Socialistisch weekblad
Herman De Loor vraagt dringend
meer middelen
voor sociale huisvesting
Dirk Van Der Maelen interpelleer!
over het schengenakkoord
Jig Brother
Guy Verhofstadt is
watching you
De S.P.
verwerpt het
minidecreet
IMIrU Cv I
Vorige week besprak de Vlaamse
Raad de begroting 1990.
De drie S.P.-parlementsleden uit
onze federatie deden elk op hun
terrein een belangrijke inbreng in
het openbaar debat dat nagenoeg
45 uren in beslag nam.
Herman De Loor wees er op dat de
S.P. naar de onmiddellijke toe
komst toe prioritaire aandacht zal
besteden aan het huisvestingsbe
leid in Vlaanderen.
Hij drukte dan ook de hoop uit dat
de begroting 1990 de laatste wordt
op basis van de huidige beperkte
middelen.
Daarom zei hij, hebben wij, samen
met andere politieke frakties
(C.V.P., P.V.V. en V.U.), een
voorstel van resolutie neergelegd
in de Vlaamse Raad, waarbij wordt
aangedrongen op een substantiële
verhoging van de investeringsmo
gelijkheden, teneinde met alterna
tieve voorstellen het aanbod van
sociale huurwoningen te ver
hogen.
De behoeften liggen immers zeer
hoog, want volgens de Nationale
Maatschappij voor de Huisvesting
is er nood aan een investering van
53 miljard de volgende 3 a 4 jaar.
Een minimumprogramma dat de
van overheidswege gestelde priori
teiten zou volbrengen zou min
stens 4 miljard per jaar vergen.
Uit een onderzoek uitgevoerd
door de administratie voor de
huisvesting in 1987 blijkt dat meer
dan 75.000 personen (zonder dub
beltellingen) een aanvraag hebben
ingediend voor een sociale wo
ning. Het overgrote deel daarvan,
meer dan 80%, wil een sociale
huurwoning bekomen.
Ook merken we dat in de privé-
huursektor de huurprijzen zeer
sterk gestegen zijn de laatste jaren,
zei Herman De Loor. Om hier iets
tegen te doen zou de overheid
meer huurwoningen ter beschik
king moeten stellen zodat het aan
bod van huurwoningen stijgt en
dus te sterke prijsstijgingen in de
privé-huursektor worden verme
den.
Ook in de recent naar buiten ge
brachte migrantennota van de Ko
ninklijke Kommissaris P. D'Hondt
wordt gevraagd dat er meer sociale
huurwoningen ter beschikking
zouden gesteld worden.
Sociale huurprijzen
De S.P.-fraktie verheugt zich over
het besluit van de Vlaamse Execu
tieve van 6 september dat zorgt
voor het tot stand komen van een
tijdelijke huurprijsbeperking voor
de sociale huren voor 1990.
Wel vroeg onze senator zich af hoe
het intussen staat met de evaluatie
van het huidig huurprijssysteem op
basis waarvan volgens het rege
erakkoord een nieuw huurprijsbe-
sluit zou getroffen worden.
De sociale huurprijzen zouden im
mers terug meer sociaal moeten
worden. Ze zijn nu in het algemeen
te hoog om vele mensen die er
eigenlijk recht op hebben te huis
vesten.
Stadsvernieuwing
De S.P. juicht ook toe dat de kre
dieten voor de toelagen aan onder
schikte besturen voor de stads- en
dorpsvernieuwing gestegen zijn,
zei onze intervenant. De vastleg
gingskredieten, dit is de eigenlijke
beleidsruimte, zijn nog nooit zo
hoog geweest.
Dit is ook nodig. Er zijn vele plan
nen opgezet waarvan er zelfs geen
begin van uitvoering is gemaakt.
De Nationale Maatschappij voor
de huisvesting heeft zijn erkende
vennootschappen zelfs een wer
vingsstop in herwaarderingsgebie
den opgelegd, daar er zelfs geen
geld voorhanden is om de nu al
aangekochte panden te renoveren.
Alternatieve financiering
Sinds geruime tijd voert de Ge
meenschapsminister voor Huis
vesting besprekingen met banken
en kredietinstellingen in verband
met een alternatieve financiering
van de sociale huisvestingssector.
Mogen we terzake vernemen of
deze besprekingen enigzins op
schieten en of hieromtrent korte
lings resultaten mogen worden
verwacht, vroeg onze senator zich
af. Ook de Nationale Confederatie
van het Bouwbedrijf heeft vorig
jaar in dit verband een voorstel
neergelegd, dat door uw voorgan
ger gunstig onthaald werd, maar
nog verder diende bestudeerd te
worden.
Hieromtrent hadden we graag ver
nomen of de werkgroep, die uw
voorganger wou oprichten, effek-
tief aan de slag is gegaan, of hij zijn
werkzaamheden onder u heeft ver
der gezet en of hij tot enig resultaat
gekomen is?
Het aanbod van sociale huurwoningen dient dringend te worden
verhoogd.
Een paar jaar terug werd van start
gegaan met het in de praktijk om
zetten van de deconcentratie-ge
dachte. De pilootprovincies
Vlaams-Brabant en Oost-Vlaan-
deren hebben inmiddels aange
toond dat zij een verbetering in
houden voor de burger bij de af
handeling van de huisvestingsdos
siers.
Toch zijn we van oordeel dat de
toegankelijkheid tot de provincia
le diensten zou dienen verruimd
en de personeelsbezetting uitge
breid, teneinde tot een vluggere
afhandeling van de dossiers te ko
men.
Ook zou een duidelijke aflijning
dienen te gebeuren van de term
deconcentratie. Tot op welke
hoogte wil men precies deconcen-
treren (bevoegheidsomschrij-
ving)?
Muurcompensatie
Het stelsel van huurcompensaties
blijkt maar geen succes te kennen.
Het is bijgevolg nodig het aan te
passen en te verbeteren. Herman
De Loor pleitte om met de ge
meentebesturen tot een betere sa
menwerking te komen teneinde
een efficientere politiek te kunnen
voeren tegen leegstand en verkrot
ting. De eigenaars dienen aan hun
leegstaande woningen een bestem
ming te geven.
Via een betere informatie en sensi
bilisering en dit in samenwerking
met de gemeentebesturen zullen
ze misschien bereid zijn hun leeg
staande huizen aan de erkende
vennootschappen te verhuren on
der een verbeterd systeem van
huurcompensatie, besloot onze se
nator.
In 1985sloten de Benelux, Frankrijken West-Duitsland het Schengen-
verdrag. Deze vijf landen spraken af de grenzen open te zetten voor het
vrije verkeer van personen en goederen. Toen werd overeengekomen
een aanvullend akkoord op testellen over de politiesamenwerking. Dit
aanvullend akkoord werd in het grootste geheim door experten opge
steld.
De eerste informatie die de S. P. -Fraktie over dit akkoord bereikte was
zo verontrustend dat Dirk Van Der Maelen belast werd de Minister
van Justitie hierover te interpelleren.
Eerst even de bezwaren tegen het akkoord op een rijtje zetten:
De bezwaren tegen het akkoord
1. Het ontwerp-akkoord zou bijna
uitsluitend handelen over de
rechten van de instanties met ver
waarlozen en/of slordigheid wan
neer het op de rechten van de
rechtsonderhorigen aankomt.
Rechtsonzekerheid en gebrek aan
rechtsbescherming zouden sche
ring en inslag zijn. Rechtsonderze-
kerheid zou voortspruiten uit ge
bruik van termen die in de verschil
lende landen verschillende bete
kenissen hebben en ook uit ver
schillen in gebruik van dwangmid
delen (fouilleren, arresteren, huis
zoeking...). Het gebrek aan rechts
bescherming zou voortspruiten uit
het feit dat bijna nergens voorzien
is dat beslissingen naar recht en
naar feiten moeten gemotiveerd
worden, zowel naar de rechtson
derhorigen toe als naar de andere
betrokken overeenkomst-sluiten
de partij. Boven op dit alles voegt
zich nog de onmogelijkheid om te
gen «Schengen-beslissingen» in
beroep te gaan.
2. In al te veel gevallen zou poli-
tie-optreden mogelijk zijn zonder
gerechtelijke kontrole en zonder
dat daarover nadien verantwoor
ding moet worden afgelegd. In
middels heeft de regering op ver
zoek van de Minister van Binnen
landse Zaken beslist om de Schen-
gen-landen voor te stellen om de
verwijzing naar Interpol in artikel
39 van het verdrag te schrappen.
Langs deze weg is inmiddels - vol
ledig of gedeeltelijk? - verholpen
aan dit euvel.
3. De politie zou in het ontwerp
akkoord voortdurend als eigenaar
van gerechtelijke informatie ge
duid worden en die informatie ook
eigenmachtig kunnen uitwisselen.
In elke zichzelf respekterende
rechtsstaat is uitwisseling van ge
rechtelijke informatie de taak van
de gerechtelijke instanties.
4. Het Schengen Informatie Sys
teem (SIS) dat tussen haakjes een
capaciteit heeft om 800.000 perso
nen te ticheren zou de nodige dui
delijkheid en nauwkeurigheid ont
beren omtrent de op te nemen
personen en gegevens. Zowat ie
dereen en alles zou er kunnen in
opgenomen worden. Bovendien
zou de rechtsbescherming onvol
doende zijn en de toegankelijkheid
niet op bevredigende wijze afge
schermd zijn.
5. Het ontwerp-akkoord zou
voorzien in de oprichting van 'h'et
zgn. «uitvoerend comité» dat aan
zienlijke kontrole- en uitvoerings
bevoegdheden krijgt doch waar
voor geen ernstig statuut zou voor
zien zijn en dat zou ontsnappen
aan elke vorm van politiek/demo
cratische controle.
6. Last but not least zou volgens
de Liga voor de Rechten van de
Mens het ontwerp-akkoord inzake
visum en asielrecht een gewisse
achteruitgang zijn en leiden tot
een nivellering op het meest re
pressieve niveau.
vervolg op blz. 2
Degenen die in het doorbreken van het B. R. T. -monopolie en de
komstvan V.T.M. een winstpunt zagen voor de objectiviteit van
de berichtgeving en het pluralistisch karkater van de program
ma 's moeten zich, sinds het laatste P. V. V. -congres, wel vragen
stellen.
Nu blijkt immers dat met zijn actie voor V. T.M. het Verhofstadt
helemaal niet te doen was om de objectiviteit en de veelzijdig
heid van de televisie. De ware bedoelingen zijn nu klaar: de
P. V. V. wil de B.R. T. weg.
Het volk moet beseffen wat het zou betekenen moesten Verhof-
stadt's intenties realiteit worden. Alleen financiële groepen be
schikken over voldoende geldmiddelen om televisie te maken,
wat betekent dat het de financiële groepen zouden zijn en zij
alleen die de berichtgeving en de programma 's zouden kleuren.
De publieke opinie en zeker de arbeidersklasse moet de draag
wijdte van een dergelijke mediapolitiek beseffen.
Het ligt toch voorde hand dat televisie, gemaakt in opdracht van
de kapitalisten, als eerste taak zal krijgen de verdediging van de
belangen van de kapitalisten. Er is toch wel niemand die daar
aan twijfelt.
Het nieuws, de filmkeuze, de culturele programma 's, de docu
mentaires en reportages zullen moeten passen in het geheel van
het kapitalistisch denken.
Namens de vrijheidsgedachte voert Verhofstadt een politiek
voor een samenleving waar de financiële milieus de grootste
vrijheid, de grootste rijkdom en de grootste macht zullen bezitten
en het volk, de arbeider het gelag zullen betalen in onvrijheid.
We mogen het gevaar niet onderschatten. Het succes van de
V. T.M.-stickers toont aan hoe gemakkelijk mensen zich laten
beetnemen, «er-in-lopen».
In essentie is al wat rechts is het eens over het mediabeleid:
progressieve programma 's zijn uit den boze, de berichtgeving in
dienst van de conservatieve en kapitalistische belangen, zelfs en
niet het minst controle op de cultuur.
In de strijd voor objectiviteit en pluralisme staat de socialistische
beweging alleen. De christen-demokraten zullen in de C.V.P.
misschien wel eens hun stem laten horen maar het zullen de
katholieke conservatieven zijn die over het C. VP.-beleid zullen
beslissen.
Georges Orwell's waarschuwing «1984 Big brother is watching
youmag geen realiteit worden. De strijd voor objectiviteit,
pluralisme, recht op kennis, kortom voor vrijheid in de volle
betekenis, gaat ons allen aan. Geen inspanning kan te zwaar
zijn.
Herman Van Herzeele
Het minidecreet
Het minidecreet (decreet van 28
juni 1984) regelt in de organieke
wet op de stedebouw van 29 maart
1962 de functiewijziging en de uit
breiding van het bestaande gebou
wenpatrimonium. Artikel 78
maakt een aantal functiewijzigin
gen vergunningsplichtig. We ver
moeden dat in de praktijk aan deze
verplichting tot vergunning niet de
hand kan of wordt gehouden. Arti
kel 79 vormt een regelrechte be
dreiging van de open ruimte: bij
het beoordelen van uitbreidingen
van bestaande gebouwen, kan de
gemachtigde ambtenaar afwijken
van het gewestplan. De basisfiloso
fie van dit minidecreet was zeker
niet de verdere aantasting van de
open ruimte een halt toe te roe
pen, maar het veilig stellen en het
de jure regulariseren van reeds ge
realiseerde uitbreidingen.
De actuele regeling, na het vierde
uitvoeringsbesluit
Na het goedkeuren door de
Vlaamse Executieve van het vierde
uitvoeringsbesluit onder druk van
de SP-gemeenschapsministers
(Besluit van de Vlaamse Executie
ve van 6 juni 1989 houdende bepa
ling van de gebieden van de ont-
werpgewestplannen en de gewest
plannen waarbinnen afwijkingen
in verband met het verbouwen, het
herbouwen of het uitbreiden van
bestaande vergunde gebouwen
niet of slechts gedeeltelijk kunnen
worden toegestaan) ziet de toe-,
stand er als volgt uit:
- de bedrijfsgebouwen kunnen
slechts uitbreiden met 20% in de
vermelde zones. Maar ze kun
nen nog steeds 100% uitbreiden
in de woonzone;
- de woongebouwen kunnen in de
vermelde zones niet meer uitge
breid, verbouwd en herbouwd
worden. Men kan zich de vraag
stellen of dit in de stedebouw-
kundige praktijk te handhaven
Fundamentele bezwaren blijven
Voor een aantal fundamentele
bezwaren tegen de praktijk van
het minidecreet biedt het vierde
uitvoeringsbesluit nog steeds
geen oplossing:
- ondanks het feit dat zon-
evreemde bedrijven ter plaatse
kunnen uitbreiden, komen ze in
principe op basis van het artikel
22 van het K.B. van 28 december
1972 inzake de toepassing en de
inrichting van de ontwerp-ge-
westplannen en de gewestplan
nen niet in aanmerking voor het
verkrijgen van een nieuwe ex
ploitatievergunning;
er blijft onduidelijkheidd be
staan of het minidecreet al dan
niet van toepassing is in
A.P.A.'s;
het probleem van de maximale
interpretatie van het minide
creet, die maakt dat bedrijven:
die gevestigd zijn in zones
waar ze wel thuishoren, ook bui
ten de grenzen van dit gebied
kunnen uitbreiden;
een uitbreiding in oppervlak
te van 100% van de bestaande
vergunde oppervlakte kunnen
verkrijgen, is nog altijd niet gere
geld;
het feit blijft dat men de wijzi
ging van het gebruik van een ge
bouw vanuit stedebouwkundig
oogpunt niet steeds oordeelkun
dig kan beoordelen omdat dit
nergens geregistreerd wordt;
het blijft in de praktijk nog
steeds mogelijk dat de uitbrei
ding en de functiewijziging in
combinatie vergund worden;
het minidecreet wordt in prak
tijk voor meer dan 50% van de
gevallen in de agrarische zone
van het gewestplan toegepast.
Dit blijft verder mogelijk, ook na
het vierde uitvoeringsbesluit.
De zogenaamde maxi-interpre-
tatie van het minidecreet, waar
van de gegrondheid wordt aan
gevochten, gaat nog verder wat
betreft de mogelijkheden tot af
wijking.
Jacques Timmermans
vervolg op blz. 2
OfENtf*
Radoktie - Administratie -
Publiciteit:
Houtmarkt 1, 9300 AALST
Tel. 053/70.51.51
Postrekeningnr. 870-0002726-73
Maandabonnement: 60 ir.
laarabonnement: 720 ir.
Verantwoordelijke uitgever:
Renó Stabel. Houtmarkt 1,
9300 Aalst
Vrijdag 22 december 1989
51* jaargang nr. 47
