W.UROM EEN KULTURELE REVOLDTIE
DE STAALINDUSTRIE KENT
GEVAARLIJKE MOEILIJKHEDEN
De nieuwe
bedreiging
28e jaargang - Nr 38
Zaterdag, 17 september 1966
Verwoerd? Tja... een blanke huid maar
een zwart geweten...
Een ideaaL
voorstelling
Zijn de kommunisten
betere mensen
KKDAKÏ'lr EN ADMINISTRATIE ST.-PIETEUSNIELM STRAAT
GENT - Tel. 23.57.95 (4 lijnen) - Posteheekrekenlng 567.33 «Het
licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ier. uitgever A. PIT KEl'LENEIR, St.-Pletersnleunstraat 64 Gent
II gaat geen dag voorbij
Eof er bereikt ons een of
ander nieuws over de
kulturele revolutie in
kommunistisch China,
I)e berichten die bin
nenlopen grenzen soms
aan het belachelijke en we zul
len ons dan ook de moeite be
sparen om al de dwaze baldadig
heden op te sommen die worden
bedreven door de Rode wachten,
deze kommunistische jongeren
die besloten hebben «gedaan te
maken met het verleden» en alle
vormen van revisionisme tot de
wortel uit te roeien.
We wensen nochtans even stil
te staan bij het begrip «kulturele
revolutie» omda de praktijken,
waarmee we thans worden ge-
konfronteerd, nogal onthullend
zijn voor de ideologische flaters
van het kominunisme.
Volgens de enggeestige uitleg,
die ons onder de dekmantel van
het «marxisme» wordt voorge
schoteld, volstaat het de ekono-
mie van een volk te veranderen
om ook zijn zeden en gewoonten
te wijzigen. Men zegt dan dat de
«ekonomische onderbouw» bepa
lend is voor de «kulturele boven
bouw».
Volgens deze «wetenschappelij
ke» uitleg is het dus klaar dat in
een maatschappij met een kapi
talistische ekonomic de levens
wijze van de mensen egoïstisch
en klein-burgerlijk zal zijn. In
een socialistisch land zullen so
ciaal-voelende burgers opgroeien;
in een kommunistische staat:
burgers waarvan het gemeen
schapsbesef zeer ontwikkeld is,
derwijze dat liur persoonlijke in
spanningen niet meer zullen ge
richt zijn op een materiële kom-
pensatie, maar wel op een hoger
zedelijk ;deaal, dat belichaamd
wordt door de gemeenschap d.w.z.
de Staat. Met andere woorden, in
een kommunistische gemeenschap
zal elkeen gelijk zijn, zal bij de
arbeid alle winstbejag worden
uitgeschakeld en zal de mens le
ven in volledige harmonie tot
zijn evenmensen die allemaal,
zonder onderscheid, sociaal-nut
tige wezens zijn.
Tot daar de ideaal-voorstelling.
Wat nu met de praktijk?
In Rusland kent men bijna een
halve eeuw geen kapitalistisch
regime meer, doch of uit het
stelsel dat in zijn overgangsfaze
«socialisme» wordt genoemd een
betere mens is gegroeid, durven
we betwijfelen.
De Russische arbeiders zijn
niet beter of niet slechter dan de
arbeiders uit het Westen. Ze
staan ook kultureel niet hoger.
Hoe komt dat?
Als men de «Chinese» uitleg
hoort is dat wel zeker te wijten
aan het «revisionisme» dat een
halve terugkeer is naar de kapi
talistische maatschappij...
Maar... bijna twintig jaren
kommunistische ekonomische on
derbouw in China schijnen ook
niet het vereiste effekt te heb
ben gehad
Waarom deze «kulturele revo
lutie»? Deze had toch automa
tisch moeten volgen?
Waarom wordt nu met geweld
van boven-af gewijzigd wat door
het onfeilbaar mekanisme van de
marxistische dialektiek zonder
enige tussenkomst had moeten
gebeuren?
Er loopt iets mank in hun
redenering doch de Chinezen zui
len wel de laatsten zijn om zulks
te bekennen.
De waarheid is dat de mens
zich niet leent voor dergelijke
mekanismen.
De mens bezit een vrije geest
die wel kan worden beïnvloed
door het milieu waarin hij leeft
doch die niet door dit milieu be
paald wordt.
Daarom gaan diegenen die elk
ekonomisch determinisme afwij
zen uit van de mens en doen ze
steeds beroep op de rede. Ze
wensen te overtuigen.
De Chinezen hebben geloofd
dat het volstond om snel te han
delen, in een bloedige revolutie
de bestaande strukturen weg te
vagen om van de Chinese bur
gers volwaardige kommunisten te
maken.
Dat is volledig mislukt en ver
blind door hun onmacht willen ze
er thans opnieuw met geweld hun
«kulturele waarden» in slaan.
Ze willen de geesten plooien.
Dat is hun tweede fout, doch
hierover zullen we in een vol
gend artikel handelen.
F.D.B.
De staalindustrie worstelt se
dert een paar jaar met ernstige
moeilijkheden. Als deze voortdu
ren, zal het ogenblik komen
waarop zekere bedrijven in hun
bestaan zullen bedreigd worden.
En dat betekent heel wat, als
men weet dat staalfabrieken vele
duizenden mensen tewerkstellen,
goede lonen bétalen en op één
uitzondering na gevestigd zijn
in Waalse gewesten, die al zeer
grote moeilijkheden kennen door
de sluiting van kolenmijnen en
het verdwijnen van andere be
drijven, onder meer uit de sektor
van de metaalverwerkende nij
verheid.
De staalindustrie is zeer be
langrijk voor de ekonomie van
ons land, voor de uitvoer, voor
de verwerkende nijverheidstak
ken, enz.
Vanwaar komen de moeilijk
heden In hoofdzaak komen zij
uit de volgende faktoren voort
De staalnifverheid heeft ds
laatste jaren veel miljarden, ge
ïnvesteerd. Zij werkt nu slechts
op een gedeelte van haar kapa-
citeit. Het gevolg daarvan is dat
de kostprijs door grote financiële
en andere lasten bezwaard is.
De strtiktuur van onze staal
nijverheid is niet aangepast aan
de eisen van de konkurrentie met
de nijverheid uit andere landen,
voornamelijk de. Verenigde Sta
ten. Wij hebben te veel kleine be
drijven en te weinig specialisatie,
wanneer men aanneemt dat ren
dement slechts bekomen wordt in
voorwaarden van konkurrentie,
vanaf een zekere jaarlijkse pro-
duktie.
Per miljoen ton gefabriceerd
staal, per jaar, gebruikt de Bel
gische staalnijverheid 5.750 per
sonen deze van andere landen
van ds Europese. Gemeenscha»
5->00de fabrieken in de Ver
enigde Staten 3.440. riet schijnt
aat. de nieuwe fabriek van Sid-
mar het met 4.000 personen zou
doen. Men denke aan de gevol
gen voor de kostprijs.
De staainijverheid ontvangt
voor verwerking tot cokes, kolen
die yeel duurder zijn dun deze
die in ons land uit Amerika in-
gevoerd worden en waarvan de
kwaliteit bovendien minder is.
Op één na (Sidmar) zijn
onze staalfabrieken gelegen in
het binnenland. Dat brengt vrij
hoge bijkomende kosten mee voor
vervoer van ertsen, kolen vreem
deDe grote konkurrenten lig
gen bij de zee.
Dit zijn de voornaamste oorza
ken. Als men ze ontleedt, stelt
men vast dat zij het gevolg zijn
van. fouten in de organisatie
(kleine en talrijke ondernemin
gen, onvoldoende specialisatie) of
in de kommerciële organisatie,
waarin ieder bedrijf, groot en
klein, zijn eigen gang gaat, of
van het feit, dat de investeringen
van miljarden gedaan werden
zonder énig vooraf bepaald en
overeengekomen algemeen plan.
«op goed. valle het uit-», volgens
de berekeningen die soms zeer
slecht uitvielen) van de enen. de
intuïtie van de anderen, of nog
van traditie en veroudering.
Men mag daarbij niet vergeten
dat de staal nijverheid in het al
gemeen gekontroleerd icordt door
de holdings. En dat dete holdings
elkaar, of ondernemingen die
niet tot holdings behoren, be
kampen zonder genade, in een
zelfde gewest, en weigeren samen
te werker; in het belang van de
nijverheid, van de bevolking van
de betrokken gewesten, van de
tewerkgestelde arbeiders.
liet is de kapitalistische anar
chie die oorzaak is van de toe
stand 'waarin de staalnijverheid
zich bevindt-.
Op dit ogenblik keert de nij
verheid zich tot de. overheid, tot
de regering, om te helpen haai
problemen op te lossen.
Zij vraagt dan dat de. regering
zou helpen met toelagen op de
interesten van de ontleende kapi
talen. met de invoer Van vreem
de kolen, ivaarbij de, eigen kolen-
nijverheid nog groter moeilijk
heden kent, met. het verlenen van
staatswaarborg voor geleende mil
jarden, en op meerdere andere
manieren nog.
En terwijl de staalnijverheid
vraagt dat de gemeenschap zou
helpen met miljarden, weigeren
dezelfde ondernemingen in be
paalde gewesten de maatregelen
te nemen die de struktuur van
de nijverheid zouden verbeteren,
het dreigend gevaar voor verdwij
nen van bedrijven verminderen
of wegnemen en de industrie ge
leidelijk weer kompetitief te ma
ken.
De vakorganisatie heeft zich
om deze toestand natuurlijk be
kommerd. Maar ook de Parti, en
zij niet het minst, heeft er zich
mee beziggehouden. In de Ka
mer van Volksvertegenwoordigers
hebben achtereenvolgens twee so
cialisten over de toestand ge
ïnterpelleerd. Eerst over de toe
stand in het algemeen. Daarna
over de bijzondere situatie in de
nijverheidsbekken Charleroi. An
deren hebben dit goede voorbeeld
gevolgd.
Het resultaat vs dat de regering
aanvaard heeft in september een
vergadering bijeen te roepen
waar de industrie, de vakorgani
saties en de regering zelf zullen
aan deelnemen en waar de toe
stand van de. nijverheid zal on-
derzeht worden en de middelen
om eraan te verhelpen.
On;.socialistische vakorgani
satie van de metaalbewerkers zal
er natuurlijk aan deelnemen.
Wij hopen dat men bij die gele
genheid eerst en vooral met veel
zorg en grote nauwkeurigheid de
verantwoordelijkheden voor de
huidige situatie zal vaststellen.
Er wordt in dit land zeer dik
wijls .en zeer veel gesproken over
de. onovertrefbare deugden van
het priraatbeheer ven de nijver
heid. Hier is nu de mogelijkheid
om precies na te gaan welke fou
ten;, misrekeningen begaan wer
den, gevaarlijke risico's geno
men, oplossingen afgewezen op
kortzichtige wijze., eigen belangen
hot- het algemeen en ook boven
hei welbegrepen belang van een
onderneming gesteld.
Het is voor onze syndilcalisten
plicht zulke, inventaris van de,
verantwoordelijkheden op te
maken, omdat met gelden van
iedereen de staalnijverheid op di
recte en indirecte manier gehol
pen wordt en omdat zulke hulp
de gemeenschap het recht geeft
precies te weten iaat er gebeurt.
En ook nog en niet het minst
omdat tienduizenden families
van de aktiviteit in de staalnij
verheid leven en omdat deze fa
milies, hun welzijn en hun toe
komst moeten beschermd worden.
Als dat alles zal vastgesteld zijn,
zal men moeten komen tot de
maatregelen die de toekomst be
veiligen. Opdat deze toekomst be
veiligd zou zijn althans in de
mate waarin dat nu kan gebeu
ren moeten een aantal voor
waarden vervuld worden, die al
len te samen een einde stellen aan
de kapitalistische anarchie.
Het is niet langer denkbaar dat
wie ook zou kunnen beletten dat,
ir. een of ander gewest, de nood
zakelijke hervorming in de struc
tuur van de staalnijverheid zou
kunnen doorgevoerd worden.
Over de noodzakelijkheid van
zulke hervormingen kan en mag
de. nijverheid, kunnen noch mo
gen de holdings alleen ordelen,
liet is niet langer aanvaardbaar
dat investeringen zouden worden
beslist, door de leiders van één
onderneming, zonder raadplegin
gen, zonde.r samenhangend plan,
of dat een holding alleen zulk
besluit zou nemen.
Het kon niet langer geduld
worden, dat de commerciële or
ganisatie. van staalnijverheid in
de uidige toestand van anarchie
zou blijven. Ook hier is samen
trekken van inspanningen gebo
den om de doelmatigheid te ver
hogen,
Het algemeen belang, de verho
ging van de mogelijkheid tot. het
voeren van concurrentie over de-
wereld vereisen dat er in de
staalnijverheid meer specialisatie
kome. naast en als gevolg van de
oprichting van groter produktie-
eenheden.
De gemeenscchap die de. nijver
heid helpt en steunt, heeft het
recht ieder jaar de resultaten van
de activiteit te kennen, Dus moe
ten de waarachtige, de echte, de
rechtzinnige balansen voorgelegd
ivorden aan een orgaan dat daar
toe, onder andere bevoegd zal
zijn.
Het moet verstaan zijn, dat, de
nijverheid haar uitrusting moet
kunnen delgen en winst malxn,
maar al deze elementen moeten
tot het publiek domein behoren,
door ieder die ze kennen wil, ge
kend kunnen zijn.
Het moet verstaan zijn, dat. de
bezoldiging en de vergoedingen
van allerhande beheerders, ma
nagers, moeten gekend zijn, bin
nen aanvaardbare zij het. zeer
ruime grenzen gehouden. En
dat voor al die inkomes, de direc
te en de, indirecte belastingen be
taald worden, hetzij door de on
derneming, hetzij door de betrok
ken begunstigde.
Het is vanzelfsprekend, dat de
arbeiders langs het kanaal van
hun vakbonden, betrokken zou
den zijn bij het toezicht over de
staalnijverheid.
Maar wij witten dat zeer dui
delijk zeggen dit is geen pro
bleem voor de patroons en de vak
bond ;n alleen. De vakbonden ter
tegenwoo'digen hier hun leden,
de arbeiders, de. voortbrengers. Zij
vertegenwoordigen niet de ver
bruikers, het algemeen belang.
Daarom is het noodzakelijk dat,
samen met de vertegenwoordigers
van patroons en arbeiders, rerte-
genwoordiaers van de regering
toezicht uitoefenen.
Als daarover een akkoord kan
bereikt, worden en dat zal wel,
als iedereen wil kan de rege
ring alle aanvaardbare, maatreae-
len nemen om, voor zover dat
haar eigen natuurlijke activiteit
en haar specifieke politiek be
treft, de staalnijverheid vn de po
sitie te plaatsen waarin zich haar
grote concurrenten over de wereld
bevinden.
Dan zullen de vakorganisaties
nog meer delicate problemen met
de ondernemingen op te lossen
hebben.
Dat ivordt dan meer bepaalt
hun zaak. En die'kunnen ze wet
best zelf aan!
