100 dagen Martens V
23
Asociaal beleid
van Martens V
Kernraketten op komst?
P^j
EDITORIAAL
SP Federatie Aalst
Waar
5uperherman
0-bdui.Kt "loopt
K alles F
oepa-randeerd.
t_n et nn A pa» A f
Dagelijks op
tiet tileiue
skertn C
Binnen in
Groot tweejaarlijks administratief en
statutair congres
Minister DE CROO
alstublieft
Zeg -maar
Herman
J
V fa
Nieuw in
deze maand, nag. 5
Hoe zeker
onze
pag. 7
Natuurgeneeskunde
pag. 8
Lede opent eerste
gemeentelijk pag. 4
Paul Van der Niepen
Senator
Zondag 25 april om 9 uur
Zaal «De Marbol» VolkshuisMarkt 15 te
Geraardsbergen
Sedert op 25 oktober 1981
meer dan 200.000 mensen te
Brussel tijdens één der
grootste betogingen ooit in
ons land gehouden een
krachtig neen uitriepen tegen
de plaatsing van nieuwe
kernraketten in ons land, is
het merkwaardig stil gewor
den rond dit hete hangijzer.
Lees door pag. 4
Kedaktie - Administratie - Publiciteit
Houtmarkt 1 te 9300 AALST
Tel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 fr. - Jaarabonnement: 450 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen. Houtmarkt I. 9300 Aalst
Vrijdag 2 april 1982
44* jaargang nr. 14
Weekblad van de S.P
Alhoewel er van feest vieren in de
ïuidige omstandigheden moeilijk
sprake kan zijn, kon de regering
Martens V eind vorige week niette
min het feit herdenken reeds 100
dagen aan het bewind te zijn. Zoals
gebruikelijk wordt er bij die gele
genheid een eerste bilan opge
maakt van het reeds gepresteerde
werk en wordt tevens verduidelijkt
welke de objectieven zijn voor de
nabije toekomst.
Als algemene conclusie kan gesteld
worden dat deze regering er terecht
prat mag op g-an in de korte tijd
spanne van 100 dagen eert ganse
reeks ingrijpende maatregelen ge
nomen te hebben.
Dat er geen geschenken gingen uit
gedeeld worden, tenminste niet aan
de werkende bevolking, wisten we
op voorhand, doch wat we tot op
heden te zien en te horen kregen
gaat alle gezond verstand te boven.
Alle vroegere verklaringen ten spijt
inzake de herwaardering van Ka
mer en Senaat, begon Martens V
middels de volmachtenwet met het
volledig monddood maken van het
Parlement, om te beginnen voor de
duur van één jaar.
Het licht wordt op groen gezet voor
drie treinen met neo-liberale maat
regelen ter bestrijding van de eco
nomische crisis.- Met de eerste trein
konden een aantal P.V.V.-kiesbe-
loften verzilverd worden terwijl de
tweede trein van maatregelen toe
liet, in het kader van de begeleiding
van de devaluatie, het principe van
de koppeling van de lonen aan de
index te doorbreken. De derde
trein tenslotte legde het volle ge
wicht vande crisis op de schouders
van arbeiders, bedienden, sociaal
gerechtigden en minvermogenden.
Bij dit alles werd het sociaal-econo
misch overlegsysteem met de voe
ten getreden, een systeem dat ons
nochtans 30 jaar lang op vrij voor
treffelijke wijze heeft toegelaten op
materieel vlak een benijdenswaar
dige positie in te nemen op wereld
vlak.
De voorlopige kroon op het rege
ringswerk evenwel was de devalua
tie. Door deze monetaire ingreep
zou onze munt voor lange tijd haar
stabiliteit herwinnen, zouden de
productiekosten dalen en zouden
onze, weze het meestal verouder
de, producten opnieuw een afzet
vinden op de wereldmarkt.
Na jaren in een impasse verkeerd te
hebben zou er nu, althans volgens
de regering, opnieuw een krachtda
dig beleid gevoerd worden. Dat
gedurende deze jaren van zoge
naamd wanbeleid de C.V.P. steeds
de voornaamste regeringspartij was
en steeds de eerste minister lever
de, wordt daarbij liefst uit het oog
verloren.
Tot welke resultaten de huidige
regeringspolitiek leidt begint in
middels duidelijk te worden. Geen
enkele van de afgekondigde maat
regelen heeft een tastbaar effect,
een lichte heropleving in de bouw
sector niet te na gesproken. Het
lijkt erop dat de regering stilaan
maar zeker van haar pluimen aan
het verliezen is. Een aantal van de
onvermijdelijk geachte beslissingen
blijken geïmproviseerd, andere wa
ren overbodig. Het is bijvoorbeeld
een teken aan de wand dat de
liberale fantast Herman DE CROO
in de testcase bij de NMBS het
onderspit moest delven en op zijn
vroegere beslissing om 500 perso
neelsleden te ontslaan is moeten
p'Vffm
vv -
ÜL382
terugkomen.
Andere maatregelen genomen on
der het mom van de crisisbestrij-
ding blijken een bewuste afbouw in
te houden van door ons, socialis
ten, gerealiseerde maatschappelij
ke voorzieningen. Het is vanuit dit
oogpunt dat de plannen van onder
wijsminister Coens dienen bekeken
te worden. Voornamelijk het rijks
onderwijs zal immers het slachtof
fer worden van zijn besparingspoli-
tiek. Tevens zijn deze plannen een
voorbeeld van de kortzichtigheid
waarmee deze regering tewerkgaat.
In een land dat over geen grond
stoffen beschikt is het aanbod van
hoog gekwalificeerd personeel de
enige wissel op de toekomst. Be
sparen op en afbouwen van onder
wijs en wetenschappelijk onder
zoek betekent dan ook zijn beste
troeven vergooien.
Intussen wordt ook duidelijk dat
deze regering t.o.v. het buitenland
haar krediet aan het verspelen is.
Onze munt is opnieuw één der
zwakste in het Europese Muntsys
teem en geruchten omtrent een
tweede devaluatie blijven hardnek
kig de ronde doen.
Voor dit verlies aan prestige is niet
de sociale onrust in dit land verant
woordelijk, zoals een Willy De
Clercq ons probeert te doen gelo
ven, maar wel het geïmproviseerd
en onsamenhangend regeringbe-
leid. In tegenstelling met allerhan
de verkiezingsslogans en met de
richtlijnen van de Europese com
missie gaat de regering bijvoor
beeld akkoord met een begrotings
deficit van 250 miljard frank, een
bedrag dat later meer dan waar
schijnlijk nog schromelijk onder
schat zal blijken.
Ook op het gebied van de tewerk
stelling, nochtans onze voornaam
ste bekommernis, slaat de regering
volledig de bal mis. Eenerzijds be
weert zij de tewerkstelling te willen
bevorderen en stelt zij een tewerk -
stellingspakt voor, anderzijds,
daarentegen maakt zij een eind aan
de tewerkstellingsplannen van de
vroegere socialistische ministers
Spitaels en De Wulf, brengt zij de
werkgelegenheid in gevaar bij de
openbare diensten, worden bij de
NMBS en bij SABENA duizenden
banen afgeschaft en zullen in het
onderwijs ongeveer 18.000
leerkrachten zonder werk komen te
staan.
Tevens komen ook interne rege-
ringsconflickten meer en meer aan
de oppervlakte. Het omstreden
staaldossier zorgde reeds voor de
eerste tegenstelling Martens-Gol,
en de koppeling van dit dossier aan
de verlenging van het contract voor
de Kempense steenkoolmijnen zal
waarschijnlijk voor een hete maand
juni zorgen.
De zogenaamde witte-bruidsweken
voor de regering Martens - De
Clercq - Gol zijn voorbij. Een eer
ste overzicht van de genomen be
slissingen laat weinig positiefs ver
hopen voor de toekomst. Dit vreest
voor een zware afstraffing bij even
tueel vervroegde verkiezingen zul
len christen democraten en libera
len evenwel pogen zich zo lang
mogelijk in het regeringszadel te
houden.
Het is echter aan ons, socialisten,
om samen met het ABW kordaat
en krachtdadig aktie fe blijven voe
ren tegen de nefaste regeringspoli
tiek. Wij moeten doorgaan op de
ingeslaagde weg.
- financieel en werkingsverslag
- verkiezing federaal bestuur en leden Algemene Raad
- Voor Allen
- Nieuwe federale statuten
- Voorbereiding nationaal congres SP van 8-9 mei
Na 100 dagen regeren heeft de Eerste Minister gemeend voor radio en
televisie zijn beleid dat hij moedig noemt te moeten verdedigen.
Een beetje bescheidenheid zou hem helemaal niet misstaan. Neen,
men kan de ploeg Martens Gol geenszins van immobilisme beschuldi
gen. In drie maanden tijd is ze erin gelukt het meest asociaal beleid
door te drukken dat sedert Woeste in dit land werd gevoerd.
Tegelijkertijd heeft ze het sociaal klimaat vergiftigd en het land in een
volledige ontreddering gestort, zodat we elk ogenblik een nieuw
«Zwartberg» of een wederuitgave van de grote stakingen van 60/61
moeten vrezen.
Het zou niet slecht zijn dat de bevolking zich eens zou herinneren wat
hen vóór 8 november, in het heetst van de verkiezingscampagne, werd
beloofd. De PW zou 260 miljard nieuwe belastingen verhinderen,
hetgeen voor elke burger 86.000 fr. meer in zijn zak zou betekenen.
Het moesten «meer centen voor U en minder voor de Staat worden»,
want volgens Willy De Clercq leefde niet IJ maar de Staat boven
zijn stand.
In plaats van de beloofde redding van de munt, kregen we een
devaluatie, niettegenstaande de Nationale Bank van oordeel was dat
deze meer problemen oproept dan wel oplost.
De PVV beloofde ook een grondige afremming van de staatsuitgaven
en toen de vorige regering een begroting vooropstelde met een lopend
tekort van 200 miljard, gaf De Clercq Premier Eyskens de raad bij
gelijk welke huisvrouw in de leer te gaan om te leren hoe een budget
moest worden opgesteld. Vandaag nu hij financieminister is
spreekt hij evenwel een andere taal! Het tekort van 200 miljard werd
prompt opgevoerd tot 252 miljard en de begroting voor 1982 zal,
letterlijk en figuurlijk, als «vijgen na Pasen» kunnen worden betiteld.
En wat te denken over de vermindering van de belastingsdruk en van
de sociale zekerheid die de PW beloofde? Dit gold enkel maar voor
de bevoorrechten, d.w.z. de ondernemers, de kapitaalbezitters, de
fiskale fraudeurs en de spekulanten. Deze hebben zich inderdaad
kunnen verrijken, maar voor de kleine man werd het minder
verdienen en meer betalen.
Voor de CVP luidde het vóór 8 november dat er snel maatregelen
voor het ekonomische herstel moesten worden genomen. Het beruch
te JET-plan way te nemen of te laten. Vandaag spreekt Premier
Martens nog wel over het «ekonomisch herstel», maar dan als een
doelwit voor een verre toekomst. Op korte termijn zijn er voor de
tewerkstelling geen oplossingen voorhanden. Men wil enkel vermij
den dat de werkloosheid nog meer oploopt en zelfs daarvoor is het
tewerkstellingsplan van Minister Hansenne ontoereikend.
Zijn maatregel, die de patroons een tijdelijke vrijstelling van sociale
bijdragen toekent, helpt geen zier omdat deze veeleer van aard is om
oudere arbeiders aan de dijk te zetten dan om jongeren een job te
bezorgen. Een verhoogde tewerkstelling vloeit hieruit voort, wel een
bijkomend verlies voor de sociale zekerheid.
Zijn voorstellen voor het zogenaamde «derde arbeidscircuit», waarop
de Minister prat gaat, zijn niets anders dan een afgietsel van het BTK-
stelsel dat door vroegere socialistische ministers werd uitgebouwd en
waar het Plan De Wulf, die men nu heeft afgeschaft of ingekrompen,
goed was voor 67.000 arbeidsplaatsen, zullen nu nog hooguit 40.000
werklozen tijdelijk worden'tewerkgesteld.
Ook is nergens bewezen dat de looninlevering die globaal bijna 10
bedraagt enig uitzicht biedt op nieuwe arbeidsplaatsen. De
regering eist daaromtrent van het patronaat trouwens geen enkele
waarborg.
De heer Martens weet dat, want in de begroting, die thans in
voorbereiding is wordt rekening gehouden met 520.000 werklozen,
terwijl er nu 450.000 worden geteld. Dat is een bekentenis op zichzelf,
zodat we moeten vrezen dat zo dit beleid wordt verdergezet men
tegen 1985 naar 600.000 werklozen gaat.
De regering Martens-Gol voert geen herstelbeleid, maar wel een anti
sociaal beleid. De maatregelen, vervat in haar opeenvolgende treinen,
liggen niet in de lijn van een planmatig ekonomisch beleid ter
bevordering van de werkgelegenheid.
De arbeiders weten dat dit land financieel en ekonomisch ziek is en
dat ook van hen een inspanning moet komen om de toestand recht te
trekken. Maar hoe zou men niet in opstand komen tegen een politiek
die geen uitzicht biedt en die bovendien onrechtvaardig is? Het
toenemend onbehagen in de arbeidersbeweging, de stakingen en de
manifestaties zouden voor de regering Martens V een aanduiding
moeten zijn dat naar beleid fundamenteel fout is en, tegen alle
beweringen in, ook de minstbedeelden treft. Wij denken hier o.m. aan
de verhoging van het remgeld, de forfaitaire inhouding van 500 fr. op
het kindergeld, de afhouding van de vakantievergoedingen en de
vermindering van de werkloosheidsuitkeringen.
Dat alles kan niet door de beugel. In de CVP zou men nu eens
eindelijk moeten gaan begrijpen dat het niet gaat de werkende
bevolking een zware aderlating toe te brengen en aan de andere kant
de meerbegoeden op schandalige wijze te bevoordeligen.
Herman De Loor
Volksvertegen woordiger
Groot was dan ook de verbazing
eind vorige week toen het persa
gentschap Reuter het bericht de
wereld instuurde dat de Nato-secre-
taris-generaal Luns op een bijeen
komst in Colorado Springs de ver
klaring had afgelegd dat België mo
menteel werkt aan de voorbereidin
gen tot het plaatsen van 48 Pershing
II raketten. De verklaring, die in
derdaad als dusdanig door Luns
werd afgelegd, komt des te eigen
aardiger voor als men weet dat de
Belgische regering nog steeds geen
toestemming gegeven heeft tot de
plaatsing. Eerste minister Martens
en minister van Defensie Freddy
Vreven, die nochtans van verschei
dene zijden onmiddellijk scherp
ondervraagd werden over de uitla
tingen van Luns, reageerden in
zwakke en nietszeggende bewoor
dingen. Martens bevestigde het ge
kende standpunt dat in '79 tot stand
kwam toen de SP nog deel uitmaak
te van de regeringsploeg. België
blijft voorstander van de zgn. nul
optie, versie Reagan, optie die be
paalt dat de Nato geen nieuwe
raketten opstelt in ruil voor de
afbouw van de bestaande Russische
SS-20, SS-5 en SS-4 raketten. De
opstelling van de Pershing II raket
ten en Cruise Missiles wordt vol
gens Martens en Vreven nog steeds
gekoppeld aan de afloop van de
Geneefse ontwapeningsgesprekken
die eind vorig jaar gestart werden
tussen Oost en West.
Over het feit van de door het Wes
ten aangekleefde nul-optie is reeds
heel wat inkt gevloeid. Zeker is dat
het een alles behalve evenwichtig
voorstel betreft. Terwijl de Sovjet-
Unie vrijwel alle kernraketten, zo
wel het ultramoderne als het verou
derde arsenaal, dient te ontmante
len, zou de Nato zich zoals gezegd
alleen onthouden van plaatsing van
voornoemde raketten. Er zou even
wel niet de minste afbreuk gedaan
worden aan het huidig bestaande
arsenaal, terwijl de Franse kernra
ketten helemaal zelfs niet ter spra
ke komen...
Onafgezien van bovenstaande
overweging vertoont de regering
ook op binnenlands vlak niet het
minste respect voor eerlijkheid.
Eerlijkheid t.o.v. de reusachtige
massa van 200.000 betogers, t.o.v.
miljoenen Belgen die de nieuwe
Amerikaanse moordtuigen niet wil
len. Moordtuigen op Belgisch
grondgebied waar de eigen regering
nochtans niets over te vertellen
heeft: het zou inderdaad al te kras
zijn! Toch blijken er in alle stilte
reeds voorbereidingen aan de gang
om de 48 raketten te plaatsen.
