Wensen voor moed in tegenspoed
Volmachten of het parlement buiten spel
NIET VERGETEN
Rechts initiatief
wil vakbondsvrijheid
aan banden leggen
De S.P.-Federatie Aalst en Oude-
naarde-Ronse en «Voor Allen» wen
sen alle partijgenoten en lezers een
Voorspoedig en Strijdbaar 1982
f
Vrl|dag 1 Januari 1982
44' jaargang nr. 1
Weekblad van de S.P
Op de drempel van het nieu
we jaar hadden wij ons van
daag graag beperkt tot een
ganse reeks wensen voor u
en voor allen die u dierbaar
zijn. Het politieke gebeuren
heeft echter gewild dat, dit
jaar 1981 eindigt in de meest
slechte omstandigheden.
In het binnenland worden we ge-
konfronteerd met de meest be
houdsgezinde regering sinds jaren
en in het buitenland is men in Polen
aan de afbraak begonnen van een
socialistische staat.
Tijdens de anders zo kalme Kerst
en Nieuwjaarsperiode wordt nu ge
sleuteld aan de volmachtenwet die
de rooms-blauwe koalitie moet toe
laten het demokratisch spel te om
zeilen en het Parlement buitenspel
te zetten.
In feite krijgt de nieuwe regering
aldus een blanco check om de so
ciale afbraak in te zetten.
Een pijnlijker nieuwjaarsgeschenk
voor al diegenen die met werken
hun brood moeten verdienen kon
men zich moeilijker voorstellen.
Tevens komen al de sociale voor
zieningen op de helling te staan en
dat hebben de duizenden die er
jarenlang voor gevochten hebben
zeker niet verdiend.
In de feeststemming waarmee elke
jaarwisseling traditioneel gepaard
gaat, mogen we niet vergeten dat
een groot deel kansarme groepen
dreigen nu zeker in de kou te
blijven staan, werklozen, zieken,
gepensioneerden, vrouwen en jon
geren, zullen in de komende maan
den in hun gerechtvaardigde eisen
en vragen onherroepelijk gene
geerd worden, terwijl diegenen die
kapitaal bezitten meer dan ooit,
dankzij de steun van C.V.P. en
P.V.V., hun bankrekening zullen
zien aandikken. Het huidig beleid
staat garant voor een verdere groei
van de kloof tussen arm en rijk.
Binnen in
Belgisch immigratiebe
leid, deel 4
pag. 4
1982 wordt een moeilijk
jaar voor de gepensio
neerden
pag. 7
Extra: boekenbijlage
pag. 5
Anonieme Alcohohsten,
deel 2
pag. 4
De S.P. zal haar oppositierol zeker
spelen, doch de volmachten zullen
er voor zorgen dat een efficiënte
kontrole praktisch onmogelijk
wordt. De enige hoop op een bete
re toekomst ligt alleen in het feit
dat de kristelijke arbeidersbewe
ging inziet waar haar eigenlijke be
langen liggen. De C.V.P. heeft tij
dens de laatste verkiezingen haar
rechterzijde zien afvloeien naar de
P.V.V. en de V.U. Enkel het grote
deel van haar arbeiderskliënteel is
trouw gebleven. Ondanks dit gege
ven is ze een verbond aangegaan
met de kapitalistische demagogen
uit de liberale, patronale hoek en
zet haar eigen kiezer aldus voor
schut.
De open partij die de S.P. gewor
den is, moet nu via haar oppositie
aan die arbeiders duidelijk maken
dat ze enkel op haar kunnen reke
nen ter vrijwaring van hun rechten
en tot het voeren van een werkelij
ke herstelpolitiek, waar in deze
moeilijke tijden, de sterkste schou
ders inderdaad de zwaarste lasten
dragen.
Het wordt meer dan tijd dat men de
oorzaken van de krisis voor ogen
ziet en die liggen zeker niet bij de
gewone man die met werken zijn
brood moet verdienen, maar wel in
het failliet van een internationaal
kapitalistisch systeem dat zichzelf
heeft overleefd. Noch de P.V.V.
noch de C.V.P. schijnen hieraan
enige aandacht te besteden en ver
wachten verder alle heil van de
vrije machtekonomie in het privé-
initiatief.
De S.P. zal op basis van haar «Plan
voor een ekonomisch herstel» nu
een duidelijk alternatief formule
ren, waarbij in de toekomst de
onwaarheid en de demagogie van
de huidige bewindsploeg zal
blijken.
Mirakeloplossingen voor de huidi-'
ge krisis bezit niemand, doch de
weg naar de heropleving moet via
socialistische principes gevoerd
worden. Ook binnen de oppositie
willen wij aantonen dat de socialis
tische visie de rechtvaardigste en de
meest adekwate is.
Als wij in 1982 deze stellingen kun
nen waarmaken, zullen de inspan
ningen niet nutteloos geweest zijn.
Tijdens de jaren van verantwoorde
en konsekwente regeringsdeelname
heeft de S.P. vaak alleen moeten
strijden voor het behoud van essen
tiële waarden. Nu deze rem is weg
gevallen en de C.V.P. haar ware
gelaat heeft getoond, zal eenieder
vlug merken wat sociale afbraak
betekent.
Met de slogan «Zekerheid, werk en
vrede» zijn wij de verkiezingen in
gegaan, voor het nieuwe jaar wen
sen wij u net hetzelfde, samen met
een grote waakzaamheid en inzet
voor de strijd die komen moet.
Freddy Verkruyssen
I (C. WÉ/VÓ JOLLie. ££N
g,£>»0<Jc> D$
gjs/ I (C WÉ/VÓ JULLIÊ ££N *]QQc)
Ê>£WO<Jp D$ ÏHDEy
js.£>- ÖSSA/ '/<s?e
Wat betekent dat?
Ons Belgisch politiek systeem is gebaseerd op een oud principe: de
scheiding van de machten. Dit principe ontworpen door Montes-
quien stelt dat er in de staat 3 machten zijn, die onafhankelijk van
elkaar werken: de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de
rechterlijke macht.
Het parlement doet het wetgevend werk
Normaal ontstaan wetten in het parlement. In de vorm van een
wetsontwerp (uitgaande van de regering) of een wetsvoorstel
(uitgaande van een of meerdere parlementairen) komt een toekoms
tige wet ofwel in de Kamer ofwel in de Senaat. Daar wordt het
ontwerp of voorstel besproken in een kommissie. De Raad van State
geeft advies. De wet wordt dan besproken, eventueel gewijzigd en
uiteindelijk gestemd. Dit moet telkens gebeuren in de beide delen
van het parlement (Kamer en Senaat).
De regering doet het uitvoerend werk
De regering (de Ministers en Staatssekretarissen) heeft de taak te
zorgen voor de uitvoering van de wetten. Zij voert uit binnen de
strikte grenzen door de wet vastgelegd. De regering doet dit met
Koninklijke Besluiten, die per definitie ondergeschikt zijn aan de
wet zelf.
En volmachten dan?
De regering Martens vraagt thans volmachten om het prioriteitspro
gramma te realiseren.
vermindering van de belastingen voor de bedrijven;
besparingen in de overheidsuitgaven;
maatregelen inzake tewerkstelling en werkloosheid;
gezondmaking van de financiële situatie van de sociale zeker
heid.
Die volmachten betekenen nog min nog meer dat de regering voor
een termijn van 1 jaar op de vaag omschreven domeinen het
wetgevend werk uit handen neemt van het parlement en zelf via
Koninklijke Besluiten maatregelen kan nemen die dezelfde kracht
hebben als een wet.
Dit betekent dat de parlementaire kontrole op de wetgeving
wegvalt. Het instrument bij uitstek voor de demokratische kontrole
op het overheidsbeleid, het parlement, wordt niet meer gehoord.
De regering Martens vindt het zelfs niet nodig geregeld verslag uit te
brengen van de getroffen maatregelen. Het ontwerp voorziet
immers slechts een evaluatie door het parlement in 1984.
Sociale afbraak op een ondemokratische wijze
Het is logisch dat de rechtse regering haar sociale afbraakpolitiek
voert met volmachten. Dit is niet om vlug te kunnen handelen, zoals
Martens beweert. Het is wel omdat men bang is van de reaktie in het
parlement en daarbuiten. Op de eerste plaats moet Martens
volmachten hebben om te verhinderen dat in een normaal parle
mentair debat zijn linkervleugel (het ACW) zou tegenstemmen.
Aan hen om samen met het A.B.V.V. en een S.P. in de oppositie
hun proteststem toch te laten horen. Ondanks de volmachten.
Mil Kooyman
Het maandblad van de S.P.-leden
Slechts 200 fr. per Jaar
Vernieuw uw abonnement of neem er een-
Stort nu de som ven 200 fr. op P ^JO^OI 03*26 ven CSC-
Vormlngewerk, Houtmerkt 1,9300 AaleL
"2.0^ 2,0.
V)l; ie
UiGFSTs
AMZ
De liberaal Demuyter, mi
nister van Middenstand en
van het Brusselse Gewest,
ondertekende zopas, samen
met vijf andere liberale sena
toren, een wetsvoorstel om
de vakbonden rechtsper
soonlijkheid op te leggen.
Volgens deze liberale senato
ren kan voor de vakbonden
de «grondwettelijke vrijheid
van verenigingen» niet wor
den ingeroepen. De vakbon
den moeten ofwel een be
roepsvereniging worden, een
coöperatieve vennootschap
of een vereniging zonder
winstoogmerk.
Voor niet-juristen en dit zijn
toch de meeste arbeiders en be
dienden zal de draagwijdte van
dit liberaal wetsvoorstel niet on
middellijk zo gevaarlijk lijken.
Daarom is een klare informatie
broodnodig. Er kan geen twijfel
over bestaan: het goed-stemmen
van dit wetsvoorstel zou een einde
maken aan de vakbondsvrijheid.
Veel beter dan met juridische be
schouwingen zullen een paar practi-
sche voorbeelden het gevaar aanto
nen dat schuilt in dit P.V.V. -
P.R.L. initiatief.
1) Wanneer thans tussen patroon
en werknemers een geschil ontstaat
en men komt niet tot een overeen
komst, dan wordt beroep gedaan
op een sociaalbemiddelaar om te
pogen een «verzoeningsvoorstel»
uit te werken. Het zijn de betrok
ken werknemers die zich uiteinde
lijk zullen uitspreken over het re
sultaat van de verzoeningspoging
(voor zo ver er een resultaat is
de patroon moet immers ook ak
koord gaan). Het komt tot een
staking wanneer er geen minnelijke
regeling mogelijk blijkt en de werk
nemers zich, met minstens 66%,
voor de staking uitspreken.
Wordt het liberale voorstel wet dan
kan de patroon bij staking, in som
mige gevallen, van de vakbond be
taling van een schadeloosstelling
eisen voor de door de staking gele
den schade!
Ten eerste betekent dit dat, in een
dergelijk geval, de patroon door de
staking helemaal geen schade lijdt
en hij dus ook tot geen toegeving
meer bereid zal zijn.
Ten tweede wordt het in de prak
tijk aldus voor de vakbond zeer
moeilijk een staking te organiseren
en te leiden.
2) Naast het ultieme strijdmiddel
dat de staking is, zijn er ook nog
andere actiemiddelen, waaronder
de betoging.
Vooral bij algemeen politiek-syndi-
cale aangelegenheden zal de vak
bond, vooraleer tot een algemene
staking over te gaan, trachten druk
uit te oefenen door het houden van
betogingen en concentraties van
vakbondsleden.
In dergelijke situaties zorgt de vak
bond steeds voor een eigen orde
dienst om incidenten te voorko
men. Doen er zich toch rellen voor
dan vinden deze vaak hun oor
sprong in een arrogant optreden
van de rijkswacht of een onverant
woord gedrag van kleine minderhe
den (die meestal met het conflict
niets te maken hebben).
Alhoewel de vakbond er altijd om
bekommerd is rellen te vermijden
stelt het liberaal wetsvoorstel de
vakbond toch verantwoordelijk in
geval er zich rellen zouden voor
doen. Aldus zou de vakbond kun
nen verplicht worden tot betaling
van schadeloosstellingen voor da
den van anderen en die de vakbond
getracht heeft te beletten. Het zou
volstaan dat enkele V.M.O.-ers
zich onder de betogers mengen en
herrie schoppen, om de vakbond
het gelag te doen betalen.
3) Het financieel kijkrecht.
Inderdaad is dit een delicate aange
legenheid, maar die we beslist niet
willen uit de weg gaan. Het is
begrijpelijk dat velen vinden dat de
vakbond zijn financieel bezit open
baar moet maken. De vergelijking
die men daarbij maakt met het
bedrijfsleven gaat uiteraard niet
op. Men kan de stakerskassen van
de vakbonden niet vergelijken met
de miljarden waarmee de multina
tionals goochelen.
Het geld in de stakerskas van de
vakbond is het geld van de werkne
mers, van de vakbondsleden. Het
zijn de werknemers die beslissen
wanneer ze in staking gaan, en
aldus van hun gespaarde stakings-
gelden willen gebruik maken. Wel
is het duidelijk dat, wanneer de
vakbond zijn stakingskas moet
openbaar maken, de regering en
het patronaat precies kunnen uitre
kenen hoe lang de vakbond een
staking kan uithouden.
Voorbeeld: gesteld dat nog maar de
helft van alle A.B.V.V.-leden in
staking zouden gaan tegen de socia
le afbraak van de huidige regering,
dan zou het A.B.V.V., per dag,
ongeveer 375 miljoen uitbetalen
aan stakersvergoedingen. De vak
bond moet aldus over aanzienlijke
financiële reserven beschikken wil
hij zijn taak als strijdorganisatie
kunnen vervullen.
Samengevat betekent het liberaal
wetsvoorstel:
zo niet het onmogelijk maken,
dan toch het zeer bemoeilijken van
een stakingsaktie;
een groot risico voor de vak
bond, bij het organiseren van beto
gingen, samenkomsten van vak
bondsleden, stakingen;
in geval van conflict, te moeten
toelaten dat regering en patronaat
vooraf weten hoe lang de werkne-
mërs de staking kunnen volhouden,
dit door het kijkrecht in de stakers-
kassen.
Conclusie: dit liberaal wetsvoorstel
betekent, bij goed-stemmen, het
einde van de vakbondsvrijheid in
ons land.
Volgende senatoren onderteken
den dit wetsvoorstel:
Albert Demuyter, minister van
Middenstand en van het Brusselse
Gewest - P.R.L.
Jacques Van den Haute, sche
pen vgn Sint-Pieters-Woluwe, au
teur van «Beiges, Réveillez-vous»
en graag gezien bij het uiterst recht
se «Nouvel Europe Magazine» -
P R L
Hilaire Lahaye - P.V.V.
Simon Février - behoort tot de
invloedssfeer van staalbaas Albert
Frère - P.V.V.
André Lagneau - P.R.L.
Jules Coen - P.R.L.
Deze poging tot afschaffing van de
vakbondsvrijheid is dus duidelijk
een gezamenlijk initiatief van
Waalse en Vlaamse liberalen.
Wat zeggen de Liberaal-Gesyndi-
keerden van deze tegen de werkne
mers en hun vakbonden gerichte
actie?
Van A.C.L.V.B.-zijde kan men
zich niet verstoppen achter de be
wering dat de liberale vakbond
niets met deze actie te maken heeft.
Dit ware boerenbedrog.
A.C.L.V.B. steunt onbetwistbaar
de P.V.V.
Evenmin kan men de goegemeente
pogen zand in de ogen te strooien
met het ekskuus dat dit wetsvoor
stel niet uitgaat van de P.V.V.
maar wel van P.V.V.-senatoren.
Deze vlieger gaat niet op. Indien de
P.V.V. niet akkoord is met deze
actie van sommige van haar senato
ren dan moet de P.V.V. deze sena
toren openlijk afkeuren.
Terwijl in de Westerse wereld
rechts huilt over de vakbondsvrij
heid in Polen, zwijgt men over
Turkije waar het rechtse regime
dreigt vijftig vakbondsleiders te la
ten terechtstellen en worden er in
België zes liberale senatoren ge
vonden die, omzichtig langs wette
lijke weg, trachten de vakbonds
vrijheid af te schaffen.
Hoe er nu nog één werknemer kan
gevonden worden om lidgeld te
betalen aan de zogeheten liberale
vakbond is totaal onbegrijpelijk.
Herman Van Herzeele
Redaktie - Administratie - -Publiciteit:
Houtmarkt 1 te 9300 AALST
Tel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 fr. - Jaarabonnement: 450 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
y\
