BUITENLAND
DUBBELZINNIG SPEL VAN
DE C.V.P. VERHINDERT
KORDATE AANPAK VAN DE
ECONOMISCHE CRISIS
NGVZA
KARL I BOND:
ALTERNATIEF
VOOR ZAIRE?
ZOWEL EYSKENS
ALS MARTENS ...TEGEN
DE WERKENDE MENSEN
Geraa
Strijdvaardige 1 mei
I II
Redaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1 te 9300 AALST
Tel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 fr. - Jaarabonnement: 450 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
Vrijdag 24 april 1981
43' jaargang nr. 17
Weekblad van de S.P
De relatieve windstilte op politiek
vlak tijdens de paasdagen heeft ons
in de mogelijkheid gesteld rustig de
voornaamste elementen van de
voorbije regeringscrisis op een rijtje
te plaatsen en er de gepaste conclu
sies aan vast te koppelen.
De meest in het oog springende
factor hierbij is het feit hoe weinig
de C.V.P., nochtans de voornaam
ste regeringspartij, bekommerd is
om de belangen van de bevolking in
deze economisch moeilijke tijden,
en hoe zjj zelfs de economische ma
laise uitbuit om innerlijke partij
twisten ten top te drijven.
Zowel tijdens de laatste regerings
crisis als bij de installatie van de
nieuwe regering Eyskens hebben al
le partijen, in en buiten het Parle
ment, het dubbelzinnig spel van de
C.V.P. aangeklaagd. In harde en
niet mis te verstane bewoordingen
gaven alle woordvoerders van poli
tieke partijen, belangengroepen en
representatieve verenigingen de
C.V.P., en voornamelijk haar
Voorzitter Leo Tindemans, de man
met wie alles toch zo anders ging
worden, de schuld van de recente en
misplaatste «coup de théatre».
Het verloop van de regeringscrisis,
zoals trouwens bij de meeste voor
afgaande, was klassiek en enigszins
te verwachten. De C.V.P., inner
lijk verscheurd en vaak niet wetend
op welk been eerst te dansen, zocht
een thema waar zij zich gezamelijk
kon achter scharen, ditmaal het
zogenaamde rampenplan van Wil-
fried Martens. Indien de coalitie
partners dit plan niet goedschiks
aanvaarden, wordt de schuld voor
de geschapen politieke crisis op hen
afgewenteld en worden zij met alle
zonden van Israël beladen. Deze
keer waren het de socialistische
partijen die het moesten ontgelden
omdat zij Martens niet blindelings
wensten te volgen in zijn rampen
plan, een plan dat op sociaal vlak
de klok voor lange tijd zou achter-
uitzetten.
Het noodplan dat W. Martens
voorlegde aan de regeringspartijen
met de bedoeling de devaluatie van
de Belgische frank te begeleiden of
de devaluatie mogelijk te maken,
en zijn eigen noodlotsplan werd
een struikelblok voor zijn vierde
regering in een tijdspanne van am
per twee jaar, was eigenlijk slechts
een onderdeel van een vooraf ge
pland scenario dat als uiteindelijk
doel had Martens te doen verdwij
nen als premier ten voordele van
één van de poulains uit de stal van
Tindemans, en, indien mogelijk, de
socialisten een pad in de korf te
zetten.
In dit laatste opzet is gelukkiglijk
de C.V.P. niet geslaagd dank zij
het helder inzicht en krachtig verzet
van de socialistische partijen.
Intussen heeft een nieuwe bladzijde
C.V.P. belangen-politiek in onze
geschiedenis dus voorlopig haar be
slag gekregen, enkele naweeën
zoals ondermeer de beschuldigin
gen van W. Martens aan het adres
van onze partij in het C.V.P. leden
blad «Zeg» niet te na gesproken.
Voor alle duidelijkheid wensen wij
er toch op te wijzen dat onze partij
in de afgelopen regeringen steeds
trouw gebleven is aan de afgespro
ken akkoorden en dus geenszins
verantwoordelijk kan gesteld wor
den voor de politieke zedenverwil
dering.
Ook nu blijven we bereid rege
ringsverantwoordelijkheid te dra
gen en zullen we de aangegane
verbintenissen respecteren. Deze
bereidheid is echter niet onbe
grensd en kan ook niet geboden
worden ten allen prijze.
Als de C.V.P., met ons, socialisten,
wil besturen dan dient dit te gebeu
ren op basis van een aantal elemen
taire principes. Zulks mag zeker
niet gebeuren tegen de belangen in
van de arbeidende klasse, noch mo
gen er aanslagen gepleegd worden
op de overlegpolitiek met de socia
le gesprekpartners of mag er ge
tornd worden aan de elementaire
sociale verworvenheden.
Wij zullen ook niet dulden dat de
last van de economische crisis al
leen wordt afgewenteld op de rug
van de kleine man om de rijken nog
meer dan anders van de gegeven
situatie te profiteren.
Gans de bevolking, naar
draagkracht en vermogen, moet
bijdragen, en de lasten moeten
evenwichtig en rechtvaardig ge
spreid worden. De minbegoeden en
minvermogenden moeten be
schermd worden tegen de nadelige
gevolgen van de crisis, tegen verde
re inflatie, werkloosheid, enz.
De werkloosheid moet met alle
mogelijke middelen bestreden wor
den en de speculatie tegen de Belgi
sche frank dient beteugeld te wor
den. Kortom het bestrijden van de
crisis mag niet bestaan in het verrij
ken van de rijken en het verarmen
van de armen.
Als regeringspartij is het onze vaste
wil en overtuiging dit land opnieuw
gezond te maken, opnieuw levens
kracht in te blazen, in alle eerlijk
heid en fair-play en los van de
electorale sfeer, die door sommigen
voortdurend gecreërd wordt.
Paul VAN DER NIEPEN
De beruchte «Inga-verklaring» van
Wilfried Martens, waarover we het
in deze kolom reeds eerder uitvoe
rig gehad hebben, blijkt na de re
centste Zaïrese politieke ontwikke
lingen een nog grotere slag in 't
water dan aanvankelijk toch reeds
verondersteld. Toen de Belgische
gewezen eerste minister anderhalve
maand geleden zijn liefde en ver
trouwen uitsprak in het Zaïrese
volk en zijn leiders, zal hij immers
wel niet gedacht hebben dat amper
zes weken later reeds een belangrij
ke verschuiving bij diezelfde Zaïre
se leiders zou plaatsgrijpen. Toch
valt het ontslag van Nguza Karl I
Bond als Zaïrese eerste minister
voor de aandachtige volger van de
politieke ontwikkelingen in onze
gewezen kolonie niet als een don
derslag bij heldere hemel. Toen
immers, kort voor het bezoek van
Martens, door president Moboetoe
opnieuw de figuur van Justin Bom-
boko naar voren geschoven werd,
en dan nog wel als nieuwe minister
van Buitenlandse Zaken, wisten in
siders reeds hoe laat het was. Bom-
boko bleek immers duidelijk een
pion -die door Moboetoe geplaatst
werd om Karl I Bond af te remmen
die siüds enige tijd duidelijk bezig
was met het trachten uitbouwen
van een ekonomische-financiële
lijn die vooral op een eigen visie
gestruktureerd was. Dat dit niet erg
door diktator Moboetoe geappre
cieerd werd, lijdt geen twijfel. Ex-
minister Bomboko, een man die
zoals Karl I Bond eveneens over
behoorlijke relaties beschikt in Za
ïrese ekonomische en financiële
kringen, bleek de aangewezen per
soon om als ekonomische waak
hond van Karl I Bond te fungeren.
De aanduiding van precies deze
Bomboko, die steeds een rivaal
geweest is van de ontslagnemende
premier, was duidelijk voor deze
laatste de druppel die de emmer
deed overlopen. Nguza Karl I
Bond, die de aanwijzing van Bom
boko aanvoelde als een niet te
miskennen blijk van vertrouwen,
trok zeer snel zijn konklusies en
stuurde vorige week na amper ne
gen maand eerste ministerschap
zijn ontslagbrief naar president
Moboetoe. De verdere gevolgen
van de Zaïrese politieke top kun
nen nog niet volledig voorzien wor
den. Op de vraag echter wie de
nieuwe eerste minister wordt, kun
nen twee kandidaten vooropgesteld
worden: ofwel wordt het Justin
Bomboko zelf, ofwel de gewezen
procureur-generaal van het Hof
van Beroep te Kinshasa, thans am
bassadeur in België, Kongo-wa-
Dondo. De kans op het eerste mi
nisterschap lijkt weliswaar groter
voor de tweede, wat echter niet
betekent dat Bomboko mag afge
schreven worden. Integendeel, ve
len zien in hem de toekomstige
vice-president van Zaïre, funktie
die thans onbestaande is doch die
waarschijnlijk eerlang door Mo
boetoe in het leven zal geroepen
worden.
Minstens even belangrijk echter is
de houding die Nguza Karl I Bond
zal aannemen. Ondanks zijn ont
slag als eerste minister zal hij zich
waarschijnlijk niet voordoen als de
grote oppositieleider in het buiten
land tegen Moboetoe. Karl I Bond
zal zich eerder enigszins afzijdig
houden om zijn kansen als wissel
oplossing voor Moboetoe in het
Westen niet te verkwanselen. Dat
de huidige president het geen eeu
wigheid meer zal uithouden, is dui
delijk. De steeds penibeler worden
de situatie waarin de Zaïrese eko-
nomie zich bevindt, met de daaruit-
volgende steeds groter wordende
hongersnood, vormt een gestadig
voorttikkende tijdbom onder Mo-
boetoe's korrupte staatsapparaat.
De dag dat dit alles in mekaar stort,
zou Nguza Karl I Bond wel eens het
gedroomde alternatief voor België
en de andere Westerse landen kun
nen betekenen. Of echter zelfs deze
laatste de Zaïrese puinhoop zou
kunnen opruimen, kan onmogelijk
voorspeld worden. Een hongerlij
dende bevolking is steeds moeilij
ker vatbaar voor al te gemakkelijk
uitgesproken redevoeringen en va
ge beloftes...
Dirk DE PAUW
Alhoewel de rancunes van C.V.P.-
voorzitter Tindemans zeker niet
vreemd zijn aan het aan de dijk
zetten van Wilfried Martens als
eerste minister ware het een vergis
sing de korte regeringscrisis te aan
zien enkel als het gevolg van een
conflictsituatie binnen de C.V.P.
en van de rivaliteit tussen de partij
genoten Martens en Tindemans.
Zeker ernstig was de inhoud van
het Noodplan Martens, en dat on
getwijfeld de weerspiegeling was
van de verzuchtingen van de rech
ter zijde in dit land, van het patro
naat en de financiewereld.
Men zal zich herinneren dat dit
plan vier punten omvatte:
de afschaffing van de indexkop
peling van de lonen in 1981
de herziening van het bereke
ningssysteem van de index in 1982
de vermindering van de lonen
met 10% van de werknemers te
werkgesteld in een bedrijf dat
staatssteun ontvangt
het opnieuw in bespreking bren
gen van het Centraal Akkoord.
Het is opvallend en dat is van
fundamenteel belang deze vier
maatregelen, zo gezegd nodig ter
ondersteuning van de frank, waren
allen gericht tegen de arbeiders.
Alleen de arbeiders moesten de
frank redden!
Nochtans, het waren uiteraard niet
de arbeiders die door met miljar
den te speculeren, de frank in ge
vaar brachten.
Het waren evenmin de arbeiders
maar Tindemans en Eyskens die,
door hun systematische aanvallen
op de staatsbegroting, de Belgische
frank in discrediet brachten.
Het waren wel de arbeiders, en
alleen de arbeiders, die eens te
meer moesten inleveren.
Dit was een schromelijk onrecht!
In acht genomen het feit dat de
C.V.P. en de kristen-democratie
zich, zowel politiek als syndicaal,
ook op de arbeiders beroept, rijst
de vraag naar de moraliteit van de
leiding van deze organisaties.
Omdat de C.V.P., voorlopig al
thans, een confrontatie met het
A.B.V.V. uit de weg gaat, werd het
Noodplan Martens verbaal gemil
derd en kwam Je huidige regering
Eyskens tot stand. Evenwel, de
arbeiders en de bedienden mogen
zich geen begoochelingen maken:
de intenties zijn gebleven! Beetje
bij beetje wil men de werknemers
hun welvaart ontnemen en de so
ciale wetgeving uithollen. Welke
belangen dient de grootste partij
van Vlaanderen? Zeker niet deze
van de werkende mensen!
Na de aftakeling van de ziekte- en
de
werkloosheidsverzekering, na
loonmatiging, na de verhoging van
sommige B.T.W.-tarieven, komt
nu de aanval op de indexkoppeling
van de lonen. En dit alles zou
dienen om de tewerkstelling te ver
beteren. Ook dat is bedrog.
Ongeveer 70% van de arbeiders en
de bedienden werken voor de bin
nenlandse markt. Wanneer men,
na de reeds doorgevoerde bezuini
gingen, de inkomens van de werk
nemers opnieuw met tientallen mil
jarden gaat verminderen, zal deze
daling van de koopkracht zeer ern
stige gevolgen hebben voor de bin
nenlandse markt en aldus de werk
loosheid in de hand werken.
De recente regeringscrisis maakt
een ding zeer duidelijk: het patro
naat kan en wil de werkloosheid
niet oplossen maar wil, met de
medeplichtigheid van de C.V.P.,
de arbeiders en de bedienden stil
aan terug drijven naar een toestand
van armoede en rechteloosheid.
Dit is harde taal, maar het is hoog
tijd dat eenieder weet wat er in dit
land aan het gebeuren is en dat de
arbeiders en de bedienden beseffen
wie hun welzijn verdedigt en waar
hun plaats is.
Herman
VAN HERZEELE
