BEDENKINGEN BIJ DE BEGROTING 1982
Boel: de schrijnende onmacht
ABORTUS:
EEN PRANGENDE VRAAG
HET DECREET OP DE
AFVALSTOFFEN
Editoriaal
Binnen in
Door
Mare Galle
Minister van de
Vlaamse Gemeenschap
Abortus: een doel op zich
zelf of een pijnlijke
remedie?
RECHTSE VANDALEN
WIJZIGING
KIESSYSTEEM
NEDERLANDSE
REGERING
VOLKSHUIS
DE DAGEN VAN
NINOVE
eLflv/ie e.
Redaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1 te 9300 AALST
Tel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 fr. - Jaarabonnement: 450 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
Vrijdag 11 september 1981
43' jaargang nr. 35
Weekblad van de S.P
Zelden is in het politiek gebeuren een staatsbegroting zo in de aktualiteit
gekomen als deze voor 1982.
Aanleiding daartoe zijn ongetwijfeld de aangekondigde bezuinigingen en de
fiscale wijzigingen. Daar waar blijkbaar iedereen met een redelijke
bezuiniging akkoord gaat, stelt zich toch de vraag op welke manier en bij
wie moet men aftoppen. Iedereen schijnt bereid iets in te leveren op
voorwaarde dat hij het niet moet doen. Het is ook wel bedenkelijk dat men
er in de gegeven omstandigheden in gelukt is IEDEREEN tegen IEDEREEN
in het harnas te jagen. Maar meestal gebeurt dit in dezelfde kategorie van
mensen, nl. in de werknemerskategorie, en dit is voor de S.P. een
gevaarlijke situatie.
Begroting in funktie van een beleid
Het is voor mij duidelijk dat een
begrotingsdiscussie niet alleen mag
handelen over enkele tientallen
miljarden; maar dat een begroting
de weerspiegeling moet zijn van
opties en beleidsvormen. Het ont
gaat niemand dat de huidige opera
tie veeleer gelijkt op een bricoleren
dan op een werkelijke beleidsvisie.
Ik moet evenwel benadrukken dat
vanwege de S.P. enkele beleidsvor
men doorgedrukt werden, en die
ons niet onverschillig kunnen laten.
Denken wij hier vooral aan het
vernieuwd economisch beleid
terug te vinden in verschillende
wetten en die tientallen miljarden
vergen. Het resultaat hiervan zul
len wij slechts binnen een paar jaar
kunnen ervaren, maar intussen kan
al wat rechts is in dit land er lustig
op los gaan en vooral tegen de
werklozen.
Hogere inkomsten aftoppen!
Het nadeel ervan alhoewel wij
kunnen akkoord gaan met de aftap
ping is dat men in realiteit alleen
of bijna uitsluitend de gekende lo
nen, en dan vooral deze van de
openbare orde gaat treffen. Waar
heidshalve, dient gezegd te worden
dat ook voor bepaalde vrije beroe
pen wettelijke maatregelen geno
men werden. Denken wij hier voor
al aan de toepassing van B.T.W.
(17%) op honoraria van advoka-
ten, notarissen en gerechtsdeur
waarders en de invoeringen van de
indiciënbelasting. De vraag die wij
ons echter stellen: in hoeverre zijn
deze maatregelen efficiënt om ook
in deze kategorie af te toppen.
Op de Boelwerf wordt er niet langer
gestaakt. Na 22 weken aktie tegen
de afdanking van 128 werknemers
dienden de stakers vorige dinsdag
ochtend om 6 uur er noodgedwon
gen maar zeer zwaar ontgoocheld
het b(jltje bij neer te gooien.
Toen vorige zondag de nationale
besturen van de drie metaalvakbon
den beslisten de Boelstaking niet
langer meer te steunen, wisten de
meesten al dadelijk dat het einde
zeer nabij was. De uitbetaling van
1.800 werknemers vroeg immers
per dag een bedrag van meer dan
anderhalf miljoen frank. Uiteraard
kon dit bedrag onmogelijk door het
stakerskomitee zelf opgebracht
worden.
Zonder twijfel laat de voorbije
Boelstaking bij de in-steek-gelaten
stakers maar ook bij de ganse
Vlaamse linkerzijde een zeer wran
ge nasmaak achter. De zeer be
twistbare beslissing van de metaal
bonden om de staking niet langer te
steunen, zogezegd omdat de door
de statuten vereiste stakersmeer
derheid van 66% niet meer aanwe
zig was, heeft in alle geval heel wat
kwaad bloed gezet. Op het ogen
blik dat er in gans Vlaanderen een
grootse progressieve solidariteit-
saktie kon op gang komen die de
rechterzijde en het patronaat in
deze tijd van crisis en recessie nog
eens op de sterkte van een georga
niseerde arbeidersbeweging kon at
tent maken, haakten de bonden af.
De vraag kan thans wel gesteld
worden of de bonden werkelijk een
dergelijke solidariteitsaktie wilden
op touw zetten. De vaandelvlucht
in statuten wijst zeker op een be
langrijke aanwezigheid van gemak
zucht. Het ganse verloop van de
staking en vooral van het einde
ervan geeft in alle geval een zeer
duidelijk beeld van de ontstane
vertrouwenscrisis in de relatie tus
sen syndikale basis en leiders, een
vertrouwenscrisis die de arbeiders
beweging vandaag de dag best kan
missen. De patronale hoek kan er
immers alleen maar voordeel uit
trekken. Paul Goossens wees deze
week in 'De Morgen' terecht op de
instemmende reacties van de
Vlaams-patronale pers op de me-
taalbondenbeslissing de staking
niet langer meer te steunen. Men is
het inderdaad niet gewend in deze
rechtse pers zoals Nieuwsblad en
De Standaard gunstige kommenta-
ren aan te treffen op vakbondsbe
slissingen. Als dit toch gebeurt, is
er zeker meer dan genoeg aanlei
ding gegeven om de bewuste beslis
singen nog eens degelijk onder de
loepe te houden.
Wat er thans bij velen achterblijft,
is een moeilijk te verteren gevoel
van onmacht. Het gevoel in de
steek gelaten te zijn door de princi
pes waar men voor vecht. Het zal
bij de gewezen Boel-stakers maar
ook bij hun tienduizenden sympa
thisanten waarschijnlijk langer dan
22 weken duren om dat gevoel te
verwerken. Daarvoor is de ont
goocheling te groot
Dirk De Pauw
Vorige week werd voor het eerst sinds enkele jaren een proces rond abortus
ingezet.
Gelegenheid om zowel langs de zijde van de voor- als tegenstanders de wapens
opnieuw te scherpen.
Hiermee komt het abortusprobleem terug in de aktualiteit en stelt zich meer
dan ooit de noodzaak een oplossing te vinden die moreel en sociaal te
verantwoorden is. Bijgaande tekst wil enkele argumenten aan de diskussie
toevoegen. Het definitieve antwoord dient zo vlug mogelijk door de parlements
leden gegeven. Freddy VERKRUYSSEN.
Het abortusprobleem is zeker niet
nieuw.
Vrouwen hebben steeds, ongeacht
de bestaande samenlevingsvorm,
het politiek of sociaal stelsel, onge
wenste zwangerschappen onder
gaan. Heel wat middelen tot
vruchtafdrijving zijn trouwens
reeds bekend van in de Oudheid.
De houding terzake van de over
heid mag in de loop der tijden sterk
variëren, gaande van een totaal
verbod tot aanmoediging en zelfs
verplichting, toch zijn daarentegen
de oorzaken van de keuze steeds
dezelfde: politieke en/of ekonomi-
sche motieven bepalen de repres
sieve of tolerante houding van de
overheid.
De bewering dat abortus een doel
op zichzelf zou zijn, slaat nergens
op. Men moet het beschouwen als
een onvermijdelijk kwaad van zo
dra de toegang tot de contraceptiva
zal ontzegd geworden zijn, hetzij
door simpel verbod, hetzij door
gebrek aan informatie.
We leven in een periode van one
nigheid die ervaren wordt als een
overgangsfase. Overgang naar wat?
Laten we, teneinde het doel te
kunnen bepalen, eerst de feiten en
oorzaken eens afbakenen.
Het is van belang vast te stellen dat
het op dit ogenblik onmogelijk is
abortus totaal af te schaffen. Vrou
wen die hun toevlucht nemen tot
abortus verkeren in een zodanige
ontredderde toestand dat ze de li
chamelijke en mentale verminkin
gen die zo een operatie veroor
zaakt, toch zullen kunnen dragen.
En deze ontreddering, welke ook
haar oorzaak moge wezen, is zo
hevig dat alle legale, strafrechtelij
ke, morele en religieuze hinderpa
len over het hoofd worden gezien.
Het is dus een feit: abortus, verbo
den of niet, bestaat. Ongeacht de
wil van de wetgever of heersende
macht.
Wanneer abortus strafbaar wordt
gesteld, zullen de fysieke en morele
letsels dieper en pijnlijker zijn. Is
dat wettelijk? Is dat noodzakelijk?
Zeker niet, en toch. Abortus is dus
een kwaad, dat zelfs onder de beste
klinische veiligheidszorgen een
noodzakelijk gemaakt kwaad blijft
voor de vrouw.
Wanneer men spreekt over abortus
heeft men het steeds over de strijd
tegen de kwade gevolgen van de
ziekte maar nooit tegen de ziekte
zelf. In een evenwichtige demokra-
tische gemeenschap moet abortus
lees door p. 2
Vrijdagnacht bekladden rechtse
kreaturen de gevel van het nieu
we HAK-huis, zochten relletjes
en beschadigden auto's. Zie pag.
Schepen Edgard Hooghuys heeft
het in een speciale bijdrage over
de gevolgen van het afschaffen
van het panacheren bij de vol
gende gemeenteraadsverkiezin
gen. Lees pag.
In de rubriek «Buitenland» heeft
onze medewerker Dirk De Pauw
het deze week over de moeilijke
regeringsvorming bij onze
noorderburen. Zie pag.
Abraham Ruiz haalt nog enkele
historische anekdoten op over
het Geraardsbergse Volkshuis op
pag-
Na een welverdiende rustperiode
is onze Ninoofse medewerker
Urbain Verekens terug met zijn
sprankelende kroniek «Ninove
dag aan dag» op pag.
Ga. -ft Z)>-tt Aaa/c
cZat AeuXe.ftt4t ircm
Vbo/9 f)U£/i
Wat wel naar een gevaarlijke si
tuatie evolueert
Mijn persoonlijke mening is echter
dat men door deze maatregelen
vooral ook door de terugschroeving
decumul, het doel niet gaat berei
ken dat men vooropstelt, maar
veeleer een groot aantal treft van
wat ik zou willen noemen de mid
delmatige inkomens, kaderperso
neel, bedienden en geschoolde
werknemers. De maatregelen zijn
inderdaad te zwak in de kategorie,
van wat ik wil noemen de «onkon-
troleerbaren», beheerders, sommi
ge vrije beroepen en handelszaken.
En ook deze situatie is gevaarlijk
voor de S.P.
Opletten met allerlei nieuwe
modellen!
Er is heel wat te doen omtrent
bepaalde nieuwe modellen die ont
wikkeld worden, vb. Maribel e.a.
Wij moeten hier duidelijk zeggen
dat al deze geleerde modellen
slechts worden vooropgesteld in
funktie van één objektie: KOS
TENVERMINDERING VOOR
DE BEDRIJVEN. Dit mag, maar
zeker toch niet alleen en uitsluitend
op de rug van de werknemers.
Andere invloeden kan ik er onmo
gelijk in terugvinden.
Verroeste strukturen... en index
Niets wijzigen is wellicht ook een
vorm van konservatisme.
Onze sociale strukturen, ziektever
zekering, werkloosheid, pensioe
nen, dateren van de jaren na de
bevrijding, waar begrippen priori
taire, noodzakelijke en aanvullen
de behoeften een andere betekenis
hadden.
Ons R.M.Z.-systeem faalt in zijn
prioritaire doelstelling, d.w.z. zor
gen voor een herverdeling van het
inkomen. Dat betekent met andere
woorden dat sommigen (vooral ge
pensioneerden) te weinig krijgen,
terwijl anderen wellicht teveel ont
vangen. Maar ook deze wijziging
moet met veel omzichtigheid wor
den aangepakt.
Bijzonder moeilijk daarin is zeker
het indexprobleem. Het is al te
gemakkelijk te zeggen dat ons hui
dig systeem niet deugt en bijgevolg
Er is dit jaar al veel geschreven en gezegd over mijn
afvaldecreet. En terecht. Een afvalstoffenwet was dringend
nodig. Niet enkel en alleen, zoals al te vaak gedacht wordt,
vanuit het oogpunt van de milieuzorg maar ook in functie van de
energieproblemen. Afvalstoffen kunnen inderdaad herwonnen
worden en niet terug-haalbare afvalstoffen kunnen verwerkt
worden zo dat energie of bepaalde secundaire produkten
geproduceerd worden.
De snelheid waarmee dit decreet voor Vlaanderen werd
gerealiseerd is echter typerend voor de mogelijkheden die zijn
ontstaan na de gewestvorming.
Een decreet mag echter geen dode letter blijven. Daarom ben ik
bijzonder verheugd dat de afvalstoffenmaatschappij, die de spil
is waarrond alles zal draaien, op 1 oktober daadwerkelijk van
start gaat.
Het personeel van deze maatschappij zal onmiddellijk werk
maken van het opstellen van de nodige koninklijke besluiten.
Zo zullen de vergunningsvoorwaarden voor stortterreinen,
verbrandingsinstallaties, verkleinings- en
composteringsinstallaties en de vergunningsprocedure
vastgesteld worden. Alle bestaande vergunningen vervallen
immers op het ogenblik dat uitspraak wordt gedaan over de
nieuwe vergunningsaanvragen en deze moeten ingediend zijn
voor 25 juli 1982. (één jaarna verschijning van het decreet in
het Staatsblad).
De meldingsplicht, als allernoodzakelijke informatiebron, zal
worden ingevoerd.
De afvalstoffenmaatschappij zal onmiddellijk met de
voorbereiding beginnen van de bouw van een eigen Vlaamse
installatie voor de verwerking van industrieel en probleemafval
zodat wij niet meer afhankelijk blijven van het buitenland.
Teneinde tot een globale en efficiënte aanpak van de
afvalstoffenproblematiek te komen wordt begonnen met het
opstellen van het afvalplan voor Vlaanderen.
De controle en het toezicht zullen van zeergroot belang zijn.
Deze zal zo vlug mogelijk uitgebouwd worden teneinde de
doelstellingen van het decreet op een optimale marlier te
verwezenlijken.
Een zware opdracht voor de nieuwe afvalstoffenmaatschappij.
MAAR HET IS DE HOOGSTE TIJD.
maar moet veranderen. Misschien
zou men kunnen afzwakken vanaf
een bepaald bedrag... maar die ene
toegeving kan een andere verwek
ken om uiteindelijk het ganse sys
teem te ontmantelen. Liever dan
dit risico te lopen, kan men andere
maatregelen nemen die hetzelfde
effekt hebben en die de index niet
in vraag stellen.
t iskaliseren
Indien men ergen orde op zaken wil
stellen (en dat is wel nodig) dan kan
men dit naar mijn gevoelen veel
beter via fiskalisatie dan door aller
lei bricolage. Dit is ook het geval
voor de kinderbijslag en voor be
paalde sektoren van de ziekteverze
kering.
Een duidelijke lijn
bepalen!
Naar mijn mening is de toestand
nooit zo moeilijk geweest als van
daag. Iedereen loopt er ontevreden
bij en de rechtse pers jaagt ieder
een tegen iedereen op, om waar
schijnlijk nadien dubbel te kunnen
toeslaan. Daarom moet de S.P. een
duidelijke lijn bepalen en een grote
informatie, en indien nodig een
aktiecampagne op touw zetten. De
bevolking heeft inderdaad het recht
te weten hoe de toestand evolueert.
Demokratie vereist ook kennis en
inspraak.
Willy VERNIMMEN
Senator
6%5/re5rV0fiR fll£H
