TEGEN 2% l
IFHOUDING IN OPENBARE
DIENST EN II
fERHOGING MET
750
MILJOEN
FRANK VOOI
1 LANDS!
IERDEDI
IGIN
!G
GEEN MEMOIRES
BERT VAN HOORICK?
HEBBEN
DE SOCIALISTEN
ONGELIJK?
POLITIEKE TOEKOMST
WEINIG
ROOSKLEURIG!!!
Samen met
Karei Van Miert
naar het
Familiefeest Voor Allen
Meer informatie zie pag. 7
Partijbureau éénsgezind achter standpunt Karei Van Miert
VOORSTELLING BOEK
«KEUZE UIT ARTIKELS VOOR ALLEN»
mBKÊm
Domein De Gavers te Geraardsbergen
Ook minister Galle en al onze mandatarissen
zullen aanwezig zijn
VLAAMS
Redaktie Administratie Publiciteit: Houtmarkt, nr. 1 9300AALST
TEL. 053-70.51.51 Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 F - Jaarabonnement: 450 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen. Houtmarkt 19300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
Vrijdag 5 september 1980
42° jaargang nr. 34
Weekblad van de S.P.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■HM
Na de beraadslaging van het partij
bureau moet het de C.V.P. en
P.V.V. coalitiepartners duidelijk zijn
dat de Vlaamse socialisten verdere
regeringsverantwoordelijkheid ne
men. maar slechts op basis van
de gesloten overeenkomsten.
Het is slechts een fabeltje te stellen
dat de socialisten in moeilijke om
standigheden regeringsverant
woordelijkheid schuwen: wij blijven
in de regering indien
aan de koppeling lonen/index
niet wordt geraakt en de 2% afhou
ding wordt ingetrokken;
aan de koopkracht van de door
snee-burger niet wordt geraakt;
de concertatie met de sociale
partners niet in het gedrang wordt
gebracht en reëel blijft;
de verhoging met 750 miljoen
frank van het budget van landsver
dediging wordt teniet gedaan; en er
ook geen verhoogde militaire bij
stand kan zijn aan Zaïre;
er zeker geen beslissing kan
vallen over de plaatsing van de
kernraketten voor einde van dit
jaar.
P.V.V. en C.V.P. moeten nu maar
eens hun verantwoordelijkheid ne
men, in plaats van voorzitter Karei
Van Miert persoonlijk aan te vallen.
Redelijke tegenargumentatie kun
nen P.V.V. en C.V.P. niet aanbren
gen; het beperkt hem tot het trach
ten ingang te doen vinden van een
afrekening Van Miert/Claes. Niets
is onzinniger!
Willy Claes en onze andere socia
listische ministers hebben in deze
regering reeds meerdere voor de
werknemers nadelige beslissingen
kunnen afwentelen en zij hebben
daarin grote verdienste. Wanneer
zij het evenwel binnen de regering
niet kunnen halen, dan dient de
partij te beslissen of haar mandata
rissen nog verdere medewerking
aan deze regeringspolitiek kunnen
verlenen.
En het partijbureau heeft eensge
zind néén geantwoord aan de re
geringsbeslissingen, die net voor
het verlof werden genomen. Het is
dit regeringsbeleid ombuigen vol
gens de socialistische bezwaren of
de dagen van de regering Martens
3 zijn geteld. Misschien zal men
zelfs het nationaal congres op 5
oktober niet meer halen.
Voor de Vlaamse socialisten is het
duidelijk: samen met het A.B.V.V.
en A.C.O.D. voeren wij strijd tegen
deze a-sociale maatregelen.
Jacques Timmermans
Kd. Vic Van der Heyden verwel
komde maandag in het Volkshuis
de talrijke aanwezigen en politieke
prominenten, en dit ter gelegen
heid van de voorstelling van het
pas verschenen boek «Een keuze
uit artikels Voor Allen» van Bert
De «hete» herst waarover zoveel gesproken werd, is blijkbaar
vroeger begonnen dan velen hadden verwacht. Aanleiding
daartoe zijn een reeks regeringsbeslissingen die door de
socialisten naar mijn gevoel terecht worden betwist. Kan men
zich inderdaad voorstellen dat een regering, die in de rege
ringsverklaring uitdrukkelijk verklaart geen enkele sociale
beslissing te zullen nemen zonder raadpleging en overleg met
de sociale partners, plotseling in volle vakantieperiode de
beruchte 2 afhouding voor de pensioenen in de openbare
sektor invoert.
Brutaliteit een test voor verdere achteruitgang of doodgewoon
een negeren van wat men enkele maanden voordien heeft
gezegd.
Moeten de socialisten dit nemen... wij zeggen neen en wij
menen daarbij overschot van gelijk te hebben. De reaktie zowel
van het A.C.V. als van het A.C.O.D. liegt er niet om. Alleen
kunnen wij ons de vraag stellen: Wat de CVP, die toch voor een
deel haar macht haalt uit de werkerskringen, daarvan denkt.
Wil zijn misschien nu afrekenen met de vervelende vakbonden
en de weg opgaan die een Tindemans nu meer dan vroeger wil
bewandelen?
Een tweede niet onopgemerkte houding is deze van de liberale
minister van Landsverdediging. Het is duidelijk dat in een
periode van diepgaande crisis iedereen verantwoordelijkheid
draagt daarom ook hadden de socialisten in volle verant
woordelijkheid en overleg aanvaard dat de verschillende be
grotingen niet konden stijgen boven een bepaald percentage.
Nu blijkt dat door heel wat spitsvondigheden de begroting van
landsverdediging stijgt met ruim 12 Moeten wij als
eerlijke coalitiepartner dit nogmaals slikken? Wij zeggen
neen en het zal daarbij blijven; hetzij binnen of buiten de
regering.
Hetzelfde draaiboek herhaalt zich met de onrechtstreekse
belastingen: in een vorige bijdrage, heb ik er trouwens op
gewezen hoe gevaarlijk het is zijn toevlucht tot deze operatie
goed te keuren. De gevolgen laten zich nu reeds voelen, en dit
niettegenstaande een bepaalde selectiviteit.
In een land waar lonen en wedden gekoppeld zijn aan prijzen,
is iedere onrechtstreekse belasting een aanslag op de
koopkracht. Mogen wij dit als socialisten misschien niet meer
zeggen?
Mogen wij ook niet herhalen dat in de regeringsverklaring werd
opgenomen dat men iets ging veranderen aan het systeem en
cumulatie van de te hoge pensioenen? Meent men nu oprecht
dat in een periode waar rechts in het offensief gaat, wij alles
willen ondergaan. De verantwoordelijkheid berust bij de Pre
mier, ofwel kiest hij voor rechts en hij zal bij de Heren De
Clercq, Gol, Waltniel e.a. bondgenoten vinden ofwel is hij
een man die zijn woord gestand houdt en luistert hij naar de
ernstige waarschuwingen van de S.P. Doet hij dit niet dan zijn
wellicht zijn laatste daden als Premier aangebroken.
Willy Vernimmen
Van Hoorick.
Het boek kreeg inleidingen van
Marc Galle, Vic Van der Heyden,
Willy Vernimmen, Roger Otte, Her
man Van Herzele en Jan Van der
Veken.
«mijn dank is de vriendschap, de
kameraadschap en de genegen
heid die ik mocht ontvangen zelfs
van andersdenkenden»: aldus Berh
Van Hoorick bij het afscheid van
zijn openbare politieke aktiviteiten.
Dit afscheid werd genomen zonder
enig vertoon of groot feest, zoals
den Bert het steeds wilde, vervolg
de pgt. Van der Heyden. Enkele
vrienden van de gemeenschappe
lijke socialistische aktie dachten er
anders over, en namen het initiatief
om de voornaamste artikelen, die
Bert Van Hoorick tussen 1957 en
1978 had geschreven, samen te
bundellen in een boek. «De geko
zen artikelen vallen op door hun
strijdvaardigheid en hun aktuele
betekenis die ze momenteel nog
hebben». Ere Sp-voorzitter doelde
hiermee op het artikel en het feit
dat Bert Van Hoorick in 1967 op het
congres te Klemskerke reeds de
ideeën van de huidige staatsher
vorming had verdedigd.
Bert Van Hoorick, van zijn kant
dankte de gemeenschappelijke Ak
tie voor dit initiatief. Hij verduidelijk
te dat de keuze van de artikelen
niet de geschiedenis maar eerder
een weergave was van enkele
hoogtepunten uit de socialistische
geschiedenis. Toonaangevend
noemde hij 1958; de eenheid'van
de partij, 1960 - 61 de staking
tegen de eenheidswet en de jaren
60-70, toen aan de socialistische
partij in het arrondissement Aalst
en vooral in Aalst een cultureel
imago werd meegegeven. Of Bert
Van Hoorick nu ook zijn memoires
gaat schrijven, blijft een open
vraag. «Het blijft een delicate zaak,
ook om politieke redenen. Ik ben er
nog niet mee begonnen, en het
spijt me nu wel dat ik indertijd niet
ben ingegaan op het voorstel van
Louis Paul Boon om samen een
boek te schrijven»: besloot Bert
Van Hoorick.
Raymond De Smet noemde Bert
een kameraad naar wie hij steeds
heeft opgekeken, hij wees vooral
op het positieve dat Bert voor de
arbeiders heeft gedaan.
Het boek kost 200 F en zal tevens
te verkrijgen zijn op de aanstaande
feesten «Weekblad Voor Allen» die
doorgaan op zondag 7 september
1980 a.s. in de Gavers te Ge-
raardsbergen.
Bert dankte op zijn beurt de aanwezigen voor de belangstelling en
schetste in het kort het ontstaan en de doelstelling van deze
verzamelde artikelen.
Toen in april-mei van dit jaar onderhandeld werd over de
samenstelling van het huidige zes-partijenkabinet zagen de
deelnemers aan deze onderhandelingen zich geconfronteerd
met een dubbele problematiek. Aan de ene kant moest het
hoofd geboden worden aan de vertrouwenscrisis tussen de
gemeenschappen en gewesten, terwijl daarnaast maatregelen
dienden genomen te worden om te verhelpen aan de alsmaar
aanslepende en steeds scherper wordende economische
crisis.
Tijdens de onderhandelingen bleek vrij snel dat tussen de
kandidaat regeringspartijen een akkoord mogelijk was over de
nieuwe beleidsstructuren voor Vlaanderen en Wallonië. Grote
meningsverschillen daarentegen bleven bestaan over de op
lossing voor het geheel van de Brusselse problematiek.
Deze gang van zaken mondde uiteindelijk uit in de publicatie
op 15 augustus jongstleden in het Belgisch Staatsblad van
enerzijds de bijzondere wet tot hervorming der instellingen en
anderzijds de gewone wet, waarvoor geen 2/3 meerderheid
vereist was, tot hervorming en financiering der instellingen.
Ingevolge een politiek akkoord werd samen met deze beide
wetten op de staatshervorming ook de wet van 8.8.1980
betreffende de budgettaire voorstellen, de ietwat gewijzigde en
weinig populaire programmawet van onder de regering Mar
tens I, gepubliceerd.
Wie dacht dat hiermee de kous af was voor het kabinet
Martens, heeft het echter verkeerd voor.
Vele hete hangijzers blijven aan de orde van de dag. Voor wat
betreft de oprichting van de Vlaamse school te Komen is
intussen de kogel eindelijk door de kerk. Na meer dan een jaar
van in feite nutteloze palavers heeft het kernkabinet in de nacht
van vorige week woensdag dan toch beslist een Vlaamse
rijksschool op te richten in de faciliteit gemeente Komen.
Een oplossing voor het vraagstuk Brussel ligt echter niet zo
gauw in het verschiet. Zoals overeengekomen bij de vorming
van de huidige regering zou men nog deze herfst met de
onderhandelingen beginnen en dient de oplossing, opdat de
staatshervorming volledig zou zijn, er te komen vóór de
gemeenteraadsverkiezingen van 1982.
In afwachting echter van de moeilijkheden die ongetwijfeld
zullen ontstaan bij deze onderhandelingen, zijn er andere
problemen die onze volle aandacht vragen.
Vooreerst is er de onder liberale druk genomen regeringsbe
slissing om volgend jaar 2% in te houden als extra pensioenbij
drage op de lonen en wedden van het 630.000 man sterke
overheidspersoneel. Deze eenzijdige beslissing is niet alleen
een aanfluiting van een jarenlange en statutair vastgelegde
traditie, die wil dat voor dergelijke maatregelen vooraf overleg
gepleegd wordt met de vakbonden en een vorm van contract
breuk, maar is tevens een regelrechte aanslag op het principe
van onze loon-indexkoppeling, een zaak waarvoor de vakbon
den jarenlang gestreden hebben. Tenzij de regering voorals
nog deze blunder herstelt, zijn er harde acties te verwachten
tegen deze maatregel in de loop van de eerstkomende weken.
Eveneens in de loop van volgende maand dient het overleg
over de hervorming van de sociale zekerheid hervat te worden,
en in het licht van o.a. voorgaande maatregel blijkt het er niet
op dat dit gesprek van een leien dak zal verlopen. Nog andere
breekpunten voor de regering zijn het verder op punt stellen
van de begroting voor volgend schooljaar die. ondanks alle
beloften, opnieuw zwaar deficitair zal zijn, en het nemen van de
beslissing in verband met de installatie van de kernraketten in
ons land.
De verklaring van onze partijvoorzitter Karei Van Miert in
verband met hogervernoemde problematiek aan het adres van
de regering laat geen twijfels bestaan.
De nabije toekomst ziet er dus allesbehalve rooskleurig uit.
Hopelijk kunnen onze socialistische ministers in de regering
nog een dam opwerpen tegen bepaalde van de voorgestelde
maatregelen, zoniet is een regeringscrisis niet denkbeeldig.
Paul Van Der Niepen
Volksvertegenwoordiger
