Devalueren is verarmen
m
7—
BiBI
Binnen in
EDITORIAAL
De uitdaging
De 2de trein regeringsmaatregelen:
erop of eronder...!
VROUWEN TEGEN DE KRISIS
BETOGING
INTERNATIONALE
VROUWENDAG
Dringend bericht aan de
SP-afdelingen
Tijdens het kamerdebat rond
de devaluatie verbrak Willy
Claes het stilzwijgen waarin
hij zich om deontologische
redenen gehuld had.
Tijdens zijn betoog argu
menteerde hij ten overstaan
van de huidige regeringspart
ners met brio de S.P.-ziens
wijze omtrent de gevoerde
politiek.
Hij praatte de regerings
maatregelen in de vernieling
en wees de devaluatie af als
een immorele operatie om
dat het de meest lineaire aan
pak is die men zich kan in
denken. Aldus worden de
bescheiden inkomens het
eerst en het hardst getroffen,
terwijl de speculanten winst
boeken en bovendien aan de
matigingsinspanning ont
snappen.
Hierna de hoofdpunten van
zijn vijf kwartuur durende
tussenkomst.
Toen ik de Regering verliet, nam ik
mij voor gedurende ettelijke maan
den het stilzwijgen te bewaren,
zoals dit overigens deontologisch
past.
Als ik dit vroegtijdig doorbreek,
dan is dit, afgezien van het belang
en de omvang van de gebeurtenis
sen van het week-êr.u, te
verklaren door twee consideranten,
door twee motieven.
In de eerste plaats wens ik met
klem aan te klagen wat ik het
gevaarlijk amateurisme noem,
waarvan de Regering bijzonder tij
dens het voorbije week-end heeft
blijk gegeven.
Ten tweede wil ik ook met klem
protesteren tegen de unfaire en
deontologische bedenkelijke wijze
waarop de Regering en niet in het
minst zijn Eerste Minister, de ver
antwoordelijken voor de getroffen
beslissingen op de Socialisten heeft
pogen af te wentelen.
Amateurisme
U hebt ons monetair instituut bij
uitstek, de Nationale Bank van Bel
gië, totaal buiten de «coup» gela
ten. Ik zou, wat mij betreft, daar
over geen misverstand willen laten
bestaan. Ik heb steeds de stelling
verdedigd dat niet de Nationale
Bank van België, maar de Regering
de monetaire politiek bepaalt en ik
blijf bij die thesis.
Vandaar echter de Nationale Bank
totaal uitsluiten, lijkt mij niet al
leen onaanvaardbaar, maar een on
vergeeflijke fout. U heeft de
Luxemburgse regering totaal bui
ten de «coup» gelaten. Uw bewe
ring dat zij U zou gehinderd heb
ben of, zoals ik in een bepaalde
krant lees «U zou hebben gemitrail
leerd» wanneer U haar had geïnfor
meerd, gaat helemaal niet op. U
heeft dat kleine land vandaag in
zekere mate geridikuliseerd door te
stellen dat «de muis eens heeft
mogen brullen». Maar wij zijn ge
bonden door een Economische Mo
netaire Unie, door een verdrag,
door een protocol en dat moet
worden gerespecteerd. Op een
ogenblik dat Europa op dramati
sche wijze stagneert, is het hele
maal niet zo gek te pleiten voor een
nieuwe start, een «renaissance» van
de Benelux die, mits voldoende
Zottegem kernwapenvrij
pag.3
De tijd van toen,
pag. 4
Vijf jaar Vrije Zwemmers
te Ronse
pag. 7
eensgezindheid en coördinatie, een
bijzonder stimulerende rol zou
kunnen spelen in het tanend
Europa.
Ik vrees, dat U deze kans zwaar
gehypothekeerd heeft. Dat wat het
politieke aspect betreft.
Wat het monetaire aspekt betreft,
zullen vooral diegenen die enige
regeringservaring hebben geduren
de de jongste tien, misschien twin
tig jaar, getuigen - en waarom dit
niet in het publiek zeggen - dat
vanuit budgettair en monetair oog
punt Luxemburg voor ons altijd
een nogal moeilijke klant is ge
weest. Ik heb ooit een «spuiter»
horen verklaren dat het Groother
togdom Luxemburg meer holdings
dan inwoners telt.
Wij kennen de wel zeer «permissie
ve» bankstrukturen in Luxemburg.
Persoonlijk vrees ik dat, door de
hernegociatie van de Unie, de zo
noodwendige strijd tegen de evasie
en de speculatieve plaatsingen in
Luxemburg nog verder zal worden
bemoeilijkt.
Aangaande het economische aspect
wil ik slechts één zeer actueel voor
beeld aanhalen, met name de staal
industrie.
Het volstaat niet dat de twee rege
ringen, vierentwintig uren geleden
nog trouw hebben gezworen aan de
akkoorden van Hanzinelle en Her-
toginnedal om tot een sluitende en
aanvaardbare oplossing te komen.
Gelooft U werkelijk dat, na de
«coup» van het voorbije weekein
de, de Luxemburgse regering, ook
al onder druk van haar politieke
parujcü, ZC'.YC! Vil de oppositie als
van de meerderheid en van de vak
bonden, nog erg geneigd zal zijn
om zich supplementaire sanerings
inspanningen te getroosten ten
voordele van het Waalse staal.
Nu mijn derde en allicht belangrijk
ste' considerans.
Toen het agentschap Reuter het
«lek» lanceerde, heeft de Regering
er niets beter op gevonden dan
onmiddellijk de geviseerde deva
luatievoet van 12 procent bekend te
maken.
Ik zeg U, dat zelfs wanneer u de
12% binnenskamers ging vragen,
om 10% te verkrijgen, hetgeen ik
een aanvaardbare taktiek acht, dan
nog had U en uw officiële rege
ringswoordvoerder moeten zwijgen
als vermoord. Want inderdaad, met
de nu bekomen 8,5% geeft U de
pap in de mond van de spekulanten
om hun verderfelijk spel verder te
zetten. Zeg niet, mijnheer de Eer
ste Minister, dat ik overdrijf. Zo
wel maandag als gisteren was er
nog steeds een verontrustende
kloof van 6% tussen de geregle
menteerde en de vrije markt. Ik
wens daaruit geen vroegtijdige
conclusies te trekken. De ervaring
wijst uit dat men minstens een
week en zelfs meer tijd moet ne
men om de uiteindelijke reacties
van de kapitaalmarkt te kennen.
Maar de resultaten van de twee
eerste dagen zijn verontrustend en
doen mij vrezen dat het speculatie
wereldje verder volharden zal in
het viseren van de Belgische munt.
Indien dit gebeurt, dan zeg ik U dat
de blunder van het week-end hier
voor een deel tussen zit.
Mijnheer de Eerste Minister, toen
ik U uw regeringsmededeling zag
geven zondagavond op de televisie,
is er een koude rilling over mijn rug
gelopen. Stelt U zich even voor dat
diezelfde nacht de negociaties mis
lukt waren. Dat was denkbaar,
want de vergadering van de mone
taire experts had niets opgeleverd.
Wat zou er U dan over gebleven
zijn, na uw vroegtijdige, ja onrijpe
regeringsmededeling, om de «pa-
gaille» te vermijden? U hield dan
maar één oplossing over: het Euro
pees Monetair Systeem verlaten.
In één woord, U hebt blunders van
taktische aard op een verbazing
wekkende wijze opgestapeld. Ik
vrees dat zij niet te verwaarlozen
negatieve gevolgen zullen hebben
op politiek, economisch en mone
tair vlak, zowel in het binnen- als in
het buitenland.
Inbeschuldigingstelling van
de socialisten
Nu kom ik tot de inbeschuldiging
stelling van de socialistische oppo
sitie.
Zowel in mijn functie als informa
teur of Minister, steeds heb ik ge
tracht, Mijnheer Mariens, be-
gewoonweg beneden alles.
Op dat punt is U in mijn ogen niet
met 8,5 maar met 50 procent gede
valueerd. Als U niet meer de moed
kan opbrengen om het beleid van
stendig, op een loyale manier, met
al mijn krachten de regeringen die
U heeft geleid, voort te helpen.
Dit geldt niet alleen voor mij maar
ook voor alle Ministers of het nu
socialisten of christendemokraten,
en voor een beperkte periode, libe
ralen of FDF'ers waren.
Ik verberg U niet dat ik mij van
daag bekocht en verbitterd voel. In
mijn ogen heeft U, en U mag het
mij niet kwalijk nemen, de vloer
Omdat belangrijke mensen
van mening kunnen
veranderen
Tindemans
(5.10.1981):
«Een devaluatie is de
meest
onrechtvaardige
beslissing omdat ze
iedereen treft en de
kleinsten het ergst
van al»
aangedweild met meerdere primai
re deontologische politieke maatre
gelen.
Dat de liberalen de verantwoorde
lijkheid op andere schouders trach
ten te leggen «that's in the game».
Dat de jonge PW-voorzitter fulmi
neert, tot daar toe. Hij is nog niet
aan het vergeten toe.
Hij moet pas beginnen te onthou
den en liefst zo periodiek mogelijk.
Maar dat U, die de voorbije vier
regeringen heeft geleid, U op een
dergelijke wijze van de verant
woordelijkheid tracht af te maken,
en zelfs geen inspanning opbrengt
om uw opvolger en partijgenoot, de
heer Eyskens, te beschermen, is
de vorige jaren, uw beleid en dit
van al uw ministers, niet alleen
socialistische maar ook christende-
mokratische, te verdedigen, zal ik
dat doen, al valt zulks misschien
een beetje buiten het kader van dit
debat.
Ik begin er zelfs onmiddellijk mee.
Ik zal dat niet doen in de optiek van
«the duty of the opposition is to
oppose». Ik zal dat ook niet doen
door vandaag het tegengestelde te
beweren van hetgeen ik vijf jaar
lang hier en elders publiek heb
verdedigd.
Ik heb steeds gewaarschuwd - en
wil dat vandaag nogmaals doen -
voor de zes gevaarlijke, strukturele
onevenwichten met dewelke dit
land geconfronteerd is. Deze lijn:
onevenwicht van de begroting, van
de tewerkstellingsbalans, van de
handels- en betalingsbalans, van de
Rijkssociale zekerheid en van de
industriële strukturen, die al te zeer
gericht zijn op de traditionele sek
toren en die het meer en meer
begeven onder de druk van agres
sieve concurrentie, komend uit de
ontwikkelings-, uit de lage loon-
landen.
De crisis, die wij sinds vele jaren
kennen, is internationaal en struc
tureel. Diegenen die vandaag be
weren, het weze in België, Neder
land, Frankrijk, Duitsland of waar
ook, bij machte te zijn deze crisis
volledig op te lossen binnen de
nationale grenzen, zijn ofwel poli
tieke en economische analfabeten
ofwel complete naïevelingen ofwel
doortrapte demagogen.
Diegenen die nog steeds de stelling
aanhouden dat de crisis op te lossen
is binnen de geïndustrialiseerde we
reld alleen, hebben geen enkele les
getrokken uit het voorbije decen
nium. Zij leggen mijns inziens ge
tuigenis af van even voorbijge
streefde als misplaatste imperialisti
sche reflexen.
Lees door pag. 5
Zowel in de uitgave van vorige week als in deze uitgave wordt
uitvoerig aandacht besteed aan de gevolgen van de devaluatie
en de zeer nefaste politiek die de huidige regeringsploeg
Martens-De Clercq voert.
In het kader van de haar toegekende volmachten heeft de
bewindsploeg tot nu toe slechts maatregelen genomen die de
armen armer maken en de rijken rijker. En de toekomstige
ingrepen in de sociale zekerheid voorspellen evenmin veel
goeds.
In deze neo-liberale, reaktionaire aanpak maakt de SP zich
klaar om de bevolking duidelijke alternatieven aan te bieden.
De mobilisatie van alle progressieve krachten in dit land dient
gerealiseerd.
Wat het sociaal klimaat betreft, is het duidelijk dat de
arbeidersbeweging in Wallonië, met de bedreigde metaalarbei
ders in de spits, reeds een heel stuk op weg zijn in hun
kontestatie. De aanslag op de index en de bedreiging van hun
werkplaatsen hebben reeds duizenden de straat opgejaagd en
zwaardere konflikten zijn ongetwijfeld op komst. Te meer
daar opnieuw /communautaire elementen aangevoerd worden.
In Vlaanderen komt de reaktie trager op gang, ongetwijfeld
mede veroorzaakt door de regeringsvriendelijkheid van het
A.C.V. met Houthuys in een zeer dubbelzinnige rol. Doch
ook hier lijkt het duidelijk dat een konfrontatie op korte
termijn onvermijdelijk wordt.
Voor de socialistische beweging in haar geheel vormt de
huidige politieke toestand een grote uitdaging.
Zij moet er in slagen haar alternatieven duidelijk aan de man te
brengen en eenieder van de onrechtvaardigheid en de inkon-
sekwentie van het huidig regeringsbeleid te overtuigen. De
verantwoordelijkheid van elke militant, van elk partijlid is
hierbij van fundamenteel belang.
Met de koncentraties van 1 mei in het vooruitzicht moeten ze
nu de bevolking van hun gemeente, van hun wijk, informeren
over de antwoorden die wij kunnen leveren tot de oplossing
van een krisis, waarvoor ook wij geen mirakeloplossingen
hebben. Wel kunnen de socialisten ervoor zorgen dat de
inspanningen gelijkmatiger en vooral sociaal rechtvaardiger
verdeeld worden.
Eén mei moet dit jaar dan ook uitgroeien tot de werkelijke
strijddag van de progressieven ten overstaan van de reaktionai-
ren die nu aan de macht zijn. Het kan en mag niet dat Martens-
De Clercq vernielen wat dikwijls met bloed en tranen werd
bekomen. Er mag in geen geval vrij spel worden gegeven aan
de apostelen van de liberale marktekonomie, daar waar
duidelijk is dat juist de kapitalistische struktuur als dusdanig en
de zucht naar winst van de produktiebezitters in grote mate
zelf verantwoordelijk zijn voor de dramatische krisis waarin
de Westerse ekonomieën zich bevinden.
En de mobilisatie van de socialistische beweging gaat nog veel
verder.
Begin oktober grijpen immers de gemeenteraadsverkiezingen
plaats. En men kan wel stellen dat de motieven daar anders
liggen dan op nationaal vlak, dat bij deze verkiezingen
personen belangrijk zijn, toch blijft het even waar dat ook op
gemeentelijk vlak het belangrijk is een socialistisch programma
te verdedigen. Ook de gemeenten worden getroffen door de
krisis en ook zij moeten besparingen verwezenlijken. Hierbij
ligt uiteraard een hemelsbreed verschil in wat socialisten
voorstellen en in wat onze politieke tegenstrevers van plan zijn.
De maanden die komen zijn in elk geval beslissend voor de
verdere toekomst van het land. Schroeven wij inderdaad de tijd
'Aren terug, zowel nationaal, regionaal als gemeentelijk, ofwel
toont de arbeidersbeweging zien siêr'k cïl jOlldd'J f noeZ om
een halt toe te roepen aan de reaktie.
Wij geloven nooit dat de gewone burger nog lang de bevoorde
ling van de rijksten zal nemen. Zoals de zaken nu staan zullen
de Vlaamse socialisten, in al de geledingen van haar struktuur,
de krachten moeten bundelen en de politieke apathie van een
grote bevolkingsgroep moeten doorbreken.
De uitdaging is groot, de bewustmaking zal echter de moeite
waard zijn.
Freddy Verkruyssen
CSC-Vormingswerk Gewest Aalst
Zaterdag 6 maart 1982 van 10 tot 16 uur
le Kaderdag:
GEMEENTELIJK CULTUURBELEID
Inleider: Willy Seeuws (senator, nationaal voorzitter Centrale voor
Socialistisch Cultuurbeleid)
Paneel: Laurent Stalpaert (schepen van Cultuur te Zottegem)
Johan De Wolf (schepen van Cultuur te Erpe-Mere)
Eddi Monsieur (schepen van Sport en Jeugd te Aalst)
Walter Moens (Schepen van Cultuur te Ninove)
Moderator Alois Van den Bossche
Gemeenteschool, Molenveld 11 te Burst (Erpe-Mere).
Zaterdag 6 maart 1982
Rogiersplein, Brussel te 15 u.
Betoog allen! (mannen en vrouwen)
Vertrekuren: autocars
Zottegem - Volkshuis te 12.45 u.
Herzele - Germinal te 13 u.
Aalst - Volkshuis te 13.30 u.
Ondanks herhaald aandringen hebben volgende afdelingen
zich tot op heden nog niet in orde gesteld met de afrekening
der SP-bij dragen voor 1981:
Helder gem, Zottegem, Aspelare, Geraardsbergen en Lede
(gedeeltelijke afrekeningen).
Deze afdelingen worden dringend verzocht zich in regel te
stellen.
Afrekeningen die niet vóór 14 maart 1982 aan de federale
penningmeester Freddy Van den Bossche, Kouterken 1 te
8620 Zottegem worden opgestuurd, worden niet meer aan
vaard. Derhalve zullen alle toegestuurde zegels volledig aan
de afdelingen worden aangerekend.
Kedaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1 te 9300 AALST
Tel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 fr. - Jaarabonnement: 450 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt 1. 9300 Aalst
Vrijdag 5 maart 1982
44' jaargang nr. 10
Weekblad van de S.P
rtJMVEUN
AENKa
m
13 732
