ABVV:
Koopkracht
in gedrang
?4
De keuze die al lang
werd voorbereid
LEVE DIE GOEIElX ¥OW£ TUD
Na de C.V.P.-staat
l'V
ALTE KAMERADEN
de SP-fractie in
Vrijdag 18 december 1981
43* jaargang nr. 49
Weekblad van de S.P.
-
Belgisch
immigratiebei
deel 2, pag. 4
«Verbroedering»
Geraardsbergen
in pionierstijd,
deel IV, pag. 4
Europese commissie:
Aalst geen
ontwikkelingsgebied
meer, pag, 5
Militaire dictatuur
in Polen, pag. 5
CÓK I 11 II
Op 8 november werden de
politieke kaarten grondig
door elkaar geschud.
De grote verliezer werd de
CVP en alles wat via de CVP
wordt vertegenwoordigd op
economisch, sociaal en cultu
reel vlak.
Voor het niet-katholieke be
volkingsdeel bracht 8 novem
ber een hoopvolle kentering
in een verstikkende evolutie
naar onverdraagzaamheid en
monopolievorming. Inder
daad werd de stichting van
de beruchte CVP-staat voor
hopelijk onbepaalde tijd uit
gesteld.
Nuchterheid en waakzaam
heid blijft echter geboden.
Het is moeilijk
bescheiden
te worden
Het is moeilijk
verdraagzaam
te worden
Waakzaamheid
geboden
Freddy Van den Bossche
Het verdikt is dus gevallen,
de CVP-PSC en PVV-PRL
gaan scheep in een regering
die welliswaar van meetaf
kleur bekent, maar daarbij
even duidelijk heeft gekozen
voor «sociale afbraak». Mar
tens is er in geslaagd de ro-
om-blauwe koalitie in enkele
dagen op de been te brengen
maar de snelheid waarmee
dit alles is kunnen gebeuren
bevestigd dat er reeds maan
den lang tussen beide par
tijen werd gepraat.
Edito
Freddy Verkruyssen.
Brengt CVP oprichting crematorium
in gedrang?
Daar kerstmis en nieuwjaar op een vrijdag valt zai de
«Voor Allen» de donderdag verschijnen.
Gelieve de kopij binnen te brengen ten laatste maan
dag vóór 15.00 uur. De redaktie Voor Allen.
riKfnüir rVw
1 M A w* A w w n
Redaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1 te 9300 AALST
Tel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 fr. - Jaarabonnement: 450 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen. Houtmarkt I. 9300 Aalst
Sombere toekomst
Het ABW Bureau is van mening
dat het regeerakkoord duidelijk
een liberale stempel draagt en de
sociale afbraak organiseert.
Het Bureau verzet zich tegen het
beroep op volmachten die door de
liberalen en de kristendemokraten
als enige procedure geschikt geacht
wordt om een deflatoir beleid van
sociale achteruitgang door te
drukken.
Die wil wordt bevestigd door de
beslissing van de partijen die de
regering vormen, om in de toe
komst de diskussie over het ekono-
misch en sociaal beleid met de
representatieve arbeidersorganisa
ties te herleiden tot pure raadple
gingen.
Terzake kan het ABW niet anders
dan de schijnheiligheid aan de kaak
stellen van de rechtse middens die
de syndikale vrijheden in Polen
verdedigen en diezelfde rechten in
België willen beperken.
Het Bureau laakt het regeringspro
gramma waardoor
de koopkracht van arbeiders en
sociaal gerechtigden ernstig in het
gedrang wordt gebracht,
de koppeling van de lonen en
sociale uitkeringen aan de index
afgebroken en opgeschort wordt,
ingegrepen wordt in de mecha
nismen van vrije onderhandelingen
over kollektieve arbeidsovereen
komsten,
begrotingsbezuinigingen door
gevoerd worden op de sociale uit
keringen en de huidige grondslagen
van de Sociale Zekerheid funda
menteel herzien worden.
een belangrijk deel van de in
komsten herverdeeld wordt naar de
bedrijven toe zonder verbintenis
van hun kant om bij te dragen tot
de industriële heropleving en tot de
bevordering van de werkgelegen
heid
de gehele openbare sektor en de
toestand van de agenten der open
bare diensten ernstig bedreigd
worden,
elke wil opgegeven wordt om
een nieuw industrieel beleid tot
stand te brengen dat toegespitst is
op de ontwikkeling van de tewerk
stelling en het verwerken van de
huidige financiële beperkingen.
Men herinnert eraan dat de sociale
zekerheid de verzekerden een ver
vangingsinkomen moet waarborgen
bij verlies van hun bezoldiging.
Dat inkomen mag niet afhankelijk
gemaakt worden van het gezinsin
komen en ook niet gebaseerd zijn
op een eenheidsstelsel.
Vooreerst moeten we vaststellen
hoe de grote verliezer van deze
historische verkiezingen er eens te
meer in geslaagd is om het politieke
laken naar zich toe te trekken.
Waar op het nationale vlak direct
na 8 november een arrogante op
stelling werd aangenomen «laten
socialisten en liberalen het nu maar
eens doen» kozen zij op provin
ciaal vlak echter zeer vlug eieren
voor hun geld. Op een even arro
gante manier: in Limburg en Oost-
Vlaanderen verraadden zij gewoon
afgesloten verkiezingsakkoorden
met de SP om met de liberalen in
de boot te stappen. De liberalen
zullen zich dit overhaastig huwelijk
met een overspelige partner wel
vlug beklagen.
Intussen hebben we ook op natio
naal vlak kunnen ervaren dat de
CVP zich nog altijd niet bewust is
van haar nieuwe meer beschei
den positie: zij blijft maar haar
eisen en haar wetten stellen alsof zij
nog steeds op enkele percenten van
de absolute meerderheid staat. Ge
lukkig voor haar eigenliefde kan zij
rekenen op de blinde honger van de
liberalen om aan de macht deel te
nemen.
Is de CVP zich nog steeds niet
volledig bewust van haar meer be
scheiden politieke situatie, dan
kunnen we vaststellen dat haar so
ciale, economische en culturele
achterban dit nog in het geheel niet
is en zich ook niet WIL aanpassen.
De fanatiekere opstelling van de
katholieke organisaties in allerlei
nationale en provinciale adviesor
ganen bewijst dit wel zeer duide
lijk.
Met nog meer verbetenheid dan
vroeger worden de ingenomen
machtsposities verdedigd. Zelfs ten
koste van de minimale aanwezig
heid van andere groepen en strek
kingen. waarvan bepaalde zeker en
vast niet meer te negeren zijn.
In de gegeven omstandigheden
moeten de niet-katholieke minder
heidsstrekkingen waakzaam zijn of
worden en door een korrekte toe
passing van het cultuurpact hun
plaats opeisen.
Zo stellen we vast dat de CVP plots
niet meer vasthoudt aan de toepas
sing van het fameuze systeem
D'Hondt voor het verdelen van
mandaten maar plots keihard het
spel van de politieke meerderheid
speelt, waarbij de oppositie ge
woon uitgerangeerd wordt. Deze
opstelling zal het onevenwicht in
Vlaanderen nog doen toenemen
omdat zij nog meer dan vroeger
alles zal zetten op de gesubsi
dieerde uitbouw van haar
machtsstructuren.
Op deze wijze kunnen we reeds
vaststellen hoe zij een aantal mate
ries politiek gewoon onbespreek
baar maakt. In de eerste plaats
waar het om overheidssubsidiëring
gaat.
Ook hier verlegt zij de discussie
naar onaanvechtbare meerder
heidsbeslissingen.
In het kader van de zich opdringen
de besparingen betekent dit
concreet dat verhoudingsgewijs de
kleintjes nog minder aan bod zullen
komen.
Alleen een eendrachtig optreden
van alle niet CVP'ers kan deze
tendens tegenhouden. Het mislei
dende «voorrang aan het privé-
initiatief» wordt hopelijk niet de
gouden appel waarop de liberalen
en hun organisaties hun tanden ka
pot bijten en met hen alles wat niet
tot de roomse achterban behoort.
In afwachting kunnen we echter
reeds vaststellen hoe gerechtvaar
digd onze kritiek op de culturele
CVP-staat was.
In de loop der voorbije jaren heeft
de CVP via talloze subsidiërings
decreten en -reglementen de struc
turele voorzieningen getroffen om
haar maatschappelijke machtsposi
tie veilig te stellen met het oog op
slechtere tijden.
Op 8 november werd bewezen hoe
vooruitziend zij aldus waren. On
danks het gehavend schip blijven
zij onbedreigd de subsidiërings
zeeën beheersen.
De CVP-staat is zeker nog geen
museum-gebeuren.
Alhoewel het eigenlijke regerings
programma pas door de ministers
zal samengesteld worden, is bij de
lektuur van het prioriteitenpro
gramma duidelijk dat de koers van
de nieuwe beleidsploeg deze van
het neo-liberalisme is. Het motto
wordt nu «ieder voor zich» en het
middel en doel de vrije markteko-
nomie. Om zichzelf een kans te
geven, maar vooral om binnen de
C.V.P. en P.S.C. de oppositie geen
kans te laten, wordt ineens geop
teerd voor 1 jaar volmachten. Met
andere woorden gedurende 1 jaar
wordt het Parlement buitenspel
gezet.
Onder het voorwendsel van tijds
nood wordt het sociaal overleg ver
vangen door sociaal advies dat te
gen 15 januari zou moeten beëin
digd zijn. Op die wijze kunnen de
vakbonden enkel voor voldongen
feiten geplaatst worden.
Door de wijziging van het indexsy
steem wordt van de kleine en mid
delgrote inkomens een inlevering
van 3 procent aan koopkracht ge
vraagd. De sociale voorzieningen
worden eveneens aangetast. Het
remgeld voor geneeskundige zor
gen wordt ingevoerd voor wedu
wen, wezen, gepensioneerden en
invalieden. Men streeft tevens naar
een nationaal basispensioen, waar
bij men zelf zal moeten bijbetalen
om het aan te vullen.
Uit besparingen worden ook de
klassennormen binnen het onder
wijs sektor herzien. Het B.R.T.
monopolie zal vervangen worden
door een konkurrentieel systeem,
waardoor het gevaar reëel is dat de
berichtgeving in handen komt van
enkele kapitaalkrachtige groepen.
En zo kunnen we het negatieve
lijstje nog een tijdje voortzetten.
Anderzijds wordt de verplichte
postcheckrekening voor ambtena
ren afgeschaft, waardoor de inkom
sten van de staat terugbloeien naar
de privé-bankendie op die manier
hun publiciteitskampagne tegen de
openbare diensten officieel overge
nomen zien.
Tevens krijgen de ondernemers ge
schenken ten belope van 17
miljard.
Met geen woord wordt gerept over
de bewapeningswedloop, de kern-
raketten. De brede sensibilisering
die rond deze problemen bestaan
worden hier gewoon genegeerd.
De keuze die werd gemaakt spreekt
dus voor zichzelf. De reaktionaire,
kapitaalkrachtige kringen uit dit
land hebben de handen in elkaar
geslagen om iedereen die met wer
ken zijn brood moet verdienen een
strop om de hals te doen.
Ondanks het feit dat de laatste
verkiezingen bewezen hebben dat
de kristenarbeiders het trouwste
kiezerspubliek van de C.V.P. is,
heeft deze partij niet geaarzeld hen
in de kou te laten staan.
Wij denken niet dat de partijkon-
gressen iets aan de zaak zullen
veranderen, doch wij begrijpen niet
dat de arbeidersvleugel binnen de
C.V.P. en de P.S.C. dit alles zo
maar aan zich kan laten voorbij
gaan.
Met de socialisten gaat de sterkste
formatie van het land naar de oppo
sitie.
Met alle middelen zal deze nieuwe
koalitie dienen bestreden te
worden.
Nu reeds is het duidelijk dat de
socialistische familie een harde
strijd zal moeten voeren. Wij heb
ben in het verleden bewezen dat in
moeilijke tijden een voortdurende
mobilisatie van onze krachten aan
te kunnen. Het komt er nu ook op
aan om een brede maatschappelij
ke diskussie op gang te brengen
waar iedereen die dit wenst onze
rangen kan komen vervoegen. Met
de huidige vooruitzichten kan het
niet anders of én C.V.P. én P.V.V.
zullen een forse rekening dienen te
betalen voor deze aanslag of de
kleine man.
Staatssekretaris Akkermans heeft
zich verzet tegen de inplanting van
het crematorium te Drongen, dat
aldaar door de intercommunale
vereniging voor crematoriumbe-
heer is voorzien. Tot deze vereni
ging behoort ook de stad Aalst.
Bestendig afgevaardigde Pernot
antwoordde dit op een vraag van
SP-lid Jean Lepeau in de provincie
raad die vaststelde dat de belofte
tot de oprichting van een cremato
rium in het Gentse op de lange
baan wordt geschoven.
De deputé stelde in zijn antwoord
vast dat de Intercommunale Vere
niging voor Crematoriumbeheer de
oprichting van een crematorium in
het Gentse blijft nastreven. De de
putatie zal dit streven ook in de
toekomst steunen. Eerst werd ge
dacht aan Drongen. Het dossier
was reeds ver gevorderd maar toen
kwam protest van een milieugroe
pering en het net van streekekono-
mie. Toen werd gedacht aan Oost
akker. Ook daar waren symptomen
merkbaar van verzet door de bevol
king, die er geruggesteund werd
door het departement van Lands
verdediging.
Hoewel Oostakker niet afgeschre
ven werd, zag men uit naar even
tuele andere plaatsen van inplan
ting. Wegens de onmiddellijke na
bijheid van de E3 en de E5 liet men
het oog vallen op Merelbeke. Maar
ook daar rijst verzet.
