De regering tegen de muur
gedrongen met haar
leugenachtige prijzenpolitiek
De minister van Economische Zaken
op de korrel genomen door pgtPierson
CV|
Zaterdag 5 november 1966
28e jaargang - Nr 45
De kloof tussen
het volk en de leiders
Geldt het vergelijk
der socialisten» nog?
HET SOCIALISME AFGESCHREVEN
(Zie vervolg laatste blz.)
Ui
Q
Z ca
voor j allen
Mentale
reconversie
nodig
KEDAKTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT 84
UENT - Tet 35.57.93 (4 Lijnen) Postcbcckrekenlng 567.33 «Het
Licht» Voor de abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever A. DE KEULENEIR, St.-Pletersnleuwstraat 64 Gent.
£NKELE weken geleden
schreven we dat de
doorsnee-Vlaming zich
veeleer aangetrokken
voelt tot het Waalse volk,
waarmee hij de rondborstig
heid en de jovialiteit deelt,
dan tot de eerder kouwelijk
redenerende Nederlanders,
waarmee hij de taal gemeen
heeft.
Weihoe zou men kunnen
opwerpen als dat werkelijk
zo is, hoe komt het dan, dat
geen dag voorbijgaat of de
Waals-Vlaamse verhoudingen
komen ter sprake?
We kennen zeer goed de op
vattingen van het Waalse
volk, om te kunnen getuigen
■dat het geen enkele animosi
teit koestert ten opzichte van
de Vlamingen. De Waal is al
tijd bereid vriendschap te
sluiten met een Vlaams land
genoot op voorwaarde... dat
deze laatste Frans spreekt.
Inderdaad, de doorsnse-
Waal weigert «Nederlands» te
spreken, doch ook dat mag
men niet beschouwen als een
vorm van kwaadaardigheid.
Hij maakt er zich veel goed
koper vanaf. Hij vindt het
niet nodig de inspanning te
doen en als hij toch een
tweede taal zou leren verkiest
hij het Engels of het Duits.
Vandaar dat in de scholen
in Wallonië deze laatste talen
de voorkeur genieten. Dit bij
manier van spreken natuur
lijk, want het liefst van al
leert de Waal geen tweede
taal.
We moeten het goed voor
ogen houden bij de door
snee Waalse arbeider is niet
het minste haatgevoel aanwe
zig ten opzichte van z'n land
genoten ten noorden van de
taalgrens.
Hetzelfde kan men echter
niet zeggen van een deel der
«intellektuele» klasse, die in
het versoherpen van de zoge
zegde Waals-Vlaamse tegen
stellingen, een middel heeft
gevonden om een soort van
minorisatiekomplex te over
winnen. Men zou zeggen, dat
tussen deze klasse en de ge
wone burgers een steeds bre
der wordende kloof is ont
staan.
Voor deze «elite» is het ren
bestendige marteling te besef
fen dat de Franstaligen in
ons land in aantal achteruit
gaan.
Dit gevoel van onbehagen
brengt hen tot de dwaze ver
onderstelling als zonden de
Vlamingen «baas» willen wor
den in België.
We staan hier voor een fe
nomeen dat ons ten zeerste
moet bekommeren. Niet alleen
een ekonomische rekonversic
Is in Wallonië dringend nodig
maar ook een mentale rekon-
versie bij diegenen die er nor
maal tot de «leiders» zouden
moeten worden gerekend.
Het klimaat wordt vertroe
beld en we zouden zelfs dur
ven zeggen dat het door de
fatale kringloop van het op
bod in Waals patriottisme
volledig wordt vervalst.
In alle nationale partijen,
in alle nationale organisaties,
lijdt men o<nder dit euvel.
In de liberale partij die
zich thans P.V.V. noemt en
waar men altijd de mond vol
heeft van «nationale een
dracht», is de toestand het
ergst. De Luikse P.V.V.-bur-
gemeester smaalt bij iedere
gelegenheid op de Vlamingen
en de frankofone Brusselaars
van het slag van De Muyter
en Mundeleer dreigen de re
gering te doen struikelen als
de uitvoeringsbesluiten van de
taalwetgeving worden afge
kondigd.
In de C.V.P. is het verleden
week op de Nationale Raad
tot zo'n heftige woordenwis
seling gekomen, dat de h.
Theo Lefevre de geachte le
den van de vergadering tot
wat meer verdraagzaamheid
en wat minder fanatisme
moest aansporen.
Ook de socialistische bewe
ging ontsnapt niet aan deze
spijtige tendens. Wij hebben
in een nog recent verleden
onverzoenlijke klassestrijders
elk klassebewustzijn overboord
zien gooien om zich te stor
ten in een eng nationalisme,
dat alle klassen overkoepelt.
Wij hebben anarcho-syndi-
kalisten in de armen zien
vallen van de discipelen van
generaal de Gaulle, omdat
hen zoveel aan Frankrijk
bindt...
Een aantal van deze men
sen heeft de socialistische be
weging vaarwel gezegd, om
met des te meer ijver te kun
nen militeren in meer sektai-
re groepen. We hebben toen
een zucht van verlichting ge
slaakt.
Maar ook enkele vrienden,
aan wier goede trouw we nooit
hebben getwijfeld, begaan de
jongste weken onvergeeflijke
fouten.
Is het niet onze plicht deze
vrienden te wijzen op het feit
dat er nog altijd een «verge
lijk van socialisten» bestaat?
I)e bepalingen van dit ver
gelijk zouden minstens moe
ten geëerbiedigd worden en
indien ze geen oplossing bren
gen voor alle vraagstukken,
dan is er niemand die zou he
letten dat «in de partij» be
paalde vraagstukken worden
besproken.
Deze elementaire deontalo-
gische regels werden de jong
ste weken over 't hoofd ge
zien door talrijke Brusselse
en Waalse parlementairen,
burgemeesters, dagbladdirck-
teurs en andere vooraan
staande partijleiders.
Men komt met stellingna
men en voorstellen voor de
dag, die door geen enkel
Vlaams socialist kunnen aan
vaard worden.
Men neemt aan allerlei ma
nifestaties deel, waarop nor
maal een socialist zich niet
zou mogen tonen, omdat deze
met onze socialistische doel
stellingen niets te maken
hebben.
Dat is allemaal spijtig en
verkeerd.
Zo spijtig en verkeerd, dat
langer zwijgen vanwege de
Vlaamse socialisten niet meer
mogelijk is.
P.D.B.
Een vrome wens van de tegenstrevers, die door de opkomen
de generatie op afdoende wijze zal gelogenstraft worden l
Pgt. Pierson (tot de minister
van Ekonomische Zaken. Ik
heb gevraagd u te interpelleren
om bijzonderheden te bekomen
en antwoorden te krijgen op ver
scheidene vragen die ik u zal stel
len. Het prijsbeleid van de rege
ring is van buitenuit moeilijk te
beoordelen. Toen de huidige re
gering gevormd werd had de
prijsstijging een onrustbarend
tempo bereikt.
Van 1956 tot 1962 waren de
kleinhandelsprijzen betrekkelijk
stabiel gebleven, omdat het in
dexcijfer jaarlijks slechts met 1(2
tJi. steeg. In 1963 bedroeg deze
verhoging 2,2 tJi. en in 1964- -
snelde het tempo to- tJi., wel
ke coëfficiënt ook voor 1965 gold.
Van maart tot juni, dus in vier
maanden tijds, is het indexcijfer
met 2,45 punten gestegen. Uit een
tijdelijke stabilisering mag, in
strijd met sommige kranten, niet
worden afgeleid dat de prijsdruk
afgenomen is. De daling van juli
en augustus is louter aan een sei
zoen faktor toe te schrijven: de
prijs van de aardappelen. In sep
tember is het indexcijfer trou
wens opnieuw gaan stijgen en,
naar het oordeel van de mkbon-
den, zal het indexcijfer einde ok
tober andermaal met 2,15 punten
zijn gestegen, in vergelijking met
maart.
Terwijl sommigen van een lich
te verhoging spreken, bestaat bij
anderen een bepaalde vrees voor
de gevolgen van het gemeen
schappelijk landbouwbeleid.
In haar verklaring beloofde de
regering te zullen zorgen voor
een gedisciplineerde prijsontwik
keling en drong zij bij de verant
woordelijke personen van de ver
schillende ekonomische sektoren
aan opdat zij gematigdheid aan
de dag zouden leggen.
De eerste vraag die hierbij rijst
is welke onderhandelingen toen
werden aangeknoopt, met welke
ondernemingen ze gevoerd wer
den en welke resultaten werden
riERSON
bereikt?
Deze vraag is ongetwijfeld over
bodig, hoewel het indexcijfer van
einde april, vergeleken met einde
maart, een verhoging van 1 punt
30 te zien gaf. De oproep tot het
betrachten van gematigdheid
heeft dus de verwachte resulta
ten niet opgeleverd.
Het kwam zover dat de minis
ter van ekonomische zaken zijn
besluit tot algemene bevriezing op
9 mei moest uitvaardigen.
Bij het debat over de begroting
op 25 mei gaf de minister van
ekonomische zaken toe dat één
enkel overleg was begonnen in de
vleessektor.
Zo werden dus op 9 mei de prij
zen bevroren terwijl bij het debat
over de regeringsverklaring de h.
Renè Lefebvre, de woordvoerder
van de P.V.V.-fraktie, bevestigde
dat er geen prijsstop zou komen.
Bij monde van de heer Cudell
zegde de socialistische oppositie
wat zij over die maatregel dacht.
Maar laten wij veeleer eens kij
ken naar de resultaten ervan. Het
prijsstopbesluit heeft niet belet
dat .het indexcijfer bleef stijgen
in mei met 0,63 punt, in juni met
0,52. En dat men niet beweert
dat de daling van het indexcijfer
in juli en augustus het resultaat
van dat besluit is. Ik heb straks
gezegd wat er van aan is
Bij besluit van 2 september f»
het besluit van 5 r?v>' ar-' 'f.'1-
Om d» --"'fvan het PrUS-
,uesiUit te becijferen, volstaat
het het indexcijfer op einde april
te vergelijken met het indexcijfer
op einde augustw. Ik voor mij
zal indexcijfer op einde mei met
dat op einde augustus vergelij
ken, om te voorkomen dat zou
worden aangevoerd dat nog een
hausse is ingetreden tussen einde
april en 9 mei. ~*e tweee geza
menlijke indexcijfers bedragen
respektievelijk 130,56 en 129.85;
de daling beloopt dus 0,71 punt
doch ze is enkel het gevolg van
de daling van de aardappelprijs.
Het indexcijfer van de niet-eet-
bare vrodukten is daarentegen
van 119,9 op 120,3 geklommen en
het duurtecijfer van 160,8 op
161,7. Wat de eetbare produkten
betreft, steeg het indexcijfer in
werkelijkheid met 0,34 punt. al
thans voor alle produktc met
uitzondering van de aardappelen.
Daar het indexcijfer van de
niet-eetbare produkten inmiddels
blijft stijgen, zou men kunnen
beweren dat, ongeach' de seizoen
schommeling van de aardappel
prijs, het indexcijfer in de maand
juli met 0,41 en in de maand
augustus nog met 0,51 punt zou
gestegen zijn. In feite blijven 23
van de 35 in de index opgenomen
voedingsprodukten een prijsstij
ging vertonen, terwijl de toestand
voor 6 andere produkten onver
anderd blijft en er voor de 6 ove
rige een prijsverlaging aan te
