Socialistisch weekblad
Honderden redenen om
socialist te zijn
m
De stille opstand
Onze regering
dankt
de derde wereld
voorz'n qulheid.
-ï s I 3oo
Onze Europese SP-Parlementairen
solidair met de Europese Vabond
nA
Si CENTRMi
ettrocrtl? I
De SP is een partij die niet beschikt over grote financiële middelen,
maar een partij die moet leven van de inzet van vele duizenden
militanten op alle niveaus. De SP is een partij die niet beschikt over
machtige mediamaar die het moet hebben van de eigen overtuiging
van de militanten zelf.
Welnu, op dit congres zijn honderden redenen aangehaald om over
tuigd te zijn, om socialistisch militant te zijn.
Er zijn redenen om tevreden te zijn over wat de SP doet met de macht
waarover ze beschikt, en er zijn redenen om ontevreden te zijn... over
Tijdens het congres werd er een enorme luisterbereidheid en een grote eensgezindheid betoond. De
doelstellingen zijn er, de ideëen zijn er, een nieuwe generatie bood zich aan... Waarop wachten we.
I. Omdat de sociale uitdagingen
een sociale partij noodzakelijk ma
ken
In de afdelingen en federaties is
het dikwijls beklemtoond: De SP is
een sociale partij. Vele jaren gele
den hebben generaties socialisten
gevochten voor een droom: het
uitbannen van sociaal onrecht, de
bevrijding van «vrees en nood
Met de welvaartstaat hebben we
grote delen van deze droom gerea
liseerd: een degelijke maar betaal
bare gezondheidszorg, een alge
mene bescherming tegen de oude
dag, tegen werkloosheid, een enor
me uitbreiding van de sociale huis
vesting, goed en voor iedereen toe
gankelijk onderwijs. Zelfs onder
de neo-liberale wind die de wel
vaartstaat zware klappen heeft
toegebracht, wisten we dat de
droom nog niet uitgeput was, dat
vele verbeteringen en hervormin
gen nodig bleven. En na de neo-li-
berale wind is het puinruimen op
de koop toe.
Maar sociaal zijn is niet: aan ieder
een 10% meer geven. Sociaal zijn is
keuzes maken. Niet alleen keuzes
die geld kosten. Ook keuzes die de
sociale voorzieningen dichter bij
de mensen brengen, doorzichtiger
maken, doeltreffender maken. De
83.000 eigenaars in Vlaanderen
die hun huizen laten leegstaan en
verkrotten moeten onder druk ge
zet worden. Milieuvervuiling in en
om de bedrijven kan ook aange
pakt worden door de commissies
voor veiligheid en gezondheid
meer armslag te geven. De verbrui
kers beter beschermen kan ook
voor hun verantwoordelijkheid te
stellen!
Dat er nog veel meer is de sociale
opgave van de jaren '90. We moe
ten daar duidelijke antwoorden op
formuleren... want eco-nomisch
herstel leidt niet automatisch tot
herstel van de samenleving.
Er zijn er te veel die aan de kant
gezet worden, naar wie er niet ge
luisterd wordt, die kansloos blij
ven.
Je komt ze tegen in de grotere ste
den, in de Volksbuurten of in de
eenzaamheid van de grote appar-
tementsblokken. Gepensioneer
den die mekaar zelfs niet meer vin
den om een kaartje te leggen. Men
sen die door het net gevallen zijn
van de sociale zekerheid. Alleen
staande vrouwen die nergens kin
deropvang weten te vinden. Ën mi
granten die de goedkoopste wijken
opzoeken. Daar kan je de 4de we
reld ontmoeten. Daar vind je de
frustraties die een voedingsbodem
kunnen vormen van uiterst rechts.
Wij mogen de sociale problematiek
van de grotere steden niet laten
verrotten: wat ons te wachten staat,
vraagt concrete oplossingen, keu
zes en de centen op de juiste plaats!
Ouderen en gepensioneerden
kom je natuurlijk niet alleen in die
grote steden tegen. Ze zijn overal
en ze zijn met steeds meer. Niet
alleen de 65-plussers, maar ook de
vele bruggepensioneerden of ou
dere werklozen die soms al van 50
jaar hun job hebben moeten opge
ven. Die grote groep senioren wen
sen zekerheid: zekerheid over hun
inkomen, zekerheid om in hun ver
trouwde omgeving te kunnen le
ven; zekerheid om goed verzorgd
te worden.
Als socialisten willen we dan ook
dat de regering in het Belangrijke
dossier van de pensioenleeftijd
snel klaarheid schept.
Ons is het daarbij te doen om bin
nen de groep van de 60-plussers tot
een grotere billijkheid te komen.
De grote en dikwijls onrechtvaar
dige verschillen die vandaag be
staan tussen de oudere werklozen,
oudere invaliden, bruggepensio
neerden, vervroegd gepensioneer
den, mannen en vrouwen willen we
opvangen door een eenvoudiger
«statuut van de 60-plussers geba
seerd op een flexibele pensioen
leeftijd vanaf 60 jaar met een mini
male loopbaan van 40 jaar. We be
seffen goed dat deze operatie niet
voor iedereen een feest is: ze ver
onderstelt dat er een herverdeling
door fabrikanten en handelaars wordt doorgevoerd tussen de vele
stelsels waarin ouderen vandaag
de dag terecht komen:
- nieuwe bruggepensioneerden,
Werklozen en invaliden zullen
vanaflïO moeten overstappen
naar hun pensioen;
- brugpensioen en brugrustpensi-
oen zullen voor de nieuwe gega
digden moeten herzien worden.
Voor ons is het onaanvaardbaar
dat de vrouwen 5 jaar langer zou
den moeten werken, of dat de in
korting van de pensioenleeftijd
een grote inleveringsoperatie zou
worden voor de vrouwen (door de
berekening in 45sten).
Maar voor de senioren moeten we
niet alleen de centen in het oog
houden. Velen van hen zijn nog
dynamisch en creatief. Zij zijn niet
tevreden met (alleen maar) een
koffietafel op de woensdagnamid
dag. Zij hebben recht op afwisse
ling en creativiteit, op een degelij-
de wereld waarin we leven.
Want zo goed het is dat deze regering na 15 jaar eindelijk iets gedaan
heeft voor de verplegers en verpleegsters in de ziekenhuizen, zo schan
delijk onrechtvaardig blijft het feit dat deze mensen in de gang van het
ziekenhuis een chirurg kunnen tegenkomen die op de kosten van
dezelfde sociale zekerheid en met een roomsaus in het zwart - 25, 30
of 40 keer meer verdient.
Of het nu gaat over koopkracht en sociale rechtvaardigheid, over
vrede en ontwapening, over het leefmilieu... ons werk is nooit af.
maakt, en dat de Vlaamse executie
ve sociale huisvesting weer een toe
komst geeft.
Sinds de huurwet Gol van decem
ber 1983 die door de CVP en de
PW werd goedgekeurd zijn op
zeggingen en huurverhogingen
schering en inslag geworden. Er
zijn dan ook socialisten nodig ge
weest om in het regeerakkoord te
doen inschrijven dat «De huurwet
geving zal worden hervormd ten
einde de huurders woonzekerheid
te bieden Gelaten wachten is er
voor ons niet bij. Er ligt reeds een
wetsvoorstel van de SP op tafel om
de huren in te tomen en meer
woonzekerheid af te dwingen
(contracten van onbepaalde duur,
beperking van de huurprijsstijging,
de onroerende voorheffing is ten
laste van de eigenaar en als je ou
der dan 70 jaar bent kan je huuro
vereenkomst enkel met de toela
ting van de vrederechter opgezegd
worden, als er ook nog een aange
paste woning is gevonden).
Norbert De Batselier heeft binnen
de vlaamse executieve een moeilijk
gevecht gewonnen om de stijging
van de sociale huurprijzen voor
mensen met een laag inkomen op
nieuw te beperken. Bovendien
werd afgesproken dat het stelsel
van sociale huurprijzen volledig
zou herzien worden, want vele «so
ciale huur-woningen moet men
vandaag zo duur betalen, dat het
helemaal geen sociale woningen
meer zijn!
Zoals verschillende partijgenoten
hebben beklemtoond, zijn er ook
meer sociale woningen nodig.
Maar om meer sociale huizen te
bouwen, zullen we ook heilige
huisjes moeten slopen en duideljj-
ke krijtlijnen moeten trekken. We
moeten er op letten dat sociale
woonwijken niet overal in het
vlaamse land breed uitgezaaid
worden: binnen de steden moet er
werk van gemaakt worden, de leeg
stand moet aangepakt worden, en
bestaande verkavelingen moeten
eerst en vooral goed opgevuld en
uitgerust worden; Dat spaart me
teen mooie open ruimtes uit en
maakt verbindingen met het open
baar vervoer een stuk gemakkelij
ker.
Met de migranten kom ik op een
gevoelig terrein, maar voor socia
listen is het cruciaal terrein. Dat is
reeds gebleken tijdens de voorbe
reiding van dit congres, maar ook
tijdens het congres zelf. Daarom
ook moet er snel politieke duide
lijkheid komen. Socialistische dui
delijkheid: tegenover onze eigen
achterban, tegenover de brede la
gen van de bevolking en tegenover
de migrantenbevolking zelf.
De SP zal op 2 december een alge
mene raad wijden aan het migran
tenvraagstuk die overal goed moet
voorbereid worden. Ik zal me hier
beperken tot de ingesteldheid die
m.i. nodig is wanneer we die voor
bereiding van de raad in de afde
lingen en federaties gaan aanvat
ten. Goedkoop succes en stem-
menronselarij moeten daarbij ver
van ons af staan: het gaat hier om
een aangelegenheid waarin de ge
schiedenis ons op langere termijn
zal oordelen, zoals wij vandaag nog
steeds gunstig beoordeeld worden
door de consequente opstelling
van onze voorgangers tegen het
anti-semitisme van voor de oorlog.
Een vreedzaam samenleven van
autochtonen en migranten zal er
niet komen, als er niet een wil is tot
integratie, een wil tot inpassing
binnen een leefpatroon, die steunt
op bestendig overleg. Maar naast
ke sociale begeleiding, een pretti
ge vrijetijdsbesteding, een goede
verzorging en degelijke woonkan-
sen. Wij moeten ernstig werk ma
ken van hun sociale begeleiding,
hun vrijetijdsbesteding, hun ver
zorging, hun woonkansen. «Life
begins at sixty Voor iedereen. En
daarom willen we die billijkheid
binnen de ganse groep van 60-plus-
sers.
De werknemers uit de zachte
sector zijn op straat gekomen. Niet
alleen in Vlaanderen. In Duits
land, Frankrijk, Nederland, Grie
kenland: overal wordt de bel ge
luid. Groeiende werkoverlast en
onderbetaling, enorm toenemen
de vraag naar hulpverlening die
niet kan beantwoord worden,
dwingt deze werknemers de straat
op.
De problemen die ze stellen zijn
een uitdaging: zijn we als samenle
ving bereid te betalen voor de'
dienstverlening die vroeg of laat
bepalend zal zijn voor de kwaliteit
van ons leven? Beseffen we dat de
welzijnssector ons probleem is?
Willen we de dienstverlening be
taalbaar houderr, voor iedereen
toegankelijk en kwalitatief hoog
staand, dan moeten we er in inves
teren, als socialisten en als maat
schappij. We moeten beseffen dat
we allemaal als eens verzorging no
dig hebben, dat we allemaal toe
komstige senioren zijn, dat nie
mand ontsnapt aan het risico van
een handicap, dat jongeren uit vele
milieus wel eens in moeilijkheden
geraken en dat de integratie van
migranten een zaak is die iedereen
aanbelangt.
De noodzakelijke loonsverhoging
en de bijkomende tewerkstelling
die de Vlaamse Regering in het
vooruitzicht gesteld heeft belofte
die door Minister Lenssens van
zelfsprekend correct moet uitge
voerd worden zijn slechts een eer
ste stap. Het inzicht groeit dat het
non-beleid van de voorbije tien
jaar in deze sector aan herziening
toe is.
Wonen in Vlaanderen beroert
nog altijd vele mensen. We zitten
nog altijd met te weinig en te slech
te huizen. Te weinig dagdagelijks
comfort. 80.000 huizen die er ge
woon leeg bijstaan, terwijl gewone
rijhuizen steeds duurder verkocht
worden. Maar het rammelt vooral
op 2 grote fronten: de sociale huis
vesting en de huren.
Als socialisten vragen we met klem
dat de Nationale Regering een
nieuwe en degelijke huurwet
De mens heeft soms veel tijd nodig om zich te bevrijden. Gerard
Walschap heeft de moed gehad om op te staan tegen zijn
«christelijke» bazlen. De bedreiging met broodroofvan deze grote
schrijver met zijn groot gezin, werd uitgevoerd, maar Walschap
zette door. Hij dééd het. Door zijn houding en zijn geschriften
heeft hij generaties Vlamingen doen inzien dat dogma 's en
allerhande ideologieën, die dikwijls dienen voor het belang van
enkele personen, ooit opzij zullen worden geschoven onderdruk
van de onomkeerbare vrijheidsdrang.
Maar als een individu er veel tijd voor nodig heeft, dan is dat
zeker ook het geval voor een volk, een gemeenschap. De
bevrijding van de niet-blanken in Zuid-Afrika laat op zich
wachten, maar het klaart al aan de einder. Die van vele volken
in andere landen en lof continenten zit echter nog erg verscholen
in duistere onwetendheid of onderdrukking. In Oost-Europa is
het aan het gebeuren, gelukkig tot nog toe in stilte, om niet te
mislukken... Dit is een wijze houding die op organisatie wijst.
Men wil zich losmaken van theorieën die eenzijdig werden
gedicteerd, zonder mogelijkheid tot onderzoek, inspraak,
kritiek, tegenspraak of controle op de uitvoering, kenmerken
van onze democratie. De tijd is ook voor die mensen gekomen,
dat de begeerte naar uiting van eigen persoonlijkheid in vrijheid,
gelijkheid en solidariteit, een uitweg vindt. Ze is muren en
grenzen aan het omverwerpen. De communistische landen
hebben gefaald omdat ze de wil van het volk in zijn
democratische uitdrukking hebben miskend, hoe nobel ook de
uitgangspunten van de basisleggers mogen geweest zijn. Maar
men leeft niet van theorieën en idelogieën. De mens van vlees en
bloed, van geest en gevoel, is niet te stuiten in zijn vrijheidsdrang,
in zijn hunker naar vrije creativiteit en schoonheid, naar een
maatschappij zonder misbruiken door bonzen die de feodale
heren hebben vervangen.
Wie daarnaar streeft moeten wij, die de democratie al hebben
veroverd, ten volle helpen. We moeten Gorbatshov helpen die
ook die moed heeft gehad en nu vecht tegen de tijd. We moeten
Polen helpen, hoewel we niet weten of de pas bevrijden de juiste
weg naar onze sociaal-democratie zullen inslaan. We moeten de
Hongaren helpen en morgen de Tschecken en intussen maar
hopen, dat ook de Roemenen uit hun geestelijke en materiële
ellende zullen opstaan, om ook wat meer Welvaart en welzijn te
kunnen hebben. We moeten hen helpen, niet alleen met geld te
geven (waar het nodig is) maar ook en vooral door hen
vertrouwd te maken met democratische structuren, hoe
scheppende krachten en geestdriftige werknemers de economie
ten goed kunnen komen, zoals de resultaten van de economie
ook iedereen moeten ten goede komen, in streven naar
gelijkheid en solidariteit, en tegen alles wat de mens in gevaar
kan brengen. Want die gaat voor ons boven alles, niet op papier
of op verkiezingsaffiches maar in de dagelijkse werkelijkheid.
We moeten niet alleen zingen dat de verworpenen der aarde
moeten ontwaken, we moeten er ook aan meehelpen. Dan zal
die stroom meer én meer rijzen en zal ooit onze Internationale
heersen op aard 7
MARC GALLE
Marc Galle en Lode van Outrive tijdens de betoging van het
Europees Vakverbond vóór het Europees Parlement te Brussel.
vervolg op blz 2
11.11.11. Omdat honger 'n onrecht is. Prk.002.
Redaktie - Administratie -
Publiciteit:
Houtmarkt 1, 9300 AALST
Tel. 053/70.51.51
Postrekeningnr. 870-0002726-73
Maandabonnement: 60 Ir. -
laarabonnement: 720 Ir.
Verantwoordelijke uitgever:
René Stabel, Houtmarkt 1,
9300 Aalst
Vrijdag 3 november 1989
51' jaargang nr. 40
-
■B
