga
nisatie meer nodig hebban.
Dat wij het. zouden kunnen
stellen zonder sterke partij,
zonder vakverbond, zonder
mutualiteit, zoals de genees
heren het zouden wiilen. In
dien gij een ogenblik mocht
vertwijfelen denk dan, aan
deze Spanjaarden, die veroor
deeld worden, opdat zij het
zo goed zouden willen hebben
als gij. omdat zij tot dezelfde
groeperingen zouden willen
behoren waarbij gij aangeslo
ten zijt.
