Een verantwoorde scheiding te Geraardsbergen
Wat gebeurt er na het
sociaal overleg?
Niet alles rozegeur en
manneschijn!
Voor Allen in Saoedi-Arabië
CI1
Sombere tijden voor de scheepsbouw
Editoriaal
Nieuwe C.L. - C.V.P. coalitie Ninove
Binnen in
Alternatieve 11 november-herdenking
Vrijdag 29 oktober 1982
44' jaargang nr. 42
Weekblad van de S.P.
Iedereen moet het geweten
hebben van de eerste dag af
na de verkiezingen. Onze
partij bestuurt de stad niet
meer. Het is nu aan de PVV
om de CVP binnen de
perken te houden van wat
men een normaal
stadsbestuur noemt.
Algemene
ledenvergadering duidt
Herman De Loor als
eerste socialistische
burgemeester aan te
Zottegem, pag. 2
Traditie van het
strijdlied gaat verloren,
pag. 4
«The Last Walz» in
Geraardsbergen, pag. 6
K. Ritikaster doet een
aantal grepen uit het
rijke Ninoofse politieke
leven op pag. 5
Weerslag van de krisis
op de hulpverlening,
pag. 8
Georges De Smeyter
kwam andermaal
tussen voor de
ontsluiting van de
Vlaamse Ardennen,
pag.
Alain De Rijst maakte
een uitgebreide
bijdrage over het
werknemerspensioen
Pag. 8
i
Stil
hm
'Al#-
Voor Allen heeft nu ook al lezers in Saoedi-
Arabië. Onze medewerkers Werner Van den
Stockt en Filip Bogaert hadden een gesprek met
één van hen. Meer hierover op blz. 5.
Jongsocialisten-Kultuuropbouw Aalst
neemt deel op woensdag 10 november 1982
- Fakkeltocht tegen de oorlog en de bewapeningswed
loop. Samenkomst op de Grote Markt om 19 uur.
- Voorstelling boek «En niemand hoort je huilen» door
Dr. De Loof (Medici tegen Atoomwapens).
Zaal Madeion, Grote Markt (na de fakkeltocht)
F. Van
De motivering vooropgesteld
in ons artikel van verleden
week van «De coalitie van de
verliezers» werd bevestigd
door een artikel van de heer
A. De Riemaecker in De
Denderklok van dezelfde
week: de C.V.P. werd onder
zijn impuls gedreven tot een
coalitie met de C.L., op basis
van rancuneuse gevoelens te
gen «de rode lijsttrekker» en
de beslissing van de S.P. over
de coalitievorming zes jaar
terug.
Redaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt I te 9300 AALST
Tel.: 053/70.51.51 - Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 40 fr. - Jaarabonnement: 450 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt I. 9300 Aalst
Het is dus zonder ons. De CVP
moet in haar nopjes zijn, nu ze,
naar eigen zeggen, van de socialisti
sche lastposten verlost zijn.
De scheiding lag in de lijn van de
normale verwachtingen, althans in
de normale verwachtingen van ie
mand die met zijn beide voeten op
de grond was blijven staan gedu
rende die hele zes-jaar-lang-duren-
de koalitie van de SP met de CVP.
Vooreerst heeft het altijd verwon
dering gewekt van een koalitie tot
stand te zien komen waar de ene
een overdonderend overwicht had
op de andere. Herinneren wij er
maar eens aan dat de CVP zeven
mandaten had (d.w.z. burgemees
ter vijf schepenen voorzitter
van het OCMW) en de SP slechts
twee (twee schepenen).
Deze wanverhouding in de verde
ling van de mandaten heeft zijn
weerslag gehad op de gang van
zaken. Al waren de twee socialisti
sche schepenen niet van de poes,
toch hebben ze meermaals moeten
buigen voor de CVP-meerderheid.
In het schepenkollege zwaaide de
CVP de plak en al verkochten onze
twee mannen méér dan eens «last»,
toch bekwam de CVP slag na slag
haar goesting.
De socialistische schepenen hebben
het spel eerlijk gespeeld. Afspra
ken zijn afspraken en daar hielden
de SP-schepenen zich aan. Al heeft
deze korrekte houding tegenover
de koalitiepartner heel wat moei
lijkheden bezorgd aan onze twee
mensen. Zo hebben wij het meege
maakt dat CVP-schepenen hun
mond niet opendeden, maar dat het
kd. schepenen Willy Vernimmen
was die hun schependossier verde
digde. Iets wat nogal potsierlijk
overkwam bij sommige personen.
Ook is het te wijten aan die wan
verhouding en aan dat overwicht
van de CVP in het schepenkollege,
dat er méér dan genoeg misverstan
den zijn geweest tussen de koalitie-
partners. Afspraken bij de door te
voeren benoemingen en bevorder
ingen dreigden steeds maar weer
«aangepast» te worden aan de «toe
standen van het ogenblik» zodat
het oppassen geblazen was voor
onze socialistische mandatarissen
vermits het meerdere keren is ge
bleken dat die «aanpassingen» in
het voordeel van de CVP uitvielen.
Neen, afspraken zijn afspraken.
Men heeft er zich aan te houden.
Zo is het ook gebeurd dat socialisti
sche kandidaten zich ineens met
minder moesten tevreden stellen,
dan wat her eglementair en statu
tair kon toe >men Dat alles om de
huiselijke v ede te bewaren enz.
Ge kent dat liedje wel.
Om nog een voorbeeld te geven
- onder de talrijke gevallen die
men zou kunnen opsommen: toen
er absoluut moest gespaard worden
op de stadsbegroting, dan zette de
CVP-meerderheid vooral het mes
in... de posten die onder de be
voegdheid vielen van onze twee
socialistische schepenen, kd. Willy
Vernimmen voor Sport en Midden
stand en kd. Arthur Coppez van
Burgerlijke Stand en Toerisme.
Enkele kermiskoersen moesten on
der de hakbijl vallen en ook de Dag
van de Muziek. Ook de jaarlijkse
uitstap van de gepensioneerden
moest er aan geloven. En dat was
weer een aktiviteit waar kd. Arthur
Coppez zoveel sukses mee had (hij
had deze aktiviteit trouwens in het
leven groepen zovele jaren gele
den). Maar neen, ook dèt moest
weg! Maar wat niet weg mocht, dat
was de bloemenkorf die mevrouw
Agnesken De Burgemeester altijd
schonk... Niet dat wij tegen het
betuigen van genegenheid tegen
over onze ouderlingen zouden zijn,
verre van! De stad als bestuur mag
voor onze ouderlingen wél vriende
lijk, erkentelijk en genegen zijn,
maar ik geef dit slechts als vergelij
king: wat een socialistische schepen
deed, dat moest verminderd of zelfs
afgeschaft worden onder het mom
van besparen, en wat een CVP-
burgemeester of CVP-schepene
deed dat mocht blijven. Tracht dat
maar eens te begrijpen, zo'n CVP-
besparingsplan. De gevolgen ervan
zijn nu wel al overal bekend, geloof
ik.
Die scheiding is dan ook onvermij
delijk geweest. Op talrijke ogen
blikken werd er al te akrobatisch op
de koord gedanst door onze men
sen, zodat meermaals voorstellen
opgedoken zijn binnen de partij om
zo'n zieke koalitie op te blazen. En
dat de koalitie stilletjesaan beter is
gaan funktioneren in het zicht van
de gemeenteraadsverkiezingen, dat
is alleen te begrijpen als men weet
dat de CVP schrik had als de dood
van een politieke breuk. Dat zou
alleen maar koren op de molen
gebracht hebben van hun aarts
vijand, de onafhankelijke katoliek
Waterinckx. Daarom en alleen
daarom werd de CVP iets soepeler
in haar houding ten opzichte van
haar koalitiepartner...
Dat de CVP nu komt zeulen met
het loze argument dat de koalitie
op springen stond omdat hun man
datarissen regelmatig de kleren uit
geklopt werden door een SP-ge-
meenteraadslid, dat is larie en ape
kool. Wij weten het al lang dat de
CVP-clan het niet verdragen kan
dat men een vinger naar hen uit
steekt. Wij weten het maar al te
goed dat zij geen kritiek, zelfs geen
positieve kritiek, dulden. Een ge
kende veruiterlijking van hun
machtswellust. Maar als onze twee
SP-schepenen het omwille van het
getallenoverwicht (6 tegen ...2)
moesten afleggen in het College,
dan was er nog de vrije meningsui
ting van een gemeenteraadslid bui
ten de vergaderingen. Zouden die
CVP-bonzen het één ogenblik ge
dacht hebben dat ze met de socialis
ten alle kanten op konden? Ik kan
mij dat eigenlijk niet voorstellen...
(maar met kadodders weet men
nooit). Eigenlijk zouden ze toch
beter moeten weten.
Wij zijn van die barslechte koalitie
af. Het was een koalitie die ziek
was in merg en been. Was het een
beredeneerd huwelijk, ja, dan is
het nog eens bewezen dat de part
ners zich in een beredeneerd huwe
lijk niet prettig voelen. En in zo'n
geval is een scheiding een weldoen
de therapie.
De CVP als moloch van ons afge
schud! Dat kan alleen maar goed
doen. Dat kan slechts verfrissend
werken op de socialistische aanpak
die wij voorstaan. Nu is weer de
zuiverheid van ons socialistisch
maatschappelijk denken en werken
in onze stad gewaarborgd. Een op-
positiekuur zal ons daarom goed
doen. Want, het is beter vrij te zijn
en in de oppositie dan gemuilband
te zijn in een koalitie van 7 CVP
tegen 2 socialisten!
Harry W1LLEKENS
Sinds 1976 werd de Europese
scheepsbouwindustrie gedwongen
haar produktiecapaciteit met een
kwart omlaag te brengen als gevolg
van een dalende vraag, een slappe
wereldmarkt voor schepen, een re
cessie in de wereldhandel en een
harde concurrentie uit derde lan
den. Maar ondanks de vele sluitin
gen van werven en ontslagen be
schikt Europa over een scheeps-
bouwcapaciteit die de vraag naar
schepen met meer dan 30% over
treft. Dit blijkt uit een verslag dat
de Europese Commissie zojuist
heeft uitgegeven.
De sombere staat waarin de
scheepsbouwindustrie verkeert is
voor een groot deel te wijten aan de
wereldwijde recessie en het effect
hiervan op de internationale han
del. In twee opeenvolgende jaren
nam de totale wereldproduktie met
minder dan 1% in omvang toe. Het
bruto binnenlands produkt in de
geïndustrialiseerde OESO-landen
nam het afgelopen jaar met slechts
1,2% toe en in de Europese Ge
meenschap nam het met 0,3% af.
In 1980 stegen de cijfers voor de
wereldhandel met slechts 2,2% en
in 1981 met 1,7%. De internationa
le scheepvaart die het leeuwedeel
van de wereldhandel voor haar re
kening neemt, werd, zoals was te
voorzien, zwaar getroffen. Overca
paciteit en een gebrek aan vraag in
het zeetransport leidden tot een
daling van 8% in de vracht die in
1981 en 1982 werd vervoerd. Dit
bracht in sommige sectoren een
spectaculaire daling in vrachtprij
zen teweeg van gemiddeld 30 tot
50%.
De plotselinge achteruitgang van
de handel had rampzalige gevolgen
voor de vraag naar schepen en
dientengevolge voor de Europese
scheepsbouw. Functionarissen van
de Europese Commissie zijn daar
om pessimistisch wat betreft de toe
komst van de industrie ondanks
enkele lichtpuntjes die dit jaar dui
den op een verbetering van de
wereldhandel. Meer verontrustend
voor Europa is echter het feit dat
Japan de vrijwillige produktiebe-
perkingen die het in 1976 aan het
begin van de crisis in deze industrie
met de Europese Gemeenschap
was overeengekomen, ophief.
De Commissie is van mening dat
een door de regering aangemoedig
de overproduktie in Japan, de
grootste producent ter wereld die
zo'n 41% van de wereldmarkt in
handen heeft en de nieuwe scheeps-
bouwcapaciteit in Zuid-Korea, er
toe kunnen leiden dat de Europese
werven, die in een ongunstige con
currentiepositie verkeren, minder
orders ontvangen en dat de werk
loosheid toeneemt. Sinds 1975 is
het aantal banen in de Europese
scheepswerven met ongeveer 40%
gedaald en het afgelopen jaar was
het voor het eerst in 6 jaar dat meer
mensen werden aangenomen dan
ontslagen. Sommige werven waren
in staat het aantal ontslagen te
beperken door nieuwe activiteiten
te ondernemen zoals off-shore olie-
en gasinstallaties.
Eurofocus 32/82.
Het wordt met de dag duidelijker dat de kans op een nieuw
interprofessioneel akkoord steeds kleiner wordt. De opstelling van het
patronaat is vrij duidelijk: gebruik maken van een rechtseregering en
de verdeeldheid binnen de groep werknemers. Dat zet er het patronaat
toe aan zelfs agressieve standpunten te verdedigen: verdere aftakeling
van de sociale zekerheid, blokkeren van de index en geen
arbeidsduurvermindering. Wij hebben trouwens de indruk dat wij aan
het begin staan van een nieuw offensief; het zal dan wel handelen over
het behoud van het loon, dertiende maand, verlofgeld e.a. zaken.
Intussen wordt zowel nationaal als Europees maar verder geluld over
allerlei nieuwe systemen, gaande tot een deel inlevering van het loon om
eigen bedrijven terug konkurrentieel te maken. Italiaanse en Duitse
bankiers gingen verleden week zo ver dat zij al diegenen die ergens nog
geloven in het bestaan van klassenals volkomen gek gingen betitelen.
En hier komen wij terug op bepaalde visies die méér en méér ook bij ons
ingang vinden: in een uiteenzetting voor de leden van het Sociaal
Ekonomisch Comité en de Sociale Commissie van het Europees
Parlement, werden dezelfde standpunten door de heer Houthuys naar
voor gebracht. Dit betekent meteen dat de h. Houthuys en gans het ACV
zich op dezelfde lijn (met enkele kleine nuances) bewegen als het
patronaat. Dit wil zeggen dat het sociaal overleg een doorgestoken kaart
is en dat het alleen de socialistische vakbeweging is die ergens een
geloofwaardige houding kan aannemen.
De vraag die zich echter NV stelt is: hoe groot is de weerbaarheid van
onze vakbeweging ten overstaan van deze rechtsepolitiek? Daarom
ook geloven wij innig dat het «linkse frontéén en dezelfde taal moet
spreken en zeker als een blok naar buiten moet komen. Is het een
utopie, binnen ons arrondissement bijvoorbeeld: alle militanten van
partij, mutualiteit en vakbond bijeen te brengen om eens duidelijk de
politieke lijn te bepalen. jt
Ik denk dat dit nodig is willen wij in de eerstvolgende jaren het
klankbord zijn van de werkende bevolking.
Willy VERNIMMEN
Lid van het Europees Parlement
In een politieke beweging zijn ran
cuneuse of revanche-gevoelens
nochtans steeds een slechte raadge
ver, want op die manier wordt er
niet gehandeld op basis van objec
tieve gegevens of fejten.
Daarom ware het nu ook van de
S.P. verkeerd om zich op dezelfde
wijze tegen de C.V.P. te keren.
Naar mijn persoonlijke mening die
nen wij ons in de gemeenteraad
enkel te baseren op de beleidsop
ties van de nieuwe meerderheid en
zelf voorstellen te formuleren op
bais van ons socialistisch pro
gramma.
Voor de nieuwe situatie heeft Bur
gemeester Cosyns en de C.L./
P.V.V. trouwens het grootste aan
deel op te eisen. Het was deze
coalitiepartner die de S.P. zonder
boe noch ba liet vallen of tenminste
behandelde als het vijfde wiel aan
de wagen tijdens dit laatste jaar.
Nu is het duidelijk dat de heer
Cosyns de S.P. zes jaar geleden
slechts gebruikt heeft om toen bur
gemeester te kunnen worden van
Groot-Ninove. Zijn liefde tot de
S.P. was slechts schijn en bere
kend. Zoals trouwens gans zijn po
litiek optreden. De S.P. kreeg
«stank voor drank».
Wij zijn benieuwd hoe lang het zal
duren tussen de nieuwe coalitie
partners. De ervaring heeft ons
geleerd dat de Centrumlijst enkel
steunt op personen, met elk hun
eigen visie of mening, en geen
geheel uitmaken, wat dus tegelij
kertijd gemakkelijk en moeilijk is
om samen te besturen. Het is ge
makkelijk met de C.L. te besturen
als er geen moeilijkheden opdui
ken: of met andere woorden «laat
mij gerust ik laat U ook gerust». En
zo kun je dan als coalitiepartner
quasi uw goestin doen. Moeilijker
wordt het evenwel wanneer er eni
ge tegenwind de kop op steekt of er
solidaire en moeilijke beslissingen
moeten worden genomen. Zoals
bv. over de verhaalbelastingen,
«dat enkel de S.P. schepen van
openbare werken de grote verant
woordelijke was»!
De eerste moeilijkheden betreft in
elk geval reeds het aanduiden van
de schepenambten, zowel bij de
C.L. als bij de C.V.P.. Bij de
C.V.P. is het verdikt reeds gevallen
en werden H. Torrekens, A. Calle-
baut en F. Van Eeckhout aange
duid als kandidaat-schepen. De he
ren C. Prieels, N. Coppens en
Johnny Timmermans vallen dus
voorlopig buiten de prijzen. Voor
het voorzitterschap van het
O.C.M.W. dient nog een kandidaat
aangewezen. Voor veler verrassing
zou hier weer de kandidatuur van
de heer A. De Riemaecker opdui
ken! Begrijp wie kan, indien di
mocht waar zijn.
Prominente C.L.'ers zouden reeds
publiek hun afkeuring hebben uit
gesproken of alleszins vraagtekens
geplaatst bij de aanduiding van A.
Callebaut. En nochtans hebben
«ze» bij de Centrumlijst ook ge
noeg problemen omtrent de be
voegdheidsverdeling en de aandui
ding van de kandidaat-schepenen.
Een duel Desprets - Durant schijnt
terzake aan de gang voor het ambt
van openbare werken en voor velen
rijst de vraag of de «brave jongens»
Beeckmans en De Ville zich als
schepene zullen kunnen hand
haven.
Op het moment dat wij dit schrij
ven is hierover nog geen uitsluitsel.
Wij houden U echter op de hoogte.
Voor de S.P. is echter de naam van
de titularis van geen belang, wel het
beleid dat wordt gevoerd. Dus geen
persoonlijke aanvallen, enkel een
kordate oppositie tegenover het ge
voerde beleid is de enige leidraad.
Ook geen steriele oppositie om de
oppositie. Reeds tijdens de ge
meenteraadszitting van verleden
week donderdag hadden wij de ge
legenheid zulks te bewijzen.
Voor de overdracht van bevoegd
heden van de gemeenteraad naar
het schepencollege in 1983, stemde
de C.V.P. (of een deel: zonder A.
De Riemaecker) nu met de huidige
meerderheid mee, omdat zij vanaf
dat jaar deel zullen uitmaken van
de coalitie. Dit wijst op het bela
chelijke van zulk een houding. De
S.P. nam wel de gelegenheid te
baat om op die ommezwaai te wij
zen, maar stemde verder ja, omdat
dit op bestuurlijk vlak een normale
regel is.
Op twee andere punten hadden wij
een andere mening, maar enkel
gebasseerd op principiële basis.
Maarhierover meer in een ander
artikel.
Jacques Timmermans
