WEEKBLAD
VLAAMS
DE B.S.P. ZEGT NEEN TEGEN DE ATOOMWAPENS
ALLEN 1
rE BRUSSEL
OP 9 DE
iCEMBER!
GEEN
ATOOMBOMMEN
BELGIE
INTERNATIONALE BETOGING 14 U.
BRUSSEL ROGIERPLEIN 9 DECEMBER
MOEILIJK
JAAREINDE VOOR
REGERING!
V
r
Beveiliging
van de sociale zekerheid
m
De Vlaamse
Socialisten
zeggen neen
tegen
atoomwapens en
betogen mee
te Brussel,
nu zondag
9 december
f 1
Federaal Kongres «Bond Moyson»
Aalst - Oudenaarde
- -
Wij organiseren de verplaatsing naar deze betoging met vijf Federale autobussen
en desnoods nog meer
Ga mee, zet onze aktie kracht bij.
De Vlaamse Socialisten laten je gratis meerijden!
Volgende autobussen worden ingelegd
DE BSP REKENT OP U OM DEEL TE NEMEN AAN DEZE BETOGING
Vrijdag 7 december 1979
41* Jaargang nr. 46
Weekblad van de B.S.P.
Redaktie Administratie— Publiciteit: Houtmarkt, nr. 1 —9300 AALST
TEL. 053-70.51.51 Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 F - Jaarabonnement: 450 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
Op 12 december moet de Belgi
sche regering de NATO laten we
ten of ze bereid is een 50-tal
nukleaire raketten op eigen bo
dem te installeren. Ook andere
Europese regeringen zullen een
analoge beslissing moeten
treffen.
De betoging te Brussel komt dus
nog net op tijd. Zelfs als de be
slissing in NATO-verband reeds
zou getroffen zijn, kan de Belgi
sche regering nog steeds weige
ren mee te werken aan dit zelf-
moord-projekt en een stichtend
voorbeeld stellen t.o.v. de ande
re Europese landen.
Onze bevolking zal te Brussel
aan onze regeringsleiders, en
vnl. aan de haviken onder hen,
moeten tonen dat zij geen
atoomraketten op Belgische bo
dem wil.
Dit zal ook onze enige mogelijk
heid zijn om de regeringsleiders
onder druk te zetten. Deze weige
ren immers een grondig parle
mentair debat zodat het onze
vertegenwoordigers daar onmo
gelijk wordt onze stem te laten
horen. Onze stem, die zegt dat
wij geen atoomdood willen ster
ven bij het eerste konflikt tussen
de 2 grootmachten.
Inderdaad, een atoomdood,
want daarover gaat het weer pre
cies. De inspirator van de NATO,
de Verenigde Staten wil aan de
andere NATO-leden, waaronder
België de installatie van kernra
ketten op eigen grondgebied,
opdringen. Deze zgnde. Pershing
2- en Cruise-raketten zouden ge
richt worden op Rusland.
Wat kunnen nu de gevolgen zijn
van zulke installatie?
Ten eerste zal hierdoor de bewa
peningswedloop aangewakkerd
worden hetgeen ons weer ette
lijke miljarden kan kosten. De
bedoelde kernraketten zijn tech
nologisch inderdaad nog onge
ëvenaard zodat het Warschau-
pakt hier ook wel naar een vala
bele tegenpartner (de huidige
SS-20 is dit niet en bestaat reeds
lang) zal zoeken, waarop de NA
TO weer technologisch superieu
re wapens zal nodig hebben om
de meester te blijven enz...
1. Zottegem:
Vertrek om 12.30 u.
Volkshuis, Markt 15, Zottegem
Herzele:
Vertrek om 12.45 u.
Germinal, Markt, Herzele
Haaltert:
Vertrek om 13.15 u.
Café Olympia, Huytstraat 29, Haaltert
2. Aalst:
Vertrek om 13 uur
Huis der Socialisten, Houtmarkt 1, Aalst
3. Geraardsbergen
Vertrek om 12.30 u.
Volkshuis, Markt 17
4. Ninove
Vertrek om 12.30 u.
Volkshuis, Geraardsbergsestraat 112, Ninove
Denderleeuw
Vertrek om 13 uur
Germinal, Stationsstraat, Denderleeuw
5. Lede
SL Lievens-Houtem:
Erpe-Mere:
Belangstellenden van deze gemeenten worden
verzocht zich met eigen middelen zich naar de
Houtmarkt te begeven, waar zij met gemeen
schappelijke bussen de verplaatsing naar Brus
sel kunnen meemkane.
Geraardsbergen
Ten tweede wordt, bij een erns
tig konflikt tussen de groot-
machten, Europa het slagveld.
De Russen zullen nl. de hier ge
ïnstalleerde kernraketten, die ge
richt zijn op hun grondgebied,
niet ongerust laten. Zij zullen ons
met gelijke munt terugbetalen,
d.w.z. met kernraketten.
Hetgeen voor ons een gewisse
atoomdood betekent.
Slechts een algemene en massa
le reaktie van de bevolking'zal de
beleidsmensen er kunnen toe
brengen de installatie van kern
raketten op ons grondgebied te
weigeren. Daarom moeten we
op 9 december met vele tiendui
zenden zijn te Brussel.
Zouden we ons verder ook niet
eindelijk moeten bezinnen over
de opportuniteit van België om
lid te blijven van de NATO. Deze
organisatie kost ons niet alleen
veel geld, de Verenigde Staten
gebruiken ze om de gevaren af te
wentelen op de rug van de lidsta
ten terwijl zij er het meest baat
bij hebben. Dat lid zijn van de
NATO een bescherming bete
kent, wordt nu duidelijk voor ie
dereen een lachertje.
Moeten we verder ook eindelijk
niet openlijk praten met de So
vjet-Unie over een wederzijdse
wapenvermindering. Het wordt
inderdaad stilaan voor iedereen
duidelijk dat vnl. de Verenigde
Staten via de NATO een dergelijk
openlijk gesprek afwijzen. Wat
anders te denken van de weige
ring in te gaan op het Russisch
voorstel voor terugtrekking van
troepen uit Oost-Europa en de
afbraak van de Russische SS-20
raketten?
Tenslotte wens ik nog de aan
dacht te vragen voor het volgen
de gewetensprobleem, voor
ons, socialisten: wanneer de re
gering, tegen de wil van het volk
in, nu toch beslist de kernraket
ten te installeren, gaat de B.S.P.
hiervoor dan medeverantwoor
delijkheid dragen? Moeten we
ons, zoals Links verleden week
schreef, niet duidelijk opstellen
en verdere regeringsdeelname
afhankelijk maken van deze
kwestie? Het zou onze geloof
waardigheid zeker geen slecht
doen na de toe te juichen stel
lingnamen i.v.m. de raketten-
kwestie door de Vlaamse sociali
sten.
De Deyn Erwin
Politiek sekretaris
B.S.P. Groot-Denderleeuw
Zoals iedereen zich nog wel herinnert zag de regering-Martens
zich bij haar installatie geconfronteerd met een dubbele
problematiek.
Enerzijds was er de steeds aanslepende staatshervorming en
de bijhorende communautaire twisten en anderzijds diende
dringend gestart te worden met het oplossen van de sociaal-
economische problemen en de gezondmaking van de openba
re financiën.
Terwijl aan het eerste probleem, de staatshervorming, reeds
duchtig werd gesleuteld, was er tot voor kort nog maar weinig
opbouwend werk verricht in verband met de sociaal-economi
sche moeilijkheden.
Een paar weken geleden echter kwam de regering met haar
saneringsvoorstellen terzake op de proppen onder de vorm
van een programmawet, een geheel van wetten die het
mogelijk maken de begroting uit te voeren.
Deze programmawet, die eigenlijk bestaat uit drie grote delen,
nl. vooreerst een aantal maatregelen ter bevordering van de
werkgelegenheid en ter verkorting van de arbeidsduur, vervat
in het zogenaamde «Plan Dewulf», vervolgens voorstellen ter
sanering van de sociale zekerheid en tenslotte maatregelen op
het gebied van de fiscaliteit werd van in den beginne van
praktisch alle zijden fel gecontesteerd. Denken we maar aan de
standpunten ingenomen door de artsenkamers, het V.E.V.,
etc., en de acties die momenteel op touw gezet worden door
de vakverenigingen.
Ook wij toonden ons weinig gelukkig met een groot aantal
regeringsvoorstellen vervat in deze programmawet, dit niette
genstaande onze partij deel uitmaakt van deze regering en een
aantal van onze ministers van zeer nabij betrokken waren bij
het opstellen van deze wet.
Gezien de inhoud van de programmawet reeds grotendeels in
dit blad werd gepubliceerd gaan wij hier niet alle maatregelen
in detail bespreken.
Algemeen mogen we wel stellen dat in de programmawet
weinig terug te vinden is van het programma «Durven beslis
sen - Eerlijker verdelen» dat onze partij bij de laatste parle
mentsverkiezingen voerde, en, alhoewel de programmawet
natuurlijk een compromis is afgesloten door de verschillende
partijen die rond de onderhandelingstafel zaten, nl. regering,
patronaat en vakbonden, is het vrij duidelijk dat de politieke
keuze die gemaakt werd in de richting gaat van de C.V.P.-
standpunten terzake, (vb. op fiscaal vlak de benadeling van de
gehuwd werkende vrouwen ten opzichte van de begoede en
kinderrijke gezinnen).
Tevens heeft het er veel van weg dat een aantal maatregelen
vervat in deze programmawet slechts lapmiddelen zijn en zal
er opnieuw heel wat bespaard worden ten koste van de
minstbedeelden.
Ook hebben wij de indruk dat de aandacht afgeleid wordt van
de meest belangrijke en verstrekkende beslissingen, zoals
deze in verband met de maatschappelijke zekerheid, en omge
bogen wordt in de richting van eerder bijkomstige maatrege
len. De toekomst zal echter aantonen dat de maatregelen
i.v.m. de fiscaliteit en de sociale zekerheid veel harder zullen
doorwegen dan bv. het eenmalig te betalen autowegvignet.
Niettegenstaande de programmawet heel wat maatregelen
bevat waarmee onze partij niet akkoord gaat, wensen wij de
regering niet in moeilijkheden te brengen. Onze sceptische
houding, evenals de afwijzing van het A.B.V.V., is dan ook niet
zozeer tegen de regering gericht als wel tegen het patronaat
dat verantwoordelijk kan gesteld worden voor het overgrote
deel van de onpopulaire maatregelen.
De regering-Martens is immers, en dan vnl. op het gebied van
de staatshervorming, zowat de regering van de «laatste kans»,
en tevens staat er voor de regering heel wat meer op het spel
dan alleen maar de programmawet. Er is immers ook nog de
staatshervorming waarvan momenteel de tweede faze voor
heel wat moeilijkheden zorgt in de Senaat, de vraag of
Pershing li-raketten in België zullen opgesteld worden, de
spanningen met betrekking tot het onderwijs, de havenkwes
tie, de waterverdragen met Nederland, de vernieuwing van
onze justitie, etc...
Bovendien is de programmawet niet te nemen of te laten. In
het Parlement, dat terloops gezegd tot op heden weinig of
geen inspraak heeft gekregen in deze problematiek, kunnen,
en zullen, bepaalde maatregelen geamendeerd worden. Ook
hebben wij onze socialistische ministers gevraagd om voorals
nog bepaalde punten uit ons programma, zoals de invoering
van een maximum-pensioenplafond, de de-kumulatie van de
inkomens, de indexatie van de belastingsschalen, de strijd
tegen de belastingsontduiking en de opheffing van het bank
geheim, e.d. in deze wet in te schakelen.
Zoals de zaken er nu voor staan is de programmawet immers
moeilijk aanvaardbaar en moeilijk te verdedigen voor onze
kiezers.
Wij zijn realistisch en wij hebben oog voor de enorme moeilijk
heden waarmee de regering te kampen heeft. Daarom zijn wij
bereid in zekere mate bezuinigingen te aanvaarden, doch het
mogen niet alleen de minstbedeelden en de lagere inkomens
klassen zijn die moeten opdraaien voor de tekorten.
Volksvertegenwoordiger
P. Van der Niepen
t
Op zaterdag 1 december 1979
heeft het Federaal Kongres van
Bond Moyson der Arrondisse
menten Aalst en Oudenaarde
plaats gehad.
Het Cultureel- en Ontspannings
centrum van Bond Moyson te
Ronse was gevuld met de geno
digden uit de afdelingen Aalst,
Brakel, Denderleeuw, Geraards
bergen, Haaltert, Ninove, Oude
naarde, Ronse en Zottegem.
Elke kongresist werd aan de in
gang een «badge» en een ont-
werp-resolutie ter hand gesteld,
terwijl Bond Moyson-hostesses
de hen voorbehouden plaatsen
per afdeling aanwezen.
De Voorzitter Marcel Vanderhae-
gen verwelkomde de kongresis-
ten, met in het bijzonder Volks
vertegenwoordiger Paul Van Der
Niepen tevens voorzitter van de
Bond Moyson-afdeling Dender
leeuw, en de genodigden Willy
Vernimmen Euro-Parlementslid,
Georges De Smeyter senator en
Robert Van Wingene, burge
meester van Ronse. Mare Galle,
Minister van het Vlaamse Ge
west was verontschuldigd door
het feit dat hij de regering diende
te vertegenwoordigen in het bui
tenland.
Hij richtte een dankwoord tot al
de verantwoordelijken en mili
tanten van al de afdelingen voor
hun voorbereidend werk inzake
het opstellen van het «Regle
ment van Inwendige Orde» en
eveneens tot de opstellers van
het voorstel: namelijk het voltal
lige bureau.
Het was de Kd. Roger Otte, Al
gemeen Sekretaris, die de inlei
ding verzorgde van het «Ont
werp van Inwendige Orde» die
moest leiden tot een algemene
bespreking, een amendering en
tot het opstellen van de eindre-
solutie.
Vervolg pag. 6
