V
Editoriaal
Voor Allen
BINNENIN
Kip
Op zaterdag 20 oktober 11.
sprak Bert Van Hoorick na
schepen Bourlon tijdens de
officiële ontvangst van de
Rode Valken op het Aalster-
se stadhuis. Bert maakte een
treffende evolutieschets van
de nu 60-jarige Valkenwer
king. Een aangrijpende toe
spraak met heel wat histori
sche gegevens, rijk aan per
soonlijke ervaringen en ge
plaatst in een ruimere maat
schappelijke kontekst.
Alvast de moeite waard om
deze integraal in ons week
blad weer te geven.
W&
atste maandag
het sekretariaal te zijn,
Houtmarkt 1 te Aalst.
V J
Het werd een echte overompeling, de zaal zat bomvol!
lees door pag. 2
De Vlaamse Regering heeft
zopas op voorstel van Ge
meenschapsminister Mare
Galle zijn akkoord betuigd
met het ontwerp-dekreet tot
instelling van een Vlaams In
vesteringsfonds.
Niemand zal vandaag de dag durven ontkennen dat de
regering Martens-De Clercq haar samenhang kwijt is, erger
nog, haar armslag totaal verloren heeft. Zelfs de rabiate
verdedigers van deze neo-liberale regering geven grif toe dat de
onderlinge verstandhouding zoek is, en dat de tweede adem
waarnaar zo wordt gesnakt om de legislatuurtermijn uit te
doen, verder achterwege blijft.
Naarmate de verkiezingsdatum dichterbij komt, neemt de
nervositeit toe... en wordt er door de excellenties onverpoosd
geblunderd. De openbare opinie kan zich van de indruk niet
ontdoen dat de ministers werkelijk het noorden kwijt zijn na
wat er onlangs gebeurd is rond de Pégard-affaire, de Mont
Louis, de aankoop van de legerjeeps, de manipulatie van de
index door Eyskens, de eventuele invoering van de franchise in
de ziekteverzekering of de zogenaamde ziekenbelasting.
Bovendien blijken de partijinstanties van deze regeringskoali-
tie zich ook niet meer te generen om mekaar van allerhande
dingen te beschuldigen. In plaats van zich eensgezind achter de
regeringspolitiek op te stellen, proberen zij mekaar elektoraal
in de wind te zetten. De recente uitval van de voorzitter van het
liberaal Vlaams verbond tegen CV P-partijvoorzitter Swaelen
is hiervan nogmaals het duidelijkste bewijs.
Dat het in dergelijk klimaat met ons land verder bergaf gaat,
zal voor Martens-De Clercq een zorg wezen.
Nochtans slaat de werkloosheid verder toe, neemt de
koopkracht gestadig af, terwijl de verarming grotere dimensies
aanneemt. Dit ondanks de zware inleveringen van de bevol
king. De miljarden, die eerder in de zakken van het patronaat
terecht zijn gekomen en die nu in de Staatskas vloeien, hebben
niets wezenlijks veranderd aan de huidige krisis. Wat ook het
Verbond der Belgische Ondernemingen (VBO) of het Vlaams
Verbond der Ondernemingen (VVO) moge beweren inzake
het herstel van de konkurrentiekracht der bedrijven, de
verbetering van de handelsbalans, toch blijft de tewerkstelling
achterwege en wordt het financieel tekort weldra een nationale
ramp.
Wegens de dubbelzinnigheid is het centraal akkoord tussen het
patronaat en de sociale partners niet tot stand gekomen. Het
ABVV heeft zich terecht niet laten misleiden. Deze mislukking
zal ongetwijfeld erge gevolgen voor de tewerkstelling hebben,
wanneer de regering niet de moed zal opbrengen om het
patronaat bij wet te verplichten bijkomende jobs te kreëren
eventueel via werktijdverkorting.
Komt daarbij dat deze week voor de eerste maal de kaap van
de 1.000 miljard overheidsschuld werd overschreden. Men
voorziet zelfs dat op de schuldenlast van de Staat in 1985 circa
520 a 530 miljard aan rente zal dienen betaald. In vergelijking
met 1984 zal de stijging van de rentelast op de openbare schuld
dan rond de 80 a 90 miljard bedragen. Dit zal dus betekenen
een bijkomende aderlating van 26.000 frank voor elk van de
3,5 miljoen werkende landgenoten.
Het is dus overduidelijk dat het financieel beleid van deze
regering, zonder te spreken van haar sociaal-ekonomisch
beleid, een geleidelijke maar zekere verarming tot gevolg heeft,
ja zelfs een ware ramp voor de bevolking inhoudt.
Al bij al ziet het er naar uit dat het ontbindingsproces van de
regering Martens V reeds begonnen is. Laten wij trachten dat
zij spoedig mogelijk verdwijne, tot meerdere heil voor de ganse
bevolking.
Paul Van der Niepen
Senator
Artikel 9 van de Grondwet
luidt: «Geen straf kan wor
den ingevoerd of toegepast
dan krachtens de wet.» Dief
stal door manipulatie van de
index is wettelijk niet verbo
den en dus ook geen straf
baar feit.
Aanpassingswerken en
waterbedeling te
Denderleeuw, pag. 3
Gemeentelijke
sportraad te Herzele
geïnstalleerd, pag. 5
Geen kerstverlichting
en geen prijsverhoging
watertarief te Sint-
Lievens- Houtem.pag. 5
Komt er toch een
bredere brug te
Erwetegem?, pag. 5
De laatste ronde van de
gemeenteraad te
Geraardsbergen, pag. 6
Redaktie - Administratie - Publiciteit:
Houtmarkt 1 9300 AALST Tel.: 053/70 51 51
Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 50 fr. - Jaarabonnement: 600 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
Vrijdag 26 oktober 1984
46' jaargang nr. 41
Weekblad van de S.P.
Bert Van Hoorick
huldigt Rode Valken
«De benaming Rode Valken komt
eigenlijk uit Oostenrijk. Na de eer
ste wereldoorlog bestonden daar
groepen rode padvinders en ook
een tijdschrift voor arbeiders- en
boerenkinderen. Het heette «Kin
derland». In 1925 verscheen daarin
een vertelling over vier knapen. Zij
kwamen steeds samen in het park.
Het verhaal beschreef hun avontu
ren, vooral met de parkwachters.
Het was voor de kinderen zeer
spannend. Terwijl zij aan het spe
len waren zagen de vier knapen
plots twee valken in de groenblau
we hemel voorbijtrekken. De val
ken klommen hoogop om dan weer
te verdwijnen achter de kim van de
bomen. Die vogels van de vrijheid
maakten zo'n indruk op hen dat ze
besloten zich voortaan de bond van
de rode valken te noemen. Zij
wilden moedig en vrij zijn als de
valken en rood zoals de socialisten
van de wijk waarin zij woonden.
Zij legden zich ook verplichtingen
en standregels op. Het was natuur
lijk maar een verhaal. Maar hun
benaming en hun geboden werkten
zodanig op de verbeelding van de
jonge lezers van Kinderland, dat
die ook rode valken wilden wor
den. Zo ontstonden vele valken-
groepen en tenslotte één groot ver
bond. Het werd een machtige be
weging in Oostenrijk die oversloeg,
eerst naar Duitsland en Tsjechoslo-
wakije en vervolgens naar Neder
land, België en andere landen.
Enkele van de verplichtingen die de
Rode Valken op zich namen, luid
den: 'De Rode Valk dient de arbei
dersklasse. De Rode Valk is trouw
aan zijn kameraden; de Rode Valk
beschouwt elke arbeider als zijn
broeder en is steeds tot hulp bereid;
de Rode Valk is moedig, zijn
woord gestand, offervaardig, zuiver
in woord en daad; de Rode Valk is
een beschermer van de natuur'.
De Rode Valken hadden een spe
ciale kledij waarover ik niet zal
uitweiden. Ze hielden ook kampen.
Soms waren het internationale
kampen die zij rode valkenrepu
blieken noemden en bestuurd wer
den door een eigen verkozen kin-
derparlement. Enkele onder de
aanwezigen hier hebben die nog in
hun jonge tijd meegemaakt, vooral
in de Skandinavische landen. We
kunnen daar slechts met groot
heimwee op terugblikken.
In ons eigen land werden de Rode
Valken omstreeks het jaar 1930
opgericht. Hun groot kamp bevond
zich in Lichtaart.
Natuurlijk hadden de Rode Valken
in Aalst, zoals elders in het land.
hun voorgangers. Reeds in 1890
bestond er te Aalst een Socialisti
sche Jonge Wacht. In 1901 werden
hier ook kindergroepen opgericht
die men de Volkskinderen noemde.
Maar, wanneer we het hebben over
een 60-jarig bestaan, dan moeten
we teruggaan naar 1924. In dit jaar
treffen we te Aalst en in het arron
dissement vooral turngroepen aan
binnen welke het socialistisch
jeugdwerk plaats vond. Die van
Aalst heette toen «Jeugd Bloeit».
In een verslag van het arrondisse
menteel kongres van de toenmalige
socialistische partij treffen wij heel
wat kritiek aan op het feit dat de
jeugdwerking enkel uit turngroe
pen bestond. Omer Van Trimpont
uit Ninove betreurde dat er nog
alleen aan lichamelijke opvoeding
werd gedacht, terwijl voordien de
Socialistische Jonge Wachten uit
ons arrondissement aan het hoofd
van de Vlaamse jeugdbeweging
hadden gestaan. Een zekere Du-
rand wenste een socialistisch
bewuste en geestelijk gevormde
jeugdbeweging, veel meer dan lou
ter turngroepen.
Niettegenstaande die kritiek treffen
wij nochtans in ditzelfde jaar 1924
in Aalst een socialistische kinder
werking aan. Aldus traden drie a
vierhonderd kinderen op in een
kantate «Arbeid» van Jef Van der
Meulen, die op de vooravond van
1 mei op de Grote Markt werd
uitgevoerd door de socialistische
harmonie Arbeid en Kunst, onder
leiding van Karei Van der Meirsch.
En ook, ter gelegenheid van de
vlaginhuldiging van de wijkklub
«Josse Nichels» op 4 mei 1924 wor
den kinergroepen in de optocht
vermeld. Vermeldenswaard voor
het jaar 1924 zijn de studiedagen
van de centrale jeugdraad te Brus
sel waar Jonge Wachten, Turnkrin
gen, Volkskinderen en andere so
cialistische jeugdgroepen samen de
middelen onderzochten om de
jeugdbeweging uit te breiden en te
verdiepen. Dat was dus zestig jaar
geleden.
De grote doorbraak is er gekomen
vroeg in de dertiger jaren, zowel
voor de Rode Valken als voor de
Socialistische Jonge Wachten, de
Arbeidersjeugdcentrale of A.J.C.,
de A.T B.-Natuurvrienden en de
Socialistische Anti-oorlogsliga die
tienduizenden jongeren wist te mo
biliseren.
De socialistische jeugdbeweging
werd toen de uitdrukking van een
nieuwe levensstijl die zich uitte in
een op de natuur afgestemde kle
derdracht. in eigen kulturele waar
den en normen tegengesteld aan de
bourgeois-cultuur. De socialistische
jeugdbeweging was ook al die jaren
de uitdrukking van een konsekwen-
te strijd tegen het opkomend fascis
me en voor een maatschappij van
vrede, vrijheid, meer gelijkheid en
broederlijkheid.
Terugblikkend op die laatste zestig
jaren past het een eresaluut te
brengen aan al degenen onder u die
het beste van zichzelf hebben gege
ven aan de uitbouw en later aan het
instandhouden van die jeugdbewe
ging, in het bijzonder dan van het
rode valken- en kinderwerk.
Het Vlaams
Investeringstonds
in de startblokken
Dit Fonds zal de kredieten groepe
ren die beschikbaar zijn voor de
betoelaging van bepaalde werken,
diensten en leveringen die in het
Vlaams Gewest door de gemeenten
of in opdracht van de gemeenten
door intercommunales worden uit
gevoerd.
De gemeentewerken die hier be
doeld worden zijn vooral wegen,
rioleringen, gemeentegebouwen,
fietspaden, begraafplaatsen en as-
verstrooiingsweiden, electriciteits-
leidingen, parkeergebouwen, cre
matoria en columbaria. Daarenbo
ven worden de algemene en de
studiekosten eveneens in aanmer
king genomen.
Voor deze werken zal elke gemeen
te jaarlijks een bepaald trekkings
recht op dit Fonds hebben. De
grootte van het trekkingsrecht zal
bepaald worden aan de hand van
een aantal objektieve kriteria zoals
de bevolkingsdichtheid, de opper
vlakte, het aantal woningen en de
lengte van het wegennet. Kleine
gemeenten met een bezwaarde fi
nanciële toestand zullen naast hun
trekkingsrecht ook nog een beroep
kunnen doen op een uitzonderlijke
toelage.
Met de oprichting van het Vlaams
Investeringsfonds wil Gemeen
schapsminister Galle de subsidië
ring van de gemeentewerken niet
alleen objektiever maar eveneens
sneller laten verlopen.
De lange procedure van principiële
en vaste belofte van toelage wordt
afgeschaft. Het werkendossier zal
op een minimum van tijd op het
vlak van de provincie kunnen afge
werkt worden.
De gemeenten krijgen aldus de mo
gelijkheid om hun investeringen
over enkele jaren te plannen en in
hun begroting zal een juistere fi
nanciële weerslag te vinden zijn van
de in het vooruitzicht gestelde
werken.
De aannemers van hun kant zullen
de zekerheid hebben dat binnen de
in het bijzonder bestek voorziene
termijn definitief uitspraak zal ge
daan worden over de aanbesteding.
Daarenboven betekent het instel
len van het Investeringsfonds een
depolitisering van het huidige be
toelagingssysteem.
Het is de bedoeling dat, na goed
keuring door de Vlaamse Raad, het
Investeringsfonds op 1 januari 1985
in werking treedt.
Triestig gedoe
Diefstal
Helaas! En toch kan niet worden
ontkend dat, na de vele aanslagen
door de huidige meerderheid, de
ingrepen van minister Eyskens tot
de meest schandalige vormen van
diefstal behoren. Iedereen weet
wat de indexmanipulatie betekent
en het hoeft geen betoog dat de
werkende bevolking nogmaals zal
opdraaien voor uitgaven die
geenszins noodzakelijk zijn, maar
die met het gemak van een tove
naar door het parlement worden
gejaagd.
Bij de vorige verkiezingen vond ik
in mijn bus een hele waslijst sociale
deugden van minister Eyskens
de man woont ook in Heverlee
en als ik het me goed herinner, ging
hij er zelfs prat op dat hij minister
van ontwikkelingssamenwerking
was geweest; als hij echter onge
stoord zijn huidige ingrepen mag
voortzetten, dan hebben wij bin
nenkort ontwikkelingshulp nodig.
Maar misschien hoepelt hij op,
want al is hij gelet op het legaliteits
beginsel niet strafbaar boven
dien geniet hij parlementaire on
schendbaarheid er is nog een
ruimere gedragscode: de moraal.
Zelfs de christelijke moraal veroor
deelt diefstal. Zal Eyskens de re
gels van de moraal aan zijn fluwe
len laars lappen, misschien wel.
Wie niet terugdeinst voor diefstal,
zowel openlijk als achterbaks, is
meestal niet zo kieskeurig wanneer
het om de verfijning van de moraal
gaat. Het is wel jammer dat derge
lijke mensen geacht worden mee in
te staan voor het handhaven van de
rechtsorde en hoewel de grondwet
het niet over sociale rechten heeft,
is er de wet van 15.5.1981 (B.S.
6.07.1983) in navolging van de ver
dragen van New York (19.12.1966)
waarin men het wel over sociale
rechten heeft.
Heeft de minister van economische
zaken geen sociaal en politiek fat
soen en is hij juridisch op het
droge, men kan hem en zijn
politieke vrienden bij de volgen
de verkiezingen nog steeds tot een
electorale straf veroordelen en het
is de taak van de SP en de hele
progressieve beweging de electo
rale afstraffing voor te bereiden
door de bevolking sociaal aan
vaardbare alternatieven voor te
stellen.
Romain John van de Maele
