VLAAMS
EEN NUTTELOOS
EN GEVAARLIJK
EXPERIMENT
Ons arrondissement heeft
openbare bedrijven nodig
BERT VAN HOORICK IN DE KAMER
Voor ander waarden
en een nieuwe dynamiek
in het onderwijs
Nog stemmen over
de Ijzerbedevaart
HET LOONT DE MOEITE!
ir
ZATERDAG 20 JULI 1974
23e JAARGANG - Nr. 29
WEEKBLAD VAN DE B.S.P. ARRONDISSEMENT AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
VOORLOPIG
(Vervolg blz. 2)
Het V.S.O.
(Vervolg blz. 2)
Redaktie - Administratie - Publiciteit
52, MOLENSTRAAT - 9300 AALST
Tel. 053/24869 Postcheekrekening 95.24.64
Maandabonnement 30 fr. Jaarabonnement 360 fr.
Verantwoordelijke uitgever
Georges Spitaels, 52, Molenstraat 9300 Aalst.
Na een maratonzitting van 11 uur heelt de Senaat vrij
dagnacht het wetsontwerp op de VOORBEREIDENDE
gewestvorming goedgekeurd. Er werd duidelijk voorop
gesteld dat het hier gaat om een voorlopig regime, een
experiment, een prefiguratie.
Konkreet betekent dit dat de gewestraden, samengesteld
uit senatoren, geen enkele beslissingsbevoegdheid hebben:
zij kunnen slechts suggesties doen en adviezen geven,
die vrij door de regering kunnen worden terzijde ge
schoven. In de schoot van de regering zullen gewestelijke
ministerkomitees worden opgericht, die de gewesten zul
len beheren, zonder enige demokratische kontrole van de
wetgevende gewestraden. De regering en het parlement
behouden hun volledige bevoegdheid.
Was dit de bedoeling van de grondwetgever toen hij art.
107 quater in de grondwet inschreef?
Integendeel! Het centraal gezag zou bepaalde bevoegd
heden afstaan aan de gewesten, die over een zekere
autonomie zouden beschikken op ekonomisch en be
stuurlijk vlak. Ieder gewest zou een eigen gewestelijke
politiek voeren, zonder inmenging van het centraal ge
zag, inzake ruimtelijke ordening, huisvesting, ekonomi-
sche expansie, tewerkstelling, enz.
Men kan zich dan ook afvragen wat het nut is van dit
ontwerp. En wat meer is. het is bovendien gevaarlijk.
Men weet immers niet waar men naartoe wil. Herhaal
delijk werd er van socialistische zijde op aangedrongen
de definitieve plannen van de regering te kennen. Pre
mier Tindemans blijkt het zelf niet goed te weten.
Wordt het «voorlopige-, zoals wel meer gebeurt, achteraf
definitief, dan zijn wij nog geen stap verder op het
vlak van de staatshervorming.
De grond van de zaak ligt echter veel dieper.
Dit ontwerp is het mager en pover resultaat van een
lang en vrij verwarrend scenario: na het afspringen van
de regeringsonderhandelingen met de socialisten en de
vorming van de C.V.P.-F.V.V.-minderheidsregering, is de
eeuwige formateur Tindemans noodgedwongen op zoek
gegaan naar een parlementaire meerderheid. De onder
handelingen met de federalistische partijen, te Steen-
okkerzeel en nadien in de Lambermontstraat, beteken
den voor mijnheer Tindemans slechts een kwestie van
De h. Dhoore, staatssekretaris
voor streekekonomie, heeft een
overzicht gegeven van de ekono-
mische situatie in Vlaanderen en
daarbij vastgesteld dat het privé-
initiatief in gebreke blijft in een
aantal gebieden van het Vlaamss
land waaronder het Geraards-
bergse en het Zottegemse in het
arrondissement Aalst. De h.
D'Hoore (CVP) gaf als zijn me
ning te kennen dat derhalve de
Staat zelf, met de hulp van de
Dienst voor Nijverheidsbevorde
ring én van de Nationale Inves
teringsmaatschappij, in deze ge
bieden openbare bedrijven en
spitssektoren moet oprichten.
Aldus vervoegt staatssekretaris
D'Hoore de eis die de B.S.P. van
het arrondissement Aalst sinds
lang stelt, nl. oprichting van
openbare bedrijven om arbeid in
eigen streek te verschaffen.
Onze partij stelde echter haar
verkiezingscampagne in dit teken.
Wij werden echter door alle an
dere partijen uitgemaakt voor
«verstaatsers».
Slechts enkele maanden na de
verkiezing is men zelfs in de
schoot van een deel van de rege
ring verplicht toe te geven dat
de kapitalistische investeerders in
gebreke blijven en er uiteindelijk
geen ander middel is om in stre
ken als de onze werk te verschaf
fen dan de oprichting van over
heidsbedrijven.
Eens te meer moet men ons -
weliswaar achteraf - gelijk geven.
Maar desondanks zijn wij niet
zover dat de daad bij het woord
wordt gevoegd. Het is niet van
een regering met liberale, voor
standers van het kapitaal en met
patroons uit het Rassemblement
Wallon dat men openbare bedrij
ven moet verwachten.
De verklaring van Staatssekre
taris D'hoore is voor de socialis
ten echter een aansporing om
met meer klem dan ook op te
komen voor hun eis: openbare
bedrijven in het arrondissement
Aal cf I
B. VAN HOORICK
In zijn tussenkomst bij de be
spreking in de Kamer van de be
groting van Nationale Opvoeding
heeft kd. Van Hoorick de gebon
denheid van het onderwijs aan de
waarden van het kapitalistisch
systeem aangeklaagd en een an
der onderwijs bepleit.
Voorafgaandelijk behandelde
hij een aantal problemen zoals de
aanstellingen In het rijksonder
wijs, de werkingstoelagen aan het
gesubsidieerd en universitair on
derwijs, de rol van de ministeriële
kabinetten en brak hij ook een
lans voor een meer functionele
werking van de diensten van Na
tionale Opvoeding. Inzake dit
laatste punt stelde hij de nood
zaak voorop van:
een verdere automatisering
van de diensten;
het uitbouwen van een dienst
voor statistiek;
en aanpassing van de kaders;
een deconcentratie van de
diensten om een nauwer kon-
takt tot stand te brengen tus
sen onderwijsinstellingen en
hun personeelsleden en ander
zijds de administratie.
Maar op het gebied van rationa
lisatie en coördinatie zijn er wan
toestanden en tekortkomingen in
ons systeem van onderwijs die
van groter belang zijn, namelijk
de versnippering van tal van on
derwijs- en opvoedingsvormen
onder verschillende ministers, zo
als de leerlingen-sekretariaten,
het kunstonderwijs, de vorming
van architekten, het zeevaarton
der wijs, de versnelde beroepsvor
ming en andere nog.
Wij blijven voorstaan dat al deze
vormen van onderwijs onder de
bevoegdheid van de Ministers van
Nationale Opvoeding zouden moe
ten ressorteren.
Dit wordt door sommigen nog
steeds in twijfel getrokken.
In de kommissie voor Nationale
Opvoeding werd gesuggereerd bij
Nu velen onder ons genieten van een welverdiend jaarlijks verlof en er met de
ganse familie soms een dagje tussenuit trekken, loont een bezoek aan de Sint-
Adriaansabdij te Geraardsbergen zeker de moeite. Omgeven door een pittoresk
kader met sprookjesbos, vis- en roeivijver, speelpark en dierentuin, staat men
in bewondering voor dit stoere abtenhuis. De tentoonstellingen die er worden
gehouden en de prachtige meubilering zijn een bezoek zeker waard.
Uit lezersbrieven verschenen in
«Knack» nemen we de hiernavol
gende citaten over. De h. J. Du-
chattelle uit Ukkel besloot zijn
lezersbrief als volgt:
«Ik heb te veel eerbied voor
wat ze de frontsoldaten van li-li
aangedaan hebben, om als Vla
ming niet in opstatid te komen
als ik zie hoe hun verstomde lij
ken van jaar tot jaar als dekor
moeten dienen voor wat het rail-
liement is van dat soort van on
miskenbaar zoetwater fascisme van
bij ons. Het is helaas niet de
schuld van de gevallen Vlaamse
jongens aan de Ijzer dat die hy-
pokriet herbouwde toren niet hun
monument en herkenningsteken
is, maar dat van een sinistere
troep die er, nauwelijks het zwar
te uniform ontgroeid, nog elke
zomer met zijn etische achterlijk
heid en zijn inepte speeches hun
graven komt onteren. U hoeft
dat ding echt met wagneriaanse
kleuren niet op uw kaft te zet
ten.»
En van Willem Lodewijcks uit
Brussel dit citaat:
«Hier faalt de Ijzerbedevaart
zoals een bepaald Vlaams natio
nalisme faalt, sedert 1914 tot 1974.
Het is blijven steken in de klein
burgerlijkheid tcaar elke demo
kratische optoelling moet verstik
ken. Het blijft een gevoelsstro-
ming die zich als een anti-cyklo-
nale wig beweegt, tegen de grote
getijden in, hoog boven de aarde
waarin alle werkelijke problemen
wortelen. Daarom blijft Vlaande
ren, terwijl een Derde Wereld
zich moedig vrijvecht, taterend,
volksdansend en vendelzwaaiend
zoeken naar een burgerlijk -
Belgisch kluitje in het riet. Soms
kollaborerend, uit gebrek aan
zelfvertrouwen, en telkens met
een verliezer, a born looser met de
naam van God op zijn koppelriem
oj op zijn bankbriefje. Vlaamse
nationalisten hebben misJcAif/i
te veel mediumieke gaven an te
weinig zin voor analyse
