HOE DE TINDEMANS-REGERING
EN «DE STANDAARDELKAAR HIELPEN!
HET FAILLIET
VAN DE REGERING
TINDEMANSH
De subsldiecensuur op een Vlaamse
kwaliteitskrant
BEJAARD ZOTTEGEMS ECHTPAAR DAT UIT HUIS MOET
SCHRIJFT NAAR KONING
bi 1976
zijn liet én
de werknemers
en allen die
van sociale
vergoedingen
moeten leven
die het gelag
moeten betalen!
Fe Standaard
«Als mijn blinde echtgenote hier weg moet kan dat haar
einde betekenen
VRIJDAG 30 JANUARI 1976
25' JAARGANG - NR. 4
WEEKBLAD VAN DE B.S.P.
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
Nederlands weekblad
haalt raar zaakje
uit de doofpot
«In deze uiterste wanhoop, Sire, vrees
ik zelfs dat een dergelijke uitzetting
voor mijn echtgenote het einde kan be
tekenen.» Deze klacht die vorige vrij
dag naar het Koninklijk Paleis werd
gestuurd, komt van de 83-jarige René
Van Damme, die samen met zijn sinds
1940 blinde echtgenote een huisje be
trekt in de Désiré Van den Bossche-
straat te Zottegem. Sinds eind vorige
week hangt, net als aan 18 andere hui
zen van die straat in Zottegem, een be
vel tot uitwijzing. Per 31 maart moet hij
zijn huis uit en hij weet niet eens waar
naartoe.
Dat is een van de meest tragische geval
len uit een straat die bijna helemaal weg
moet om een stuk weg recht te trekken
in Zottegem.
De gemeente wil inderdaad een S-bocht
in het centrum Heldenlaan - Van den
Bosschestraat kwijt en wil meteen
ook zijn Egmontkasteel «open en
bloot».
Daartoe moeten 32 huizen wegOm die
weg te krijgen en om de onteigening te
vergemakkelijken heeft men de huizen
tot krot laten verklaren. Dat gebeurde
bij besluit van de staatssekretaris voor
Ruimtelijke Ordening en Stedebouw
van 10 oktober 1975. Zo komen de
kosten van het slopen op de rekening
van de staat en moet de gemeente alleen
de grond nog vergoeden. Nadat besluit
kwamen de «uitwijzingsbevelen».
Een eerste reeks werd uitgeplakt in ok
tober en de tweede reeks vorige week.
Die laatste gesteund op een bevel van
december 1975.
NUMMER 14
Eerder raar is het wel gegaan met het
huis nr. 14 in de Van den Bossche
straat. Daar woont het echtpaar Van
Damme-Vekeman die hun simpele
woonst in 1927 kochten en volledig
heropbouwden. «Wij staken een nieuw
plafond en nieuwe deuren.» René Van
Damme is zelf oud-strijder en oorlogs
invalide 1914-18 «8 frontstrepen en 52
maanden in het slijk van de IJzer, mijn
heer.» Zijn echtgenote is sinds 194Ö
tijdens de inval van de Duitsers is dat
gebeurd blind. Gedurende de voor
bije 35 jaar heeft ze haar huisje leren
kennen en weet ze alles staan.
Haar wegtrekken uit die vertrouwde
omgeving is haar helemaal hulpeloos
en afhankelijk maken. Bovendien
bleek tijdens het eerste bezoek van de
inspekteur voor de onteigeningen dat
het huis nr. 14 in de dossiers te Brussel
helemaal niet als krot geboekt staat.
Toch verscheen ook op zijn gevel een
uitwijzingsbevel met de vermelding
«dat wie tegen 31 maart niet weg is er
door de politie zal uitgezet worden en
zelfs nog de kans loopt gestraft te wor
den.»
BUURT
Ook in de buurt zijn die bevelen slecht
aangekomen. Niet alleen mevr. Veke-
man is door al die herrie in bed gemoe
ten na een hartinfarkt, ook buurvrouw
Germaine Delrue staat voortdurend met
de tranen in de ogen.
Weduwe Denijs die twee huizen verder
woont is 72 en betaalt nu 1200 F huur
per maand. «Wat zal ik elders meer
betalen?» is wat ze zich angstig af
vraagt.
REGELEN
Eigenaars van de huurhuisjes in de
Vanden Bosschestraat zagen geld in de
onteigening en regelden snel een over
eenkomst met de gemeente. Bij ande
ren die niet zo snel willen wijken is de
onteigeningskommissie al zeven maal
aan huis geweest. Bij het echtpaar Van
Damme-Vekeman is er nog geen een
over de vloer gekomen om over een
eventuele vergoeding te praten.
Burgemeester Van de Meulebroucke
trekt zich het lot van het bejaarde echt
paar evenmin aan. Ook hij is nog niet
over de v loer geweest om een oplossing
te zoeken. In de buurt vraagt men zich
ook af waarom nu juist het Egmontkas
teel. dat zelfs bijna tot krot is vervallen
zo nodig «open en bloot» moet komen
te staan en waarom de S-bocht weg
moet. Een dodelijk verkeersknooppunt
blijkt die bocht niet te zijn en de weg
naar Gent op die plaats helemaal recht
trekken zal toch niet gaan. Zo wordt
gezegd.
VEILIG WONEN
Bovendien gaat in de buurt de mare dat
burgemeester Van de Meulebroucke
straten onteigent en huizen leeghaalt
om binnenkort zijn nieuwe woonwijk te
kunnen bevolken, zij het dan tegen
4.000 F per maand. De burgemeester is
inderdaad een van de beheerders van ue
sociale huisvestingsmaatschappij «Vei
lig Wonen» uit Aalst, die na het opdoe
ken van de eigen gemeentelijke maat
schappij, vrije armslag kreeg in Zotte
gem.
Hoe de koning zal reageren op de wan
hopige brief uit Zottegem is nog niet
duidelijk. Tijdens de gemeenteraadszit
ting van deze week werd door de BSP-
fraktie deze zaak ten berde gebracht.
Zolang er geen overeenkomst tot min
nelijke schikking is gevonden zal het
echtpaar Van Damme-Vekeman hun
huis mogen blijven bewonen.
Voorts heeft ook de Oostvlaamse Bond
van Oorlogsinvaliden zich bereid ver
klaard de zaak van René Van Damme te
verdedigen.
Het huis nr. 14 in de Desiré Van den Bosschestraat: krot?
De moeilijkheden voor de regering Tindemans blijven zich opstapelen.
Gezien haar heterogene samenstelling, is dit niet verwonderlijk. Trouwens
hierdoor ziet zij geen kans om werkelijk heilbrengende maatregelen te
nemen ten bate van de bevolking in het algemeen en de vele marginale
bevolkingsgroepen in het bijzonder. Haar op autoritaire wijze gemaakte
wetten, zoals de programmawet en binnenkort de herstelwet, hebben een
averecht effect. In plaats van een recht\'aardige verdeling van de lasten
onder de bevolking te maken, treft zij opnieuw de zwakkere en vooral de
minst bedeelden. Deze laatsten zullen de tol moeten betalen van de huidige
crisis, terwijl de rijke categoriën niet zullen getroffen worden maar hun
welstand nog zullen verhogen.
Het schoonste bewijs hiervan is haar toegeving, of beter gezegd haar
capitulatie voor het syndicaat van Dokter Wijnen, waarbij voortaan aan de
herschoolde huisdokters hogere honoraria zullen worden toegekend. We
liswaar wordt gevraagd, de toepassing van deze verhoging met negen
maanden uit te stellen of zoniet ze dan toch slechts in de mate en geleidelijk
door te voeren. Maar hiermede schijnen de dokters nog geen genoegen te
nemen, want tot vandaag oefenen zij op de regering Tindemans allerhande
druk uit om nog meer te bekomen. Het kernkabinet kon terzake nog geen
beslissing nemen. En dat terwijl de loontrekkenden en andere categoriën
tot loonmatiging worden aangezet.
Gans de regering Tindemans faalt in haar sociaal beleid. Want wat van
daag als een pijler boven water staat, is dat de verhoogde doktershonoraria
zullen neer komen op de rug van de zieken, en van de zwakken, zonder
dat deze zullen kunnen bogen op enige financiële compensatie vanwege het
ministerie van volksgezondheid.
Minister De Saeger heeft in deze zin reeds klare taal gesproken. De
meeruitgave voor de dokterseisen zal nog eens gedragen worden door hen,
die reeds fysisch maar ook financieel minder sterk staan.
Erg is ook wat nu aan het gebeuren is in de distributiesector, in verband met
de aardappelverkoop. Door het laattijdig ingrijpen van de regering met pas
nu de prijzen van de aardappelen te blokkeren, dreigt een ramp te ontstaan
in de bevoorrading van ons nationaal produkt. De aardappelen zijn ofwel
niet te koop ofwel niet betaalbaar als zij nog te vinden zijn, wegens de
speculatie van enkele groot-handelaars die het grootste deel van de markt
in handen hebben en de prijzen bepalen. Of de ultieme dwangmaatregelen
van Mr. Herman, de nieuwe Minister van Economische Zaken enige baat
zal bijbrengen kan vooralsnog niet worden gezegd.
Wel is het zo dat deze nieuwe last zwaar drukt op het budget van de
bevolking en vooral op dit van de werkende mensen, bij wie de aardappelen
in hun huishoudelijk verbruik nog van belang zijn.
verbruik nog van belang zijn.
De regering Tindemans kan niet anders dan mea culpa slaan voor deze
verslechtering van de levensstandaard van de bevolking, omdat zij in
gebreke is gebleven het probleem van de prijs en van de bevoorrading van
de aardappel, welke reeds maanden geleden gekend was, op te lossen.
En zo is het voor alle problemen, die zich stellen om er nog maar één te
noemen: de werkloosheid. Het spook van de werkloosheid blijft, ondanks
de bemoedigende voorspellingen van bepaalde regeringskringen in ver
band met de heropleving van het economisch leven, nog steeds een gesel
voor de bevolking en vooral voor de jongeren, waar momenteel circa
60.000 werklozen geteld zijn.
De getroffen regeringsmaatregelen als daar zijn de wetgeving op de
stagiaires in de ondernemingen de opname van de tewerkgestelde
werkloze afgestudeerdein de openbare sector het brugpensioen met
vervanging door jongeren, hebben tot heden helaas nog niet het verhoopte
resultaat gegeven, en zijn zeker onvoldoende om hel probleem van de
werkloosheid op te lossen.
En zo zouden wij kunnen verder gaan met het opsommen van al datgene
waarin Tindemans en zijn ploeg heeft gefaald en nog faalt.
Spijtig dat inmiddels het land en zijn bevolking het grote slachtoffer zijn van
deze failliet-politiek van Tindemans en C"
PVan der Niepen
Burgemeester
daan dergelijk «zwijggeld» uit te ke
ren En waarom speelt «De Stand
aard» thans geen groots opgezette
journalistieke Mannix-rol?
Tenslotte nog één
PIKANT DETAIL
Om verder uit haar financiële moeilijk
heden te geraken, zag het Standaard-
koncem - steeds volgens «Vrij Neder
land» zich verplicht krantenmagnaat
Brébart binnen te halen in haar Raad
van Beheer. Deze aatste is uitgever van
«La Libre Belgique» en «La Dernière
Heure», twee dagbladen die de
Vlaamse zaak op zijn zachtst gezegd
niet genegen zijn. Maar Brébart bracht
100 miljoen B.F. mee als kapitaalsver
hoging voor de Standaard-groep..
Voorlopig blijft het AVV-VVK (Alles
voor Vlaanderen Vlaanderen voor
Kristus) fungeren als Standaard
embleem en zal Manu Ruys verder ex-
catedra zijn Vlaamse politieke richtlij
nen blijven neerpennen. Tevens zal er
toch niet nagelaten worden van gere
geld te vermelden, dat het bij de socia
listische kranten financieel soms min
der goed gaat, omdat er daar toch zo'n
wanbeheer heerst. Maar zelfs met lega
le en vooral illegale overheidssteun,
met de geldelijke hulp van de uiterlijk
zo misprezen Walen, met karrevrach-
ten extra-publiciteit bereikt via de
Sap-schoonzoons, met de exploitatie
van allerlei nevenbedrijven die niet di-
rekt iets met de pers te zien hebbenkan
«de Standaard» het nog amper rooien.
Redaktie Administratie Publiciteit: Houtmarkt, nr. 1 9300 AALST
TEL. 053/21.48.69 Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 35 F Jaarabonnement: 420 F
Verantwoordelijke uitgever: Georges Spitaels, Houtmarkt I, 9300 AALST
Onze vriend Bert Van Hoorick
wordt zaterdag 31 januari 1976,
61 jaar. Het partijbestuur wenst
aan onze kameraad van harte ge
luk met zijn verjaardag.
Spijtig genoeg kan Bert zijn ver
jaardag niet vieren zoals het
hoort, gezien hij verplicht is en
kele maanden te rusten. Het is on
tegensprekelijk dat de bezieler
van onze afdeling en Arrondisse
ment de weerslag ondergaat van
zijn zeer aktief leven.
Het partijbestuur afdeling Aalst
wenst onze vriend een spoedig
herstel.
Jan Van Der Veken
Voorzitter B.S.P.
tungeert hij als direkteur bij de verzeke
ringsmaatschappij «Groep Josi» en be
kleedt hij een hoge funktie bij de
Lloyds-bank».
Tussen haakjes gezegd, de lijfkrant van
De Smaele trekt zo graag van leer tegen
de kumul, vooral als het een BSP-
mandataris betreft. Schoonzoon num
mer twee heet André Vlerick. oud
minister van Financiën en tevens één
der grote bazen van de «Kredietbank».
Nummer drie luistert naar de voor
Westvlamingen beter gekende naam
Jan Piers, huidig CVP-burgemeester
van Oostende. Over deze laatste
schrijft «Vrij Nederland» (wij citeren)
«hij geniet een stevige reputatie als lo
kale klown».
Doch dat weerhield alvast de bank
«Brussel-Lambert» niet van hem te be
kleden met eveneens een bestuursambt
Komt dan de werkelijke hoofdbrok uit
het relaas. In de eerste helft van no
vember 1975 publiceerde «De Stand
aard» enkele artikels in verband met de
eventuele vestiging van
EEN NUKLEAIR ELAND
voor de produktie van kernenergie vóór
de haven van Zeebrugge. De krant had
het hierbij vooral over twee vooraf-
gaandelijke studies terzake. De huidige
minister van Openbare Werken Defrai-
gene (PLP'er ofte Waalse liberaal) zou
met nadruk geopteerd hebben voor één
van de twee projekten. Hij was er zelfs
toe bereid een zg. -raamkontrakt» in het
leven te roepen. Dit betekent een pro
cedure waarbij men geen openbare
aanbesteding uitschrijft, doch de op
dracht direkt aan een groep toewijst,
zonder dat diezelfde groep bij voorbaat
zelfs maar een benaderende kostprijs
moet geven. Daar zat ongetwijfeld een
zeer eigenaardig reukje aan en «De
Standaard» suggereerde in hoger aan
gehaalde bijdragen opvallend duide
lijk, dat minister Defraigne persoon
lijke belangen had bij 't tweede plan.
Halfweg november 1975 schreef de
krant echter haar laatste woord over
deze zaak. van dan af werd in dat op
zicht een komplete stilte in acht geno
men binnen haar kolommen.
Nu beween «Vrij Nederland» dat het
blad daartoe
ONDER DRUK
werd gezet door de huidige regering en
wel op de volgende manier.
Direkteur-generaai De Smaele zou in
de jongste jaren nogal wat mislukte
kommerciële handelingen hebben ge
steld. Het aanschaffen van talrijke
computers (o.a. ter versnelling van het
zetwerk in het drukkersbedrijf), de
aankoop van diverse drukkerijen in Bel
gië en Frankrijk, e.a. brachten het vol
ledige Standaard-koncern in zeer
slechte financiële papieren. Zo stond
het bedrijf einde 1975 in totaal voor 14
miljoen gulden (ruim 200 miljoen
B.F.) in het krijt bij de R.M.Z. en de
B.T.W., plus dan nog voor ettelijke
miljoenen bij privé-schuldeisers.
In de Belgische kabinetsraad werd dan.
steeds volgens «Vrij Nederland», het
volgende plannetje bedacht. Buiten de
normale overheidshulp aan de pers, zou
«De Standaard- van de regering een
krediet van 150 miljoen franje krijgen,
op voorwaarde nochtans dat er over de
geciteerde Defraigne-affaire geen
woord meer geschreven werd.
Werd die belofte intussen ingelost?
In elk geval zwijgt «De Standaard»,
inbegrepen al haar nevenbladen, al
ruim twee maanden als vermoord over
Defraigne-Zeebrugge-Kerneiland.
We wachtten bijna drie weken na het
verschijnen van deze bijdrage in «Vrij
Nederland» om op onze beurt dit artikel
te schrijven. We veronderstelden dat er
EEN VORM VAN
ANTWOORD
vanwege «De Standaard» zou komen
en tevens dat de regering deze beschul
diging zou proberen te weerleggen.
Welnu, niets van dat alles! En dat men
ons niet komt vertellen, dat men van het
bestaan van deze onthullende publika-
ties niets afweet. «Vrij Nederland»
wordt al veel gelezen in Vlaanderen, en
daarbij Jef Coeck vermeldt dat hij met
Albert De Smaele over de aangelegen
heid een telefoongesprek had.
Mogen we ons dan afvragen of alle
door het Nederlands Weekblad aan
gehaalde feiten met de waarheid
overeenstemmen? Waar schuilen
dan de werkelijke korrupties? Waar
haalt de regering dan het recht van-
lHoc de Belgische regering een onaangenaam dossier uit de krant houdt
Het toonaangevend Nederlands week
blad «Vrij Nederland» pakte in haar
editie van 3-11976 uit met een opmer
kelijke bijdrage van haar medewerker
Jef Coeck. Eigenlijk een buitengewoon
artikel in dubbel opzicht.
Omdat het onthullingen brengt over
weinig verkwikkelijke praktijken in de
Belgische perswereld en heel speciaal
dan over de Standaard-krantengroep,
wacht» en «Het Handelsblad». Verder
haar nevenorganisatie de «N.V. Perio
dica», die borg staat voor de uitgave
van enkele tientallen weekbladen
waaronder enkele Franse.
Vervolgens het boekenbedrijf «De
Standaardboekhandel N.V.», plus
tenslotte aanzienlijke belangen in de
toeristische sektor en stevige interessen
in de wereld van het onroerend goed.
Daarna schets de auteur bepaalde
die zich in het recente verleden zeer
sterk als «onkreukbaar» en als «heksen
jager» voordeed. Bedoelde bijdrage
vatten we als volgt samen.
Inleidend wordt de Standaardgroep
even nader gesitueerd.
Eerstens als uitgeefster van de dagbla
den «De Standaard»,«Het Nieuws
blad», «De Gentenaar», «De Land-
FINANCIELE
ACHTERGRONDEN
van vermeld bedrijf. De vroegere eige
naar en katoliek minister Gustaaf Sap
liet bij zijn dood in 1940 de zaak over
aan de echtgenoten van zijn drie doch
ters. Schoonzoon nummer één, Albert
De Smaele, is heden direkteur-generaai
van het gehele koncern. Doch tevens
Jff Cwcfc
