HEEFT DE TEXTIELNIJVERHEID
NOG TOEKOMST?
KAREL VAN MIERT
NIET OP DE RUG DER ZIEKEN!
WAARHEEN MET HET HUISVUIL
VAN HET ARRONDISSEMENT AALST?
MEER INSPANNINGEN VEREIST
VOOR DE TEWERKSTELLING
IN ONZE STREEK
WU STEUNEN ONZE
SOCIALISTISCHE PERS
je 4}-
"V cj
iB&ï*.
VRIJDAG 30 SEPT. 1977
39" JAARGANG NR. 36
WEEKBLAD VAN DE B.S.P
\Vv,
B.S.P.-Federatie Aalst
POLITIEK CONGRES
FEDERAAL B.S.P.-CONGRES
DE FINANCIËLE SANERING VAN Z.I.V.
Jan Van Der Veken
vakbondssecretaris
STRUCTUREN MOETEN AAN
GEPAST WORDEN
C.S.C.- DE RANK - AALST
V
i
Redaktie AdministratiePubliciteit: Houtmarkt, nr. 1 9300 AALST
TEL. 053/21.48.69Postrekening nr. 000-0952464-21
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
/ttrv
Ter voorbereiding van het statutair
op zaterdag 8 oktober 1977 te SPA
organiseert de B.S.P.-federatie Aalst haar
op maandagavond 3 oktober 1977 om 20 uur.
in het volkshuis van Ninove (Geraardsbergsestraat 119)
In de afdelingen worden algemene vergaderingen gehouden:
te Geraardsbergen op donderdag 29 september om 20u.
te Ninove: op vrijdag 30 september om 20 u.
te Aalst: op vrijdag 7 oktober om 19u30.
te Denderleeuw: op vrijdag 30 september om 20 uur.
Handelen over de toekomst van de Tex
tielnijverheid lijkt mij geen gemakke
lijk iets, rekening houdende met de zeer
zware economische krisis waarin wij
momenteel leven.
Tienduizenden Textielwerknemers om
niet te zeggen het overgrote gedeelte
kent een partiële werkloosheid, eigen
aan de economische inzinking. Nog
maals duizenden Textielarbeiders zijn
de weg opgegaan van de volledige
werkloosheid en zijn er praktisch zeker
van dit te blijven tot hun pensioenge
rechtigde leeftijd.
Een allesbehalve benijdenswaardige
positie van de nijverheidssector die
voor 75 in het Vlaamse landsgedeelte
is gelegen. Nu kan men zich de vraag
stellen of de Textielnijverheid in ons
land moet blijven bestaan Het is een
publiek geheim dat sommige hogere
ambtenaren in ons land van oordeel zijn
Hal Hf» TpyfipIniivprhciH nipt mppr thmc
hoort in een ontwikkeld land als het
onze, wat mijn ineziens een grote ver
gissing is. Men geloofde niet meer in
onze bij uitstek Vlaamse nijverheid en
men heeft haar dan ook verwaarloosd.
Terwijl in de meeste landen van de Eu
ropese Economische Gemeenschap aan
de Textielnijverheid ernstige hulp is ge
boden, bleef men in ons land bij de
pakken zitten en deed men niets wat van
aard was deze sector een hand toe te
steken. Integendeel, door bilaterale ak
koorden werden meestal, om niet te
zeggen altijd, de belangen van de textiel
verkwanseld.
De Bedrijfsraad voor Textiel en Kle
ding heeft regelmatig de gang van zaken
aangeklaagd, tot nog toe zonder veel
resultaat echter. Ook in het Parlement
kwam 4 a 5 jaar terug de textiel in 't
brandpunt van de belangstelling door
een realistische tussenkomst van Sena
tor Vernimmen. Toen had men veel
kunnen voorkomen. Men is er echter
niet ingegaan op de voorgestelde maat
regelen.
ONAANVAARDBARE CONCUR
RENTIE UIT SEMI-
ONTWIKKELINGSLANDEN
En ja vandaag komt men tot het besef
dat men verkeerd heeft gehandeld en
men dringend aan de textiel wat moet
doen.
Dan stelt zich de vraag, wat moet men
doen Er kunnen tal van maatregelen
genomen worden doch het lijkt logisch
dat men begint met de abnormale invoer
aan dumpingsprijzen uit de derde we
reld af te remmen. Het volstaat natuur
lijk niet dat dit afremmen zich zou be
perken tot ons land alleen. De beper
kende maatregelen dienen op EEG-
niveau genomen te worden. Dit zal ge
paard gaan met moeilijkheden, rekening
houdende met het hestaan van verdra
gen die genoeg onomkeerbaar zijn.
Maar toch kan de goei afgeremd wor
den. Men kan administratieve moeilijk
heden creëeren, wat niets nieuws onder
de zon is, aangezien reeds deze maatre
gelen elders worden toegepast.
Zich echter blind staren op de abnor
male invoer alleen zou eveneens ver
keerd zijn. Er dienen nog andere maat
regelen genomen te worden. Structuren
dienen hervormd te worden. De textiel-
nij veraars dienen tot meer coördinatie te
komen door bv. gezamelijke aankoop
van grondstoffen, prospecteren in
binnen: en buitenland en in het bijzon
der ophouden mekaar te beconcurreren
tot men er zijn concurrent tussenuit
krijgt. Zie maar naar wat er gebeurde
met de deken weverijen. Sommige kon-
fectiebazen sturen anderzijds werk naar
ontwikkelingslanden waar men profi
teert van de hongerlonen om het grof
werk te laten doen.
Achteraf voeren zij het terug in als ba
len vodden», dus met een zeer kleine
invoertaks. In ons eigen land word er
dan de laatste hand aan gelegd of het
zogezegde veredelingswerk uitge
voerd.
Ook aan deze oneerlijke praktijken zou
paal en perk dienen gesteld te worden.
DE MOEILIJKHEDEN IN DE
BREIGOEDSECTOR
Ook de Breigoedindustrie kent zijn erge
problemen. Het familiale karakter en
het individualisme in deze sector, heb
ben ertoe geleid dat herstructurering
van buitenaf moest worden begeleid.
De Vakbonden hebben samen met het
Centraal Comitee voor de Belgische
Breigoednijverheid geijverd om van het
kabinet voor Vlaamse Streekeconomie
steun te krijgen om toe te laten diensten
op te richten als «Informatie-Expantie
en promotie» en «personeels- en be
heersvormen». Daar mag het evenwel
niet bij blijven.
Op dit ogenblik wordt het huisvuil als
mede industrieel afval uit de meeste
gemeenten van het arrondissement
Aalst gestort te Voorde. Dit vuil wordt
systematisch met aarde bedekt. Op een
deel van dit stort worden weldra bomen
en struiken geplant. Het volledig stort is
15 ha groot maar zal, aan het huidige
rythme, over een paar jaar volgestort
zijn. Het zal dan volledig bebost wor
den.
De Intercommunale «Land van Aalst»
heeft de mogelijkheid in de zandputten
van Brussegem te Vlierzele40 Ha aan te
wenden om huisvuil te storten. Door de
zandwinning aldaar ontstaan enorme
putten die moeten worden opgevuld. De
stortcapaciteit zou 3 miljoen Km3 be
dragen. Het vroegere Aalst heeft
23.000 ton huisvuil per jaar wat een
idee geeft van het aantal jaren stortmo-
gelijkheid voor gans het arrondisse
ment. Indien te Vlierzele het huisvuil
ook nog zou worden gecompacteerd
(samengeperst) en indien het huidig
stort te Voorde nog enkel door het Ge-
raardsbergse en het Ninoofse zou wor
den gebruikt, dan zou men te Voorde
nog voor vele jaren en te Vlierzele voor
tientallen jaren kunnen storten.
De vraag stelt zich echter: waarom geen
verbrandingsinstallatie of een ander
Op vrijdag 7 oktober 1977 komt
NATIONAAL VOORZITTER B.S.P.
Spreken over de huidige politieke toestand.
Inleider: Mare Galle
Zaal VOLKSHUIS, Houtmarkt 1 te 9300 Aalst
Aanvang om 19.30 uur stipt.
Iedereen is welkom.
systeem van huisvuilverwerking op
richten? De vertegenwoordigers van de
gemeenten in de Intercommunale zijn
daar voorlopig geen voorstanders van.
Dit om twee redenen. De eerste is een
economische reden. Thans betalen de
gemeenten 220 F (B.T.W. inbegrepen)
per wagen huisvuil die in Voorde wordt
gestort. Wanneer men een verbran
dingsinstallatie of verkleiningsbedrijf
opricht zou dit bedrag met verschillende
malen verhogen. Een idee daarvan
wordt verstrekt aan de hand van de vol
gende cijfers: omgezet in eenzelfde
tonnage huisvuil betaalt klein-Aalst per
jaar door het stort systeem 633.600 F per
jaar. Maar met een verkleiningsinstalla
tie aan de prijzen van Haveland zou dit 8
miljoen bedragen met de verbrandings
installatie te Lokeren 10 miljoen en te
Ronse 17 miljoen.
De tweede reden is een milieureden:
door Vlierzele als stort met compacte-
ring te nemen kunnen aldaar de putten
worden opgevuld en kan naderhand en
geleidelijk aan regeneratie worden ge
daan bij middel van bebossing en
recreatie-aanleg. Door het Ministerie
van Volksgezondheid werd een terrein-
onderzoek gedaan in deze mogelijke
stortzone. Hieruit is gebleken dat er een
absolute zekerheid bestaat ter voorko
ming van grondwaterbezoedeling. Het
M inisterie van Volksgezondheid is ook
de mening toegedaan dat door het stor
ten aldaar het natuurlijk landschap zal
kunnen hersteld worden.
Dit zijn de redenen waarom de Inter
communale opteert voor een stortplaats
te Vlierzele voor huisvuil én niet-
toxisch industrieel vuil. Met Voorde en
Vlierzele zou zij dertig tot veertig jaar
voor zich hebben, periode tijdens welke
er ongetwijfeld nieuwe procédé's van
huisvuilverwerking het licht zullen
zien.
Om de zandwinningsputten van Vlier
zele te kunnen aanwenden als stort
(naast dit van Voorde) moet de besten
dige deputatie van Oost-Vlaanderen
échter toelating verlenen. Een hinder
paal daarvoor zou de overcapaciteit van
sommige verbrandings- of verklein
ingsinstallaties in andere delen van de
provincie zijn. Het is dus uitkijken naar
wat de bestendige deputatie zal beslis
sen. De Intercommunale «Land van
Aalst» besliste reeds de nodige stort-
vergunning aan te vragen.
n it ii
'Z\/^r»nrr\rii w wmr CTnrr'i/rr'A
V UUK3 I LLLLA 31KLLKLLU-
NOMIE
Het Sociaal Economisch kernkabinet
gaat zich waarschijnlijk deze week nog
bezig houden met het pakket maatrege
len tot ondersteuning en omschakeling
van textielsector, dat Streekeconomie
heeft opgesteld.
1De speciale renteloze lening van
20.000 fr - per tewerkgestelde was al
een beslissing van de vorige regering.
Dit zit echter nog steeds geblokkeerd op
het probleem van de waarborgen. Noch
tans zou dergelijke maatregel de likwi-
diteitspositie van de textielbedrijven
aanzienlijk verbeteren. De banken wil
den u ie kredieten alleen verlenen als ze
voldoende waarborgen kregen. Had
men niet zo lang gewacht om de textiel
nijverheid eer. helpende hand toe te ste
ken dan zouden er waarschijnlijk nog tal
van bedrijven geweest zijn die waar
borgen konden geven, wat nu niet meer
het geval is. Voor zover wij vernemen
zou de overheid onderzoeken de staats
waarborg te verlenen. Hier kan men
zich de vraag stellen of het nog aan
vaardbaar is, dat de banken een derge
lijke rol kunnen en mogen blijven spe
len. Is niet de tijd gekomen dat de ge
meenschap een meer klare kijk zou die
nen te hebben op het financiële gebeu
ren in ons land en bijgevolg maatregelen
zou moeten kunnen nemen die de ganse
bevolking ten goede komt in plaats van
de banken die de scepter zwaaien.
2. De bedrijven zouden belastingen
kunnen terugbetaald worden. Dat
zou gelden voor de bedrijven die in
1976 verlies leden maar in 1975 nog
winst boekten. Het geleden verlies zou
van die winst geheel of gedeeltelijk mo
gen worden afgetrokken wat aanleiding
zou geven tot belastingrestitutie. De
bedrijven die in 1975 reeds verlies leden
zouden voor die maatregel niet in aan
merking komen. De bedoeling is dus
alleen de sterkere bedrijven die pas in
1976 verlies leden te helpen. Dit is niet
alleen discriminatie maar lijkt mij bo
vendien slechts een halve maatregel.
Het aantal bedrijven die in 1975 nog
winst boekten liggen niet zo hoog en
dan moet men nog zien welke winst.
3. Er zou een investeringsaftrek wor
den voorzien gekoppeld aan de kreatie
van arbeidsplaatsen. Naargelang men
een bepaald bedrag investeert en daar
voor een aantal arbeidsplaatsen zou
doen ontstaan zou een bepaald percen
tage van zijn belastbare winst mogen
aftrekken. Dus ook dit zou neerkomen
op een substantiële detaxatieIk kan mij
niet van de indruk ontdoen dat deze
maatregel generlei waarde heeft. De
meeste textielbedrijven moeten al doen
wat enigszins mogelijk is om hun per-
soneelaantal in stand te houden, zelfs
met een gevoelige gedeeltelijke werk
loosheid.
Ik zie het niet meteen zitten dat men
naar personeelsuitbreiding zou kunnen
gaan.
4. Een goede maatregel lijkt mij dat
alleen de Belgische textielproducenten
het recht zouden hebben textielproduk-
ten te imponeren uit lageloonlanden.
Bepaalde importeurs en de grote distri
butie zouden aldus buiten spel worden
gezet. De Belgische textielbedrijven
zouden in dit systeem het verlies op hun
eigen produktie kunnen uitvlakken door
de winst die ze maken. Daarbij zou men
bereid moeten zijn de tewerkstelling te
handhaven. Ik zegde reeds dat dit mij
een goede maatregel lijkt alhoewel men
er zal moeten op waken dat de import uit
lage loonlanden ons land niet over
stroomt via een ander EEG-land.
■do hl7 4
Bij het op stapel zetten van de huidige
regering kwamen mutualiteiten en vak
bonden met de betrokken minister Cali-
fice akkoord om een oplossing te zoe
ken voor het chronisch deficiet der ziek
teverzekering. nadat de regering haar
verplichtingen terzake heeft nageko
men.
Het deficiet wordt geraamd op 5,5 mil
jard frank. Hoe dicht deze raming de
realiteit zal benaderen kan niemand
juist bepalen. De regering wil haar be
loften inlossen en vóór het einde van
1977 de deficieten van de jaren vóór
1976 likwideren.
Daarna is het woord aan de mutualitei
ten om voorstellen te doen tot het berei
ken van een evenwichtige begroting
voor 1978.
WU ZIJN ONGERUST
Het staat als een paal boven water dat
om de ziekteverzekering WERKELIJK
TE SANEREN een fundamentele her
vorming van gans het huidig verzeke
ringssysteem dient doorgevoerd.
Voor het zover komt zal, niettegen
staande alle verdienstelijke studies van
regeringscommissarissen en andere
nmktanaran n/vr» Uaal mot m'ltpr naar
aniLztuiiaiv^n, uv/£, iivvi wat wuivi uuui
zee vloeien. Vandaar dat wij vrezen dat
een vermindering der uitgaven met 5,5
miljard (van verhoging der inkomsten
door de verzekerden kan in de huidige
zwakke conjunctuur met haar toene
mende werkloosheid geen sprake zijn)
opnieuw zou kunnen uitlopen op de
«klassieke» weg van vermindering der
voordelen en uitkeringen die neerko
men op een reële sociale achteruitgang.
In plaats van te blussen waar het werke
lijk brandt, nl. de misbruiken en onge
rijmdheden bij de verstrekkers (genees
heren e.a. Universitaire Ziekenhuizen)
te bestrijden, het opnieuw de verzeker
den en inzonderlijk de zieken zouden
zijn die de gebroken potten betalen.
Wij staan uiterst wantrouwig tegen de
zogenaamde «Technische maatrege
len» om de uitgaven te verminderen;
omdat het verleden ons reeds voldoende
geleerd heeft dat de verzorgingsver
strekkers steeds de «gaten» vinden en
de middelen creëren om de uitgaven
(lees hun inkomsten) te verhogen daar
waar men beperkingen had verhoopt.
HANDELEN GEBODEN
Hoeveel men er ook over praat en hoe
gemakkelijk men ook bepaalde slogans
als «Nationale Gezondheidsdienst», ten
rechte of ten onrechte, in de mond heeft;
toch is het zo dat vandaag niemand een
pasklaar hervormingsplan voor de ziek
teverzekering, passend voor ons door
pluralisme en taal opgedeeld land, op
zak heeft.
Inmiddels dient nochtans de formule
gevonden om 5,5 miljard minder uit te
geven aan de zorgenverstrekkers en
verzorgingsinstellingen, welke ook de
reacties van de betrokkenen mogen we
zen.
Het komt ons voor dat het huidig over
eenkomstensysteem tussen ziektever
zekering en zorgenverstrekkers geen
zin of nut meer heeft. Inderdaad. Noch
fiscaal noch moreel worden de over
eenkomsten door de zorgenverstrekkers
nageleefd. Waar ze enerzijds uit hoofde
van' tariefrespecterende instellingen,
zoals onze poliklinieken, tot prijsres-
pect gedwongen worden, recupereren
ze anderzijds ongeremd door de opdrij
ving van zorgenfrekwentie, zowel op
het vlak der bezoeken, technische pres
taties, voorschriften en andere, onge
strafte misbruiken.
Geen enkel zinnig mens kant zich tegen
een degelijke honorering van een kwali
tatief als kwantitatief werkelijk verant
woorde en uitgevoerde zorgenverstrek-
king. Verwerpelijk is echter elke po
ging van het zorgenverstrekkend
«corps» om dit «begrip» te gaan mani
puleren en misbruiken voor persoon
lijke verrijking door opzettelijke, nutte
loze en overbodige vermenigvuldiging
der prestaties.
Het is vooral tegen deze laatste, van
daag welig tierende, toestand dat drin
gend en hardhandig dient opgetreden.
Het uitroeien van deze misbruiken zou
de besparing van 5,5 miljard aan uitga
ven ruim overschrijden zonder dat noch
de belangen van de verzekerde noch
deze van de «verstrekker» in het ge
drang gebracht worden.
GEEN INTIMIDATIE MEER!
Als men weet dat de vooropgestelde
beperking van 5,5 miljard, slechts 4
uitmaakt van het totaal der zorgenkos-
ten, lijkt ons de voorgestelde verwezen
lijking niet zo onbereikbaar.
Een zorgenverstrekker met «slechts» 1
miljoen inkomen per jaar (in dokters
kringen noemt men dit een hongerloon)
zou slechts 40.000 F per jaar minder
verdienen.
Echt geen zaak om voor «naar huis te
schrijven»! Toch zijn wij er ons van
bewust dat, vooral vanwege het ge-
neesherenkorps, onmiddellijk «ten
aanval» zal geblazen worden.
Duidelijkheidshalve dient hier gesteld
dat de verzekerden en hun representa
tieve organisaties niet meer vatbaar zijn
voor dergelijke intimidatie.
Als ook de regering er zo over denkten
dat zal van socialistische zijde geëist
worden, dan is een redelijk resultaat
mogelijk.
Roger Otte
Algemeen Secretaris
Bond Moyson
Als streek met ernstige economische en
tewerkstellingsproblemen menen wij
recht te hebben op een voorkeurbe
handeling inzake tewerkstellingspoli
tiek: dit moet gelden zowel inzake
overheidsdiensten als inzake tewerk
stelling in de privé-nijverheid.
Inzake tewerkstelling in de overheids
diensten: meer tewerkstelling in het
onderwijs, overheveling van een be
langrijke openbare dienst van Brussel
naar Aalst in het kader van de admini
stratieve deconcentratie en decentralisa
tie. de totstandbrenging van een belang
rijk overheidsinitiatief in onze streek:
hier zien wij een mooie kans voor een
openbare woningbouwmaatschappij,
die duizenden (sociale) woningen kan
bouwen op gronden verworven door
onze intercommunale Land van Aalst,
die onder het socialistisch voorzitter
schap van Alois Van Den Bossche o.a.
een dynamisch grondbeleid voert,
evenals op andere «sociale» gronden,
de opvoering van de publieke investe
ringen, de tewerkstelling van honder
den jongeren en werkloze werknemers
in het kader van het plan Spitaels voor
taken van openbaar nut, enz.
Inzake tewerkstelling in de privé-
nijverheid, een herstelplan voor de be
dreigde textiel- en confectienijverheid
in het kader van een dynamische indus
triepolitiek, meer aandacht voor onze
andere industriële en commerciële sec
toren, promotiesteun in het buitenland
voor onze plaatselijke nijverheid, her
verdeling van de sociale en fiscale las
ten, management -consult, een ernstig
prijzenbeleid voor de afgewerkte pro-
dukten op het niveau van de consument,
e.d.
Kortom, het behoud van de bestaande
werkgelegenheid en de creatie van
nieuwe werkgelegenheid blijft de eerste
prioriteit voor onze streek en het is nu
voor eenieder duidelijk geworden dat
dit alleen door 'n aktiever overheids-
politiek mogelijk zal zijn!
Martin Hutsebaut
i t»Hf
