VLAAMS
f I
4
NIEUWE
PRINS
KARNAVAL
u
MARC GALLE BIJ AMYLUM
NIET ACHTERNA
HINKEN
S.P./C.S.C. FEDERATIE
AALST
Wat Leo Collard ons geleerd heelt
Enkele bedenkingen bii A. Cools
EDITORIAAL
CSC GROOT-HERZELE
«ONDERWIJS EN WETENSCHAPPELIJK
ONDERZOEK»
OPEN FEDERAAL CONGRES
«ONDERWIJS EN WETENSCHAPPELIJK
ONDERZOEK»
f
Karei Van Miert komt naar St.-Lievens-Esse od
13 februari 1981
I. Donderdag 19 lebruari 1981
Rozenhof, Kerkhofstraat te Mere
UITGEBREID FEDERAAL BESTUUR
ter voorbereiding van S.P.-Congres
Inleider: Jet Wellens
II. Zaterdag 7 maart 1981
Zaal COC, Provinciebaan te Zottegem Velzeke
Inleider: Gaston Colenbunders (onder voorbehoud)
OPROEP AAN DE AFDELINGEN
Een algemene vergadering rond dat thema is aanbevolen
Basisteksten in speciaal DOORBRAAK-DOSSIER «Onderwijs»
MQ Q Ij WEEKBLAD
^HLLEN
Vrijdag 6 februari 1981
43" jaargang nr. 6
Weekblad van de S.P.
Redaktie AdministratiePubliciteit: Houtmarkt, nr. I 9300 AALST
TEL. 053-70.51.51 - Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 F - Jaarabonnement: 450 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen. Houtmarkt 19300 AALST
VERSCHUIMT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEME
Cools en Collard
een brok Waals socialisme
Het tijdperk van Leo Collard is een
grote en markante brok geschiede
nis van de arbeidersbeweging in
ons land. Hij ontplooide zich in de
linkse studentenbeweging en in de
Socialistische Jonge Wachten van
«Ie pays noir», de woelige streek
van de mijnwerkers, de Borinage
die zozeer op onze verbeelding
heeft gewerkt en ook een stempel
heeft gedrukt op de gedachten en
de actie in het arrondissement
Aalst. Tot volksvertegenwoordiger
verkozen in 1932 stond hij in de
branding van de grote crisis der
dertiger jaren. Tijdens de oorlog
nam hij zijn plaats in het onder
gronds verzet in. Na de bevrijding,
bij het opduiken van de konings
kwestie bleef hij met de Waalse
arbeiders en demokraten onbuig
zaam tot het aftreden van Leopold
lil. Minister van Onderwijs gewor
den legde hij de basis voor de
uitbouw van het rijksonderwijs en
het is aan hem te danken dat wij
ook in ons arrondissement thans
beschikken over een brede waaier
van rijksscholen. In de schoolstrijd
die daar op volgde werd hij als
geen ander verguisd. Maar Collard
onderkende het nefaste van een
strijd tussen gelovigen en niet-ge-
lovigen wat de klassenstrijd ver
doezelt en de christene arbeiders
opstelt tegen hun socialistische
werkmakkers, waar zij integendeel
samen front dienen te maken tegen
hun gemeenschappelijke uitbui
ters. Daarom ijverde Collard ook
voor de schoolvrede en lag hij aan
de basis van het schoolpact. Einde
1960, begin 1961 stond hij met de
werkende klasse pal tegen de een-
heidswet in wat men later «de sta
king van de eeuw» heeft genoemd.
En toen de staking in Vlaanderen
was opgeheven en zij nog in Wallo
nië werd doorgezet was het voor
de Borinage, de streek van Collard,
dat wij in ons arrondissement de
solidariteit organiseerden en een
grote kamion levensmiddelen gin
gen afleveren in het Volkshuis van
Mons. Het was ook Leo Collard die
in zijn jeugd de rechtvaardige strijd
van het Vlaamse volk voor de ver
nederlandsing van de Gentse Uni
versiteit had ondersteund. Hoe kon
hij anders dan het eveneens opne
men voor meer zelfbeschikking
voor zijn Waalse volk en voor een
vorm van federalisme die is uitge
mond in de gewestvorming. De
kroon op zijn werk is echter zijn 1
mei-oproep van 1969 voor de front
vorming van de progressieven ge
weest, waarmee hij zijn jarenlang
voorzitterschap van de B.S.P.
afsloot.
Met Leo Collard is de strijd van een
generatie afgesloten. Hij was een
van de laatste grote voormannen
van die generatie. Maar zijn ideeën
blijven bevruchtend en hij heeft ons
veel geleerd.
Hij was een idealist en een realist
terzelfdertijd. Dat betekent dat men
steeds het socialistisch ideaal moet
voor ogen houden maar ook dat
men in de actie zin voor de objec
tieve voorwaarden en mogelijkhe
den moet hebben.
Hij had zijn eigen opvattingen over
de problemen van het socialisme,
over de wegen die moesten wor
den bewandeld, maar hij had te
vens een groot respect voor de
opvattingen van anderen in de so
cialistische beweging. Hij was de
man van de dialoog en van de
discussie en hij aanvaardde het
bestaan van tendensen, van strek
kingen, omdat het socialisme en de
socialistische beweging in onvrij
heid ontaarden wanneer men de
vrije discussie en het recht op ten
dens onderdrukt. Daarom was hij
ook de man van de kameraad
schap.
Hij had een grote zelfbeheersing
en een oneindig geduld. Naar an
deren kunnen luisteren, wars zijn
van humeurigheid en zichzelf kun
nen beheersen zijn moeilijke maar
noodzakelijke kenmerken van wie
aan het hoofd van wat ook wil
staan.
Hij was een man van de eenheid in
de actie. Geen eenheid door uitsto
ting of afstoting van anderen. Maar
eenheid door overleg, door het me
kaar overtuigen, door democrati
sche besluitvorming. En eens zo
ver was hij ook de man die er op
stond dat allen de handen in me
kaar slaan om de beslissingen uit
te voeren.
Hij is ook degene die helder heeft
ingezien dat een democratisch-so-
cialistische omvorming van de
maatschapij in een land als het
onze en met een gespleten arbei
dersbeweging niet mogelijk is zon
der het tot standbrengen van een
front van alle vooruitstrevenden.
Hoe moeilijk het ook weze, hoeveel
ontgoochelingen er ook op die weg
liggen, het is de weg die moet
worden gebaand.
De dood van Collard weze een
bezinning over wat hij ons heeft
voorgehouden en geleerd. Deze
bezinning moet, mede met andere
in Aalst hebben drieduizend uitge
laten karnavallsten Stefaan Vinck
verkozen als nieuwe prins. Tweede
werd Chris De Pelsmaeker die een
geduchte konkrent was voor de
nieuwe prins. Binnen een goeie
maand zit Aalst volop in de feest
roes en vanaf deze week zal ons
blad dan ook regelmatig aandacht
besteden aan het feest. De CSC
De Rank heeft ondertussen het
initiatief genomen om een karna-
valdebat te organiseren. Meer over
dit alles op de binnenpaginas.
factoren, leiden tot een diepgaan
de, vrije en kameraadschappelijke
discussie tussen alle takken van de
socialistische beweging opdat
Vlaamse en franstalige socialisten,
naast wat hen eigen is en verbindt
met hun eigen volk, blok vormen in
de strijd tegen crisis, werkloosheid
en kapitalisme en opdat een hech
te samenhang van gans de socia
listische gemeenschappelijke actie
werkelijkheid zou worden. Want
het is dat wat van primordiaal be
lang is, zowel voor de socialisti
sche beweging zelf als voor het
perspectief van het front der prog
ressieven.
Bert Van Hoorick
Televisie, radio en de geschreven pers hebben meer dan ooit
voordien commentaar gegeven over het ontslag van André Cools
als voorzitter van de P.S. Commentaren die naar mijn oordeel
nogal uiteenlopend waren, maar die algemeen bekeken de figuur
van André Cools niet schaden, maar met veel waardering spreken
over zijn werk en zijn politieke visie. Verwonderlijk voor velen,
begrijpelijk voor anderen. Het is inderdaad nogal verbazend te
moeten vaststellen dat vooral bij onze politieke tegenstrevers
socialisten goed zijn wanneer zij dood zijn of wanneer zij van het
politiek toneel verdwijnen. Een voorbeeld daarvan was de getuige
nis van velen bij de dood van onze voorman Leo Collard. Hoe
levendig in onze herinnering de grote slag bij de schoolkwestie,
hoe levendig voor ons in het arrondissement de slag van enkele
honderden militanten in het stadspark te Aalst. Bij de dood van
deze man niets dan lof, blijkbaar vergeten zij het onrecht tot het
krankzinnige toe dat men deze grote figuur heeft aangedaan.
De geschiedenis herhaalt zich met de levende Cools. Een André
Cools die wat hij nu ook zegt wellicht terugdenkt aan een
partij van twintig jaar geleden, sterk geloof in het socialisme, een
beweging die stoelt op een doctrine die juist is en die de massa
moet kunnen bewegen. De maatschappij evolueert echter zeer
vlug, planmatige economie maakt plaats voor een niets ontziende
consumptiemaatschappij en de gevolgen daarvan trekken zich
door ook bij de massa in hun sociaal en economisch denken.
Wie in een periode van hoogcon
junctuur durft spreken over doctri
ne en socialisme wordt wellicht
versleten als een achterhaald oud
mannetje. Ook partijen ontsnappen
niet aan deze zienswijze de
sociaal democratie haalt het op de
tendenzen, die ook binnen eigen
partij bestaan en zich trouwens
kunnen ontwikkelen. Dat een man
als André Cools ook deze evolutie
heeft moeten doormaken is duide
lijk. Als algemeen voorzitter en la
ter als P.S.-voorzitter kon hij moei
lijk anders dan de standpunten van
de meerderheid binnen de partij
naar buiten brengen. Dikwijls, heb
ben wij moeten vaststellen dat zijn
eigen visie anders was gericht,
maar Cools was zowel in het goede
als in het slechte de trouwe uitvoer
der van besluiten en aangegane
verbintenissen. Dat siert natuurlijk
de militant, maar het roept naar
binnen heel dikwijls twijfels op die
zeker en vast de te volgen weg niet
altijd even duidelijk afbakent. Wan
neer dan bepaalde moeilijkheden
opduiken, zoals deze in de staal-
sektor met de daaraan verbonden
massale betoging van het A.B.V.V.
dan zit men klemvast.
Minder begrijpend voor mij al
thans is de manier waarop de
opvolging wordt geregeld, uitgaan
de van de top met een bijna uitge
sproken veroordeling van andere
mogelijke kandidaten. Daar ligt een
onbegrip en misschien wel een
kleine menselijke vete, de uitleg
over regeringsdeelname of opposi
tie lijkt mij in ieder geval weinig
zinvol. Men moet aanvaarden dat
een congresbeslissing wordt nage
leefd, maar dat sluit zeker niet uit
dat men over regeringsdeelname
of niet en zeker over de opportuni
teit ervan zijn eigen idee kan heb
ben. Wij hebben als Vlaamse
socialisten er zeker geen belang
bij dat de P.S. gaat verzwakken in
Wallonië. Het rechtse gevaar is in
dit land en over gans Europa een
drieging, die wij alleen kunnen
tegenwerken met een linkse
eenheid.
Willy Vernimmen
Euro-Parlementslid
Mare Galle heeft vorige dinsdag 3
februari een bezoek gebracht aan
het bedrijf Amylum te Aalst.
De Minister sprak zijn grote voldoe
ning uit over de inspanningen die
het bedrijf in het verleden reeds
heeft gedaan om de milieuhinder te
bestrijden. De strijd tegen de wa
terbezoedeling, de geurhinder, de
lawaaihinder en de trillingen verg
de van Amylum reeds een invester
ing van meer dan 148 miljoen
frank.
De Minister overhandigde bij deze
gelegenheid ook de omslag met
een bedrag van 17 miljoen 336
duizend frank voor de waterzuive
ringsinstallatie en de kueiwaterin-
stallatie die door Amylum zijn
gepland.
Na een onderhoud met de onder
nemingsraad en de vakbondsafge
vaardigden zegde de Minister in
een korte toespraak zijn steun toe
aan Amylum, één van de Vlaamse
bedrijven waar aan renovatie wordt
gedaan.
Deze steun wordt toegezegd, ener
zijds met het oog op de tewerkstel
ling en anderzijds met het oog op
de buitenlandse handel waarvan
de gewestelijke aspecten even
eens tot de bevoegdheid van Mi
nister Galle behoren.
Vorige week verscheen op de zelfde plaats een artikel met als
titel: waakzaamheid geboden.
Ik heb mij afgevraagd wat E.D. met dit artikel beoogt. Volgens
mij schept onze vriend verwarring door te zeggen dat wij
waakzaam dienen te blijven (moet men ais werknemer altijd)
gezien binnen de 2 a 3 maanden maatregelen zullen getroffen
worden dat door de vakbeweging moeilijk zal kunnen gepikt
worden.
Oh ja. Indien wij moeten voortgaan op de verklaringen van de
Eerste Minister, staat een nieuwe trein van maatregelen te
wachten, die volgens de Heer Martens, alle lagen van de
bevolking zal treffen. Dus ook en opnieuw de minst begoeden
in onze maatschappij.
Ofschoon het nog niet voldoende is dat hogere remgelden
werden opgelegd aan de zieken, dit zowel wat geneesmiddelen
als hospitalisatie betreft. Ofschoon het nog niet erg genoeg is
dat tienduizenden mannen, vrouwen en jongeren in hun
bestaansmiddelen worden bedreigd door de hervorming van
de werklozensteun. En wat zegt men dan over de gepensio
neerden die het ongeluk hebben gehad door beroepsziekte
geplaagd of door een arbeidsongeval getroffen te zijn geweest,
in wiens kleine cumul van pensioenen (in vergelijking met
sommige anderen) het mes wordt gezet.
Moet nog herhaald worden dat het Patronaat door het Parle
ment mooi uit de wind werd gezet door een zogenaamde
herstelwet waarbij de afgesloten Collectieve Arbeidsovereen
komsten met een stemming op de helling worden gezet.
Moet nog herinnerd worden dat is voorzien dat de ambtenaren
dienen in te leveren met de solidariteitsbijdrage of net zoals de
andere werknemers een vermindering aan inkomen.
Ik ben het er over eens dat men in ons land moet gaan
bezuinigen. In bar slechte ekonomische tijden moet men
durvende en doortastende maatregelen treffen. Maar dan het
geld halen waar het te halen is en niet hoofdzakelijk bij de
kleine man zoals dit nu het geval is.
Daartegen is de vakbeweging in het verweer gekomen. Daarom
is het zo onthutsend en verbazingwekkend dat steiler van het
artikel oproept tot waakzaamheid want binnen 2 a 3 maand kan
het gebeuren.
En dit terwijl het grootste gedeelte van het A.B.V.V. en
vakcentrales reeds aan de aktie begonnen is. leder naar eigen
vermogen. Niet alleen door prikstakingen, maar ook door de
massabetoging van het A.B.V.V. op 24 januari jl. Beter ware het
geweest een paar weken vroeger zich in te zetten voor de
betoging die van buitengewoon belang was en blijft voor de
werkende bevolking van dit land.
Het was een noodzakelijkheid dat de minder getroffenen door
de crisis hun solidariteit betuigden met dezen die reeds een
zware tol betalen. Maar ja, het is gemakkelijker langs de kant
van de weg en uit de wind te gaan staan en de troepen te laten
passeren, gemakkelijker dan het verzet te organiseren.
Met iets ben ik het met E.D. eens. Het A.B.V.V. en de S.P. zullen
in de toekomst meer dan waarschijnlijk mekaar nodig hebben.
Dat is in het verleden reeds meer gebeurd en ik zeg gelukkig
maar. Maar dan zal het toch noodzakelijk zijn dat de socialisten
in het Parlement zich niet vergissen van vijand, en de vakbewe
ging, waaruit zij groot zijn geworden, niet negeert of miskend.
Jan Van der Veken
Gewestelijk Secretaris T.A.C.B.
Volledig programma
p.5
