Nefaste gevolgen
van de regeringspolitiek
7
ZULLEN DE ZIEKEN
WEER HET GELAG
MOGEN BETALEN?
Zaterdag 22 oktober 1966
28e jaargang - Nr 43
Van den Boeynants stoeft er mee dat hij
voor de dokter al het mogelijke heeft
gedaan.
Ja, maar hij voegt er niet bij wie de reke
ning zal betalen.
(A
Z ca
voor
allen
REDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTKAAT 84
GENT - TeL 23.57.93 (4 Ujnen) - Postcheckrekenlng 5G7.33 «Hot
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever A. DE KEULENEIR, St.-Pietersnieuwstraat 64 Gent.
De opstand der gematigden
«La Libre Belgique» heeft
met betrekking tot het taal
vraagstuk een vriendelijk
woordje over gehad voor de
Vlaamse socialisten.
Dat is een reden tot onge
rustheid. want aangemoedigd
worden door zulk een Vlaams-
hatend en aarts-reaktionair
dagblad is absoluut geen aan
beveling.
Hoe paradoxaal het ook mo
ge wezen schrijft La Libre
wij moeten vaststellen dat
vele linkse Vlamingen op dit
gebied (de taalvraagstukken,
n.v.d.r.) een veel betere ziens
wijze hebben dan tal van
Vlaamse katolieken wier taal-
absolutisme vervelend wordt...
De aanleiding tot deze be
dekte lofbetuiging was het in
terview van de ondervoorzit
ter van onze partij vóór de
R.T.B. Jos Van Eynde wordt
voorgesteld als een gematigde
Vlaming en dat doet ons veel
genoegen omdat onze vriend
door zijn vinnige tussenkom
sten in de Kamer en zijn rake
artikels in «Volksgazet» heel
zelden in de ogen van de te
genstrevers genade heeft ge
vonden.
Naar verluidt zou de onder
voorzitter van de B.S.p. be
toogd hebben dat er in het
noorden van ons land miljoe
nen exemplaren van dit «type
gematigde Vlamingen» te vin
den zijn. We kunnen deze
vaststelling volkomen bijtre
den.
Men schildert te Brussel en
in Wallonië te dikwijls een
verkeerd beeld van de door
snee-Vlaming, die hoegenaamd
niet fanatiek is en geenszins
een racist. En op gevaar af
te herhalen wat afgaande
op de kranten Jos Van
Eynde zou gezegd hebben, wil
len we op onze beurt trachten
een bepaling te geven van wat
onder een «gematigde Vla
ming dient verstaan.
De gematigde Vlaming is
iemand die NIET fier is Vla
ming te zijn omdat hij daar
aan geen persoonlijke ver
dienste heeft. Hij kon even
goed als Engelsman of Chi
nees geboren zijn.
Maar zomin hij op zijn «Vla
ming-zijn» niet prat gaat. zal
hij zich precies om dezelf
de redenen niet schamen
Vlaming te zijn.
De gematigde Vlaming houdt
van de taal. die hij van zijn
moeder heeft geleerd. Hij vindt
die taal schoon, kan zich het
best uitdrukken in die taal,
maar kan ook ontroerd wor
den door de schoonheid van
andere talen.
De gematigde Vlaming houdt
van zijn volk, d.w.z. het
Vlaamse volk, niet omdat de
mensen die hem omringen
«stamgenoten» zouden zijn,
maar omdat ze mensen zijn
die dezelfde taal spreken en
waarmee hij met zovele ge
voelens is verbonden. Die lief
de voor zijn volk betekent niet
dat hij geringschattend zou
neerkijken op de andere vol
keren. Voor hem zijn alle
mensen broeders.
De gematigde Vlaming wil
tenslotte ook dat hij in zijn
Vlaams-zijn wordt geëerbie
digd, dat men zijn taal of zijn
volk niet vernedert. Als hij op
dat punt gekwetst wordt, komt
hij in verzet, een zeer recht
matig verzet en dan is de «ge
matigde Vlaming» bereid zijn
tanden te laten zien.
Men dient te beseffen dat
men tegelijkertijd gematigd
kan zijn, maar toch met klem
zijn rechten kan opeisen.
We leven in een land met
twee taalgemeenschappen. De
ze moeten niet alleen op voet
van gelijkheid worden behan
deld, doch moeten ook mekaar
eerbiedigen zoniet wordt het
samenleven onder één dak on
draaglijk.
En hier wordt de gematigde
Vlaming revendikatief en hij
komt in opstand tegen be
paalde toestanden.
Als hij dagelijks de Frans
talige kranten doorneemt van
de liberale «Le Soir» over de
katolieke «La Libre Belgique»
tot de socialistische «Le Peu-
ple, om nog te zwijgen van de
nationalistische «La Wallonië»,
voelt hij overal vanwege de
elite der krantenschrijvers een
misprijzen tegen zijn taal.
Vit naam van «de vrijheid
van de huisvader» wil men
Vlaamse kinderen verfransen,
want in hun geest heeft het
Vlaamse kind geen bescher
ming nodig, doch moet het
Franstalig kind worden be
schermd tegen de nefaste ge
volgen van het bilingisme.
De Franstalige minderheden
in de Vlaamse steden moeten
worden beschermd, doch de
Vlaamse arbeiders in Wallo
nië moeten zich wel aanpas
sen zonder faciliteiten.
En als nog daarbij men
steeds de mond vol heeft over
de «Vlaamse extremisten» zon
der dat er ooit een woordje
wordt gezegd over «Waalse
extremisten», dan wordt de
gematigde Vlaming geprik
keld.
Als men daarbij nog de
Vlaming het brood uit de
mond gaat benijden en zo
als het Schepenkollege van
Zinnik heeft gedaan een
aantal industriëlen ertoe aan
zetten bedrijven die in Noord-
Brabant zijn gevestigd over te
hevelen naar Wallonië, ja dan
wordt ook de «gematigde Vla
ming» wrevelig.
We zouden tot slot onze de
finitie van «gematigde Vla
ming» nog willen aanvullen
met één element:
De «gematigde Vlaming»
voelt zich aangetrokken tot
het Waalse volk, waarmee hij
de rondborstigheid en de jo
vialiteit deelt, veeleer dan tot
de eerder kouwelijk redene
rende Nederlanders, waarmee
hij de taal gemeen heeft.
Maar de schrijvers in de
franstalige kranten zijn aar
dig bezig dit laatste hopeloos
te verknoeien. En daarom
zouden we tot deze heren wil
len zeggen:
Het is nog niet te laat
maar het is hoogtijd dat men
terugkere tot het gezond ver
stand!
PDB
Na het rustige eerste semes
ter dat het regeringsleven ken
merkt, het vraagstuk van de
Katolieke Universiteit van
Leuven uitgezonderd, is het
ogenblik aangebroken om de
openbare mening, aan de hand
van verschillende maatregelen
toe te laten het regeringsbeeld
te beoordelen. De algemene
ontvangsten- en uitgavenbe-
groting voor het volgend jaar
wordt in de kamercommissie
aan een aandachtig onderzoek
onderworpen. De uitvoering
VANPEPIt
VSRZiïMtöf
usnsft
yoctë
■ztERf,
-
van de taalwetgeving vraagt
heel wat karper sprong en,
waarvoor de lïberaal-katolie-
ke regering verleden week in
een bijzondere vergadering is
bijeengeweest zonder positieve
oplossingen te vinden, noch
voor de uitvoeringsbesluiten
van de taalwetten, noch voor
de commissie Vranckx-Van
der poorten, noch voor de uni
versitaire uitbreidingen.
In de eerstkomende weken
zullen wij over deze en nog
veel andere hangende politie
ke en economische vraagstuk
ken beter ingelicht zijn over
de oplossingen nieuwe stijl
van de Eerste-Minister.
Het zal des te duidelijker
worden waarom juist de h.
Manden Boeynants speciaal de
socialisten uit de regering
wenste.
Als de maatregelen die moe
ten volgen genomen worden
in de geest van deze van de h.
De Paepe inzake de ziektever
zekering zal de werkende be
volking spoedig aanvoelen
waar het heen wil.
De Eerste-Minister heeft zelf
het initiatief genomen om de
samenwerking met de dokters
terug op dreef te brengen.
Twee geneesherenverenigin-
gen hebben zich bereid ver
klaard tot samenwerking
maar de Eerste-Minister kent
al de' prijs die aan deze sa
menwerking verbonden is.
Een andere vereniging heeft
radikaal geweigerd en heeft
haar kaarten op tafel gelegd
zonder de minste terughou
ding.
Het reactionaire standpunt
van de federatie Henrard leidt
zonder omwegen naar de vol
ledige uitschakeling van de
ziekte- en invaliditeitsverzeke
ring.
Het protest gaat bovendien
direct naar de vaststelling van
de erelonen en de terugbeta-
lingen en vooral tegen de in
voering van de fiscale strook.
Het is de grote verdienste
van Dr. Henrard onomwonden
de discussie te hebben ge
bracht op het terrein van de
thans oncontroleerbare hoge
verdiensten en de verplichting
het iverkelijk inkomen (voor
zover dat ooit mogelijk is) als
bedrijfsinkomsten aan de be
lasting aan te geven.
Want het is over de contro
le op de inkomsten dat het
doktersdrama draait. De ge
neesheren ivillen vrij zijn in
de vaststelling van hun ere
loon; zi: willen vrij zijn in het
vaststellen van de som die zij
wensen aan te geven aan de
belastingen; zij willen boven
dien nog bepalen wat enkel
door de ziekteverzekering mag
terugbetaald worden; zij wil
len tenslotte alleen bepalen
voor welke diensten mag te
rugbetaald worden!
De regering zal het niet ge
makkelijk hebben die heren
tot betere gevoelens te bren
gen. Vooral niet nadat door
minister De Paepe namens de
regering een vermindering van
20 t.h. op bepaalde technische
verstrekkingen wordt aange
kondigd. Waar de regering se
dert juni de beschermende
maatregelen in voordeel van
de zieken heeft opgeheven,
gaat zi, thans over tot een
vermindering van de terugbe
taalbare erelonen, wat op een
verhoging van 20 t.h. van de
uitgaven van de zieken neer
komt, ofwel moeten de dok
ters en de ziekenhuizen hun
tarieven verlagen.
Wie de slechte financiële
toestand van de ziekenhuizen
kent, zal inzien dat ook zulks
geen oplossiJig brengt voor de
regering.
Blijft dus alleen: besparen
op de zieken.
Het solidariteitsprincipe van
de verplichte verzekering voor
iedereen was juist van aard de
bij de geneesheer in behande
ling zijnde zieke te vrijwaren
tegen de zware uitgaven van
een medische behandeling. De
maatregelen van de regering,
ingegeven door een geest van
bezuiniging treffen de zieken
alleen.
Er zijn ongetwijfeld hier en
daar bezuinigingen te bereiken
door een volledige herziening
van de lijst en de waarde der
prestaties.
Wij hebben daar niets tegen,
evenmin als tegen het remmen
van het overdreven aanwen
den 'van allerlei door de dok
ters voorgeschreven techni
sche handelingen.
De bezuiniging van 500 mil
joen frank mag echter niet
van de zieke komen.
