Waarom een kulturele revolutie
wmmm
Een begroting
in evenwicht
28e jaargcmg - Nr 39
Zaterdag, 24 september 1966
Het verleden
vernietigen
Die bom verhoogt ons prestige weer,
Pompidou...
Een uiting van
onmacht en haat
China,
een geïsoleerd land
{Zie vervolg blz. 2)
voor
ut
i allen
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIELWSTRAAT 61
GENT - Tel. 25.57.95 (4 lijnen) - Postcheckrekening 567.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden
Ver. uitgever A. DE KELLENE1R, St.-Pietersnieun straat 64 Gent
vorige week wezen we
t B op de fundamentele
oMF fout die de kommunis-
ten en andere marxis
ten begaan door te veronder
stellen dat een beter ekono-
r.-.isch stelsel noodzakelijker
wijze tot een hoger kultureel
peil van de burgers moet lei
den.
Het is de mens die moet be
palen hoe de ekonomie er dient
uit te zien en niet omgekeerd.
De Chinese kommunisten
hebben op hun politieke en
ekonomische revolutie, die ze
twintig jaar geleden hebben'
doorgevoerd, nu een «kulturele
revolutie» laten volgen, wat
dus wel bewijst dat het marxis
tisch mekanisme heeft gefaald.
Men moet niet verwachten
dat ze dit zullen inzien.
De wijze waarop ze deze
«kulturele revolutie» voltrek
ken is eveneens verkeerd. In-
stee van beroep te doen op de
overtuiging, doen ze beroep op
geweld. Dat is de fout die al
len begaan die de wetten der
geleidelijkheid overtreden. Ze
willen de geesten plooien naar
hun zienswijze, zonder zich af
te vragen waar ze het recht
daartoe halen.
Wat bedoelen de Rode Wach
ten met deze revolutie? Hun
staaltjes van bekrompenheid
en fanatisme waarvan de ge
wone Chinese burgers het
slachtoffer worden, moeten ons
wel alle illusies inzake hun
goede bedoelingen wegnemen.
De woorden hebben waar
schijnlijk niet meer dezelfde
betekenis want hoe zou anders
een slogan als «Laat ons het
verleden vernielen» passen in
het opzet van een kulturele
ontplooiing?
Onze kuituur en zeker die
van de Chinezen die veel vroe
ger de beschaving hebben ge
kend is een erfenis van
eeuwen.
Of wij het willen of niet, wij
dragen allen iets van dit ver
leden in ons. Men moet geen
konservatief of geen traditio
nalist zijn om te beseffen dat
het verleden verder leeft in de
waarden die we hebben ver
worven.
Het komt ons voor dat de
Chinezen juist datgene willen
vernietigen wat wij in het
Westen willen behoeden tegen
de geest van vervlakking.
Een kulturele revolutie in de
zin van een heropleving van de
kulturele aktmteiten, van de
vrije ontplooiing van de geest,
van een hogere levenswijze,
kortom een revolutie van de
geest in een wereld die al te
zeer dreigt gemachineerd te
worden en waar door toedoen
van de massa-kommunikatie-
middelen de opinies te veel
worden beïnvloed, ja, zulk een
revolutie zou ons wel kunnen
begeesteren
Maar zulke revolutie zou ver
onderstellen dat het persoon
lijk denken zou worden aan
gemoedigd alsmede de vrije
meningsuiting de o p e n I ij k e
dialoog, de zin voor kritiek, de
vrijheid van vereniging.
Niets daarvan is te vinden
in het kommunistische regime
van Mao Tse Toeng, en nog
minder bij de voorlopers van
de kulturele revolutie, zodat
we wel verplicht zijn te gelo
ven dat ze met deze uitdruk
king precies het tegengestelde
bedoelen van datgene wat wij
ons als voorbeeld voorhouden.
Ze zeggen: Stemt ge met ons
niet in, slaan we U de schedel
in
We hebben dat allemaal nog
gehoord en velen zullen wel
hebben teruggedacht aan de
dertiger jaren toen Hitler in
Duitsland aan de macht is ge
komen.
Uit naam van een «Uber-
menschen-Kultur» werden de
boeken verbrand van Thomas
Mann, Stefan Zweig, Sigmund
Freud en werd zelfs de muziek
verboden van een Mendelsohn
en een Saint Saens terwijl
duizenden van de beste intel-
lektuelen over de grens werden
gejaagd of gedood in de kon-
centratiekampen.
In die zin is de kulturele re
volutie een uiting van onmacht
e: haat.
Haat tegenover de anderen,
die niet willen denken zoals de
machthebbers het willen. On
macht van deze machthebbers
omdat ze de vrije geest niet
kunnen doden.
Kommunistisch China lijdt
aan de kwaal van een gezags-
nationalisme dat zich enkel in
stand kan houden door de
haat.
Meer en meer geïsoleerd van
de rest van de wereld, opgeslo
ten in een geestelijk getto,
heeft het zich ingebeeld aan
elkeen zijn wil te kunnen op
leggen.
Dit kan tot kollektieve waan
zin leiden.
We moeten ons zorgen ma
ken nopens de richting die het
land uitgaat.
Zal het zich uit zijn eigen
afzondering losmaken en be
reid gevonden worden de ver
enigde naties te vervoegen in
een geest van samenwerking?
Of zal het verder de weg op
gaan van het obscurantisme,
van de waanzinnige verove
ringszucht van een nooit ver
zadigd nationalisme?
De onzekerheid van deze toe
komst, laat ons nog steeds toe
het beste te hopen.
We hebben immers met Rus
land het bewijs gekregen dat
het mogelijk is te evolueren
van een agressief kommunisme
tot een grootmacht die naar
vrede streeft.
P.D.B.
De liberale vleugel van de rege
ring pakt nogal uit met de mede
deling dat het ontwerp van de
Rijksbegroting voor 1967 zou in
evenwicht zijnzonder nieuwe be
lastingen.
Het is een hele prestatie, die
zeer zeker niet zonder veel koord-
trckkerij zal gelukt zijn.
Wij kennen het ontwerp van
burget voor 1967 nog niet. Even
min als de uiteenzetting over de
regeringspolitiek die erbij hoort.
Het is het «voorrechtvan de
regering zulke dokumenten op te
maken en ze aldus het eerst te
kennen.
Maar wij weten al, omdat een
katolieke krant het heeft aan het
licht gebracht, dat er niet met
gewoon garen, maar met koord
werd genaaidom de eindjes bij
elkaar te halen. Er werden spits
vondigheden gebruikt en gelden
die normaal tot de inkomsten van
1968 behoorden, in de begroting
van 1967 geschreven.
Er zitten zeker andere knepen
in het budget.
Wij zulen benieuwd zijn te ver
nemen of de stijging van de in
komsten van de Staat niet
OVERschat werden. Het zal ons
interesseren te weten welke uit
gaven ONDERschat werden. Wij
denken aan de MILITAIRE UIT
GAVEN, waarop, naar gefluisterd
wordt, grote verminderingen zou
den doorgevoerd worden. Wij
denken aan de UITGAVEN
VOOR ONDERWIJS, die onge
twijfeld eveneens onderschat wer
den; aan de TOELAGEN VOOR
DE KOLENMIJNEN, die zeker
niet allemaal ingeschreven wer
den. want men heeft ongetwijfeld
niets voorzien voor de subsi
diëring van de cokeskolen. De
Duitse Bondsregering besloot
deze kolen te subsidiëren en al
dus de staalnijverheid te helpen.
Als de Duitsers dat doen, dan kan
geen enkele Belgische regering
daaraan ontsnappen zonder de
staalnijverheid te wurgen en dan
kan dat grapje alleen tussen 600
miljoen en 1 miljard 200 miljoen
per jaar kosten. Wij denken aan
de SPOORWEGEN, die meer en
meer toelage opeisen. Wij denken
aan de TOENAME VAN DE LO
NEN en WEDDEN door de stij
ging van de levensduurte. Want
de toestand is vrij eenvoudig: de
kosten voor levensonderhoud zul
len verder blijven stijgen alp de
ekxmomisdhe akti itei't voort
duurt en de volledige tewerkstel
ling aanhoudt wat iedereen
wenst, zo geloven wij. Ofwel ver
zwakt de aktiviteit en dan gaat
men naar grotere stabiliteit in
de prijzen met toenemende werk
loosheid die al gautv veel honder
den miljoenen kost.
Laten wij de P.V.V. nog wat
jubelen om het bereikte even
wicht van de begroting...
Zeker is het dat de bespreking
in het Parlement heel wat licht
zal brengen...
En, wat intussen iedereen moet
DE BEGROTING IN EVENWICHT
DANK ZIJ DE VERVROEGDE
INKOMSTEN VAN 1968
En ols hij wakker wordt
■Dan beginnen wij over de taalkwestie!
opvallen is wel, dat de katolieke
bladen de liberale niet volgen in
hun lofzang op het begrotings
evenwicht dat zout> bereikt zijn.
De katolieke bladen zijn voor
zichtig. Ze hebben gelijk.
Het onderwijs is het kind
van de rekening
Het onderwijs is het kind van
de rekening. Niet wegens de ra
tionalisatie die er komen moet.
Ook niet wegens het feit dat men
minder scholen zal openen.
Wel, omdat de liberale minister
van Nationale Opvoeding aan
zijn administratie instrukties ge
geven heeft waardoor ook de nor
male en natuurlijke uitbreiding
van kursussen wordt verhinderd.
Zulke besparingen zijn hatelijk.
En ivij zullen ze duur betalen, la
ter, over enkele jaren.
De regering heeft niet gedurfd
tegen de vakbonden in te gaan
en scherper normen door te zet
ten voor het subsidiëren van
klassen. Maar de liberalen wilden
hun besparingenin het ON
DERWIJS. Zij hebben ze dan el
ders gezocht, ten koste van de
studerende jeugd en ten kost
van de toekomst van het land.
Intussen zijn dezelfde liberalen
bezig leerkrachten met maanden
dienst niet weder aan te stellen
om ze te vervangen door hun
kreaturen.
Leve het openbaar onderwijs!
En leve de vrijheid! (de blauwe
Steeds maar
de ziekteverzekering
Met de ziekteverzekering gaat
het maar niet beter. De geneeshe
ren kregen een aanzienlijke ver
hoging van hun honoraria. Maar
en groot aantal onder hen is niet
tevreden. Als men wil dat ze be
lastingen betalen zoals alle Bel
gen, dan verlangen ze nog meer
honoraria, nog andere voordelen
van sociale 'aard, vrijstellingen
van belastbaar inkomen, wie weet
nog wat.
Wij kennen geneesheren die
zich schamen over het gedrag van
zekere van hun konfraters.
Men vraagt zich af wat er ha
pert aan het onderwijs dat in d*
