VLAAMS
Voorwaarts en niet vergeten:
de solidariteit
GENOEG
NU AKTIE
SAMEN MET
Er staat veel
op het spel
1 MEI'82
Voor een
radicalisering
van de strijd
Speciaal 1 mei-nummer
Weekblad van de SP
1 mei 1982
Op 1 mei zullen opnieuw
duizenden socialisten en pro
gressieven door de straten
van steden en dorpen stap
pen om uiting te geven aan
hun hoop en verlangen naar
sociale rechtvaardigheid en
voor een socialistisch maat
schappij model waar solidari
teit geen ij del begrip is.
Mare Galle
Minister
Ulttttittttt»
Vakbondseenheid: aan het
A.C.V. -spelletje moet een
einde komen
De S. P. moet radicaliseren
De arbeiders zelf
Herman Van Herzeele
VOOR' WEEKBLAD
LLEN
RedaktieAdministratiePubliciteit: Houtmarkt, nr. I 9300 AALST
TEL. 053-70.51.51 Postrekening nr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 F - Jaarabonnement: 450 F
Verantwoordelijke uitgever: Willie Vernimmen. Houtmarkt 19300 AALST
VERSCHIJNT IN ALLE GEMEENTEN VAN HET ARRONDISSEMENT
Nochtans, veel reden tot juichen
hebben wij, socialisten, vandaag
niet.
Sinds rechts aan de macht is in ons
land blijken plotseling alle sociale
verworvenheden die door jarenlan
ge strijd van de arbeidsbeweging
werden afgedwongen, op de helling
geplaatst.
De economische teruggang plaatst
tal van mensen voor grote proble
men. Velen voelen zich in hun
bestaanszekerheid bedreigd. Mate
riële welvaartsgroei zit er voor vrij
wel niemand meer in. Menigeen zal
een stap achteruit moeten doen.
Zo'n ontwikkeling is moeilijk te
aanvaarden. Ze roept zelfs het
grootste verzet op, zoals vandaag
blijkt, wanneer de gevraagde offers
niet eerlijk worden verdeeld: om
dat tal van bevoorrechte groepen
onvoldoende worden aangepakt of
kans zien telkens weer door de
mazen van de wet te kruipen; om
dat de gebrachte offers onvoldoen
de worden aangewend om bestaan
de werkgelegenheid te behouden of
nieuwe arbeidsplaatsen te schep
pen; omdat de materiële achteruit
gang ook nog gepaard gaat met een
verslechtering van de kwaliteit van
het bestaan.
De huidige C.V.P. - P.V.V. koali-
tie tast door haar reactionair en
neoliberaal beleid de meest funda
mentele rechten van de arbeidende
klasse aan. Daarom moeten we
vandaag de aktie ontketenen om de
nefaste ontwikkeling een krachtda
dig halt toe te roepen.
Want, hoe ernstig de sociaal-econo
mische problemen ook zijn, mach
teloos zijn we niet. Werkloosheid,
om één van de grootste plagen van
onze samenleving te noemen, is
geen vanzelfsprekend verschijnsel.
Ze is één van de uitingen in een
maatschappij waarvan de machts
verhoudingen ongelijk verdeeld
zijn. Maar, deze machtsstrukturen
kunnen gewijzigd worden. De ont
wikkelingen zijn beïnvloedbaar en
beheerbaar als wij in staat zijn de
ongelijkheid van de macht te door
breken.
Wij mogen de evolutie van de vol
gende jaren niet moedeloos over
ons laten gaan. Nü moeten wij
reageren! En onze aktie moet erop
gericht zijn de mensen opnieuw
solidariteit te leren.
Het vertrouwen van de bevolking
in onze politieke, democratische
instellingen dient hersteld te wor
den zoniet glijden we af naar een
door sommigen nog altijd gewenste
poujadisme en pre-fascisme.
Tevens zou ik in deze 1-meibood-
schap de nadruk willen leggen op
de strijd tegen de ellende, tegen de
natuurvervuiling, tegen de sociale
ongelijkheid en tegen de bewape
ningswedloop. Ieder individu moet
gelijke kansen krijgen om te leven
in een menswaardige, milieuvrien
delijke en vreedzame wereld.
In deze kontekst is het duidelijk dat
zowel nationaal als internationaal
het socialisme meer dan ooit zin en
betekenis heeft. Het is en blijft de
enige politieke optie met een goed
geweten en het hart op de rechte
plaats.
GENOEG
Het door het A.B.V.V. geleid ar
beidersprotest tegen het beleid van
de conservatieve regering Martens-
De Clercq is aan een adempauze
toe. De regering en het patronaat
mogen zich nochtans geen illusies
maken. Misschien vroeger, zeker
na de vakantieperiode zal het arbei-
dersverzet opnieuw hardere vor
men aannemen. Intussen is het no
dig een analyse te maken van het
regeringsbeleid en van de tegen de
regering gevoerde oppositie.
De politiek van de regering Mar-
tens-De Clercq heeft drie bijzonde
re kenmerken.
1) Een vermindering van het le
venspeil van de bevolking
Niemand, ook de regeringspartijen
niet, ontkent de verarming van de
bevolking. Wat links een aanslag
noemt op de koopkracht van de
werknemers en een afbraak van de
sociale zekerheid vindt de regering
een «noodzakelijk inleveren en een
afslanken van de staatsuitgaven».
Dit is een kwestie van woorden. De
harde werkelijkheid is dat de werk
nemers minder loon ontvangen en
hogere bijdragen moeten betalen
aan de sociale zekerheid (terwijl de
sociale vergoedingen verkleinen)
..2) Grote profijten voor het pa
tronaat
Verminderde patronale afdrachten
aan de sociale zekerheid, lagere
lonen en fiscale voordelen verho
gen het inkomen van het patronaat
met tientallen miljarden. Deze ca-
deaux aan de rijken» heet de rege
ring «zuurstof voor de ondernemin
gen». Het argument dat het hier
gaat om voor de economie noodza
kelijke maatregelen is onjuist om
dat het patronaat met de ontvangen
miljarden totaal vrij is te doen wat
het wil. De financiële groepen, de
patroons zijn er niet toe gehouden
het door de werkende mensen «in
geleverde geld» in de Belgische
economie te investeren. Waar zul
len deze miljarden naartoe gaan?
3) De crisis zal nog verscherpen
Het geld dat men de werknemers
doet «inleveren» zal gedeeltelijk
naar het buitenland vloeien, zal
gedeeltelijk gebruik worden voor
rationalisaties en zal gedeeltelijk
verdwijnen als extra-winst in de
zakken van het patronaat. Een ding
is zeker, dit geld afgenomen van de
werknemers, zal niet aangewend
worden voor het scheppen van
nieuwe werkgelegenheid. Het be
leid van de regering betekent een
algemene verarming van de bevol
king, dus een daling van de
koopkracht, wat opnieuw de werk
loosheid doet toenemen. De rege
ring weet dat de toestand verder zal
verslechten. Nu reeds gaan er stem
men op die vinden dat de aan de
werknemers opgelegde inleverin
gen onvoldoende zijn en men, ze
ker voor 1983, nog «moediger»
maatregelen zal moeten treffen.
Zo de bevolking deze regering laat
begaan, indien de arbeiders er niet
zouden in slagen, door een eensge
zinde solidaire actie, het tij te doen'
keren, dan zal de werkende bevol
king afglijden naar 19de eeuwse
toestanden. De tijd van het arme
Vlaanderen van vorige eeuw mag
niet terugkomen!
De werkende bevolking kan niet
ontkomen aan de keuze: ofwel een
zelfs snelle verarming, een terug
keer naar de armoede; ofwel samen
opkomen om een einde te stellen
aan een medogeloos reactionair
beleid.
De A.C.V.-leiding en in het bijzon
der Houthuys weten zeer goed wat
er aan het gebeuren is. Voor allen
die begaan zijn met het welzijn van
de werknemers, van de bevolking,
is de handelwijze van de A.C.V.-
leiding onthutsend.Men staat per
plex voor de volksmisleiding waar
aan de A.C.V.-top zich schuldig
maakt. Daaraan moet een einde
komen en het zijn de A.C.V.-leden
zelf die aan deze gang van zaken
een einde moeten stellen.
Alhoewel Martens, De Clercq en
consoorten slechts de uitvoerders
zijn van de politiek gewild door het
patronaat en de financiële milieus is
het klaar dat, naast de vakbonds-
strijd men ook op het politieke vlak
deze regering moet bestrijden. Dit
is de taak van de Socialistische
Partij. De werkende bevolking ver
wacht van de S.P. klare stellingen,
garanties dat bij een eventuele vol
gende S.P. regeringsdeelname, het
onrecht dat men nu de werknemers
aandoet ongedaan zal gemaakt
worden. Een radicalisering van de
politieke strijd is nodig.
De verarming en de sociale afbraak
stoppen is in de eerste plaats de
taak van de arbeiders zelf. De ar
beiders, de bedienden, de kaderle
den, de agenten van de openbare
diensten hebben de voorbije weken
kunnen vaststellen dat alleen het
A.B.V.V. zich heeft ingezet voor
de verdediging van hun belangen.
De zieken die voortaan een hoger
remgeld zullen betalen, de werkne
mers die hun indexaanpassingen
verliezen en hun vakantiegeld zien
verminderen, de werklozen die hun
vergoeding zien dalen of zelf hele
maal niets meer krijgen, de gepen
sioneerden die getroffen worden
zowel fiscaal als inzake de ziekte
verzekering; al deze mensen moe
ten weten dat men hen dit alles
heeft kunnen aandoen door de
schuldige medeplichtigheid van de
A.C.V.-leiding. Hier stelt de vraag
naar de bestaansreden van een vak
bond die de belangen van zijn leden
niet behartigt.
Het A.B.V.V. strijdt verder
In weerwil van zijn acties heeft het
A.B.V.V. de verschillende rege-
ringstreinen niet kunnen doen stop
pen. Het A.B.V.V. zet de strijd
verder. Een toenemend vertrou
wen vanwege de werknemers in het
A.B.V.V. verhoogt de kans op
welslagen. We moeten allen samen
strijden en in volle solidariteit. Er
staat te veel op het spel.
