CCn dagblad
WANNEER BIJ ONS INDEXERING
VAN HET SPAARGELD
STRUKTUURHERVORMINGEN
IN DE SOCIALE WONINGBOUW
Bericht aan onze lezers!
IEDEREEN, VAN WAAR OOK,
WORDT VERWACHT OP DE NON-STOP KNALAVOND
op donderdag 20 januari te 19.30 u.
in het Volkshuis, Houtmarkt 1 te Aalst, in het teken van
DE TERUGKEER VAN MARC GALLE NAAR AALST
Super
■-■rr."---'
Lidmaatschap B.S.P. 1977
\COD hantlVuuvf
24-urenstaking
openbare seUor
'rsïïT'":
Tzs~r.'
SrsssSï
Redaktie Administratie Publiciteit: Houtmarkt, nr
TEL. 053/21.48.69 Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 35 F Jaarabonnement: 420 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen. Houtmarkt I, 9300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
9300 A \LST
VRIJDAG 14 JANUARI 1977
39e JAARGANG NR. 2
WEEKBLAD VAN DE B.S.P
Nog langer wachten met de indexering
van het spaargeld en desnoods van alle
nominale waarden is tijdverlies en een
aanwakkering van het faillissement van
ons maatschappelijk bestel door werk
loosheid, recessie, faillissement en
noem maar op. Sparen in de huidige
omstandigheden heeft geen zin meer,
eens de burger daarvan overtuigd
wordt, zal de overheid met of tegen
haar goesting de nodige maatregelen
moeten nemen om het vertrouwen in
het sparen te herstellen.
Tot nu toe werd het spaargeld, (zelfs
niet in beperkte mate) voor de kleine
spaarder nog steeds niet geïndexeerd en
zien we dat de inflatiegraad 12 per
jaar is, dat de werkloosheid 9,2 be
draagt van de aktieve bevolking en dat
we niet meer toekomen met 2.000 fail
lissementen perjaar. Voorde financiële
bonzen en ook voor de minister van
financien is indexering van het spaar
geld taboe. De uitleg is zeer eenvoudig,
het systeem is te ingewikkeld. Maar wij
zijn van mening, dat ook ingewikkelde
zaken kunnen opgelost worden. Zo
kunnen we kijken naar het Britse voor
beeld.
In de zomer van 1975 wérd in Groot-
Brittannie gestart met een beperkte in
dexering van het spaarwezen en ziehier
wat we daarover lezen in de Financieel
Ekonomische Tijd d.d. 17 november
1976 «Enerzijds kunnen gepensio
neerde Britten inschrijven op geïn
dexeerde certifikaten van maximum
500 pond per persoon. Op een jaar tijd
werden er voor 300 miljoen pond aar.
certifikaten opgekocht, en de eerste
oudjes die deze zomer na een jaar hun
spaargeld terug opeisten, kregen er een
bonus op uitgekeerd van liefst 18,9 per
cent. Dit is precies de stijging van het
indexcijfer in het eerste jaar van wer
king. Een reele rente werd niet uitgele
verd, doch de speciale certifikaten zijn
vbj van belasting. Anderzijds werd in
Groot-Brittannie eveneens sinds medio
1975 de indexering van het zoge
naamde «save as you earn»-systeem in
gevoerd, dat bestaat uit regelmatige af-
naifies van het loon, die rëebt&reeks op
een spaarrekening worden gestort. De
minimumbijdrage is 4 pond, het maxi
mum 20 pond, terwijl de indexvergoe
ding identiek is met die van de spaarcer-
tifikaten van gepensioneerden. Op iets
minder dan een jaar tijd werden zowat
350.000 «save as you earn»-systemen
afgesloten met een totale opbrengst van
bijna 50 miljoen pond».
Wat Engeland kan moet toch zeker voor
Belgie niet onmogelijk zijn. Ook presi-
den(,Giscard d'Estaing heeft nu aan z'n
minister-president Barre een brief ge
schreven waarin hij hem verzocht voor
1 januari 1978 een beveiliging te zoe
ken voor de kleine spaarder tegen de
inflatie. De kleine spaarder moet zijn
klein patrimonium beschermd weten
tegen de inflatie en de enige manier is
een bepaalde vorm van indexatie door
te voeren. Inderdaad de man die veel
geld weet opzij te leggen beveiligt zich
zelf wel en kan zich laten adviseren
door gespecialiseerde financiële instel
lingen hij spaart eenvoudigweg niet,
hij belegt zijn geld. De kleine spaarder
integendeel weet geen weg in al die
financiële instellingen en zet zijn geld
gewoon op een spaarboekje of koopt
kasbons, maar obligaties-aandelen
enz... zijn voor hem een onbekende
wereld. Giscard zou speciale spaar
boekjes invoeren, waarvan de rente be
perkt is en t geld zou voor een zekere
tijd worden vastgelegd. Premier Barre
heeft nu de opdracht uit te zoeken hoe
veel spaargeld kan geindexeerd wor
den, wie daarvoor in aanmerking komt
en welke financiële instellingen dit zul
len verwezenlijken.
Deze voorstellen van de Franse presi
dent zijn er wel gekomen onder invloed
van de voorstellen van Mitterand, de
leider van de socialistische partij, die
het indexeren van het sparen als een
programmapunt heeft opgenomen.
Mitterand gaat zelfs verder en zou
voorstander zijn om een grote staatsle
ning uit te schrijven met een klein per
cent rente maar geindexeerd. Hij is
eveneens van oordeel dat geindexeerde
spaargelden de inflatie van gronden en
huizen zou indijken, en het een normale
prijsfluctuatie zou bevorderen en zo
doende de inflatie zou remmen. Men
ziet het idee van de indexatie der spaar
gelden begint doorgang te vinden om
dat het in essentie een ernstige, verant
woorde en noodzakelijke maatregel is
die een enige bescherming biedt tegen
het onttronen van de kleine man zijn
patrimonium, een spaarbezit dat hij
aanlegt gedurende zijn leven ten koste
van bepaalde ontzeggingen om hem een
bescherming te bieden, tegen zware
onverwachte kosten. Hij wil een ap
peltje voor de dorst voor zijn oude dag,
wanneer hij moet leven van zijn pen
sioentje, of wanneer hij onverwachts
ziek wordt of om zijn kinderen te hel
pen.
Hij spaart niet om rijk te worden, hij
spaart om zich te beschermen en te hel
pen. Gedurende jaren ziet hij de waarde
van zijn spaargeld verminderen en hij
kan zich daartegen viet verdedigen, is
het dan niet de plicht van de maat
schappij die verdediging op zich te ne
men.
Wij, als Belgische socialisten, moeten
het indexeren van de spaargelden even
eens als een programmapunt helpen
verdedigen, omdat het doel dat we
daarmede willen bereiken rechtvaardig
en eerlijk is en omdat we tal van kleine
spaarders gelukkig kunnen maken. Wij
.azen voor enkele maanden n artikel
waarin stond dat een persoon in het jaar
1920, 100 frank op zijn spaarboekje
gezet had en in 1976 had hij dit afge
haald en er426 frank voor gekregen. In
1920 kon hij met 100 frank een gans
varken kopen om te slachten, in 1976
kon hij met zijn 426 frank nog amper
lkg hesp kopen. Veel meer geloven
we, moet daar niet meer aan toege
voegd worden
DOOR GUST BREYNE, oud
minister
Dat is onze vijfde bijdrage in de reeks
welke we wijden aan de sociale wo
ningbouw. We handelen achtereenvol
gens over de hedendaagse ellendige si
tuatie van de sociale woningbouw qua
huur- en aankoopprijzen. Over de on
zekere en louter ekonomisch gerichte
financieringervan. Over de huidige in
gewikkelde, remmende en veel geld
kostende strukturen, waarbij we heden
nog willen vermelden het Woningfonds
van de Bond der Kroostrijke Gezinnen
en de ontelbare financieringsinstellin
gen welke sociale leningen uitschrijven
onder toezicht van het Ministerie van
Financien en natuurlijk eveneens voor
wat de omvang van de individuele le
ning en het totale leningspotentieel van
deze maatschappijen, louter in funktie
van de ekonomische rol van de wo
ningbouw.
Waar we reeds enkele gedachten op
porden inzake een nieuwe financie
ringsbasis van de sociale woningbouw,
willen we het vandaag hebben over be
paalde stniktuurhervormingen, die, we
zeggen het van meet af, noch kollekti-
vistisch zijn, de heilige schrik van alle
konservatieven noch de openbare uit
gaven verhogen, de dooddoener wat be
treft financiële ortodoksie noch
nieuwe posten kreeren in openbare
dienst, een andere vogelschrik voor wie
vernieuwing gelijk staat met perturba-
tie. Integendeel, alles wat we voorstel
len is vereenvoudiging, meer effi
ciënte, besparing van werk en kosten,
wegwerken van onnuttige uitgaven.
modernisatie der metodes en uiteinde
lijk goedkopere woningbouw en van
daar ook grotere produktie en gemakke
lijkere toegankelijkheid voor diegenen
waarvoor de sociale woningbouw be
stemd is. De kwaliteit en komfort moet
behouden en verbeterd zijn van de min
der begoede, het moet de woning zijn in
het bereik van de minder begoede. Als
men de nuance maar snapt
Een eerste maatregel moet volgens ons
zijn gedaan maken met de proliferatie
van plaatselijke en gewestelijke maat
schappijen en maatschappijtjes.
Driehonderd en zestig maatschappijen
voor vijfhonderd en zoveel steden, ge
meenten en dorpen dat is minstens
DRIE HONDERD TE VEEL.
Zoals we aantoonden betekent zulks
evenveel geranties, beheerraden, archi-
tekten, ondernemers, onderaannemers,
afspraakjes bij aanbestedingen, ver
snippering van bouwmateriaal, gemil
limeterde grondaankoop enz., enz. In
één woord een belangrijke oorzaak van
hoge prijzen. Als het zetten van het mes
in deze plaag van de sociale woning
bouw kollektivisme is, wat moeten we
dan zeggen van de gemeentefusies die
het aantal steden en gemeenten herleid
den van 2.500 naar 500. We geloven
echt dat de fusies van gemeenten het
psychologisch klimaat geschapen heb
ben om eveneens een drastische fusie
der bouwmaatschappijen te realiseren.
Bekijken we even enige belangrijke
voordelen van krachtiger maatschap
pijen. In steden van een driehonderdtal
jaarlijkse aanbestedingen voor elk een
gemiddelde van een dertigtal wonin-
Door het indienen van nieuwe lezerslijsten in de postkantoren is er hier en
daar iets verkeerd gelopen.
Zo werden op enkele plaatsen, door faktoren buiten de mogelijkheden van
de redaktie, de Voor Allen's van vorige week enkele dagen later besteld.
In dat verband danken wij graag de mensen van de postkantoren die hebben
gedaan wat mogelijk was om de goede gang van zaken te verzekeren en U
elke week Uw Voor Allen zonder vertraging te bezorgen.
Spijtig genoeg kunnen we niet op alle plaatsen op eenzelfde medewerking
rekenen.
Wij willen daarom vragen dat lezers, die hun Voor Allen niet of onregelma
tig ontvangen, dit dringend zouden mededelen (Tel. 053-2111.63) zodat
wij het nodige kunnen doen.
Rekenend op uw begrip en medewerking, houden wij ons graag verder ter
uwer beschikking.
W. Vemimmen F. Van den Bossche
Verantw. uitgever Redaktiesekretaris
Nationaal partijvoorzitter Willv Claes
Aanwezigheid verzekerd an tal van vooraanstaanden uit het politiek en
culturele leven van het land en de streek, w.o. Willy Claes, nationaal
voorzitter van de B S.P.; Oscar Debunne, directeur van het Em. Vander-
veldeinstituut arrond. voorzitter W. Vernimmen, Marnix Gijsen, Nand
Baert, Nicki Bovendaerde, enz. enz.
Presentator van de feestavond: René Van derSpeeten, bekend radio- en
tele-isie-presentator.
Orkest: Actif-Club
Medewerking van Toone de Plekker van het radioprogramma «'t lieg
plafond»; het koor Harry Pinki. Keizer Kamiel en Frans Wauters, Jean-Paul
De Batseher. de bloemenfee, Prins Karnaval en nog anderen
en waarschijnlijk ook Will Tura
Alle medewerking gebeurt gratis uit sympathie voor Mare Galle.
Korte toespraken.
li I' ,„.11
J'**1*" ,a"'°
«to »*»«n -*1
«,n' '''"'Bell"
°P pone"
l»)uu .era
JT"--"--"uou'" *CV
s„„,erleg I"»"" 4<
Baalt ,l* *- c
4o-.i." ~*'fJa'
"""''1, ,i*»»' u T, n.
.»e een J W»ld _n lie" 11
Kinderi"" i"
brandden
in Belfast
mi «**-> i" l(1 .oir-"'
I«
,1 betrap*
Het lidmaatschap van de BSP bedraagt vanaf 111977 minimum 35 fr per
maand.
Deze bijdrage voor 1977 kan voortaan ook gestort worden door bemidde
ling van uw financiële instelling, door overschrijving van een bedrag,
minimum 450 fr. (zegels verzending), op p.c.r. 000.0525448.69 van
B.S.P. Arrondissement Aalst te Geraardsbergen.
De bijdragezegels worden U dan toegestuurd.
U kan uw bi jdrage ook rechtstreeks op het federaal sekretariaat (Houtmarkt
1 te Aalst) vereffenen.
R. ROSIER
Penningmeester
Dr. Mare Galle.
gen, zouden we komen tot een vijftigtal
aanbestedingen, wat nog te veel is, van
een tweehonderdtal woningen. Wie zal
betwisten dat men gunstiger prijzen kan
bekomen voor dergelijke opdrachten
dan voor versnipperde aanbiedingen.
Waar het niet aangewezen is tweehon
derd woningen in eens te bouwen om
dat de nood aan zoveel niet bestaat, kan
men opereren met gegroepeerde aanbe
stedingen van kleinere loten, wat op
weinig na tot dezelfde resultaten leidt.
Dat heeft eveneens het grote voordeel
dat de uitvoerende firma gunstigere
prijzen kan bedingen bij aankoop van
haar materialen. Er moet een enorm
prijsverschil bestaan bij aankoop van
100 deuren en bij aankoop van 1.000
deuren. Idem voor de rest der materia
len. Er moeten geen 30 plans gemaakt
worden door 30 architekten, die ieder
voor zich de lange lijdensweg moeten
afleggen der administratieve en bouw
kundige voorschriften alvorens een eer
ste steen kan gelegd worden. Eén plan
met één architekt of architektenbureau
volstaat. En dat men niet kome aandra
ven met de dispariteit der voorkeuren
inzake uitzicht en materiaalgebruik, de
estetiek van de afwisseling. Deze kan
evengoed aanwezig zijn bij grote uit
voeringen als bij versnipperde, wel in
tegendeel. Gaat eens variatie gaan
brengen in een blokske van 25 wonin
gen. Ten andere hebben we de indruk
dat het argument van de afwisseling in
de huidige stand van zaken een beetje
gezocht is. Wanneer men met de trein
of met de wagen door het land rijdt kan
men zo de sociale woningbouw van de
andere onderscheiden. Er is inderdaad
niets dat méér gelijkt op een wijk van
sociale woningen. Hier ook zal men
met belangrijke opdrachten de bouw
meester en de ondernemer meer ruimte
geven voor afwisseling in de architek-
tuur en materialen zonder merkbare
verhoging der bouwkosten, wat op
kleine schaal, en dat is bewezen, niet
mogelijk is.
Een andere hervorming in de strukturen
van de sociale woningbouw is de ver
dere doorvoering van de prefabrikatie
en de industrialisatie en niet te vergeten
de modulatie.
Er was 'n tijd, dat diegenen die durf
den spreken van prefabriatie in indus-
trialisattie beladen werden met al de
zonden van Israel. Ze zouden karton
nen woningen maken, de kleine onder
nemers doden, de bouwvakarbeiders
naar de top sturen, en nog duurder
bouwen dan voordien. Men moest wer
kelijk de moed opbrengen om deze
nieuwe bouwmetodes voorop te stellen,
voorals als men Minster van Huisves
ting was.
Nu het kalf diep verdronken is, komt
zowat iedereen op voor prefabrikatie en
industrialisatie, zelfs de grootste tegen
standers van vroeger. Echter kdmt men
nu verbaasd tot de konklusie dat de in
dustrialisatie geen merkbaar goedko
pere woningen aflevert dan de traditio
nele bouw. Natuurlijk vergeet men er
bij te voegen dat industrialisatie niets
oplevert zonder rationalisatie en de
strukturen en metodes. Dat industriali
satie rustig kan gedijen zonder vol
doende markt voor afzet der produk
tie, te meer dat we leven in een landje
van kleine afmetingen. Komt daarbij
dat alle weerstand tegen de industriali
satie nog niet gebroken is. Dat men
meestal de geïndustrialiseerde firmas
uit de aanbestedingen tracht te weren en
daar waar men ze niet kan vermijden
men ze op alle manieren de duivel aan
doet en de voorwaarden zodanig stelt
dat uiteindelijk de konkurrentie nog in
het voordeel van de traditionelen uit
valt. Dit zijn immers ook al veel oudere
vrienden van de maatschappijleiders.
We hebben alzo vandaag twee aspekten
van de stniktuurhervormingen in de
woningbouw belicht. De drastische in
krimping van het aantal maatschappijen
en de industrialisatie, inkluis de markt-
schepping en de gelijke kansen voorde
nieuwe bouwmetodes. In een volgende
bijdrage gaan we verder met andere te
nemen maatregelen.
ledereen zal natuurlijk niet met wierook
naar ons zwaaien. Dat ondervonden we
reeds vroeger. Dat zal ons echter niet
beletten onze ideeën verder te verdedi
gen. We voelen ons niet geroepen de
belangen van geranten, architekten of
ondernemers te behartigen. Wel deze
van de duizenden gezinnen, jonge en
oudere, die zich geen sociale woning
kunnen betalen.
