Gewone man de dupe
v
Bluf van de regering
Gemene streken
Devaluatie voer voor speculanten
SP-Federatie Aalst
FEDERAAL BESTUUR
Dringend bericht aan de SP-afdelingen
Vrijdag 26 februari 1982
44' jaargang nr. 9
Weekblad van de S.P
Vorige zondag heeft de rege
ring beslist tot een devaluatie
van de Belgische frank. Door
deze politieke ingreep op on
ze nationale munt heeft dit
kabinet veel van haar geloof
waardigheid verloren, voor
zover dit nog niet gebeurd
was.
CSC-Vormingswerk
Gewest Aalst
1' Kaderdag:
GEMEENTELIJK CULTUURBELEID
Karei VAN MIERT
Zaterdag 27 februari 1982 om 10
spoedbijeenkomst van bet
Kedaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1 te 9300 AALST
Tel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 fr. - Jaarabonnement: 450 fr
Verantwoordelijke uitgever: Willv Vernimmen. Houtmarkt I
9300 Aalst
Samen met de monetaire schok-
terapie werd ook de tweede vol-
machtentrein op de rails geplaatst.
De index-manipulatie kan nu dui
delijk gesitueerd worden binnen
het kader van de devaluatie-poli
tiek.
Voor loon- en weddetrekkenden
vervalt in deze kontekst de garantie
dat de inlevering zal ophouden bij
3%. Niemand kan nu nog stellen
hoeveel ze uiteindelijk zal bedra
gen. Onze grieven op een rijtje:
1. De jongste tijd is uit bepaalde
CVP-middens bewust een deva
luatieklimaat gekreëerd door
o.m. Van Rompuy van het stu
diecentrum CEPESS, Hinne-
kens (voorzitter Boerenbond en
Regent Nationale Bank), Prof.
Baeck van de K.U.L., Prof. De
Grauwe van de K.U.L. en in de
Weekberichten van de Krediet
bank.
In tegenstelling met de vorige
regering heeft de regering Mar-
tens-De Clercq daartegen nooit
krachtdadig gereageerd en is al
dus medeplichtig aan een ver
sterkte vlucht van spekulatief
kapitaal uit België naar het bui
tenland.
Eind 1981 was er een netto kapi-
taaluitvoer van 180 miljard
waarvan 110 miljard in vreemde
munt, d.w.z. kapitaalsvlucht.
Het zijn dezen die gespeculeerd
hebben tegen de Belgische
munt, die nu onmiddellijk profi
teren van de devaluatie. Het is
dezelfde groep kapitaalbezitters
die ontsnapt aan elke vorm van
inkomensmatiging.
2. Voor het eerst sinds vele jaren
staat de verdediging van de
munt niet meer als essentieel
objektief in de Regeringsverkla
ring.
Het is bekend dat vanaf het
begin, deze regering verdeeld
was tussen voor en tegenstan
ders van een devaluatie.
Daarenboven ondermijnt de re
gering Martens-De Clercq het
budget door het ongekontro-
leerd verstrekken van talrijke
nieuwe cadeaus aan het bedrijfs
leven en de bankwereld en door
het verwerpen van de inkom-
stenvoorstellen vervat in het be-
grotingsontwerp 1982 van de re
gering Eyskens.
Het daardoor ontstaan supple
mentair deficit kan gewoonweg
niet opgeslorpt worden door bij
komende besparingen; aldus zal
de regering voortaan nog meer
een beroep op de buitenlandse
kapitaalmarkt moeten doen.
Zij ondergroef daardoor de po
sitie van de Belgische munt en
koos daardoor bewust voor een
devaluatie.
De wijze waarop de devaluatie
doorgevoerd is, getuigt van een
onvergeeflijk geklungel.
Reeds zaterdagnamiddag signa
leerde een buitenlands persa
gentschap de op til zijnde deva
luatie. Dit niet te identificeren
lek, dat van binnenlandse of van
buitenlandse oorsprong is, werd
evenwel gevolgd door een reak-
tie van de regering die zonder
meer als onverantwoord moet
worden bestempeld.
De aankondiging van een deva
luatie van 12% vooraleer de of
ficiële onderhandelingen dien
aangaande met de Europese
partners goed en wel gestart wa
ren, vormt ongetwijfeld een we
reldprimeur en geeft blijk van
een ongelooflijke lichtzinnig
heid. Nu de devaluatie door de
EEG tot 8,5% beperkt werd is
er geen enkele reden waarom de
spekulanten als gevolg van de
onbezonnen handelswijze van
de Regering hun ongeoorloofde
praktijken op de kapitaalmarkt
zouden stoppen.
Bovendien werd de Nationale
Bank van België nauwelijks in
deze aangelegenheid gekend; zij
werd voor een voldongen feit
geplaatst. Aldus werd de Regen-
tenraad laattijdig en pro forma
samengeroepen.
Bijzonder grof was de houding
van de Belgische Regering t.a.v.
onze partner met wie we een
monetaire unie vormen, sinds
1922. De Luxemburgse eerste-
minister was terecht verbolgen
omdat de Belgische regering
Luxemburg gewoonweg voor
een voldongen feit heeft
geplaatst.
3. De SP verwerpt met klem de
devaluatie om de volgende
redenen:
deze devaluatie is een bij
zonder riskante operatie in een
open economie waarvan de helft
van het B.N.P. wordt inge
voerd. Ze heeft een onmiddellij
ke prijsimpakt voor alle grond
stoffen met name op het vlak
van de energie waarvan onze
afhankelijkheid gestegen is.
Vanaf vandaag wordt onze ver
plichte invoer van grondstoffen
en energieprodukten 8,5%
duurder. Dit gaat over tientallen
miljarden verlies voor de Belgi
sche economie.
Deze devaluatie vormt een
groot risico omdat België als
klein land vrijwel geen invloed
heeft op de wereldhandel en in
geen enkele mate de prijs van of
de vraag naar zijn produkten
mede bepaalt. Bovendien wor
stelt België meer met het pro
bleem van de samenstelling van
zijn uitvoerpakket dan met de
prijzen van de aangeboden pro
dukten.
Dit betekent dat de koop
kracht van de gewone mensen
drie keer wordt getroffen: forse
stijging van de levensduurte,
vermindering van het reëel inko
men door de beperking van de
loonindexatie en hogere belas
tingdruk ingevolge de niet-in-
dexatie van de belastings
schalen.
De devaluatie is immoreel
gezien de spekulanten boven
dien beloond worden door het
ontwaarden van onze munt. Zij
worden op slag 8,5% rijker. Al
de andere in de eerste plaats de
zwakkeren (loon- en weddetrek
kenden, zelfstandigen en kleine
spaarders) worden door deze
blinde maatregel 8,5% armer.
Lees door pag. 5
Drie dagen karnaval... ze zitten
er weer op. Een evaluatie kan
niet meteen, maar er was het
gevoel bij velen dat voor het
eerst sinds vele jaren het gebeu
ren aangetast werd door de kri-
sis. Het volk stroomde niet zoals
weleer voor «vele uren» naar het
centrum, maar deed het bezadig
der aan. Zie pag. 2.
Zaterdag 6 maart 1982 van 10 tot 16 uur
Inleider: Willy Seeuws (senator, nationaal voorzitter Centrale voor
Socialistisch Cultuurbeleid)
Paneel: Laurent Stalpaert (schepen van Cultuur te Zottegem)
Johan De Wolf (schepen van Cultuur te Erpe-Mere)
Eddi Monsieur (schepen van Sport en Jeugd te Aalst)
Walter Moens (Schepen van Cultuur te Ninove)
Gemeenteschool, Molenveld 11 te Burst (Erpe-Mere).
Inschrijvingen kunnen nog steeds gebeuren door overschrijving van
300 frank (lunch documentatiemap voor de drie kaderdagen,
inbegrepen) op rekeningnummer 870-0001030-26 van CSC Vor
mingswerk, Houtmarkt 1 te 9300 Aalst.
Om de pil van de «devaluatie» te
vermijden kondigt de regering in
alle schijnheiligheid een zogezegd
«banenplan» aan.
Het zogenoemde nieuw werkgele
genheidsplan van de regering is lou
ter oogverblinding. Enerzijds wor
den bestaande, goed lopende werk
verschaffingsmechanismen (BTK,
tewerkstellingspremies, tewerkge
stelde werklozen) afgeschaft of
sterk ingekrompen. Anderzijds bie
den de nieuwe maatregelen geen
enkele garantie voor bijkomende
werkgelegenheid.
Het zgn. derde arbeidscircuit, dat
het pronkstuk heet te zijn van het
regeringsplan, is bij nader toezien
niets anders dan een variante van
het BTK-stelsel.
De maatregel tot een tijdelijke vrij
stelling van RSZ-bijdrage bij in
diensttreding van een jongere
biedt, zoals al in het verleden aan
getoond geen enkele garantie op
bijkomende tewerkstelling, maar
zal weleer de afdanking van oudere
werkkrachten in de hand werken.
Uiteindelijk zal deze maatregel het
RSZ-tekort aanzienlijk vergroten.
zonder enig tewerkstellingseffekt.
Bestaande doeltreffende systemen
worden bijgevolg vervangen door
durende maatregelen waarvan de
resultaten op het stuk van de te
werkstelling twijfelachtig zijn.
De afgeschafte of sterk gereduceer
de mechanismen (BTK, 25.000; te
werkgestelde werklozen: 30.000;
tewerkstellingspremie: 12.000)
zorgden in totaal voor 67.000 bijko
mende arbeidsplaatsen. Het is een
open vraag of het de regering met
haar plan zal lukken dit cijfer te
evenaren, laat staan met 40.000 te
overtreffen.
Bovendien worden in de 3de trein
maatregelen strenge besparingen in
de sociale sektor in het vooruitzicht
gesteld. De beschikbare informatie
(W. De Clercq in konfrontatie: J.L.
Dehaene in Antwerpen) voorspelt
weinig goeds; blijkbaar wil men de
kost van de operatie verhalen op de
rug van de werklozen door een
inkrimping van het recht op uitke
ringen. Vrouwen en jongeren drei
gen hiervan in eerste instantie het
slachtoffer te worden.
Willy VERNIMMEN
Eén ding kan men de regering Martens-De Clercq niet verwijten,
namelijk dat ze niet duidelijk toont aan wiens kant ze staat: die van
de banken, de grote kapitaalbezitters en de vermogenden. En met
het cynisme dat dit nieuwe liberaal beleid kenmerkt, noemt men
zoiets een «sociaal verantwoord herstelbeleid».
Na het reuzegeschenk aan de banken inzake de financiering van het
staal, na het verkwanselen van het energiebeleid aan de liberale
baas van de petroleumfederatie, na het toekennen van een extra
belastinhsgeschenk aan de bezitters van grote villa's (Vanden
Boeynants en consoorten) hebben nu ook de spekulanten met
duidelijke medeplichtigheid van de CVP-PW-meerderheid een
enorm cadeau gekregen.
Inderdaad. Sedert weken reeds werd door een aantal vooraanstaan
den van CVP en PW openlijk gepleit voor een devaluatie van onze
frank. En in plaats van daartegen krachtig te reageren, zoals in het
verleden gebeurde, heeft de regering Martens-De Clercq maar laten
begaan. Zij is dus met voorbedachten rade medeplichtig aan
spekulatie tegen onze eigen munt.
Voor de regering Martens-De Clercq zijn er dus duidelijk twee
kategorieën van burgers. Diegenen die zonder moeilijkheid hun
inkomens uit financiële beleggingen zien aangroeien met 15 a 20%,
die daardoor ontsnappen aan elke inlevering en bovendien nu ook
nog een extra-premie krijgen door de devaluatie. Terwijl voor de
gewone burger, de arbeider, de bediende, de middenstander, de
gepensioneerde, de gehandicapte... 1.000 fr. nog slechts een waarde
van 915 fr. zal hebben, werd diezelfde 1.000 fr. voor de spekulanten
1.085 fr.
Aan de andere kant het overgrote deel van de burgers die dagelijks
te horen krijgen dat ze de buikriem moeten aanhalen want dat het
anders hun schuld zal zijn dat ons land op de fles gaat. Tot en met de
meest bescheiden inkomens moeten eraan geloven. Want wie 20.000
fr. netto verdient, begint in te leveren. En voor gepensioneerden,
gehandicapten, werklozen zal de niet-indexering nog vanaf een lager
niveau beginnen. Daarbovenop komt nu de klap van de devaluatie,
waardoor de burger 8,5% lichter wordt gemaakt. Het is de meest
asociale van de asociale maatregelen die vooral de kleine spaarder
treft.
Bovendien staan de gewone man binnenkort nog drie extra aderla
tingen te wachten, vooreerst door de vele tientallen miljarden die de
regering wil schrappen in de sociale sektor. Het zal enorm zwaar
aankomen voor vele tienduizenden werklozen, voor de gehandicap
ten, de zieken en de gepensioneerden. Vervolgens komt er onge
twijfeld een verhevigde inflatie waardoor de prijzen fel zullen
stijgen. Dit brengt dan op zijn beurt weer een verhoogde belastings
druk met zich omdat de belastingsschalen niet worden geïndexeerd
en vele burgers daardoor in een hogere belastingskategorie zullen
terecht komen.
Alsof het allemaal nog niet genoeg was is de hele devaluatie zodanig
klungelig gebeurd dat dit helaas slechts de eerste in een rij van
meerdere devaluaties zou kunnen zijn. Door publiek aan te
kondigen dat zij de Belgische frank met 12% wensten gedevalueerd
te zien, heeft de regering de spekulanten nog maar eens de pap in de
mond gegeven, nu onze frank, onder druk van de andere Europese
regeringen, slechts met 8,5% werd gedevalueerd. Zij weten nu
bovendien dat met de rooms-blauwe regering spekuleren lonend is.
De klap op de vuurpijl is wel de laffe manier waarop de regering is
tewerk gegaan. Daarbij is de zielige hoofdvogel afgeschoten door
Eerste Minister Martens. Na de devaluatiedaad te hebben begaan,
heeft hij de euvele «moed» opgebracht om zijn vroegere partners,
met name de socialisten, de schuld in de schoenen te schuiven. Ge
moet maar durven. Terwijl hij in de vier regeringen die hij heeft
geleid samen met de socialisten, vaak slechts op de S.P. kon rekenen
om zich boven water te houden. Deed zijn eigen partij, de CVP,
hem niet meer dan eens in het zand bijten? Binnen de CVP was het
bovendien bestendig slaande ruzie tussen Tindemans, Martens en
Eyskens. Elk serieus regeringswerk werd daardoor vaak vanuit het
CVP-huishouden zelf onmogelijk gemaakt. En dan te bedenken dat
de CVP sedert de tweede wereldoorlog vrijwel ononderbroken aan
de macht is geweest en bijna steeds ook de Eerste Minister heeft
geleverd. Men moet wel laag gevallen zijn om dit soort gemene
streken uit te haleir.
Wat de PW betreft moet het wel stilaan voor iedereen duidelijk
worden op welke cynische manier zij hun kiezers hebben bedrogen.
«Meer centen voor U» beloofden zij de bevolking, terwijl ze
ondertussen op een a-sociale manier kleine en middelgrote inko
mens zwaar doen opdraaien.
«Krachtige verdediging van onze munt» bazuinde Mr. De Clercq
tijdens de verkiezingscampagne maar devalueert nu de frank tot
groot genoegen van zijn kiezers-spekulanten. «Minder belastingen»
beloofde de PW, terwijl de middenstanders onder de vorm van een
zogenaamde solidariteitsbijdrage in werkelijkheid met belastings
verhogingen zullen te maken krijgen. Ook door de niet-indexering
van de belastingsschalen zal de fiskale druk verhogen. Dat is nu het
nieuwe liberale beleid.
De SP van haar kant is nooit haar verantwoordelijkheid uit de weg
gegaan. Wij hebben geijverd voor een politieke en budgettaire
gezondmaking, voor herverdelende matiging en voor industriële
vernieuwing. Daarbij hebben wij er steeds naar gestreefd rechtvaar
dig tewerk te gaan. Maar wie anders dan de CVP en de PW heeft
zich verzet tegen besparingen op landsverdediging, tegen de aftap
ping van de hoge pensioenen, tegen inlevering van de gepriviligeer-
de winsten in de gemengde intercommunales, tegen ongerechtvaar
digde sociale uitkeringen, tegen een groots opgezet tewerkstellings
programma, tegen een konsekwent nieuw industrieel beleid, tegen
het textielplan van Willy Claes? Wie anders dan de CVP en PSC
heeft de ontwerp-begroting voor 1982 waarin het begrotingstekort
werd teruggebracht tot 200 miljard door een evenwichtig pakket van
bezuinigingen, nieuwe inkomsten en matigingsvoorstellen, de grond
ingeboord? De waarheid is dat er altijd wel CVP'ers en PSC'ers te
vinden waren om stokken in de wielen te steken als het niet de
banken, de petroleumfederatie of de elektriciteitstrusts waren. Er
zijn nu eenmaal heilige koeien waarvoor de CVP elke moed
ontbreekt om eraan te raken. Wel verstaat ze de kunst om de schuld
naar anderen door te schuiven, daarbij gewillig geholpen door de
grote meerderheid van de pers in Vlaanderen die nu eenmaal bij de
CVP aanleunt.
n.a.v. de politieke toestand rond de devaluatie
(inleiding W. Vernimmen)
Huis der Socialisten, Houtmarkt 1 te Aalst
N.B.: De federale bestuursleden welke om een of andere omstan
digheid geen uitnodiging mochten ontvangen, worden ver
zocht bovenstaande te beschouwen als dusdanig.
Ondanks herhaald aandringen hebben volgende afdelingen zich tot
op heden nog niet in orde gesteld met de afrekening der SP-bijdragen
voor 1981:
Haaltert, Heldergem, Zottegem, Denderwindeke, Aspelare, Okegem,
Geraardsbergen en Lede (gedeeltelijke afrekeningen).
Deze afdelingen worden dringend verzocht zich in regel te stellen.
Afrekeningen die niet vóór 14 maart 1982 aan de federale penning
meester Freddy Van den Bossche, Kouterken 1 te 8620 Zottegem
worden opgestuurd, worden niet meer aanvaard. Derhalve zullen
alle toegestuurde zegels volledig aan de afdelingen worden aangere
kend.
