■v
m
1985 goed
Binnen in
m
Editorlaal
Vlaamse Socialisten in hel strijdperk
GROTE TOMBOLA
«VOOR ALLEN
1' prijs KLEUREN TV
m
Bouwnijverheid is
motor
Op een donkere maandag
avond kom ik aan in het
station van Doncaster - het
mijnwerkersdistrikt bij uit
stek Yorkshire. Ik heb pas
het perron verlaten en ik
voel het zo aan: hier hangt
elke minuut, elk ogenblik,
elektriciteit in de lucht.
Bij de stakerspiketten
Aalst interviewt Eddy
Dierickx, pag. 2
Kerstaktie «Steun de
Britse mijnwerkers» te
Denderleeuw,pag. 3
Diep inademen,
Leontine, pag. 3
100 jaar B.W.P. -
B.S.P. -S.P., pag. 4
Bejaarden zijn geen
citroenen, pag. 6
25 jaar karnaval te
Ninove,pag. 6
Brengt ruilverkaveling
oplossing voor
Paddestraat, pag. 8
Komt de
kalvervetmesterij in
Sint-Lievens- Esse er
toch, pag. 4
Middagmaal tesamen
met de mijnwerkers en
hun familie
De vermaarde BBC en
de vrienden van 'De
Morgen'
Vanaf woensdagvoormiddag
tot vrijdagavond greep in de
Kamer het debat plaats over
de begroting 1985. Een be
groting die nog net voor de
vakantie door de regering
werd opgesteld.
Wellicht wordt dit de laatste
begroting van de regering
Martens V, want hoe dan
ook zij is aan haar laatste
levensjaar begonnen. Geluk
kig maar, zullen ongetwijfeld
vele lezers zeggen.
Dit was trouwens ook de taal
die door de socialistische op
positie van op de tribune ge
voerd werd.
Begrotingscijfers
Herman De Loor haalt fel uit
naar Minister Hansenne
Koppelbazen
Weekblad van de SP-federatie Aalst
(groot formaat)
Trekking: 28 december 1984
Prijs: billet 25 fr., boekje 108 fr. (omslag gratis)
Loten te bekomen bij de afdelingsverantwoordeliiken
Redaktie - Administratie - Publiciteit
Houtmarkt 1 9300 AALST Tel.: 053/70 51 51
Postrekeningnr. 000-0952464-21
Maandabonnement: 50 fr. - Jaarabonnement: 600 fr.
Verantwoordelijke uitgever: Willy Vernimmen, Houtmarkt 1, 9300 Aalst
Vrijdag 30 NOVEMBER 1984
46' jaargang nr. 46
Weekblad van de S.P.
De klassenstrijd van de
Britse mijnwerkers
De straten liggen er verlaten bij,
auto's bemerkt men niet meer en
de levende wezens lopen er doel
loos en somber bij. Wat je wel
bemerkt zijn politiemannen, zeer
goed uitgerust van de hun omrin
gende honden tot en met de ge
pantserde wagens. Hier ziet men
het zó geprezen 'vrije westen' in
zijn gedaante van ordebewaker van
een bepaald systeem, daar worden
alle zogenaamde diktatuurstaten
bleekjes bij. Hier demqnstreert
men de macht met een uitzonderlij
ke hardheid: immers, de strijd
moet door 'rechts' gewonnen wor
den en de arme sukkelaars, die
eens de redders waren van de Brit
se ekonomie, moeten eraan met
alle middelen, indien nodig zelfs
met de hongerdood.
Laat in de nacht, of vroeg in de
morgen, rijden we naar de stakers
piketten. Met honderden staan zij
naast de ingang van de mijn in zelf
opgerichte schuilplaatsjes. Dit is nu
hun verblijf, hun werkplaats, waar
zij 24 uur op 24 de wacht houden,
met een discipline die ik niet ken en
die alleen bewondering kan af
dwingen.
Het is koud, bar koud, en ik durf
het niet te zeggen: ik heb doodge
woon schaamte als ik die slechtge-
klede en ik durf wedden ook onder
voede arbeiders benader. Zij pra
ten niet zoveel, na negen maanden
is hun verhaal wellicht in hun geest
ingeprent, het verhaal voor het be
houd van hun werk en de toekomst
van hun kinderen.
Een 35-jarige mijnwerker vertelde
mij langs zijn neus weg na die
negen maanden weet ik het nu
zeker, mijn ganse leven blijf ik nu
een arme sukkel, alles heb ik moe
ten verkopen, ik kan alleen nog
hopen dat mijn strijd van belang zal
zijn voor mijn drie kinderen. Hard
om naar te luisteren, maar een rea
liteit!
In ieder dorpje is een krisis-ont-
haalcentrum opgericht waar iedere
aktie gekoördineerd wordt. In die
centra hebben de vrouwen van de
mijnwerkers keukens opgericht,
waar de mijnwerkersfamilies met
zocht hebben en het komt er niet
op.
Op het nieuws van 18 en 21 u.
verschijnt alleen geweld van mijn
werkers tegen politie... (sensatie)
en niets over onze gesprekken en
onze antwoorden. Hoe zou het an
ders kunnen, er is in het land van
mevr. Thatcher nu geen plaats
meer voor waarheid en objektivi-
teit. Alleen wat 'rechts' graag hoort
komt op de buis. Zo simpel is dat
voor een rechts regime, die méér en
méér op een politiestaat is gaan
lijken. Voor velen van ons om over
na te denken, laten wij niet zeggen
dat dergelijke situaties bij ons niet
mogelijk zijn.
lees door pagina 5
ij*
Een nieuwe
Harmel-periode
De aanslagen op het officieel onderwijs duren voort. Door de
medeplichtigheid van de PVV is de CVP-onderwijsminister
Coens op drie jaar tijd erin geslaagd de klok 30 jaar terug te
draaien. Het onderwijsbeleid wordt door deze neo-liberale
regering daarenboven niet meer als prioritair beschouwd: het
aandeel van de onderwijsuitgaven bedraagt nu nog slechts 16
procent t.o.v. 25 procent in 1972.
De uitbouw van het officieel neutraal onderwijs en
inzonderheid het Rijksonderwijs is door deze Regering
zodanig aangetast dat de kwaliteit zelfvan het onderwijs en de
vrije keuze van de ouders bedreigd zijn.
Onder voorwendsel van diskriminatie van het privaat
onderwijs t. o. v. het openbaar onderwijs, werden talloze banen
en opties afgeschaft in het Vernieuwd Sekundair Onderwijs. In
sommige regio's wordt zowel op het vlak van het sekundair als
van het hoger onderwijs van het korte type geen voldoende
aanbod meer gewaarborgd. Door het invoeren van een
lesurenpakket Basisonderwijs wordt de lat in het lager
onderwijs scheef gelegd ten voordele van het privé-onderwijs:
van de 900 bijkomende banen in het lager onderwijs gaan bijna
800 banen naar het katoliek onderwijs.
En dan nog de kollektieve afdanking van 4500 leden van het
meestervak- en dienstpersoneel in het Rijksonderwijs per 1
januari 1985. De asociale maatregel past in het raam van de
niet-aflatende 2 kerken-minister om van het Rijksonderwijs
een gesubsidieerd onderwijs te maken. Met miskenning van
een van de hoofdpeilers van het schoolpakt wordt de
financiering van het openbaar onderwijs in de toekomst op
forfaitaire basis per leerling gepland. Ook de vrije keuze - een
elementair recht - moet voortaan betaald worden inzake
leerlingenvervoer. De inspanningen van velen in de sociale
promotie wordt door deze regering «beloond» met het betalen
van een entreegeld.
Het is bij deze enkele voorbeelden duidelijk dat het
volmachtenbeleid de schoolvrede en de broze evenwichten
ervan wil doen wankelen. De inspanningen van de socialisten
ten spijt, werd in de schoolpaktkommissie door de
onderwijsminister Coens steeds de forcing gevoerd.
Dialogeren en in serene sfeer zoeken naar consensus ligt deze
minister niet. Moet door de CVP uit schrik voor het verdikt
van de kiezer inzake de vredesproblematiek en het sociaal-
ekonomisch beleid de demoon van «de ziel van het kind» weer
uit de oude trukkendoos gehaald worden?
De SP wenst een progressief onderwijsbeleid gericht op de
kwaliteit. Niet een beleid van afbraak van het officieel neutraal
onderwijs ten voordele van de bijzondere belangen van privaat
inrichters.
Marc Galle
Paul Van der Niepen
Herman De Loor
Willy Vernimmen
hun eetbon driemaal per week mo
gen komen eten, indien men dit
nog eten kan noemen. Dit eetmaal
is het resultaat van een «beetje»
solidariteit van ons allemaal.
Het is hartverscheurend deze stoe
re bonken met hun door de strijd
getekende vrouwen in deze 'centra'
te zien samenhokken. Het eetmaal
bestaat uit frieten met een beetje
erwten en een heel klein beetje
gehakt, wellicht ietsjes teveel om
niet dood te gaan. Ik voel mij
trouwens als een schuldige tussen
deze vriendelijke mensen. Ik kan
dan ook niet verdwijnen zonder
mijn portefeuille leeg te maken. Ik
stel mij zelfs de vraag niet of ik het
op de juiste plaats of aan de juiste
persoon geef. Het kollektief lijden
en strijden primeert, vragen stellen
waarom of waarvoor zou mijn
schuldgevoel alleen nog doen toe
nemen.
Tussen al die mensen door, loop ik
toevallig twee journalisten van De
Morgen op het lijf. Zij zien er even
vermoeid uit als de meeste mijn
werkers. Zij bewegen zich onge
dwongen door het mijnwerkers
volk, zij genieten blijkbaar een
groot vertrouwen en weten heel
juist te zeggen waar de klepel
hangt: ja, ja, De Morgen die durft
ook in het buitenland.
Vermits wij blijkbaar 'hoge gasten'
zijn (och arme), heeft de BBC-tv
veel aandacht voor ons. Zo denken
enkelen... de waarheid is anders.
Een uitgekookt mijnwerker komt
op mij af: voorzichtig met wat je
gaat vertellen, men zoekt alleen
verklaringen die onze aktie kunnen
in diskrediet brengen. Nu een ver
wittigd man is er altijd twee waard,
vooral in dergelijke situaties.
Of wij deze staking goedkeuren?
Of wij alternatieve hebben? Met
wie wij zouden bemiddelen? Of wij
geweld gezien hebben? De klassie
ke prietpraat en vragen, maar zij
krijgen ons antwoord. Wij vinden
dat de politie monsterachtig op
treedt en dat mevr. Thatcher on
menselijke houdingen aanneemt.
De BBC-reporters glimlachen bij
onze bedenkingen, U kent die
'rechtse' lach, nietwaar? Wij moe
ten goed naar de TV kijken, want
de reportage wordt uitgezonden om
18 u. en om 21 u. De mijnwerker
naast mij fluistert: vergeet het
maar, zij hebben niet wat ze ge-
Kamer keurt rijksmiddelenbegroting
De SP-fraktie, die als de meest
aktieve in de Kamer wordt be
stempeld, bleef bij de besprekingen
van deze begroting ook ditmaal
zeker niet afzijdig en liet haar
standpunten en stellingen door niet
minder dan 14 kamerleden uiteen
zetten. Ook kameraad Herman
De Loor, hekelde het gevoerde
beleid en handelde meer bepaald
over de rampzalige werkloosheid in
de bouwnijverheid en over de fi
nanciële toestand van de gemeen
ten en het gebrek aan initiatieven
terzake van de regering.
Vooraleer de bijzonderste passages
uit zijn tussenkomst weer te geven,
willen we eerst enkele cijfers uit
deze begroting belichten.
De lopende ontvangsten voor 1985
worden op 1.417,7 miljard, terwijl
de lopende uitgaven op 1.703,5 mil
jard geraamd worden.
Met daarbij nog de geplande inves
teringsuitgaven van 185,7 miljard
en de uitgaven voor het Wegen
fonds en de schatkistverrichtingen
geeft dit een netto te financieren
saldo van 495,7 miljard, hetzij
10,4% van het bruto nationaal
produkt.
Hierbij valt op dat de regering
gevoelig boven de vooropgezette
norm blijft van een begrotingste
kort van 7% van het bruto natio
naal produkt. Thans is de rijks
schuld opgelopen tot niet minder
dan 4.207 miljard wat uiteraard een
fenomenaal cijfer is.
Vermelden we nog dat de maatre
gelen die alweer op de rug van de
arbeidende bevolking terechtko
men, volgende besparingen voor
zien:
- een loonmatiging van 48,4 mil
jard in de privé-sektor en van
13,2 miljard in de openbare
sektor.
- 14,1 miljard op de sociale toe
lagen;
- 7 miljard bij de zelfstandigen;
- 46,4 miljard in de sociale
sektor;
- 6,5 miljard in de ekononvsche
sektor.
Deze cijfers tonen aan dat de voor
uitzichten alweer weinig rooskleu
rig zijn voor de werkende bevol
king.
In zijn tussenkomst haalde ons ka
merlid fel uit naar minister van
Tewerkstelling en Arbeid en zei
ondermeer:
Niemand zal durven tegenspreken
dat de bouwnijverheid een van de
belangrijkste sektoren is van onze
ekonomie.
Komende uit de streek van Aalst-
Oudenaarde, waar veel bouwvak
kers wonen, hoort men daar vaak
het gezegde «Als de bouw goed
gaat, gaat alles goed».
De bouwsektor is en blijft de rugge-
graat van de ganse ekonomie. In
dien het in deze sektor slecht gaat,
kan men er zeker van zijn dat het er
in al de andere sektoren eveneens
slecht aan toe gaat.
De Nationale Confederatie van het
Bouwbedrijf blokletterde onlangs
nog, dat, ondanks herhaalde belof
ten en goede voornemens een ge
lijkmatige spreiding van de aanbe
stedingen van Openbare Werken
over het gehele jaar vrijwel onbe
reikbaar blijft.
Nochtans had enkele tijd terug het
sociaal-ekonomisch kernkabinet
nog beslist dat het werkprogramma
1984 integraal mocht worden vast
gelegd, doch eind september was
amper de helft van de nationale
investeringsbegroting gerealiseerd.
Als we de cijfers eens verder ontle
den stellen we vast dat op 30 sep
tember 1984 in de sektor Volksge
zondheid slechts 35,66% van het
jaarprogramma werd bereikt, in
het departement PTT amper
35,03% en in het departement Ver
keerswezen slechts 47,48%.
Elkeen is er bijgevolg van over
tuigd dat in de nog resterende vier
maanden de voorziene nationale
overheidsinvesteringen iet meer
zullen kunnen worden bereikt.
Het is nochtans een absolute nood
zaak niet alleen voor de bouwsek
tor maar voor de ekonomie in haar
geheel om de publieke investerin
gen op peil te houden.
Ook willen we uw aandacht vragen
voor het koppelbazenfenomeen,
dat welig tiert in de bouwsektor.
U weet zo goed als ik, dat de
koppelbazen een vaste faktor ge
worden zijn in de bouwsektor. Zij
gaan zelfs zo ver overheidsgebou
wen op te richten.
Men beweert trouwens dat het
RVA-komplex in Ni jvel door kop
pelbazen werd opgetrokken. Dit
gaat toch al te ver!
Daarom vernamen we graag van U,
wanneer U zinnens bent daartegen
eens daadwerkelijk op te treden.
Wij vinden dat het al veel te lang
geduurd heeft.
Het mag toch niet dat de bouwar
beiders na enkele maanden tewerk
stelling moeten vaststellen dat hun
baas geen frank RSZ bijdragen en
bedrijfsvoorheffing betaald heeft,
dat die arbeiders daarna de groot
ste last hebben om hun werkloos
heidsdossier in regel te brengen en
dat de koppelbaas ondertussen is
gaan vliegen met het geld van de
Staat,
lees door pagina 5
