1 MEI-BOODSCHAP VAN DE
VLAAMSE SOCIALISTEN
DE GEPENSIONEERDEN EN
DE 1 MEIBETOGINGEN
GERAARDSBERGEN HEEFT
EURO-INFO CENTRUM
m
DE EERSTE MEI
ALLEN IN DE
1 MEI-OPTOCHTEN!
PRIMEUR VOOR BELGIE
jaargang nr. 18
Weekblad van de S.P
Orde op zaken stellen
De sterkste schouders moe
ten de zwaarste lasten
dragen
Lees door pag.2
■j
Toen kraaide de haan, de hemel scheurde
In rode helften, een merelrij
Stoof op uit de slaapdronken bossen
De morgen in: 't way d'eerste mei.
Een poort vloog open, knaap en meiske
Sprongen het licht in, rood-betrest
Als twee feest'lijke voorjaarsvogels,
Fris van toon, uit een donker nest.
Heel in de verte blonken de vanen
En zwaaiden heur kameradengroet;
Hand in hand hebben ze storm gelopen,
De rode benden tegemoet.
Hoor je ze komen, man van de akker.
Die over de taaie klonten bukt?
Laat dan de lacht in je ogen varen;
Je eigen jongen is uitgerukt!
Hoor je ze komen, man van gepeinzen?
Schuif dan je duffe boek opzij;
Leer dan de wetenschap van de wegen:
Je eigen meiske loopt in de rij?
Hoor je ze komen, man van fabrieken,
Met al de zorg aan je harde kop?
Werp een groet door de grauwe ruiten:
Je eigen kind steekt het vaandel op!
Hoor je die jonge, sterke voeten?
Die zullen verder dan d'onze gaan...
Daarom scheurde de wereld open
In rode helften en riep de haan!
MARGOT VOS
Redaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1 te 9300 AALST
Tel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 fr. - Jaarabonnement: 450 fr.
Verantwoordelijke uitgever: WUIy Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
vriidaq 1 1981
1 Mei is geen feestdag als een
andere.
1 Mei is immers het symbool van de
grootste, nobelste en meest diep
gaande ontvoogdingsstrijd aller tij
den: deze van massa's verdrukte en
uitgebuite arbeiders, deze van de
miskende mens.
In ons land plegen wjj op 1 Mei ook
met fierheid terug te blikken op al
datgene wat de arbeidersbeweging,
vaak na harde strijd, wist te realise
ren. Het vergde inderdaad een on
noemelijke inzet, harde opofferin
gen en jarenlange bikkelharde strijd
om essentiële sociale rechten erkend
te zien. Om zwakken, armen, werk
lozen, zieken, gehandicapten en ou
deren een stuk bestaanszekerheid en
menselijke waardigheid te waar
borgen.
Dit scheppen van meer zekerheid
voor de gewone man, dit bieden van
een solide houvast in moeilijke da
gen wordt de laatste tijd hoe langer
hoe meer in vraag gesteld.
En naarmate de crisis blijft voort
woekeren en het uitzicht op beter
schap vager wordt, neemt ook de
onzekerheid toe. Steeds meer men
sen vragen zich af of de levens
standaard en de sociale voorzienin
gen, die zo moeizaam werden opge
bouwd door sociale en politieke
strijd, morgen niet op de helling
worden gezet.
Onzekerheid bij de werkende be
volking, wiens werkzekerheid in
het gedrang dreigt te komen door
de voortwoekerende cirsis.
Onzekerheid bij de duizenden
werklozen, uit vrees voor her
nieuwde pogingen om het systeem
van werkloosheidsreglementering
af te bouwen.
Onzekerheid bij de jeugd, die
vruchteloos zoekt naar een passen
de job.
Onzekerheid bij de derde leeftijd,
die zich beginnen af te vragen of er
morgen nog wel voldoende geld zal
zijn om de pensioenen uit te
betalen.
Onzekerheid ook bij hen, die zich
ernstige vragen stellen over het ge
welddadig en anti-democratisch op
treden van private militie.
Groeiende onzekerheid tenslotte
met betrekking tot de internationa
le toestand waar de grootmachten
door hun rivaliteit, hun egoïstische
belangen en het aanwakkeren van
de krankzinnige bewapeningswed
loop, de vrede steeds meer in ge
vaar brengen.
Daarom heeft 1 Mei voor ons dit
'jaar een heel bijzondere betekenis.
Met man en macht moet deze
groeiende onzekerheid bekampt
worden. Op nationaal vlak bete
kent dit krachtig werken aan het
economisch en financieel herstel.
Dit is een noodzakelijke voorwaar
de om ook de essentiële sociale
verworvenheden te kunnen vrijwa
ren. Dit betekent het stimuleren
van toekomstgerichte investerin
gen, het gezondmaken van zieke
industrieën, het herstellen van het
evenwicht op de betalingsbalans,
het terugdringen van het begro
tingstekort en het verdedigen van
de munt.
Het leidt geen twijfel dat dit harde
ingrepen zal vergen. Maar we wei
geren ons te laten meesleuren in
doemdenken en paniekzaaierij
waarachter rechtse middens zich
verschuilen om de verworvenheden
van de arbeidersbeweging grondig
aan te tasten. Patroonsorganisaties,
liberale economen en politici willen
de klok immers vele jaren terug
draaien. Voor hen is de herverde
ling van de inkomens al veel te ver
gegaan.
Voor de meerderheid van de bevolking
is 1 mei een gewone betaalde verlofdag
geworden. Voor vele arbeiders en be
dienden zal 1 mei de gelegenheid zijn
om met verlengd weekend naar zee, de
ardennen of ergens anders te gaan. Zij
zullen niet mee opstappen in de 1 Mei
betoging.
Voor de gepensioneerden blijft 1 Mei
zijn dubbel karakter van feest- en strijd-
dag behouden. 1 Mei roept bij hen vele
herinneringen van de sociale strijd op. 1
Mei was toen geen betaalde verlofdag
maar wel een strijddag. Mee opstappen
in de betoging bracht gevaar mee niet
alleen tijdens de betoging, maar ook
achteraf het voorwerp te zijn van aller
lei plagerijen of zelfs van niet meer aan
het werk te mogen wanneer men de
volgende dag terug naar fabriek of bu
reel wilde gaan. Maar men nam dit
risico.
Indien hun fysische toestand het moge
lijk maakt zullen de gepensioneerden in
vele steden en gemeenten ook dit jaar in
groot aantal mee opstappen in de 1
Meibetogingen vooral om de nadruk te
leggen op hun eigen eisen vervat in de
besluiten van het kongres van socialisti
sche gepensioneerden van november 11.
Waakzaamheid voor de verdediging van
de sociale zekerheid
De opeenvolgende regeringen hebben
t.o.v. van de gepensioneerden vele ver
bintenissen aangegaan. Wat blijft er
over van de vele intentie-verklaringen
nu de sociaal ekonomische krisis in de
plaats trad van de zogezegde welvaarts
maatschappij?
In het regeerakkoord van Maertens IV
enkele maanden geleden, werd de
handhaving van het stelsel van aanpas
sing van de pensioenen aan het indexcij
fer der consumptieprijzen bevestigd en
tevens was voorzien de sociale uitkerin
gen dus ook de pensioenen te binden
aan de evoiutie van de lonen.
Maar met het noodplan van de C.V.P.
kwam zelfs de koppeling aan de index,
waarborg voor het behoud van de
koopkracht van de pensioenen, in het
gedrang. De «welvaartspremie», een
andere eis van het kongres der socialisti
sche gepensioneerden, geschrapt in
1979 en beperkt voor 1980 en 1981 tot
1.000 fr. voor een gezin en 800 fr. voor
een alleenstaande, doe opnieuw de
kloof groter worden tussen de evolutie
van de lonen en de pensioenen.
Dankzij de kordate en gemeenschappe
lijke stelling van de Socialistische Partij
en van de Parti Socialiste werd de
tijdbom van de index onschadelijk ge
maakt. Maar het gevaar is niet definitief
gewëken. We vrezen dat het binnen
korte termijn opnieuw en met nog meer
hevigheid zal komen opduiken. Dit is
reeds een voldoende reden voor de
gepensioneerden om mee op te stappen
in de 1 Meibetoging.
Maar ook voor andere punten is er
waakzaamheid geboden. De betaling
van de pensioenen de volgende jaren is
verre van verzekerd. Sinds 1976 tot 1981
werd in vergelijking met datgene wat
wettelijk moest gestort worden onge
veer 155 miljard onttrokken aan de
sociale zekerheid. De vermindering van
de staatstoelagen werd vooral toegepast
in de sektoren die beschikten over re
serves nl. de sektor pensioenen voor
werknemers min 85 miljard en de sektor
kinderbijslagen naar 37 miljard.
In toepassing van artikelen 152 en 153
van de wet van 8 augustus 1980 betref
fende de budgettaire voorstellen 1979-
1980 en van artikelen 31 tot 34 van de
herstelwet van 10: februari 1981 inzake
pensioenen van de sociale sektor wer
den de kleine werknemerspensioenen
voor een volledige loopbaarverhoogd,
vooral voor de alleenstaande vrouwen
en de weduwen; maar wanneer we de
gemiddelde pensioenen berekenen krij
gen we een beeld van het weinig benij
denswaardige financieel lot dat onze
maatschappij nog steeds aan de oudjes
toebedeeld.
In de sektor van de ziekte en invalidi
teitsverzekering werden de gepensio
neerden heel wat nieuwe lasten opge
legd o.a. bijdrage voor de ziekteverze
kering, verhoging te betalen voor de
farmaceutische produkten, tussenkomst
bij opname in hospitaal, kliniek en bij
geneeskundige behandeling enz.
De gepensioneerden zullen mee opstap
pen in de 1 Meibetoging niet alleen voor
hun eigen eisen maar ook voor deze van
de andere groepen: de jongeren die wat
anders willen dan het vooruitzicht van
werkloze steun na het verlaten van de
school, de vrouwen die het grootste
aantal uitmaken van de werklozen, de
minder-validen, de slachtoffers van de
sluitingen van ondernemingen, enz.
De gepensioneerden maken zich heel
wat zorgen over de toekomst van het
land en van de partij. 1 Mei roept bij de
gepensioneerden de herinnering op van
de 1 Meibetogingen van vroeger. Er was
toen een oprechte en diepe solidariteit
die het mogelijk heeft gemaakt op na
tionaal en ook op gemeentelijk vlak
heel wat te verwezenlijken. Diezelfde
solidariteit zal er nodig zijn voor de
verdediging van de sociale zekerheid.
Waakzaamheid is geboden.
E. De Nauw
Zaterdagnamiddag opende het Eu
ro-infocentrum voor het eerst zijn
deuren, het is zoals de naam het
laat vermoeden een plaats waar
eenieder informatie kan inwinnen
over politiek, sociaal en economi
sche zaken van het Verenigd Euro
pa. Je kan er ook deskundig wor
den voorgelicht door Europees Par
lementair Willy Vernimmen, waar
van de S.P.-Geraardsbergen met
grote fierheid kan zeggen dat hij de
grote initiatiefnemer is van dit pro
ject. Wij mogen het terecht een
primeur noemen. Een deel van het
infocentrum bevat een reisbureau
met allerhande ideeën voor één- en
meerdaagse ATB-reizen in binnen-
en buitenland.
Wie dus een onderhoud wenst met
senator en Europees Landbouw-
specialist Willy Vernimmen kan ge
rust een afspraak maken via de
telefoon op het nummer 054-
41.32.28 van het Euro-Info cen
trum Brugstraat 9 te 9500 Ge-
raardsbergen.
Dirk Van der Maelen
Voorzitter S.P. Geraardsbergen
Feest van de Arbeid?
Zijn er wel redenen om te feesten?
Duizenden werklozen zoeken arbeid.
Duizenden werkenden worden steeds ongeruster.
Zullen zij hun werk kunnen behouden?
Zullen hun werkkracht en hun vaardigheden nog op prijs gesteld worden?
Crisisperspectieven versomberen hun houding tegenover het bestaan, de
gemeenschap en het leven in het algemeen.
Wie de onheilsboodschappen, die langs alle zijden op de gewone man
afgevuurd worden, verwerkt, heeft inderdaad bitter weinig redenen om te
feesten.
Wat dan?
Wordt het een strijddag?
Zat die kans er maar in.
Helaas, wie moet bestreden worden? Wat moet bestreden worden?
De oorzaken van de moeilijkheden hebben haast geen duidelijk gezicht. Ze
zitten verscholen in abstracte en moeilijke tekens, ingewikkelde verklaringen
en ongrijpbare factoren. Het is moeilijk om tegen schimmen ten strijde te
trekken.
Wat blijft er ons dan op 1 MEI 1981 te doen?
Eén dag volkomen afstand te nemen van de werkelijkheid waarin wij zijn
terecht gekomen, om deze rustig en koel te observeren en te ontleden.
Een fase in de actie, die doorgaans onvoldoende aandacht en zorg krijgt.
Het is de werkwijze van bedachtzame en zelfbewuste mannen en vrouwen,
die zich oriënteren, de feitelijke gegevens inschatten en gemeenschappelijk
overleggen wat er hen te doen staat.
Is de crisis onafwendbaar?
Waar liggen de oorzaken waarom wij in deze crisis terecht zijn gekomen?
Houden de oppervlakkige verklaringen, die ons voortdurend voor ogen
gehouden worden wel steek?
Kunnen wij niets anders doen dan de broeksriem weer eens wat steviger
aansnoeren?
Moeten wij de loonstop in volle vertrouwen aanvaarden?
Moeten wij de hoop op een beter bestaan onvoorwaardelijk opgeven?
Moeten wij met een onderdanige dankbare glimlach op de lippen
harder en meer werken, goed beseffend dat er enkele machtigen zijn aan
wiens genie en mildheid wij ons voortbestaan te danken hebben?
Ligt onze toekomst in de eerbiedige onderdanigheid en afhankelijkheid ten
aanzien van de economisch sterken, die nu weer eens als de grote redders
zullen kunnen optreden?
Zouden wij ons niet beter de vraag stellen of al deze raadgevingen wel de
meest waardevolle zijn?
Door wie worden zij ons toegeroepen?
Welke maatschappelijke groepen willen ze ons opdringen?
Zouden wij niet verder komen met een gezonde argwaan en ons realiseren
dat wij, als de grootste en de sterkste maatschappelijke laag, te snel en te
achteloos de meest wezenlijke problemen van ons leven uit de handen
hebben gegeven.
Een achteloos vertrouwen in de anderen, zonder controle, zonder voortdu
rend een oogje in het zeil te houden, zonder een regelmatige verantwoording
te eisen liggen misschien aan de basis van de moeilijkheden waarin wij zijn
terechtgekomen.
De desinteresse voor de maatschappelijke problemen van arbeiders en
salariaat vormen een te gunstige voedingsbodem voor het machtsstreven van
kleinere belangengroepen. Zo liggen wijzelf aan de basis van de miskenning
van het ALGEMEEN BELANG. De stuurlui, die de economische en
financiële mechanismen sturen zouden wel eens voorrang kunnen gegeven
hebben aan hun belangen juist omdat de massa zich te weinig aan
stuurbewegingen interesseerde.
1 MEI 1981 kan niets anders dan een bezinningsdag zijn om iedere burger
wakker te schudden, de non-chalante houding ten aanzien van de vormge
ving van onze maatschappij op te schorten en bewust aan te treden om mee
een beslissende, richtinggevende stem te veroveren.
Wij bereiken niets met een afwachtende toeschouwersrol.
Wij hebben een socialistische maatschappij en mensbeeld. Dat beeld zal
slechts realiteit worden wanneer wij ervan doordrongen zijn dat wij die
realisatie niet aan anderen kunnen delegeren.
De crisis dringt ons meer dan ooit onze verantwoordelijkheid als socialisten
in alle facetten van het dagelijks leven op te nemen.
Walter Kerckhove
Voorzitter SP
Federatie Oudenaarde- Ronse
Een Euro-info te Geraardsbergen: enig in Europa en een voorbeeld dat navolging verdiend.
