Minister Willy Claes
licht nieuwe
BERUFSVERBOTE IN BELGIE OF HET
EVANGELIE VOLGENS 'T PALLIETERKE
SOCIALISTEN WERKEN
AAN VERNIEUWING IN HET PARTIJBELEID
industriepolitiek
toe te Aalst
x M
ADMINISTRATIEF CONGRES
BSP-FEDERATIE AALST
MÉ
Lees reportage blz. 6 en 7
WIJ STEUNEN ONZE
SOCIALISTISCHE PERS
VRIJDAG 2 DEC. 1977
39" JAARGANG NR. 45
WEEKBLAD VAN DE B.S.P.
BSP - FEDERATIE AALST
door Martin HUTSEBAUT
Redaktie Administratie Publiciteit: Houtmiw-kt nr fo- 9
TEL. 053/21.48.69Postrekening nr. 000-095246^-^^?
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen. HoutnjaTkt'l. 9300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
ALST
Langs deze weg wensen we de aandacht van de militanten te vragen voor de
eerstvolgende federale politieke aktiviteiten.
Vrijdag 2 december om 20 uur te Zottegem (Zaal C.O.C.), politieke debatavond
O.ver Het communautair pakt - metW. Vernimmen. G. Willems, L. Waltniel enJ.
Caudron.
|A, Dinsdag 6 december om 20 uur te Aalst: federaal bestuur, uitgebreid met alle
socialistische gemeentelijk en O.C.M.W. - mandatarissen.
Zaterdag .10 december om 14 uur te Aalst: administraitef congres BSP-federatie
Aalst.
Zaterdaggl7 december te Oostende: Administratief congres BSP
Woensdag 21 december te Aalst: federaal bestuur.
Wij vragen alle betrokken vrienden en afdelingen deze data vrij te houden.
De laatste schoolwet (die van 73) voor
zag dat het statuut van het personeel van
het katholiek onderwijs moest opge
trokken worden aan dat van het Rijks
onderwijs. Concreet wou men het de
Guimardstraat (het hoofdkwartier van
het vrij onderwijs) onmogelijk maken
om leerkrachten aan de deur te zetten op
basis van hun privé-leven of van ver
meende linkse (d.w.z. niet ultrarechts)
sympathieën. Zo kwam er begin dit jaar
een ontwerpstatuut uit de bus, opge
diend door de Ministeries van nationale
opvoeding, de Guimardstraat en de
christelijke vakbond.
De daarin geplande Orde van het gesub
sidieerd onderwijs met als sanctie
orgaan een nogal duistere Specifici-
teitscommissie, stuitte echter dadelijk
op zo'n hardnekkig verzet vanwege de
leerkrachten van het vrij onderwijs, dat
het ontwerp opnieuw ter discussie werd
gesteld.
Dat nieuw gesprek heeft echter nooit
plaatsgehad (de regering was inmiddels
wel gevallen), maar eind augustus
keurde de algemene raad van het katho
liek onderwijs, een orgaan waarin ook
de vakbond zitting heeft vier teksten die
duidelijk zo'n nieuw statuut uitmaken.
Overleg met de leerkrachten had om
zeggens niet plaatsgehad: deze tweede
tekst was gauwgauw naar de scholen
gezonden tien dagen voor het begin van
de zomervakantie en is dan op I sep
tember in werking getreden.
De volgende vier luiken worden erin
behandeld:
1een stabiliteits- en tuchtstatuut.
2. een algemeen reglement van het per
soneel van het katholiek onderwijs,
3. de instelling deontologische kamer
van het katholiek onderwijs.
4. een model van aanwervingsover
eenkomst tussen de inrichtende macht
en het personeelslid.
Volgens de heer Daelemans, van be
roep herder en als zodanig grote baas
van het vrij onderwijs, zijn de richttek-
sten bedoeld om «het speciliek karakter
van het katholiek onderwijs te bevorde
ren» Wat dat betekent, wordt bij lezing
van dat nieuw statuut wel vlug duidelijk
zo worden bv. in het algemeen regle
ment de verplichtingen vermeld waar
toe een «goede» (lees: aangepaste) leer
kracht gehouden is: nauwgezet het
voorgeschreven programma volgen, de
tucht in stand houden, instaan voor be
paalde prestaties tijdens de vakantie,
dragen in woord en daad van de christe
lijke levensbeschouwing, ook in het
privé-leven. In het nieuwe aanwer
vingscontract moet het personeelslid
zich uitdrukkelijk akkoord verklaren
met de principes van het katholiek ge
loof. Wanneer nu de Guimardstraat in al
haar pauselijke onfeilbnaarheid van
mening is dat een bepaalde leerkracht
«in het vervullen van zijn opdracht af
wijkt van de christelijke grondslag» of
«in zijn gedragingen op openbare en
duurzame wijze afwijkt van de funda
mentele regels van de christelijke leer»,
dan zal een deontologische kamer inge
schakeld worden die een bindend advies
zal uitbrengen aan de Guimardstraat.
Officieel moet die kamer eventuele ge
schillen tussen het personeel en de in
richtende macht bijleggen. Ze wordt
opgericht op nationaal vlak en is sa
mengesteld uit een gelijk aantal verte
genwoordigers van de inrichtende
macht en van de onderwijscentrale. De
kamer omvat een Nederlandstalige, een
Franstalige en een Duitstalige afdeling
die worden voorgezeten door een magi
straat of een andere «vooraanstaande
persoonlijkheid» die onafhankelijk is
van de betrokken partijen.
Belangrijk evenwel is de clausule dat
alle leden der ideologische kamer het
specifiek karakter van het katholiek on
derwijs moeten erkennen. Op het eerste
gezicht is dat een verbetering. Vroeger
besliste de Guimardstraat zelf wanneer
een leerkracht afweek van de «christe
lijke leer Nuzal er dus een onafhanke
lijke instantie komen die in betwiste za
ken uitspraak zal doen. Maar die verbe
tering is slechts schijn. Wanneer vroe
ger de bonzen van het vrij onderwijs
eigenmachtig iemand ontsloegen op
grond van «afwijkend gedrag», dan ge
beurde het wel eens dat het betrokken
personeelslid de zaak aanhangig maakte
bij een arbeidsrechtbank. In vele geval
len werd dan de Guimardstraat openlijk
in het ongelijk gesteld en veroordeeld
tot het betalen van een forse boete of een
hoog oplopend achterstallig loon. Het
huidig statuut wil zoiets voortaan on
mogelijk maken door zo'n zaak te ont
trekken aan elke tussenkomst van een
arbeidsrechtbank en ze toe te vertrou
wen aan «onafhankelijke» rechtbanken,
waarin enkel vertegenwoordigers van
de inrichtende macht en aangewezen
mensen uit de christelijke onderwijs-
vakbond. Hef is dan ook niet overdre
ven om in dit opzicht van uitzonderings
rechtbanken te spreken, van een bijzon
der rechtstelsel dat zich boven het al
gemeen recht plaatst. Symptomatisch
is bijv. het feit dat de zittingen achter
gesloten deuren plaatsvinden, zonder
dat de betrokken leerkracht ervan in
kennis gesteld is. Een belangrijk wapen
in de handen van de Guimardstraat blijft
ook de vage formulering. Er is immers
helemaal geen sprake van een duidelijk
deontologische code van wat mag en
wat niet mag. Het gaat helemaal niet om
beroepsfouten, maar om zaken die met
het eigenlijke beroep niet zoveel te ma
ken hebben, nl. het privé-leven van de
leerkracht.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de
Belgische liga voor de rechten van de
mens het nieuwe statuut strijdig acht
met de Europese conventie voor de
rechten van de mens. Maar ja. daar
spreekt Daelemans dan over wanneer
het over Rusland gaat. Die «specifie-
teit» van het katholiek onderwijs is he-
PSC PLEIT VOOR «UNION SACREE» MET DE BSP
Zeg eens kameraad, 't is toch nog te vroeg voor karnaval.
voor hun kinderen dat specifieke katho-
lezen wat daarmee bedoeld wordt. Is dat
het katholicisme van Dor. Ht ider Ca-
mara of dat van Van Peteghem? Als we
de vroegere ontslagen in het privé-
onderwijs even in herinnering brengen,
dan valt het niet moeilijk om dat te ach
terhalen. Alles wat progressief is, zal
systematisch gebroodroofd worden. De
katholieke scholen moeten immers de
stutten van de burgerlijke samenleving
blijven.
De bewering dat 67 van de ouders
lang vals gebleken. Het overgrote deel
van die ouders (ong. 65 sturen hun
kinderen naar katholieke scholen uit
traditie of uit status-gevoelens. En de
opmerking dat leerkrachten niet ver
plicht zijn om in het katholiek onderwijs
te gaan werken, gaat ook niet op: in
onze sterk verzuilde samenleving gaat
iemand met een katholiek diploma bijna
automatisch postuleren in een katho
lieke school.
Het kan dan ook niet ontkend worden
t tenSr
wordt gesubsidieerd, een eigen kunst
matige atmosfeer in leverrwordt gehou
den met als doel de overdracht van
ideeën die erop gericht zijn een maat
schappelijk status quo te bereiken. Het
ergste in deze onverkwikkelijke zaak is
tian nog het feit dat de christelijke vak
bond bereidwillig aan dit spelletjes
blijkt mee te doen en haar eigen leden
morsdood te maken.
J.G.
door Roger D'HONDT
Jaren lang hebben vooraf de jongsocia
listen aangedrongen op verjonging van
de partijkaders en besturen. Eerst heeft
men bekomen dat in de partijstatuten
een aantal richtlijnen werden opgeno
men voor wat betreft de vertegenwordi-
ging van leden beneden de 35 jaar. Dit
punt werd als een vorm van morele ver
plichting tegenover de jonge militanten
aanvaard. Het was inderdaad moeilijk
om als jongere in de na-oorlogse pe
riode tot de besturen door te dringen.
Deze strijd om verjonging begint nu
haar vruchten af te werpen.
Meer en meer worden de besturende
organen, het nationaal partijbureau in-
kluis. aan een totale, meer dan in de
statuten voorziene, verjonging onder
worpen. Het is niet onopgemerkt geble
ven, ook niet in de nieuwsmedia en bij
andere partijen, dat de BSP nu ook ern
stige pogingen onderneemt om ver
nieuwing in haar beleid-struktuur te
brengen. De aanwezigheid van jonge
strijdvaardige politici in de besturen
maakt het immers mogelijk dat de par
tijorganen vernieuwd gaan nadenken
over de politieke situatie en de toestand
op een andere manier dan voorheen gaat
benaderen.
Hebben wij niet onze Vlaamse voorzit
ter Karei van Liert in Aalst horen zeg
gen dat de regeringsstandpunten niet
steeds door de partij beaamd moeten
worden. Dat de partij afstand kan ne
men van die standpunten als het wense-
lijk blijft. Wij moeten echter begrijp
blijven opbrengen voor de koalitiesfeer
waarin onze vertegenwoordigers zich
bevinden om deze gedachtengang in de
praktijk voor de militanten hanteerbaar
te maken wordt nu voorgesteld dat in
het vervolg op een nationaal of federaal
kongres ook de minderheid of minder
heden aan het woord zouden komen.
Dit betekent dat deze minderheid niet
alleen in een eventuele stemming zal
uitgedruk' worden maar dat ook in de
openbaarheid van het kongres gespro
ken kan worden en mogelijke alterna
tieven toegelicht.
In Nederland werd de jongste weken
een voorbeeld gegeven van hoe de so
cialisten een demokratisch standpunt
kunnen innemen omtrent een aktuele
politieke gebeurtenis zoals de kabinets-
krisis. Het kongres van de partij van de
arbeid verwierp daar met meerderheid
een mogelijke koalitievorming waarin
zij het premierschap kon waarnemen.
Deze houding werd door de bevolking
begroet als een volwaardig standpunt
van een partij welke een groot stuk van
haar programma wil eerbiedigen.
Deze standvastige houding van de
P.vd. A zal bij eventuele nieuwe verkie
zingen wellicht nog in een grotere
stemmenwinst uitmonden. Wanneer het
niet tot verkiezingen komt zal de Chris
telijke Volkspartij de sterkte van de so
cialistische houding moeten erkennen
in de kabinetsformatie.
Het spreekt vanzelf dat de socialisten in
Nederland deze politiek niet voeren om
enkele minister portefeuilles maar wel
omdat die van essentieel belang zijn om
de socialistische regeringsovereenkom
sten op de juiste manier ten uitvoer te
brengen.
In België staan wij als partij nog niet
zover, maar wordt nu een eerste initia
tief ondernomen welke tot dergelijke
standpunten en akties moet leiden. In
Gent wordt bijvoorbeeld naar het natio
naal parti jbestuur voor het eerst een niet
parlementair afgevaardigd. Ook dit is
nieuw
Zo kan men enkel en alleen maar de
geloofswaardigheid in het socialisme
van onze militanten sterken. Die ge-
loofswaardigheid in onze partijpolitieke
standpunten is in feite nooit aangetast
geweest. Maar de partijleiders van na de
tweede wereldoorlog hebben te zeer om
hun plaats gestreden. En dat alleen zou
nog weinig hebben betekend ware het
niet dat in de laatste dertig jaar het maat
schappijbeeld sterk gewijzigd. Van een
maatschappij-eisende tot een
maatschappij-verbruikende burgers kan
men in dit maatschappijbeeld nog spre
ken van een pure strijdende en arbei
dende klasse. Natuurlijk is de verhou
ding met 't kapitalisme nog dezelfde als
vroeger Maar de manieren om dit pro
bleem te benaderen zijn dat niet meer.
Waarom anders dan om onze reden
hebbende Franse en Italiaanse K.P.'s in
het bijzonder hun imago zo grondig ge
wijzigd
De socialistische partijpolitiek moet de
weg op van een strijdende beweging,
bewust van haar aandeel in de maat
schappij van morgen. Maar even waak
zaam opjiat de verworvenheden niet uit
dehand gaan, zoals in Frankrijk waar
kommunisten, socialisten en linksradi-
kalen na een jarenlange samenwerking
niet meer tot een eensgezind standpunt
kunnen komen.
Onze politiek mag zich niet laten strik
ken in voor de burgers onduidelijke
theoretische diskussies die de werke
lijkheid uit het oog verliezen.
De nieuwe generatie politici in de partij
pleit voor meer openheid en realiteit
zonder de basisprinciepes van het socia
lisme te verwaarlozen.
Propagandistisch plant de partij met
pinksteren van volgend jaar een natio
naal partijfeest in Evere. Weer een
nieuw feest waarbij de mastale aanwe
zigheid Van de socialistische militanten
tot uiting kan komen en stijgende
geestdrift in de partij uitgedrukt.
Op uitnodiging van de CSC-De Rank
sprak Minister van Economische Zaken
Willy Claes dinsdagavond 22 november
te Aalst in de Stedelijke Stadsfeestzaal.
De minister lichtte de grote lijnen toe
van zijn nieuw industrieel beleid, zoals
hij die momenteel in ontwerp-formule
op papier heeft staan.
DE ZWARE TAAK
VAN WILLY CLAES
Het zal zowat voor iedereen duidelijk
zijn dat op de schouders van de Minister
van Economische Zaken momenteel
een enorme verantwoordelijkheid rust.
Van hem wordt niet alleen verwacht dat
hij de verdere aftakeling van onze be
dreigde sectoren verhindert, maar dat
hij aan onze nationale economie een
nieuwe impuls en toekomst geeft. Het is
evident dat wij deze economische her
leving alleen duurzaam kunnen vesti
gen wanneer in alle E.E.G.-landen in
dezelfde richting wordt gewerkt.
Wij moeten vooral de economische
groei stimuleren, vermits met het huidig
groeiritme de werkloosheid blijft toe
nemen. Groeiritme van 4 a 5 zijn
nodig om de werkloosheid terug te
dringen.
Dit vereist dus een expansief beleid,
voorbij versterkt beroep gedaan wordt
op krediet. Dit expansief beleid geldt
niet alleen de geïndustrialiseerde lan
den, maar ook de ontwikkelingslanden.
Door ruimere kredietfaciliteiten kunnen
die landen hun landbouw, infrastruc-
ontwiKRëten. Meer soopreent voor ae
ontwikkelingsgebieden betekent meer
werkgelegenheid, ook in de geïndus
trialiseerde landen.
In ons eigen land, evenals in de E.E.G.
dient dringend werk gemaakt van een
realisatie en gedurfde Handels- en in
dustriepolitiek. waarbij de belangen van
onze eigen werknemers prioriteir wor
den gesteld. Onzinnige theoretische be
schouwingen van sommige theoretici
hebben al te lang onze economische
ontwikkeling bedreigd.
Ook structurele maatregelen dringen
zich op teneinde de economische demo
cratie werkelijkheid te doen worden.
Ontvangst op het stadhuis
Vooraf werd de minister ontvangen op
het stadhuis door het Stadsmagistraat.
Dienstdoend Burgemeester E. Mon
sieur, die de minister verwelkomde,
maakte van de gelegenheid gebruik om
de economische problemen van onze
stad te schetsen.
De wnd. Burgemeester aan het woord:
Aan onze economische problemen kan
ons stadsbestuur nauwelijks remedië
ren. De situatie lijkt ons zo uitzichtloos
dat alleen een fundamentele, gedurfde
aanpak een oplossing kan brengen.
Dat is uiteraard een opdracht van de
hoogste beleidsinstanties en de sociale
partners, die overigens veel moed en
goede wil zullen moeten opbrengen.
Welnu, wij menen deze korte tijd best te
benutten door u te vragen Aalst meer
dan ooit te erkennen als een probleem
gebied bij uitstek.
Meer bepaald willen wij uw bijzondere
aandacht vestigen op de pendel. Aalst
rekent op de inplanting van belangrijke
overheidsdiensten uit Brussel in het ka
der van de administratieve deconcentra
tie en decentralisatie.»
CSC-De Rank -voorzitter Sylvain Bo-
aaert verwelkomde de minister en was
bijzonder verheugd over de zeer ruime
opkomst van belangstellenden: inder
daad, onder het publiek bemerkten we
tal van geïnteresseerden van buiten
onze beweging, dus een bewijs dat het
CSC initiatief een juiste keuze was.
BSP-volksvertegenwoordiger
Mare Galle leidt in
De minister werd ingeleid door BSP-
rmtk - f
v5 if
volksvertegenwoordiger Mare Galle.
Mare Galle analyseerde in detail de
problemen van ons arrondissement en
bleef stilstaan bij de grootste knelpun
ten:
de textielcrisis, de moeilijkheden van
de snijbloementeelt en-handel, de pro
blemen in de bouwsektor, de 9000
werklozen.
Mare Galle deed een beroep op de mi
nister om in de mate van het mogelijke
bij te dragen tot de oplossing van onze
streekproblemen. Hij herhaalde zijn
voorstellen die hij op het jongste BSP-
congres van SPA had geformuleerd en
stipte vooral het belang aan van:
het Plan Spitaels
de harmonisatie van de CSTW-
tarieven voor snijbloemen;
het textielplan
de decentralisatie van Openbare
jiaar,&!lst—K.~.
streek van Aalst.
Minister licht nieuwe
industriepolitiek toe
Na een grondige analyse van de zeer
ernstige economische crisis, waarbij de
minister met cijfermateriaal de ware si
tuatie waarin ons land zich bevindt toe
lichtte, lichtte de minister enkele rippen
van de sluier die momenteel nog hangt
over het nieuw industrieel beleid. De
grote lijnen ervan worden eerstdaags
door de regering, vastgelegd.
Vooreerst had de Minister zich ver
heugd over het expansionistisch beleid
dat zowat in alle belangrijke westerse
industriestaten wordt gevoerd. Alleen
een op expansie-gericht beleid kan ons
uit de moeilijkheden trekken. Deze
vaststelling is een hoopvol teken voor
de komende jaren. Volgens Willy Claes
moeten de traditionele sectoren staal en
textiel een plaats blijven behouden in
onze Belgische economie;
Ook in de toekomst moeten wij, naast
de eigen Belgische investeringen, be
roep blijven doen op Buitenlandse in
vesteringen en op een nieuwe formule
nl. «joint ventures», t.t.z. gemeen
schappelijke initiatieven van staat.
GOM en privé-sektor.
Het funktioneren van de openbare dien
sten dient efficiënter te worden.
De coördinatie binnen het bedrijtsleven
dient verbeterd te worden;
Reorganisatie van de research;
Efficiënter en moderner management;
Ruimere spreiding van onze export;
Het definitief lanceren van het publiek
initiatief, en dit op basis van modern
management, kwaliteitsproduktie en
redement.
Door een efficient werkende privé- en
publieke sector moet het in België mo
gelijk zijn onze economische activiteit
terug in goede banen te leiden.
Vermelden we tot Slot nog dat Willy
Claes talrijke Vragen op 'n ondubbel
zinnige manier beantwoordde. Zo ver
namen we o.a. dat de Fabelta-groep in
de toekomst enkel leefbaar zal zijn
wanneer ieder van de drie vestigingen,
dus ook Ninove, hun eigen weg zullen
gaan. Ninove heeft volgens de Minister
zeker nog een toekomst.
