Mare Galle: «Het ergste moet nog komen!»
A
In de rand genoteerd
Vlaamse Regering
Neem een abonnement op
VOOR ALLEN
2-19 februari 1982 - «Voor Allen»
INTERVIEW
vervolg van pag. 1
Na de verkiezingen heeft de CVP
zich in allerlei bochten gekronkeld
om aan de christelijke arbeiders
aan te tonen dat de SP geen koali-
tiepartner was, terwijl in het ge
heim onderhandelingen met de
PW aangeknoopt werden, sommi
gen zeggen zelfs van vóór de ver
kiezingen.
Het kon niet anders dat op basis
van de J.E.T.-plan en het PW-
programma een neoliberaal beleid
zou gevoerd worden.
Op 17 december 1981 is dan de
regering Martens V gevormd met
als voornaamste programma
punten:
geen nieuwe belastingen of bij
dragen;
verminderen van de werkne
mersionen door afschaffing van
de index;
belastingvrijstellingen voor de
ondernemingen en kapi
taalkrachtigen;
geen steun aan bedrijven in
moeilijkheden;
begrotingstekort van 170 mil
jard dekken door besparingen
op kosten van de zieken, gepen
sioneerden, werklozen;
geen overleg met de vak
bonden.
V.A.: Eens in het zadel greep de
regering, zoals ze trouwens had
aangekondigd, terug naar de vol
machten. Redenen hiervoor zijn al
licht niet ver te zoeken?
Mare Galle: Inderdaad, wij hadden
het zeer vlug door dat de CVP-
PW-koalitie de volmachten vroeg
om een aantal redenen die weinig
te maken hadden met de noodzake
lijke sociaal-ekonomische toestand.
Veel meer werden de volmachten
ingeschakeld om het parlement bui
tenspel te zetten en haar eigen
minderheid te beveiligen.
Kort gesteld zijn volgens mij de
voornaamste redenen:
met volmachten kan de regering
niet vallen (men mag niet verge
ten dat de katholieke-liberale
koalitie slechts over een nipte
meerderheid in het Parlement
beschikt);
met volmachten kan de regering
beter haar zwakke franstalige
katholieke arbeidsvleugel in
toom houden. Deze regering
beschikt immers over geen
meerderheid in Wallonië;
met volmachten voor 1 jaar
heeft de PVV meer garanties
dat er geen nieuwe nationale
verkiezingen komen vóór de ge
meenteraadsverkiezingen.
V.A.: Gedurende anderhalve
maand heeft de SP zich eerst in de
Kamer en daarna in de Senaat ver
zet tegen de volmachtenwet. Dit ver
zet was gebaseerd op een driedubbe
le grond: juridische gronden, gebrek
aan sociale rechtvaardigheid en eco
nomische inefficiëntie. Graag wat
meer uitleg.
Mare Galle: De oppositie van de SP
was inderdaad gebaseerd op de
door U aangehaalde gronden. Het
valt trouwens te onderstrepen dat
de S.P. haar verzet tegen deze
volmachtenwet zeer hard en zeer
duidelijk geargumenteerd heeft uit
gevoerd en dit zowel in de kommis
sie als in de openbare vergadering.
Wat nu de eerste reeks bezwaren
betreft, namelijk de juridische:
Volmachten laten toe dat de
Regering in de plaats van het
Parlement wetten maakt en wij
zigt. De volmachten moeten
daarom precies omschreven
worden zodat de regering geen
blanco-cheque krijgt.
In de Commissie van Je Kamer
diende de Regering tot driemaal
toe haar eigen slordige tekst te
wijzigen. De Regering had o.m.
voor de wijziging van de wette
lijke en statutaire regelen van
het vastbenoemd personeel
geen rekening gehouden noch
met de wet op de gerneen-
schaps- en gewestvorming, noch
met de gemeentelijke auto
nomie.
In de Belgische geschiedenis
werd nooit zolang - 1 jaar - aan
de Regering de macht gegeven
om in de plaats van het Parle
ment wetten te maken en te
wijzigen.
De vaagheid van de volmach
ten. In zijn advies heeft de Raad
van State gesteld dat volmach
ten slechts juridisch aanvaard
baar zijn, indien die volmachten
met grote preciesheid omschre
ven werden.
In zijn advies heeft de Raad van
State zelf klaar en duidelijk ge
steld dat «die duidelijkheid niet
altijd in voldoende mate aanwe
zig is».
De Regering heeft deze opmer
king van de Raad naast zich
neergelegd, zodat zelfs nu, na
een lange parlementaire behan
deling het nog niet altijd duide
lijk is wat de bedoelingen van
de meerderheid zijn. Bepaalde
bepalingen zijn zo vaag dat de
Regering in feite een blanco
cheque vraagt.
Een tweede reeks bezwaren betreft
een totaal gebrek aan sociale recht
vaardigheid van de voorgenomen
maatregelen.
Met een totaal gebrek aan sociale
rechtvaardigheid heeft Martens tij
dens de parlementaire voorberei
ding zelf bewezen dat de volmach
ten gaan gebruikt worden voor de
toekenning van cadeaus aan het
bedrijfsleven en hogere inkomens,
en koopkrachtverlies voor de werk
nemers.
A. Cadeaus aan het bedrijfsleven
afschaffing van de belasting
op de superwinsten (SOL I EN
H);
vermindering van de ven
nootschapsbelasting;
voordeliger fiskaal systeem
voor de afschrijvingen;
Loonsverlagingen',
belastingvrije reserve voor
afdanken van personeel.
B. Cadeaus aan de hoge inkomens
afschaffing van de cumul in
C.V.P.-minister Eyskens heeft
een offensief ingezet tegen de
arbeiders van bedrijven in
moeilijkheden alsof zij schuld
hebben aan de krisis. Bovenop
de algemene inlevering van mi
nimum 3% moeten zij een
tweede keer inleveren: 5% voor
de arbeiders en 10% voor de
kaders.
Hierbij is hij het boegbeeld van
het patronaat. Afgesloten
CAO's worden genegeerd, de
minimumlonen worden niet ge-
respekteerd onder de slogan
«Uw geld of uw werk». Deze
excellentie tracht aldus de klok
100 jaar terug te draaien. De
feiten in Cockerill Yards bewij
zen dat het niet bij woorden
blijft. Zal deze Vlaamse minis
ter hetzelfde beleid toepassen in
de Waalse staalnijverheid?
Voor de openbare sektor
heeft PW-minister Waltniel
de personenbelasting van het
kadastraal inkomen van de ei
gen woning met de overige in
komens; (gezin met 1 kind, K.I.
200.000 fr., netto-belastbaar in
komen van 1,5 miljoen: fiskaal
voordeel: 61.000 fr.).
BTW op de bouw van twee
de verblijven 17%C>6%;
verminderen van de belas
tingspercentages op de hoogste
inkomens;
als de grote inkomens aan
delen kopen betaalt de staat
50% via fiskale vrijstellingen;
versoepeling van de strijd
tegen de fiskale fraude;
vermindering van de BTW
op goud, schilderijen en anti-
kwiteiten.
C. Inlevering van de werknemers
Nadat Martens/De Clercq toe-
andere pijlen op zijn boog. Met
de volmachten kan hij openbare
diensten afschaffen of privatise
ren. Daarbij kunnen ambtena
ren verplicht worden tot de mo
biliteit zonder rekening te hou
den met de standplaats.
Men kan aldus een ambtenaar
van landbouw met standplaats
Leuven overplaatsen naar Fi
nanciën met standplaats leper.
Voor de openbare sektor wordt
de weddevermindering gecumu
leerd met de solidariteitsbij
drage.
Zal voor de openbare bedrijven
die met verliezen werken (post,
spoorwegen, Sabena, Buurt
spoorwegen, Trammaatschap
pijen) ook de bijkomende inle
vering van 5% en 10% geëist
worden in ruil voor subsidies?
neerden, invaliden);
Zullen minder betalen:
de allerrijksten;
de hoge inkomens;
de aandeelhouders;
de belastingontduikers.
Tenslotte ook nog een zeer groot
aantal bezwaren omtrent de ekono-
mische doeltreffendheid van de
huidige regeringsmaatregelen.
Het economisch beleid van de rege
ring Martens/De Clercq kan samen
gevat worden als volgt:
Uitvoer bevorderen door verbe
tering van de concurrentiepo
sitie;
Daarom moeten de produktie-
kosten verlaagd worden;
Produktiekost is in de eerste
plaats loonkost;
Als de uitvoer verbetert, wordt
opnieuw geïnvesteerd.
Het economisch beleid waarvoor
de regering geopteerd heeft zal de
verhoopte relance niet mee
brengen.
De regering heeft een blind ver
trouwen in het vrije marktmecha
nisme en vertrekt van 2 hypothesen
die allesbehalve zekerheid van ver
wezenlijking hebben:
1. verlaging van de produktiekos-
ten leidt tot automatisch ver
hoogde investeringen.
In de huidige omstandigheden,
met een koopkrachtdaling van
60 miljard en de hoge rentevoe
ten is dit onwaarschijnlijk. Het
lijkt meer voor de hand te liggen
dat de vrijgekomen middelen
zullen gebruikt worden voor
passieve belegging in de USA
aan een rente van 20%.
Deze mogelijkheid is des te
waarschijnlijker door het feit
dat geen garanties gegeven wor
den voor het gebruik van de
vrijgekomen middelen.
2. De vrijgekomen middelen gaan
geïnvesteerd worden met het
oog op de arbeidskreatie in toe-
komstgestelde sektoren.
Gezien heCgebrek aan selektivi-
teit van de fiskale en andere
stimuli staat het nu al vast dat
een belangrijk deel van de inves
teringen zal gebeuren in:
verouderde economische
strukturen;
diepte-investeringen die lei
den naar vernietiging van ar
beidsplaatsen;
niet toekomstgerichte sek
toren.
Het door de regering gekozen be
leid (in feite is het een non-beleid)
heeft geen enkele richting. Geen
enkele onderneming moet zich in
een contractuele planning in
schrijven.
Het is juist dank zij die contractue
le planning, door selectiviteit van
de stimulansen dat men kan berei
ken dat onze verouderde economi
sche struktuur gewijzigd wordt. Op
deze wijze kan men initiatieven
stimuleren die maken dat België
binnen 10 jaar een produktengam-
ma aan te bieden heeft die in het
buitenland kan verkocht worden.
Hier moet bijvoorbeeld gedacht
aan een inspanning op het vlak van
de technologie voor leefmilieu, ge
zondheidszorg, telecommunicatie,
alternatieve energie, chips enz...
1. Aan het beleid gevoerd door de
regering is het gevaar verbonden
dat door een verlaging van de
koopkracht (niet-indexering lo
nen, inlevering in noodlijdende
bedrijven, verlaging vervan
gingsinkomens...) een deflatoire
invloed uitgaat.
geven dat er een bijkomend
tekort is van 170 miljard en
cadeaus geven voor een waarde
vazn 100 miljard, wordt de fak-
tuur gepresenteerd aan de
werknemers.
Loonsvermindering met 3%
door de indexkoppeling te wij
zigen van de bruto-lonen boven
26.830 fr./maand.
Dit betekent een globale inleve
ring van de werknemers van 60
miljard. Aangezien de 60 mil
jard moet ingeleverd worden
door de werknemers boven de
26.830 fr. bruto, betekent dit
dat de individuele inlevering
kan oplopen tot 5,6 en zelfs tot
7%. Voor de vrije beroepen
blijft de vraag hoe de dokters,
notarissen, advokaten zullen in
leveren.
De inkomens uit kapitaal moe
ten zelfs niet inleveren. In
tegendeel, de dividenden zijn
van blokkering uitgesloten zo
dat het goed mogelijk is dat de
inlevering van de arbeiders
rechtstreeks in de zakken van
de aandeelhouders terecht
komt, voor het verdwijnt naar
Luxemburg of Amerika.
Inlevering door werknemers
van bedrijven in moeilijkheden.
Wat gebeurt er met het pen
sioen van de ambtenaren? Wor
den de ideeën van minister Mai-
nil inzake 1 nationaal basispen
sioen aan te vullen met private
stortingen, werkelijkheid?
D. Inlevering door de gepensio
neerden, bruggepensioneer
den, werklozen, zieken, slacht
offers arbeidsongevallen of be
roepsziekten
al de vervangingsinkomens
zullen vanaf 1982 6 miljard
meer belastingen betalen;
de werkloosheidsvergoe
ding zal gekoppeld worden aan
het gezinsinkomen (ten nadele
van de jongere afgestudeerden
en de vrouwen;
invoering van een remgeld
voor de weduwen, invaliden,
wezen;
invoering van een franchise
voor de ziekteverzekering zoals
bij omniumverzekering pri
vatisering.
BESLUIT
Zullen meer betalen:
de alleenstaanden;
de gezinnen zonder kinderen;
de gezinnen met kleine kinder-
last;
de genieters van vervangingsin
komens (werklozen, gepensio-
2. Met betrekking tot het drukken
van de produktiekosten dient
gesteld dat de Regering zich be
perkt tot 2 van 41 kostenfakto-
ren (loonkost en fiskaliteit) ter
wijl toch andere faktoren een
belangrijke(r) rol spelen.
Loonkost
Met betrekking tot de loonkost
moet een dubbele opmerking:
Er heeft al een belangrijke
loonkostdaling plaatsgegrepen:
tussen 1978 en 1980 daalde de
Belgische loonkost per een-
heidsprodukt met 2,9% terwijl
deze in dezelfde periode in En
geland met 13,4 steeg.
Een studie van de Citybank
(F.E.T.-04.02.1981) heeft aan
getoond dat de Belgische loon
kost per geproduceerde eenheid
NA JAPAN, de TWEEDE
LAAGSTE is ter wereld!
Het is bijgevolg totaal verkeerd in
te werken op die kostenfaktor voor
dewelke we reeds in een voordelige
positie zitten.
Fiskale stimuli
Op dit vlak kan misschien inder
daad aan enige toegeving gedaan
worden, maar het bezwaar tegen
deze maatregelen richt zich op het
feit dat de fiskale tegemoetkoming
gedaan wordt:
op een ogenblik dat het begro
tingsdeficit al voldoende groot
is op zichzelf;
Op een lineaire wijze en bijge
volg ook geldt voor sektoren die
het niet nodig hebben en voor
andere sektoren sterk onvol
doende zijn om de positie van
de zwakke sektoren te verbe
teren;
op een niet-selektieve wijze, zo
dat er geen garanties zijn dat de
inspanning die de Belgische be
volking zich getroost, leidt naar
initiatieven die binnen bijv. 10
jaar leiden tot tewerkstelling in
sektoren met toekomst.
Andere kostenfaktoren
Zoals al eerder gesteld bestaan er
naast de twee vermelde kostenfak
toren ook nog andere faktoren
waarop kan ingewerkt worden.
Sommige van die faktoren, in
tegenstelling tot de lonen, hebben
wel geleid tot een verslechtering
van de Belgische konkurrentiepo-
sitie.
Kapitaalkost: de hoge rentes
zijn meer dan de lonen bijv. een
rem op de investeringen.
Teneinde de kapitaalkosten te
drukken zou de regering moeten
overgaan:
tot een herstrukturering van de
Belgische kapitaalmarkt die
zich kenmerkt door een gebrek
aan konkurrentie ingevolge de
monopoliepositie van een paar
financiële instellingen en hol
dings;
Hierbij kan gedacht worden aan
een socialisering van bank- en
verzekeringswezen
Tot een sterkere kontrole op
bank- en verzekeringswezen
door bv. opheffing van het
bankgeheim;
internationaal overleg met
het oog op het drukken van de
interestvoeten;
tot aktieve bestrijding van
de kapitaalvlucht die door de
Nationale Bank voor de periode
1971-1978 geschat werd op 650
miljard BF.
De energiekosten: de cadeaus aan
de energiebedrijven moeten resul
teren in een verlaging van de ener
gieprijs. Te meer daar wij in België
op dit vlak behoren tot de koplo
pers.
Een stringent prijzenbeleid.
Ook aan maatregelen met betrek
king tot andere kostenfaktoren kan
gedacht (distributiemarges, publici-
teitskosten...).
3. Het beleid is te zeer op bevor
dering van de export gericht ter
wijl toch mogelijkheden liggen
in de stimulering van importver-
vangende aktiviteiten.
Dit houdt in dat een serieuze
inspanning moet gedaan worden
om zelf de produkten te maken
die wij nu moeten invoeren.
Juist daarom mag België niet zoals
de huidige regering nu bezig is,
overgaan tot de afbouw van bepaal
de sektoren waar nog toekomst in
zit. En die toekomst zit in bedrijven
en sektoren waar traditionele eco
nomisten voorhouden dat er geen
meer is.
Bv. Zware metaalsektor - Gregg
Toen het nog een privé-firma was,
verkondigde V.B.O.-V.E.V.... dat
het bedrijf geen toekomst had om
dat het alleen goederenwagens kon
maken en geen gesofistikeerde
spoorwagens.
Dankzij een goed management
(door overheidsmanagers) en een
agressieve kommerciële aanpak is
er nu al interesse om te participeren
uit Mexico en Argentinië en maakt
het bedrijf vandaag 30 miljoen
frank winst.
V.A.: Na deze vernietigende kritiek
een vraag die zich uiteraard op
dringt. Hoe staat het dan met het
S. P. -alternatief?
Mare Galle: Ons alternatief t.o.v.
de deflatoire politiek van de Rege
ring Martens-De Clercq ten koste
van de arbeiders, ten voordele van
de rijken (180 miljard kapitaal-
vlucht in 1981), de banken (50
miljard bijkomende staatswaarborg
voor het staal), de ondernemers (60
miljard minder loonkost) is een
selektieve economische relance, se-
lektieve overheidsbestellingen en
een selectief prijzenbeleid, dit alles
gekoppeld aan een nieuw indus
trieel tewerkstellingsbeleid.
De inlevering moet gebeuren door
diegenen die het kunnen dragen
zonder dat men de koopkracht van
de zwakken aantast. De klap op de
vuurpijl zou een devaluatie zijn ten
koste van de kleine spaarders.
Nochtans, eminente CVP-woord-
voerders en de CVP-vriendelijke
Kredietbank pleiten voor devalua
tie. De SP is voor het behoud van
de pariteit van de munt.
De inlevering moet gebeuren door
een efficiënte wisselkontrole ter
vermindering van de kapitaalvlucht
en de leegzuiging van de Belgische
economie. De inlevering moet ge
beuren door de grote vermogens.
Waar haalt staalbaas Albert FRE-
RE het geld om de meerderheid te
verwerven in de Bank Brussel-
Lambert?
De fiskale stimuli, alsook de op te
leggen tariefvermindering van elek
triciteit geleverd door de gemengde
interkommunales, dienen gestort in
een investeringsfonds zodat de
werknemers en de overheid kunnen
kontroleren dat er arbeidsschep-
pende investeringen gerealiseerd
worden.
In dit licht moet de verwittigings
staking van 8 februari gezien wor
den, niet als een politieke staking,
maar wel als onze reactie tegen wat
deze regering - ongeacht haar sa
menstelling - ons eenzijdig oplegt.
De strijd is nog niet gestreden. Het
ergste moet nog komen. Daarom
moeten wij als partij en als vak
bond blijven reageren.
- De Koninklijke Besluiten betreffende de Vlaamse Waterzuive
ringsmaatschappij die onder de vorige regering door Minister Mare
Galle werden voorgedragen, zijn in het Belgisch Staatsblad van 13
februari verschenen. Op blz. 1.484 en volgende vindt U de
personeelsformatie en op blz. 1.514 de oproep voor de kandidaten.
Belangstellenden kunnen hierin alle nodige gegevens vinden.
De kandidaturen dienen uiterlijk op 23 februari toegezonden aan
Gemeenschapsminister J. Lenssens, Jozef II straat 30, 4' verdieping,
1040 Brussel.
P.S. Het Belgisch Staatsblad ligt ter beschikking op elk gemeente
huis.
- Minister Mare Galle heeft vorige week een brief gericht aan de
Gouverneurs van de Vlaamse Provincies en aan de betrokken
Gemeentebesturen
Hierin stelt hij dat de Gemeentebesturen die werken gepland
hebben waarvoor destijds een principiële belofte werd verleend, zo
vlug mogelijk in aanbesteding dienen te gaan.
Deze beslissing werd getroffen om de stijgende werkloosheid in de
bouwsector onmiddellijk zoveel mogelijk af te remmen.
Voor een jaarabonnement: 450 fr., maandabonnement:
40 fr.
Storting op 000-0952464-21
of inschrijvingsformulier te sturen aan:
VOOR ALLEN, Houtmarkt 1 te 9300 Aalst.
Naam:
Adres:
neemt een abonnement op «Voor Allen».
Q Ik stort op rekeningnummer 000-0952464-21.
O De plaatselijke bode mag komen ontvangen.
