STEEDS DE PADDESTRAAT!
DE STRATEGIE VAN HET ABSURDE
WENST OPPOSITIE
ERPE-MERE FAILLIET?
AVONTUREN
S.P./C.S.C. FEDERATIE
AALST
DE EENHEID TUSSEN PARTIJ EN
VAKBOND IS ESSENTIEEL
CSC GROOT-HERZELE
EDITORIAAL
«ONDERWIJS EN WETENSCHAPPELIJK
ONDERZOEK»
OPEN FEDERAAL CONGRES
«ONDERWIJS EN WETENSCHAPPELIJK
ONDERZOEK»
Karei Van Miert komt
naar St.-Lievens-Esse op
13 februari 1981
I. Donderdag 19 februari 19S1
Rozenhof, Kerkhofstraat te Mere
UITGEBREID FEDERAAL BESTUUR
ter voorbereiding van S.P.-Congres
Inleider: Jef Wellens
II. Zaterdag 7 maart 1981
Zaal COC, Provinciebaan te Zottegem Velzeke
Inleider: Gaston Colenbunders
OPROEP AAN DE AFDELINGEN
Een algemene vergadering rond dat thema is aanbevolen
Basisteksten in speciaal DOORBRAAK-DOSSIER «Onderwijs»
Redaktte AdministratiePubliciteit: Houtmarkt, nr. 1 9300 AALST
TEL. 053-70.51.51 Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 F - Jaarabonnement: 450 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
vrijdag 13 februari 1981
43" jaargang nr. 7
Weekblad van de S.P.
Motto: «Waar de natuur geschonden wordt,
worden mensen geschonden.»
Bond Zonder Naam.
Precies omdat voor de Zottegemse CVP de «mensen zo belangrijk zijn»,
heeft zij gemeend haar bezwaren te moeten opperen tegen de voorlopige
klassering van de Paddestraat. Aldus een persbericht (De Morgen
dinsdag 27 januari) over het laatste schepencollege, waar het er nogal
warm zou aan toegegaan zijn en onenigheid ontstond toen de SP de stem
van het gezond verstand liet horen en wijselijk tegenstemde. Beton, geld,
verkaveling, speculatiezucht, winstbejag zijn voor sommigen nog altijd
belangrijker dan de enkele mensen uit die straat. Naar het schijnt was de
verantwoordelijke schepen afwezig: ziek! Echt ziek of alleen maar
diplomatiek ziek???
Daarom, tot vervelens toe, enkele
feiten andermaal op een rijtje ge
zet. Dat rotdossier is nu al bijna 4
jaar oud! En verschiet niet: het
eerste gesprek tussen de bewo
ners en de verantwoordelijke sche
pen van openbare werken moet er
nog altijd komen! Het was beloofd
voor einde 1979! Niet om te gelo
ven!!! In welke democratie leven
wij? In de Middeleeuwen? Of beter
nog: in de tijd van de slavendrij
vers, toen de onderdanen met de
zweep voortgedreven werden?
Zich alleen mochten «doodwroe-
ten» zonder een kik te geven, al blij
even de mond te mogen open
doen, niet om te spreken maar
om... te zwijgen en naar lucht te
happen. Je zou het denken, want
sommige Zottegemse potentaten
namen het de bewoners erg kwalijk
dat zij zich durfden te verzetten
tegen de plannen tot aanleg van
een dorpsautostrade, aldus aan
hun onfeilbaarheid twijfelend en te
gen hun mercantiele geest reage
rend.
De bezwaren van de Paddestraters
richtten zich hoofdzakelijk tegen de
onherstelbare en onomkeerbare
verwoesting van een uniek stukje
natuur. De ironie wilde dat zich dat
alles afspeelde precies in «het jaar
van het dorp». Van een passend
scenario gesproken! Van die actie
tot revalorisatie was in Zottegem
overigens weinig te merken op uit
zondering van wat kermisgetoeter
en getracteer op pinten bier. Kwes
tie van de brave dorpsbewoner te
sussen en koest te houden, om
achter de schermen met des te
meer spoed sommige verwoesten
de plannen te kunnen doorzetten!
Wat in de daaropvolgende pole
mieken en herrie nog al eens ver
geten werd en te weinig beklem
toond was een tweede nog veel
groter bezwaar: dit tegen de ver
legging van het tracé van de weg.
Dat was precies een schoolvoor
beeld van willekeur en politiek
machtsmisbruik. En wie had of
heeft daar belang bij?!? De getrof
fenen zeker niet... wie dan wet???
Mogen wij dat aspect somS niet
«corruptie» noemen? Als bepaalde
Volgens de CVP-oppositie is de
gemeente Erpe-Mere nagenoeg
failliet. Deze bewering is, volgens
de oppositie, niet uit de lucht ge
grepen, doch gebaseerd op de
nuchtere cijfers van de gemeente
begroting, die door de meerderheid
ter goedkeuring aan de raad werd
voorgelegd.
Er is vooreerst het feit dat voor het
dienstjaar 1981 een tekort van
37.915.016 fr. voorzien is, eigen
aan het dienstjaar, wat konkreet
betekent dat de meerderheid voor
ziet dat in 1981 nagenoeg 32 mil
joen meer zal uitgegeven worden
dan de ontvangsten.
Daarbij komt nog dat de jaarlijkse
schuldenlast, die jaar na jaar ge
stegen is, nu opgelopen is tot
104.271.226 fr. het bedrag dus dat
de gemeente jaarlijks nodig heeft
om zijn schulden te delgen.
Wetende dat de jaarlijkse ontvang
sten slechts 182.313.340 fr. bedra
gen betekent dat de gemeente eer
lang de wedden en lonen van haar
personeel (goed voor zo n 60 mil
joen per jaar) niet meer zal kunnen
betalen.
Voor Erpe-Mere blijft dus, volgens
de oppositie, niets anders over dan
BESPAREN, anders gaat de ge
meente op een regelrecht failliet af.
Deze liedjes zingt de oppositie ech
ter reeds meerdere jaren. Elk jaar
bij de behandeling van de begro
ting worden door enkele onheils
profeten voorspellingen gedaan, dit
tot nog toe nooit bewaarheid
werden.
Vooreerst dient immers opgemerkt
dat de gemeente NIET deficitair is:
vermits de vorige dienstjaren afge
sloten werden met een batig saldo
van 41.887.104 fr. kan de begro
ting van dit jaar toch nog afgesloten
worden met een batig saldo van
3.557.483 fr. En ook voor de vol
gende jaren hoeft niet gevreesd te
Volledig programma p- 5
worden voor financiële problemen.
Toch is het een feit dat de over
schotten op de begroting jaar na
jaar verkleinen. Dit bewijst echter
dat er in Erpe-Mere gewerkt wordt.
Een gemeente dient per slot van
rekening niet om haar inkomsten
op te potten, doch om ten bate van
de bevolking werken uit te voeren.
En dat er gewerkt wordt bewijst het
feit dat de begroting 1981 zomaar
80 miljoen voorziet voor werken
aan het wegennet.
Komt daarbij nog de bouw van het
administratief centrum «Steen
berg» en de steeds maar stijgende
loonkosten door het feit dat steeds
minder tewerkgestelde werklozen
in dienst genomen worden om
mensen in vast verband te kunnen
te werk stellen.
De jaarlijkse schuldenlast, door de
oppositie dramatisch genoemd,
moet ook wel enigszins genuan
ceerd worden: vermits voor alle
werken de hoogst mogelijke toela
gen aan de hogere overheid ge
vraagd worden, toelagen die soms
35 tot zelfs 65 bedragen,
moet het bedrag van de jaarlijkse
schuldenlast met ettelijke miljoe
nen verminderd worden.
Om deze vermeende financiële
problemen van de gemeente op te
lossen formuleerde de oppositie
een voorstel:
de Regie voor Grond- en Bouw
beleid opheffen
Lees door pag. 5
eigendommen de facto onschend
baar worden verklaard terwijl ande
re totaal moeten worden geschon
den? Moeten sommige eigendom
men hierdoor in waarde stijgen en
andere totaal ontwaard door ze van
hun landelijk karakter te beroven?
Moet een oude bouwvallige koestal
ontweken om even verder een
nieuwe stal in de rooilijn te plaatsen
en nog even verder een andere
boer te beroven van zijn mest
hoop? Waarom die boeren zo ge
hinderd in een vlotte uitoefening
van hun beroep? Hebben zij het
misschien nog niet moeilijk genoeg
op hun klein bedrijf? Is het hek van
een kasteelheer vóór een heren
huis soms meer waard dan dit van
een oude arbeidersweduwe vóór
een landelijke woning? Moet een
oudburgemeester parkeer- en ma-
nuvreerruimte voor zijn camions
zoeken in het voortuintje van een
buur, omdat hij zijn huis te dicht bij
de straat bouwde en daarenboven
nog een reuzegrote weide liggen
heeft naast zijn woning? Waarom
kwamen stukken landbouwgrond
verder in de straat op mysterieuze
wijze in de bouwzone op het Ge
westplan? Hoe gebeurde dat pre
cies? Door wie?? Is tenslotte de
Paddestraat een alleenstaand ge
val in het Zottegemse politiek be
stel? Of gebeurde of gebeurt dat
nog in onze gemeente bij het leg
gen van rooilijnen en tracés? Mis
schien ware het nuttig en leerzaam
dat eens van dichtbij te gaan bekij
ken en te bestuderen! Wie weet???
Lees door pag. 6
De kans dat patroons en vakorganisaties vandaag toch een
«centraal akkoord» kunnen voorleggen is in de loop van de
week gegroeid, maar lang niet zeker. Wekenlang heeft men er
aan getwijfeld of de patroonsorganisatie VBO daartoe wel
bereid kon worden gevonden terwijl ook van vakbondszijde
enige terughoudendheid werd waargenomen.
Kennelijk onder politieke druk en met de ervaring van de
toenemende reaktie van werknemers heeft het VBO er in
toegestemd aan tafel te gaan voor ultieme onderhandelingen.
Het resultaat van deze besprekingen moet vandaag uitsluitsel
brengen over het al dan niet in werking treden van de
«herstelwet», gestemd in het parlement en de senaat. Dat niet
iedereen onverdeeld gelukkig is met deze maatregel is een feit
maar de verantwoordelijkheid wordt in haar geheel doorge
schoven naar de regering. Verre van deze regering volledig
gelijk te willen geven moet de werknemer toch ook weten en
beseffen dat zowel patroons als vakorganisaties bezwaren
opperden tegen het «herstelplan». Het geschut kwam dus niet
uit één bepaalde richting!
Finaal lag de beslissing in handen van het parlement en in de
discussie mag deze nuance niet verloren gaan. Voor de
werknemer wordt het beslist niet gemakkelijk. De vrees voor
«sociale onvrede» is acuut en de keerzijde van deze misvorm
de medaille wordt dan de matiging. Het is ook duidelijk dat
velen zich achter deze maatregel gaan verschuilen. Zo is ons
een feit bekend van een patroon in eigen streek waar de
bedienden vrijwillig hebben ingeleverd. Het is duidelijk dat
aan deze herstelwet avonturen zijn verbonden die zowat
iedereen in verlegenheid kunnen brengen.
De verstandhouding tussen SP en ABVV is op dat stuk
essentieel zelfs al heeft de partij gekozen voor «regeringsver
antwoordelijkheid». Wel moet men aanvaarden dat beide licha
men (uit de socialistische gemeenschappelijke aktie) hun
eigen specifieke verantwoordelijkheid moeten opnemen.
Roger D'HONDT
20 u
De A.B.V.V. manifestatie van 24
januari groeide uit tot een massaal
verzet én tegen het patronaat én
tegen de Herstelwet. De vakbonds
acties, de stakingen en betogingen
die sindsdien plaatsgrepen in het
gehele land vernietigden de illusies
van degenen die er op rekenden
dat de crisis en de hetze tegen hun
vakbonden de arbeiders amorf
hebben gemaakt. De strijdbaarheid
van de Belgische arbeidersklasse
is groter gebleken dan rechts ver
onderstelde.
Zoals steeds is het impuls van het
arbeidersverzet uitgegaan van de
socialistische vakbond. Nu vele
tienduizenden socialistische mili
tanten, door hun daadwerkelijke
inzet, aantoonden dat de stellingen
van het A.B.V.V. de hunne zijn,
stelt er zich, voor het geheel van de
socialistische beweging, een fun
damenteel probleem, namelijk het
ontstane verschil in visie tussen
partij en vakbond. Hoe het gehele
land betoogden en staakten op het
politieke vlak hun verzuchtigen tot
uiting brengen? Op welke partij
zullen ze bij de volgende verkiezin
gen stemmen? Zal de deelname
van de S.P./P.S. aan de. regering
van Martens IV, die een rechts
beleid voert, en de afwezigheid van
de S.P./P.S. aan de huidige acties,
niet vele socialistische arbeiders er
toe brengen blanco te stemmen?
Bestaat de mogelijkheid dat som
migen een politieke uitweg zoeken
buiten de S.P./P.S.?
Dit mag niet gebeuren. «Socialis
tisch België» moet zijn eenheid
herstellen. Een socialistische partij
heeft maar zin in zoverre ze de
vertolkster is van de politieke ver
zuchtingen van de arbeiders. Het is
niet het partijapparaat maar het zijn
de arbeiders zelf die de politieke
lijn van hun partij moeten vastleg
gen. Hoeveel arbeiders telt men
nog in de S.P.-bestuursinstanties?
Publiciteit, dienstbetoon en
machtsbezit kunnen het tanen van
een socialistische partij afremmen
maar niet beletten.
Dit is harde taal, maar ze is goed
bedoeld en gaat uit van de angst
voor een verdere achteruitgang
van het socialisme. De achtereen
volgende verkiezingsnederlagen
brachten de socialistische partijen
aan de rand van hun macht. Zet
deze trend zich voort (en de recen
te gebeurtenissen kunnen dit nog
in de hand werken) dan is de tijd
niet ver meer af dat de S.P./P.S.
naar de oppositie zullen terugke
ren, niet door een eigen beslissing
maar omdat hun geringe invloed
hen niet meer zal instaat stellen
politiek een belangrijke rol te
spelen.
De stelling dat partij en vakbond,
los van mekaar, ieder hun eigen
weg moeten gaan is nefast. Zo zijn
de arbeiders, wanneer ze zich syn
dicaal tegen de Herstelwet verzet
ten, daar ook politiek tegen gekant!
A.B.V.V. en S.P./P.S. beroepen
zich op dezelfde arbeidersklasse.
Wanneer partij en vakbond het ver
touwen van de arbeiders willen
behouden moeten BEIDEN de ver
tolkers zijn van de verzuchtingen
van de arbeidersklasse. Daaruit
spruit voort dat het niet anders kan
of partij en vakbond moeten, ieder
op zijn terrein, dezelfde oogmerken
nastreven.
Tegenover deze visie kan men, uit
foutieve electoralistische be
weegredenen, inbrengen dat, waar
de vakbond enkel steunt op de
werknemers, de partij zich ook richt
tot de zelfstandigen, de vrije beroe
pen en noem maar op. Goed, maar
wanneer er zich practische kwes
ties stellen waarbij de belangen
van de werkende mensen tegenge
steld zijn aan deze van de midden
stand en de vrije beroepen, dan
moet de partij door haar daden
duidelijk bewijzen in ieder geval de
arbeidersbelangen te verdedigen.
Zo betalen de arbeiders en de
bedienden teveel belastingen om
dat de middenstand en de vrije
beroepen, met een doorgaans veel
hoger inkomen, frauderen.
Een verschil in politieke gerichtheid
tussen vakbond en partij leidt tot
politieke verwarring en houdt een
gevaar in voor versnippering. We
moeten terug naar de eenheid.
Voor een sterke socialistische
beweging
Dat men spreekt van vakbonds- en
partijmilitanten is op zichzelf reeds
fout. Een socialistisch militant zou
zowel in de partij als in de vakbond
moeten aan bod komen, zou zich
moeten inzetten én voor de partij
én voor de vakbond. Een S.P.-
verkiezingscampagne, in het teken
van duidelijke socialistische en
antikapitalistische doelstellingen,
en gesteund door tienduizenden
vakbondsmilitanten in de bedrijven,
zou van de S.P./P.S. de sterkste
politieke macht van het land
maken.
Is dit een droombeeld?
Een grotere eenheid tussen vak
bond en partij is de voorwaarde
voor een groeiende socialistische
macht. Er loopt iets fout met de
socialistische partij wanneer ze,
door haar beleid, zich vervreemdt
van de honderdduizenden van
daag stakende en betogende ar
beiders.
De eenheid tussen vakbond en
partij kan maar werkelijkheid wor
den wanneer het echt de arbeiders
zelf zijn die beslissen over de poli
tieke lijn van hun vakbond en hun
partij.
De toekomst is voor de werkende
mensen zeer zorgwekkend. Het is
de taak van de socialistische bewe
ging het welzijn van het volk te
vrijwaren. Eensgezindheid in doel
stellingen en actie van allen is
daartoe de eerste vereiste.
H. Van Herzeele
