DAGBLADPERS IN DE BRANDING
DE ZWAKKE PLEKKEN
BELANGRIJK BERICHT
PLEIDOOI
VOOR SOCIALE
RECHTVAARDIGHEID
c
WIJ STEUNEN ONZE
SOCIALISTISCHE PERS
VOORUIT EN VOLKSGAZET
HEBBEN HET MOEILIJK
KAREL VAN MIERT
VERKOZEN TOT
NATIONAAL PARTIJVOORZITTER
4
VRIJDAG 1 JULI 1977
39' JAARGANG NR. 2
WEEKBLAD VAN DE B
ueeuw fVVAT vztws bt,
-• C_. - '&P' '.v
B.S.P. FEDERATIE AALST
Redaktie AdministratiePubliciteit: Houtmarkt, nr. 1 9300 AALST
TEL. 053/21.48.69 Postrekening nr. 000-0952464-21
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen, Houtmarkt 19300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
In de loop van vorige week heeft volks
vertegenwoordiger Jos Van Elewyek
een wetsvoorstel neergelegd met het
oog op de uitvoering van wat in het
regeerakkoord gestipuleerd is betref
lende het in stand houden van de ver
scheidenheid van de dagbladpers. Deze
bijdrage beoogt een overzicht van oor
zaken en gevolgen van de crisissituatie
in de persbedrijven, die niet zo maar op
de hoogte van andere bedrijven kunnen
gekatalogeerd worden. Tevens wordt
getracht de lezer een inzicht te verschaf
fen in 't «know how» om een cou
rante ministeriële uitdrukking te bezi
gen van de verdeling van de over
heidssubsidiëring.
FAILLISSEMENTEN
Dc crisis van de dagbladpers is eigenlijk
geen verschijnsel van de huidige eco
nomische crisis. Het spook van de con
centratie sluimert al langer dan vandaag
rond: zo zijn er van de 92 titels in 1897
in België nog 40 overgebleven. Waar
van 14 Nederlandstalige, die dan nog
gereduceerd kunnen worden tot 7 ke
tens. Toch is dat spopk de laatste jaren
manifest geworden. Dc recente failliets
van De Krant- cn van -De Stand
aard- zijn daar een bewijs van.
Het erge van dc huidige situatie schuilt
hierin dat de uitgaven van de krant, die
in de eerste plaats een economische on
derneming is, plots sterk gestegen zijn
en de inkomsten v ice versa gedaald. Als
arbeidsintensief bedrijf wordt de stij
ging van dc loonkosten zwaar aange
voeld. terwijl het voor, het papier prak
tisch Uitsluitend aargewezen is op de
sterk inflatoire prijzen van het buiten
land, vooral Canada en Scandinavië,
waar onze eigen produktie bijna nihil is.
De kranten zijn bijgevolg niet in staat de
nodige moderne peperdure outillage
aan te kopen zonder zich in de rode
cijfers te steken en daarbij komt dat
bepaalde dagbladen een nogal amateu
ristisch management hebben.
Aan de andere kant is het aantal adver
tenties de jongste jaren snel de berg
afgegaan, wat vooral in de lii.kse pers
aangevoeld wordt, omdat die blijkbaar
de zakenwereld minder aantrekt.
De tweede bron van inkomsten, nl. de
verkoop, heeft op weinige uitzonderin
gen nu een dalende curve. De slinkende
oplage van de meeste dagbladen zou
misschien wel kunnen verklaard wor
den door de concurrentie van radio en
televisie, die qua snelheid van bericht
geving het krantenmedium de loef af
steken en zelfs de enige informators zijn
op zondag, waardoor de geschreven
pers bij vele gezinnen als een onnodig
of overbodig compliment beschouwd
wordt, dat een meer duidende en opi-
nievormende rol heeft.
Gelukkig is er in België geen reclame"
op radio en tv toegelaten, waardoor,
naar wij veronderstellen, 't dagbladbe
drijf 'n nieuwe felle financiële deuk zou
oplopen, maar dit is een ander hoofd
stuk. waarop wij in een latere bijdrage
zullen terugkeren.
CONCENTRATIE
Door al deze fenomenen dreigen ver
schillende vormen van concentratie de
verscheidenheid van de pers aan te tas
ten. Het gaat van veeleer onschuldige
redaktionele samenwerking tot fusie,
verdwijning en opslorping. Met name is
vooral de socialistische dagbladpers
ernstig bedreigd, vooral door de boycot
van de zakenwereld. Die teloor gegane
kranten zouden in de eerste plaats weer
een aantal werklozen erbij betekenen,
terwijl ook veel lezers zich op geen an
der blad meer zouden abonneren. Als de
economisch-liberale opvatting verder
zou toegepast worden, dan zou het ze
ker niet lang dt ren eer er 'n oligopolisti-
sehe toestand zou ontstaan. De nadelen
daarvan hoeven zeker nlef onderstreept
te worden: in elk geval een beknotting
van de zin voor kritiek van de bevol
king, een stimulans in de richting van
behoudend stemgedrag en in het slecht
ste geval propaganda en manipulatie.
Voor de goede gang van de demokratie
is het dus onmisbaar dat op zijn minst al
de huidige opiniebladen behouden kun
nen blijven.
Om een oplossing te vinden voor dit
internationaal probleem werden in
West-Europa verschillende formules
voor staatssteun uitgedokterd, al dan
niet met sukses. Zo stelt in de Scandi-
navische landen de overheid gratis pa
pier ter beschikking aan de kranten voor
een minimum aantal bladzijden. De
kranten moeten dan maar zelf over de
overige papierkosten doen, zo ze dat
willen. In Groot-Brittanië worden fu
sies tegen gegaan door de Monopolies
and Mergers Act- van 1965. In Neder
land is er een bedrijfsfonds, dat groten
deels gefinancierd is door een percen
tage van de opbrengsten van de STER-
reclame op radio en tven dat vooreen
deel toekomt aan de pers in het alge
meen en voor de rest aan de deficitair
werkende bedrijven.
OVERHEIDSSUBSIDIËRING
De wet van 27 december 1974 in België
was in feite maar een doekje voor het
bloeden. Er werd daarin een onder
scheid gemaakt tussen rechtstreekse en
onrechtstreekse steun. Tot nu toe werd
als direkte steun jaarlijks een bedrag
van 200 miljoen fr. uitgetrokken, dat in
gelijke mate over al de dagbladen ver
deeld werd zonder rekening te houden
met wat dan ook. Zelfs de sportkrant
Les Sports- deelde van de koek. In die
drie jaar werd het totaal bedrag niet eens
aangepast aan de index, zodat we hier
weer eens met een geval van sociale
albraak v an de vorige regering te maken
hebben.
Als onrechtstreekse steun schijnt er
jaarlijks 4.5 miljard gegeven te worden
door het toekennen van lage posttarie-
ven. wegvallen van BTW op de ver
koop en het plaatsen van advertenties
vanwege de overheid en van parastale
instellinsen.
P.V.V.-
VOORZITTER
GROOTJANS
KRIJGT ULTRA
VLAAMSE
OPRISPING
Ach laat hem
maar doen,
ge moet dat
allemaal niet
au sérieux
VLAANDEREN OS
Cl ..At a. i<=. <\t a af
VAL* tS.**LAAT
AL Ooooi
^4/
7SS-"'
Degenen die van oordeel zijn dat de
overheid daarmee medezeggenschap
V vervvertt in het beheer van de kranten,
kunnen dat mutatis mutandis ook toe
passen op de mvloed van de privé-
adverteerders. van wiens bereidheid de
krantendirekties nog veel meer afhanke
lijk zijn.
Het wetsvoorstel van Jos Van Elewijek
heeft de grote verdienste een realisti
sche kijk op de huidige situatie te ver
woorden. Hij stelt namelijk een gein
dexeerde dotatie van 260 miljoen recht
streekse steun voorop de begroting van
de eerste-minister. die gelijk onder de
Nederlandstalige en Franstalige opinie
pers zou verdeeld worden met daarbij
ook een klein gedeelte voor het agent
schap Belga en v oor het Duitstalige blad
Grenz-Echo. Elk deel wordt dan voor
die helft recht evenredig met het aantal
beroepsjournalisten in dienst verdeeld
en de andere helft omgekeerd ev enredig
met de advertenties, terwijl er kontrole
van het Rekenhof zou zijn op de boek
houding. Op deze basis kan de overheid
werkelijk helpen om de verscheiden
heid van de opiniepers te bewaren.
EN DE WEEKBLADEN?
Wij vonden slechts één hiaat in dit
wetsvoorstel, nl. dat 't beperkt, geble
ven is tot de dagbladen, waar vele
weekbladen in werkelijkheid dan toch
meer opinievormend zijn. In elk geval
staan weekbladen en periodieken niet
op gelijke hoogte en met wat goede wil
kunnen de opinieweekbladen en de an
dere weektijdschriften van elkaar on
derscheiden worden via inhoudserite-
ria.
■Feit is dat ook de weekbladen te kampen
hebben met oneerlijke konkurrentie.
waartegen dringend iets gedaan moet
worden, wil de markt op de duur niet
volledig overspoeld worden door de
weggeefbladen. Deze laatste zijn volle
dig gefinancierd door reclames tot de
distributie er van toe. Deze give
aways- schrijven hun weinige redak
tionele teksten dan nog volledig in
dienst van de adverteerders en dreigen
zo tenslotte misschien wel ook op het
vlak van weekbladpers de ernstige bla
den en. meteen de vertegenwoordiging
van de verschillende opinierichtingen te
smoren.
De heer rindemuns geeft zich reken
schap van het feit dat. ondanks de goede
verstandhouding in de schoot van zijn
ploeg en ondanks 't gemeenschaps-
pakt en het akkoord over het econo
misch en sociaal beleid, er toch een
aantal zwakke plekken zijn die de hui
dige coalitie gaandeweg zal moeten
wegwerken.
De premier steekt het niet onder stoelen
of banken dat zijn regering staat of valt
met de houding die de grote vakbonden
tegenover de regeringspolitiek zullen
aannemen. Dat betekent dat een ernsti
ger inspanning moet worden onderno
men om het sociaal klimaat op te klaren.
In het regeerakkoord werd hiermee al
een begin gemaakt door het feit dat de
nog niet uitgevoerde maatregelen van
het Egmontplan. waartegen ABVV en
ACV de vrijdagstakingen hadden inge
zet werden opgedoekt.
Hiermee is echter de kwestie niet van de
baan. want dezelfde spanningen kunnen
zich opnieuw voordoen op het ogenblik
dat de begroting ter sprake komt.
Over de sanering van de rijksfinanciën
lijken de meningen nogal verdeeld. El
keen is het wel eens om te betogen dat
door de opslorping van de werkloosheid
ook een einde zal worden gesteld aan de
budgettaire zorgen Doch niettegen
staande het tewerkstellingsbeleid voor
rang heelt op alle andere problemen
mag men toch niet verwachten dat bin
nen enkele maanden opnieuw de volle
werkgelegenheid zal verzekerd zijn.
Ons land ondergaat, mede met andere
Wosteuropese landen, de gevolgen van
een internationale crisis, en daaraan kan
ook de nieuwe ploeg weinig verande
ren. wat nog niet betekent dat er geen
krachtdadige inspanning moet worden
geleverd om het roer om te gooien
Onze zin voor werkelijkheid gebiedt
ons echter nog een tijd lang rekening tc
houden met een hoge graad van werk
loosheid die. spijtig genoeg, zwaar op
de begroting zal drukken. Het is op dat
ogenblik dat moet worden beslist
waarop de nadruk /al worden gelegd:
nieuwe inkomsten of grotere besparin
gen De regering is hierover in het vage
gebleven.
De-eerste minister staat zeer sceptisch
/.oals reeds meerdere malen via deze weg herinnerd, werd aan alle afdelin
gen (sekretaris of voorzitter) een inlichtingsformulier bezorgd.
Tot nu toe reageerden alleen de volgende afdelingen:
Onkerzele. Ninove. Gij/egem. Moorsel. Aalst. Idegem, Herdersem, St.-
Lievens-Houtem. Heldergem. Xurlardinge. Borsbeke. Gocferdinge, Den-
derhoutem. Overboelare, Gcraardsbergen (fusie). Denderleeuw (fusie), As-
pelarc. Oordegcm. Burst. Hillegem. Xottcgem. St. Lievens Esse.
Mogen we vragen aan de andere afdelingen om DRINGEND deze
formulieren op te sturen.
Ook de afdelingen uit de deelgemeenten worden geacht om het formu
lier terug te bezorgen.
Wij rekenen eens te meer op een spoedig antwoord.
door Marcel Vanderhaegen
burgemeester Ronse
tegenover dc doelmatige bestrijding van
de fiscale fraude. Klaarblijkelijk ge
looft hij niet in dc ramingen die door
prof. Frank werden gemaakt. Dit legt
waarschijnlijk uit waarom men onder
zijn bewind gedurende jaren de belas
tingsontduiking heeft laten oplopen. Is
het niet veelbetekenend dat oud
minister van Financiën Willy De Clercq
tot 7 maart 1977 dc dag dat dc ver
kiezingsdatum was vastgesteld heeft
gewacht om tc beslissen dat een comité
tot bestrijding van de fiscale fraude zul
worden ingesteld De financiële put.
waarin het land is terechtgekomen werd
gegraven onder dc regering Tindemans
I cn daarvoor dragen de CVP cn de
liberalen dc volle verantwoordelijk
heid. Het is dan ook weinig fair van
wege premier Tindemans tc vertellen
dat hij de ministerportefeuille van Fi
nanciën heeft aangeboden aan een so
cialist... die hem daarvoor feestelijk
zou hebben bedankt. Dat de eerste-
minister voorlopig de verhoging van dc
belastingsdruk verwerpt is zijn goed
recht.
Ook de socialisten willen de bevolking
geen nieuwe belastingen opleggen,
zoals sommigen willen doen uitschij
nen. Integendeel, dc BSP heeft een
vermindering v an de lasten op de kleine
inkomens bepleit, doch de socialisten
hadden wel gaarne gezien dat op dc
erfenissen van meer dan 2 miljoen een
grotere fiscale afhouding zou gebeuren,
alsmede op het kapitaal van 3 miljoen,
zoals in de buurlanden. Onredelijk was
dit niet en men mag erv an overtuigd zijn
dat er over deze kwestie nog zal gespro
ken worden. Of het betere sociale kli
maat er komt zal afhangen van de be
zuinigingen die de regering gaat voor
stellen in het kader v an het v ijl jarenplan
tot sanering van dc overheidsuitgaven.
Indien men naar een politiek van sociale
afbraak zou gaan zal deze regering haar
doel missen. We geloven echter dat an
dere oplossingen kunnen worden ge
vonden. Fin dat men geld moet halen
w aar het voorhanden isen waar men het
best met wat minder kan stellen, dit wil
zeggen dc meestbegoeden. die dikwijls
ten onrechte worden voorgesteld als de
OVtfSL aetieven. P.D.B.
Onder Eerste-Minister Leburton wer
den dc sociale vergoedingen en vervan
gingsinkomens welvaartsvast gemaakt.
Zodra echter deze Regering over
Ibramco gestruikeld was en de daaruit
voortv loeiende verkiezingen de tijd van
het anti-socialisme ingeluid hadden,
trok de nieuwe bewindsploeg al spoedig
een forse streep door de nochtans te
zijner tijd ook door de vertegenwoordi-
gers van haar eigen meerderheid ge
stemde wetten Namèche en Van Acker.
Het was een brutale aanslag op de so
ciale verworvenheden en een harde
kaakslag voor de gepensioneerden. Dc
jaarlijks, na gemeenschappelijk overleg
met de vakbonden, te bepalen wel-
vaartscoëfficient werd zonder meer af
geschreven en vervangen door een for
faitair bedrag in tweemaal te betalen,
met de belofte evenwel dat die sommen
van respectievelijk 4.200 F voor de
gezinnen en 3.600 F voor de alleen
staanden per I januari van het volgend
jaar in het maandelijks pensioen zouden
doorgerekend worden. Met deze toe
zegging, die onder druk van het
A.B.V.V. afgedwongen werd. stuurde
men feitelijk de betrokkenen met een
kluitje in het riet want er kwam niets van
in huis, des te meer dat wij in een pe
riode leefden van «te nemen of te la
ten»....
Voor 1977 was een zelfde regeling
v oorzien, maar de Regeringskrisis en de
er mede gepaard gaande Kamerontbin
ding stuurden die vooruitzichten in de
war; de ter zake vereiste teksten konden
door het Parlement met meer gestemd
worden. Het wachten hierop isde tol die
de bejaarden aan de politieke w isselval
ligheden. die de stempel van een anti
sociaal helcid droegen, moeten beluien.
Nu is het toch zo dat elk verder uitstel
niet meer mag geduld worden, als men
ten minste wil beletten dat bij velen
twijfels zouden rijzen nopens andere
zowel door de C.V.P. als de B.S.P.
gedane beloften in verband met een mi
nimum pensioen van 180.000 F plus
een dertiende maand. De tijd van de
Sinterklaaspolitiek en van de oude
Vlaamse spreuk «veel beloven en
weinig geven doet de zotten in vreugde
leven is immers voorbij. De overgrote
meerderheid van de kiezers beoordeelt
de verko/cnen naar hun daden en zij
beseft maar al te goéd hoe onrechtv aar
dig de verdeling van de rijkdom is en
welke sociale ongelijkheden er uit
voortspruiten. I
Dat men dus maar alvast een aanvang
make met aan Caesar te geven wat hem
toekomt, t.t.z. met onmiddellijk de no
dige maatregelen te treffen om aan de
gepensioneerden het eerste deel van de
tegemoetkoming te laten geworden,
wat normaal reeds in januari had moe
ten gebeuren. Hierbij aansluitend stip
pen we graag aan dat. tegelijk met dc
B.S.P.. ook het partijbureau van de
C.V.P. de Regering en het Parlement
verzocht heeft zonder verwijl dc pen
sioenen en de andere sociale uitkerin
gen welvaartsv ast te maken en de daar
toe vereiste wetsontwerpen nog vóór
het zomerreces goed te keuren.
De gezagsdragers mogen zich van het
essentiële niet laten allcidcn dooreen of
ander voorbarig standpunt betreffende
ethische problemen noch door om het
even welke «open brieven».
De socio-ekonomische aangelegenhe
den staan prioritair en de socialisten
moeten beslist alle maneuvers, uit
welke ze ook komen en die er op gericht
zijn van die prioriteiten af te wijken, in
de kiem smoren!
Het verdient overigens scherpe aan
dacht dat Premier Tindemans al te ver
staan gegeven heeft dat de Regering
staat of valt met de houding van de
vakbonden tegenover de Regeringspoli-
tiek. Dit is o.i. een bedekte waarschu
wing. die haar volle gewicht zal krijgen
wanneer de begrotingen zullen ter
sprake komen en men zal moeten kiezen
tussen nieuwe inkomsten of grotere be
sparingen. Er zal ongetwijfeld heel wat
diplomatie en goede wil nodig zijn om
van die keuze geen twistappel te maken
waarvan het wrange sap de fundamen
ten van het Gouvernementsgebouw zou
aanvreten met gevaar voor instorting.
Over de middelen ter bestrijding van de
liskale fraude lopen de meningen sterk
uiteen en het is voor niemand een ge
heim dat de Rechterzijde nogal scep
tisch staat tegenover de ramingen van
Prof. Frank, waarin niet het sluikwerk
- de grote stok waarmee men de kleine
hond wil slaan maar andere v erdoken
inkomsten en voornamelijk de kapi-
taalsvlucht op de voorgrond treden.
Naar aanleiding van het debat over de
Regeringsverklaring heeft senator
Willy Vernimmen de vinger op de
wonde gelegd met o.m. te wijzen op de
noodzakelijkheid de sociale zekerheid
te hervormen precies omdat «het hui-
digd stelsel faalt als instrument tot bil
lijke en bestendige inkomensverde
ling»
Van zijn kant heeft G. Debunne al óp
ondubbelzinnige wijze laten horen dat
het sociaal programma van de nieuwe
Regering in vele opzichten vaag en on
nauwkeurig is. Het Regeerakkoord
biedt inderdaad nog geen voldoende ga
ranties voor de korrekte toepassing van
de wet inzake de welv aartsv astheid
vermits in tegenstrijd met de be
staande wetgev ing de jaarlijkse aan
passingen tot de budgettaire mogelijk
heden beperkt blijven, wat van aard is
om de sociale rechtvaardigheid die
de essentie zelve van het socialisme is
stelselmatig in het gedrang te bren
gen.
Voor ons. socialisten, ziin de sociale
verworvenheden van de arbeiders en de
sociaal gerechtigden heilig. We zullen
derhalve nooit dulden dat ze op het al
taar van budgettaire besparingen zou
den geofferd worden. Er zijn v oldoende
andere oplossingen om de overheids-,
uitgaven te saneren. Wij hopen dat de
Regering de wil en de moed zal opbren
gen om ze te v inden en dat het v ijtjarcn-
plan ons daarvan de bevestiging zal
brengen.
Wij pleiten en ijveren voor algemene
sociale rechtvaardigheid, wars van elke
apartheid!
(I) Pas na het plegen» van vorenver-
meld artikel, vernemen wij. met genoe
gen. dat de Regering een wetsontwerp
zal indienen dat o.a. dc pensioenen te
rug welvaartsv ast zal maken.
Goed zo!
M.V.
Dc Algemene Raad van dc BSP heeft
maandag II Karei Van Miert unaniem
verkozen lot nationaal voorzitter van de
BSP.
Du in opvolging van Kd. Willy Claes
die op het ministrieel lak de purti jdicn-
sten wenst tc bew ijzen.
Karei Van Miert werd geboren te Turn
hout op 17 januari 1942. In 1966 stu
deerde hij at als licentiaat inde diploma
tieke wetenschappen aan dc Rijksuni
versiteit te Gent. Nadien behaalde hij
nog verschillende diploma's in het bui
tenland an Miert was ook de naaste
medewerker v an Siceo Mansholl en v an
Henri Simonel in vie Europese Gemeen
schap. Momenteel is hij gemeente
raadslid te Kollenberg cn adjunkl-
nationaal sekretaris van de BSP.
FRANK AN ACKER
OOR/.ETTER LAAMS
ON ERLEGCOMITE
Anderzijds werd Frank Van Acker ver
kozen tot voorzitter van het Vlaams
Overlegcomité.
Zoals men weet heeft Frank Van Acker
vrijwillig verzaakt aan het aanbod van
n ministerportefeuille alsook aan liet
opvolgerschap van Willy Claes als me
dcvoor/ittcr van de BSP. om zich ten
volle aan zijn taak van burgemeester
van de stad Brugge te kunnen wijden.
Hel Vlaams Overlegkomilee /al gehcr
struktureerd worden om zijn bestaan in
de pailijstatuton erkend te zien.
