DE-HOOP
WAT IS ER IN DUISLAND GAANDE?
EEN VERENIGD EUROPA
DEKMANTEL VOOR KAPITALISTISCHE
BELANGEN EN MACHTSWELLUST?
Bruin ivorden was deze
vakantie voor velen
een probleem
Niet treuren: als je maar
rood blijft!
WAT BETEKENT HET
DERDE ARBEIDSCIRCUIT?
VRUDAG 9 SEPT. 1977
39' JAARGANG NR. 33
WEEKBLAD VAN DE B.S.P
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
TOMBOLA
EMILE VANDERVELDE
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiï
Redaktie Administratie Publiciteit: Houtmarkt, nr. 1 9300 AALST
TEL. 053/21.48.69Postrekening nr. 000-0952464-21
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
De winnende nummers van de tombola Emile Vandervelde zijn te bekomen
bij de afdelingsverantwoordelijken en op het federaal BSP-secretariaat,
Houtmarkt 1 te 9300 AALST (Tel. 053-2111.63).
Inmiddels zijn reeds enkele mooie prijzen uitgekomen in onze federatie.
o.a.: een kleurentelevisie, een koffer couverts, een rekenmachine enz.
De winnaars worden verzocht zich UITSLUITEND SCHRIFTELIJK in
verbinding te stellen met: Tombola Emile Vandervelde, Keizerslaan 13,
1000 Brussel of zich tot hun federale secretaris te wenden.
Het winnend biljet meesturen en de prijs van uw keuze aanduiden. De
winnaars zullen instructies ontvangen ten einde in het bezit te komen van hun
prijs.
ZICH NIET IN ONZE LOKALEN AANBIEDEN, TENZIJ OP UITNODI
GING.
De prijzen die niet afgehaald zijn vóór 30 september 1977, blijven, wette-
lijk, eigendom van de Tombola Emile Vandervelde.
DE BELANGENSFEER VAN HET
INTERNATIONAAL EN STATEN-
LOOS
KAPITALISME IN EUROPA
Na wereld Oorlog II onderging het oude
Europa tal van ogenschijnlijk belang
rijke, maar in wezen niet zo grote ver
anderingen: de wijzigingen waren er in
hoofdzaak op gericht de positie van het
kapitaal te vrijwaren. Deze veranderin
gen kunnen we samen met WO II als
een gevolg zien van het feit dat de ont
wikkelingsgraad van de produktiemid-
delen indruiste tegen het bestaan van
nationale staten of anders gezegd dat er
een permanent conflict heerste tussen
de ontwikkelingsgraad van de produk-
tiekrachten en tussen de eigendoms-
strukturen. Met de wereldoorlogen
heeft het kapitaal van sommige landen
geprobeerd zich een veel bredere aktie-
radius te scheppen dan de vroegere na
tionale staat: beide pogingen mislukten
echter.
Momenteel probeert men dit vreedzaam
door middel van de multi-nationale
maatschappijen. Doch de gevolgen van
WO II in acht nemende (nl. de opkomst
van de USSR als wereldmacht, de ver
deling van de wereld in invloedssferen,
het verlies van belangrijke markten
voor het Westen, de onafhankelijk
heidsbewegingen in de kolonies en de
innerlijke verscheurdheid binnenin
West-Europa zelf) lieten de Westerse
kapitalist niet meer toe zijn ekonomie
op de oude leest te schoeien. Aan de
ekonomische noden van de multi
nationale maatschappijen oeamwooruc
een supra-nationale Europese staat. Na
een moeilijke bevalling (veroorzaakt
door de protektionistische instelling van
o.a. Frankrijk en Groot-Brittanië) wer
den in 1951 de E.G.K.S. en in 1957 de
E.E.G. opgericht. Daarnaast moeten
we ook nog de E.D.G. (Europese De-
fentie Gemeenschap) vermelden wiens
werking in 1954 door Frankrijk werd
gekelderd, alsook de Raad van Europa,
het toekomstig Europees Parlement,
wiens politieke nut tot op heden en
waarschijnlijk in de toekomst zéér be
perkt kan en zal kunnen genoemd wor
den. Deze Raad van Europa, dewelke
oorspronkelijk als draaischijf van de
Europese konstruktie moest dienen, is
momenteel de redplank om de Europese
integratie te vrijwaren.
EUROPA: EEN KRUITVAT
VOL TEGENSTELLINGEN
Inderdaad, de Europese politici moeten
met heel wat kunst- en vliegwerk het
evenwicht zoeken tussen bijna onover
brugbare tegenstellingen. Ten eerste
tussen de in hoofdzaak Amerikaanse,
maar daarnaast ook nog enkele belang
rijke Europese multinationals en de be
langen van de kleinere nationale onder
nemingen en de Natie-staat; ten tweede
de tegenstelling tussen Europa, slacht
offer van het Amerikaans ekonomisch
kolonialisme (beginnende met het
Marshall-plan, hetwelke een onrecht
streekse investering in de U.S.A.-
ekonomie was...) en Europa, zelf als
kolonisator in de zgn. Derde Wereld.
Ten derde is er de tegenstelling tussen
het Europa, dat voor zijn ekonomische
groei, zijn grondstoffen, zijn bevoorra
ding. zijn technologie, zijn know
how... afhankelijk blijft van de V.S.,
terwijl het bovendien geprangd zit in
een door de V.S. gedomineerd anti-
„„.«•SS*
Een verenigd Europa... kolonie of speelbal van de supermachten.
kommunistisch militair systeem en het
Europa dat zijn eigen politiek gezicht
wil hebben. Deze tegenstellingen uiten
zien niet alleen in pénimueiue uisinu-
tionele krisissen, maar ook in het feit
dat er nooit een gemeenschappelijke
energie-, monetaire- en industriële,
handelspolitiek, laat staan een gemeen
schappelijke militaire of buitenlandse
politiek mogelijk gebleken is.
NAAR EEN
SOCIALISTISCH EUROPA?
Deze tegenstellingen kunnen terug her
leid worden tot het fundamentele con-
flikt dat er bestaat tussen de kapitalisti
sche produktieverhoudingen (o.a.
privé-eigendom, nationale staat, veral
gemeende koopwarenproduktie) en de
ontwikkelingsgraad van de produktie-
krachten. Dit alles lijkt ons ontegen
sprekelijk wel een bewijs dat de wereld
rijp is voor een wereldekonomie. Maar
een enkele wereldekonomie op basis
van privé-eigendom is ondenkbaar. De
noodzakelijkheid van een wereldplan
ning van de ekonomie is een van de
wortelen van de noodzakelijkheid van
de sociale revolutie, want het uitblijven
van de opheffing van het kapitalisme
doet de verkwisting van de materiële
hulpmiddelen geweldig toenemen: een
socialistische ekonomie is er absoluut
nodig op wereldschaal.
Uit dit alles vloeit een belangrijke vraag
voort: «Is een verenigd Europa, zoals
we dat nu kennen, wel nodig? Ja,
maar.Onze afkeer voor het kapitalis
tische karakter van o.a. de E.E.G. en
het Europees (schijn) Parlement staan
echter niet in de weg te streven naar een
Verenigd Europa gebouwd op socialis
tische principes, doch er ligt een lange
weg tussen droom en werkelijkheid.
Het Verenigd Europa dat wij nastreven
mag inderdaad niet zo'n enge werking
hebben als de Gemeenschap van van
daag. Het moet een volwaardige orga
nisatie worden op sociaal (iets wat mo
menteel zo goed als onbestaande is),
ekonomisch en politiek gebied.
IJVEREN VOOR EEN
VOLWAARDIG EUROPA
Ondanks de eerder pessimistische
en afkerige visie die hier i.v.m. Eu
ropa weergegeven werd zijn wij
echter voorstander van een Ver
enigd Europa, maar dan geen dat in
functie staat van het kapitaal, maar
wel in functie van de arbeidende
klasse. Dit laatste zal wél een demo
cratische opbouw kennen steunende
op socialistische principes, wat dan
vanzelfsprekend inhoudt dat zo'n
Europa een volwaardige werking
zal kennen zowel op sociaal, kultu-
reel, ekonomisch en politiek vlak.
Van de Velde Luc
Pol. Sec. J.S.
Denderleeuw
ZIN EN ONZIN
De politieke werking van de Gemeen
schap staat momenteel enorm in de be
langstelling: in mei 1978 zullen er na
melijk verkiezingen plaatsvinden voor
het Europees Parlement. Velen zijn het
er over eens dat het nut en de daadwer
kelijke macht van het Parlement tot
bijna nihil te herleiden zijn. Efficiënt of
niet, Europese verkiezingen komen er.
Verkiezingen die we zowat kunnen zien
als een gevolg van de bovengenoemde
tegenstellingen, dewelke men, met het
Europees Parlement als uitstekende
juridisch-democratische dekmantel,
zo goed en kwaad mogelijk zal trachten
weg te werken. Ja, realistisch gezien
moeten wij van de Europese verkiezin
gen niet veel goeds verwachten, evenals
op het vlak van de werking en de gevol
gen van de werking van het Parlement,
als op het vlak van de houding van de
meeste socialistische partijen. De wer
king van het Parlement zal ons zeer
waarschijnlijk niet in verbazing doen
omslaan (in de positieve zin van het
woord dan) en ook de houding van de
socialistische partijen zal hoogst waar
schijnlijk bedroevend zijn. Mijn inziens
zullen er meer dan wonderen moeten
gebeuren wil men een eenheid zien te
bereiken tussen de progressieve socia
listische partijen van het Zuiden en de
archireformistische socialisten van het
Noorden. Zelfs wanneer men niet ver
zinkt in nationalisme zal het nog moei
lijk zijn in blok op te treden, standpun
ten in te nemen, te stemmen,.
(als voorbeeld hoeft men slechts de
Franse P.S. tegenover de rechtse
S.P.D. te plaatsen). Ook kunnen we
bedenkingen maken i.v.m. de proce
dure: -In welke mate zullen de demo
cratische principes gehuldigd worden
en dit zelfs binnen onze beweging?»
Ja, zal men rekening houden met de
eisen van de militant, zullen de kandida
ten ons terug niet worden opgedrongen
door de partijleiding, zullen onze eisen
ooit het Europees Parlement bereiken
Dat zijn zeker geen vragen die zomaar
uit de lucht gegrepen zijn.
Dat de Duitse overheid SS-kolonel
Herbert Kappler, verantwoordelijk
voor de moord op 335 Italiaanse gijze
laars. na zijn ontsnapping uit zijn Ro
meinse gevangenis, ongemoeid liet, is
veelbetekend en onrustwekkend.
Het fiet op zichzelf dat de nu 70-jarige
Kappler een vrij man is, stoort ons min
der Haat noch Wraakzucht mogen ons
leiden bij onze handelingen.
Er is echter veel erger
Terwijl de Duitse staat discrimine
rend optreedt tegenover linkse militan
ten (hen broodrooft, vervolgt, martelt)
laat men deze nazibeul volledig onge
moeid.
er is in Duitsland niemand die in
verzet komt tegen deze reactionaire po
litiek. Intengedeel waren er wel sympa
thisanten die de ex-SSer met bloemen
bedachten terwijl jongeren opnieuw
gelaarsd voor z'n woning de wacht
optrokken.
WAT IS ER IN DUITSLAND
GAANDE
Eerst enkele feiten:
Opnieuw verschijnen er in Duits
land kranten die openlijk het nazisme
prediken. Sinistere pro-nazi krantenti
tels zoals ik citeer.Hitler had de
oplossing voor de werkloosheid» of
«De grote jodenleugen aangetoond»
krijgt men er dagelijks te lezen.
in de kerken kan men brochuren
vinden waarin men het Duitse volk, en
vooral de Duitse jeugd, oproept tot
strijd tegen het kommunisme. Foto's
van tanks en ander oorlogstuig verluch
ter: deze boekjes.
..uJOfi-mejjinsieri.oMer Hirlpr^ziia ont-
kanten erkennen» vindt men. «Hitier
loste de toen heersende crisis op, voerde
het vakantiegeld in en legde autowegen
aan».
Zelfs in vakbondskringen hoort men
geen fundamentele kritiek op het kapita
lisme. Vakbondsmensen vinden dat de
kapitalisten er nodig zijn en dat de ar
beiders en hun organisaties met de kapi
talisten moeten samenwerken. Hoe
De Duitse lonen liggen merkelijk lager
dan de onze, andere sociale voordelen
DAT ZULLEN WE NOOIT VERGETEN...
Intussen is er veel veranderd. Opnieuw werden fascistische regimes in het zadel gehol
pen. democratieën vermoord en... nazi-misdadigers tot helden gepromoveerd.
Herhaald de geschiedenis zich steeds opnieuw.
zoals een dertiende maand zijn niet of
slechts gedeeltelijk bekend. Het sociaal
systeem van samenwerking, de «mit-
bestimmung» ontneemt de vakbonden
grotendeels hun contestatiemogelijk
heid. Zo gebeurt het dat op personeels
vergaderingen ook de patroons
zig zijn De Duitse arbeiders blijken
hun patroon een ouiu u ;l ™;,c
Stelt men zich in een gepsprek kri
tisch op tegenover het kapitalisme, dan
wordt een zinnig gesprek onmogelijk.
Men verft u dood als «bolchevist».
Deze symptonen wijzen er op dat het
Duitse volk er nog steeds niet inslaagde
zich te ontdoen van zijn nationalistische
kuddegeest en dat het de Duitsers nog
steeds ontbreekt aan een kritische zin
zowel tegenover zichzelf als tegenover
hun politici, het recht, de staatsvorm.
Evenmin brengt het onnoemlijk lijden
dat zij de mensheid berokkenden hun tot
enige zelfkritiek. Vijftig miljoen do
den, concentratie- en uitroeiingskam
pen, gaskamers, zijn historische feiten
wijzen de Duitsers dat Hitier niet alleen
gdjMUjyU* aglUtte-fioor nazi-Duitsland
maar dat thans het Duitse volk, collec
tief, in zekere mate een verantwoorde
lijkheid draagt.
De Duitsers missen de democratische
traditie van de meeste West-Europese
volkeren. De diepe zin van de democra
tie ontgaat de Duitsers nog steeds. Het
geval «SSer Kappler» herinnerde ons
noarotin
Herman VAN HERZEELE
WERKLOOSHEID EEN
SOCIALE GESEL
De toekomstige tewerkstelling blijft
bijzonder somber in alle industrielan
den van de E.E.G.Op 15 maart 1977
bedroeg het aantal uitkeringsgerech
tigde volledig werklozen in België
260.424 (102.482 mannen en 157.942
vrouwen).
men ziet zijn deze cijfers weinig hoop
vol en wil de minister van Arbeid met
alle te zijner beschikking gestelde mid
delen daar verandering aan brengen.
De economische groei stagneert en kan
het groeiend aanbod van vrouwelijke en
jonge arbeidskrachten niet meer opvan
gen. En toch is het zo. dat er nog veel
werk wachtend is.
i mi—inruil
^l|iiiiiilliUillIL|
Lyijl.iimiiftiiiüi
In verhouding tot de ACTIEVE BE
VOLKING bedraagt de werkloosheids
graad 6,5 voor de mannen en 11,2
voor de vrouwen).
Indien men zinvol de werkloosheids
percentages van de E.E.G.-landen wil
vergelijken, dient men het werkloos
heidspercentage te berekenen op basis
van de actieve bevolking. In verhou
ding tot het aantal tegen werkloosheid
verzekerde personen bedraagt de werk
loosheidsgraad 9.7 (5.3 voor de
mannen en 17.3 voor de vrouwen).
Dit percentage bedraagt evenwel
slechts 7.6 (4 voor de mannen en
14.5 voor de vrouwen) als enkel re
kening gehouden wordt met diegenen
met een normale arbeidsgeschiktheid.
Het daggemiddelde van de uitkerings
gerechtigde gedeeltelijke werklozen in
juli bedroeg 56.830 eenheden. Zoals
WERKGELEGENHEID
PEN
SCHEP-
Als we maar alleen denken aan de vele
oude woningen die niet meer voldoen
aan de kwaliteit van het leven en alleen
deze woningen aanpassen, zou dit reeds
de tewerkstelling verwezenlijken van
duizenden werklozen. We moeten
evenwel zo eerlijk zijn toe te geven dat
de eigenaar niet meer financieel bij
machte is de uit te voeren werken te
honoreren, daar de arbeidskosten te
hoog oplopen. Dit is slechts een voor
beeld van een werk tot verbetering van
de kwaliteit van het leven, maar er zijn
er nog vele anderen wanneer we ron
dom ons kijken. Werk is er genoeg,
maar het is te duur geworden voor onze
vrije economie. Het nieuw idee bestaat
erin via het overheidsinitiatief, dus niet
meer steunend op het begrip «winst
verwezenlijken» deze taken te laten uit
voeren door het invoeren van een zoge
noemde «derde arbeidscircuit». De
economisten verdelen de taken in drie
grote activiteiten, te weten de primaire
sector (landbouw, visserij, mijnen,
enz...) de secundaire (verwerkende nij
verheid. bouw, textiel, metaalverwer-
ken enz...) en de tertiaire sector
(dienstverlenend, zoals hospitalen, ad
ministratie, verzekeringen, enz...).
Met het begrip «derde arbeidscircuit»
gaat men echter over naar een gans
nieuwe indeling: In feite worden de
werknemers tewerkgesteld in de privé-
sector beschouwd als behorend tot een
«eerste arbeidscircuit» en zij die te
werkgesteld worden door de overheid
behoren tot een «tweede arbeidscir
cuit». Het onderscheid tussen deze
beide activiteiten is duidelijk: de eerste
hangen af van de vrije markteconomie,
de tweede hangen af van de overheid.
Het nieuwe idee van het «derde arbeids
circuit» leidt tot een activiteit die niet
zou ressorteren onder de eerste twee
circuits, maar volledig daarbuiten zich
zou bezig houden met de «verbetering
van de kwaliteit van het leven», met
andere woorden het derde circuit zou
voornamelijk een sociaal doel nastreven
of nog anders, de werkers van het derde
arbeidscircuit zouden sociaal nuttige
taken uitvoeren. Deze werkers zouden
door de overheid betaald worden, maar
ook andere diensten of personen zouden
er beroep kunnen op doen mits het ver
schil te betalen tussen de werkloos
heidsvergoeding en de loonkost.
De gezonde gedachte die aan de basis
ligt van dit idee dient zonder meer ge
steund te worden. Maar toch dient men
er rekening mede te houden dat de opge
legde taken niet deloyaal zouden zijn
tegenover bestaande ondernemingen
die dezelfde taken kunnen uitvoeren.
Want de ene worden betaal# door de
gemeenschap en hebben daardoor meer
mogelijkheden, terwijl de tweede met
eigen middelen moeten werken. Men
ziet dus dat door het scheppen van een
derde arbeidscircuit een reeks proble
men kunnen oprijzen.
Lees door blz 5
