EDITORIAAl
Het abortusdebat
Geslaagde federale vormingsavond rond Argo
en lokale schoolraden
«Voor Allen» - 9 februari 1990 - 3
Nogal eens vaak wordt ge
steld dat het Parlement en
kel nog een stemmachine is.
Welnu inzake abortus was
dit zeker niet het geval. Om
dat de regeringsonderhan
delingen andere katten te ge
selen hadden werd abortus
doorgeschoven naar het
Parlement. Wat velen niet
voor mogelijk hielden staat
nu te gebeuren. Na een
werkelijk diepgaand debat
in de Senaat lopen de be
sprekingen in de kamer
commissie voor Justitie
naar hun einde. Als alles
verloopt zoals afgesproken
zal de commissie eind fe
bruari de werkzaamheden
beëindigen en zal de voltalli
ge Kamer einde maart het
ontwerp ter stemming voor
gelegd krijgen.
De volksvertegenwoordiging
wordt door een belangrijke
keuze gesteld en het ogen
blik lijkt me gepast om enige
toelichting te verschaffen.
Eerst kort even de voorlig
gende voorstellen schetsen.
Persoonlijk meen ik dat de
tegenstellingen tussen de
beide voorliggende voorstel
len veel, zo niet alles, te ma
ken hebben met menings
verschillen over de rol van
de wetgever in bio-ethische
aangelegenheden enerzijds
en over de vraag wie in laats
te instantie een oordeel kan
vellen over de toelaatbaar
heid van een zwangerscha
psonderbreking.
De beide voorstellen behou
den namelijk de principiële
strafbaarheid van abortus
doch strafuitvoering wordt
uitgesloten.
Lallemand-Michielsens: In
dien de vrouw in een nood
situatie verkeert en de vaste
wil te kennen geeft om de
zwangerschap af te breken
en de rechterlijke controle
blijft beperkt tot toezicht op
de naleving van de formele
vereisten (voorlichting, be
denktijd...)
CVP-voorstel: Ingeval van
incest, verkrachting of niet-
levensvatbaarheid van het
kind en de rechterlijke con
trole is zowel een inhoudelij
ke als een formele toetsing.
De abortusproblematiek is
te herleiden tot een woor
denconflict. Ingeval van ab
ortus botsen het recht op le
ven en de rechten van de
vrouw die geen ongewenste
zwangerschap wil dragen of
niet gedwongen wil worden
een kind te baren met el
kaar. Dit woordenconflict
heeft m.i. een dubbel gevolg.
Vooreerst kan geen enkel re
delijk denkend mens abor
tus een goede oplossing vin
den. In de tweede plaats stelt
dit woordenconflict de wet
gever voor een fundamente
le optie: maakt hij zelf een
keuze en zo ja, welke, of
schept hij de juridische
ruimte waarin de keuze aan
anderen overgelaten wordt.
Het CVP-voorstel maakt in
de wet een keuze en blijft
opteren voor strafbaarheid
van abortus in 97% van de
nu al uitgevoerde abortus
sen.
Het voorstel Lallemand-
Michielsens schept in de wet
de ruimte die toelaat dat de
vrouw in dit diepmenselijk
en uiterst delikaatprobleem
zelfde keuze maakt.
Dat die keuze niet makkelijk
is ligt voor de hand. Een
ongewenste zwangerschap is
telkens een drama waarom
trent de vrouw niet onbe
suisd een beslissing neemt.
Steeds zal ze voor het dilem
ma staan een beginnend le
ven te accepteren, het te vol
dragen enerzijds en de kwa
liteit die ze kan waarborgen
aan dat leven en het hare
anderzijds. Het CVP-voor
stel sluit de keuzemogelijk
heid voor de vrouw uit. Het
voorstel Lallemand - Mi-
chielsens laat de keuze aan
de vrouw: al dan niet abor
tus.
Samen met de voorstanders
van het voorstel Lalle
mand-Michielsens stel ik
mijn vertrouwen in de ver
antwoordelijkheidszin van
de vrouwen. De vrouwen
zijn immers steeds de behoe
ders van het leven geweest
en ongeacht strenge straf
wetten hebben ze ook in het
verleden steeds de verant
woordelijkheid genomen
voor het leven dat ze wilden
voltooien of niet. De huidige
maatschappe toestand be
wijst dit. De strengheid van
het strafrecht heeft de daad
werkelijke bescherming van
het ongeboren leven niet ver
groot.
De voorstanders van het
CVP-voorstel hebben klaar
blijkelijk geen vertouwen in
de verantwoordelijkheids
zin van de vrouw want niet
alleen sluiten zij in 97% van
de gevallen abortus uit maar
daarenboven willen zij in de
3% toegelaten gevallen de
beslissing van de vrouw nog
eens laten controleren door
de strafrechter.
De voorstanders van het
ontwerp Lallemand-Mi
chielsens stellen niet alleen
hun vertrouwen in de ver
antwoordelijkheidszin van
de vrouw maar wijzen - en
dit samen met de Raad van
State - op het feit dat een
rechter niet de meest ge
schikte persoon lijkt om te
oordelen in zaken waarin
diepmenselijke, medische
en sociale elementen spelen.
De rechterlijke kontrole
blijft daarom beperkt tot een
toetsing van de formele ver
eisten.
Ter afronding nog dit. Het
voorstel Lallemand-Mi
chielsens verdient alle steun
niet alleen om de m.i. juiste
opties in de bovengeschetste
fundamentele keuze maar
ook omwille van de volgen
de verdiensten:
1. Door de voorgestelde
wetswijziging vervoegt Bel
gië op progressieve wijze de
ons omringende beschaafde
landen.
2. De nieuwe wet zal er toe
leiden dat abortus uit de
klandestiniteit wordt ge
haald waardoor de ingreep -
in de morele geborgenheid
van relatie tussen vrouw en
arts - onder de beste medi
sche omstandigheden kan
gebeuren, zonder angsten,
schuldgevoelens en blijven
de trauma 's
3. De goedkeuring van het
wetsvoorstel zal ook in be
langrijke mate bijdragen tot
een grotere sociale gelijk
heid onder de vrouwen want
de wet zal over het ganse
land voor iedereen op de
zelfde wijze worden toege
past en het abortus-toerisme
zal geen reden van bestaan
meer hebben.
Dirk VAN DER MAELEN
Een blik op de zaal met de talrijke aandachtige aanwezigen.
Zowat zeventig belangstel
lenden op de arrondissemen-
tele kadervormingsavond, in
gericht door CSC-Vormings-
werk Gewest Aalst op maan
dag 29 januari 11. in het Aal-
sterse volkshuis. Een terecht
succes voor een problematiek
waarop binnen korte termijn
vooral het onderwijs zal in
pikken. De interesse van on
derwijsmensen, maar ook van
SP/CSC-afdelingsverant-
woordelijken en ACOD'ers
was dan ook navenant, allicht
eveneens door de aanwezig
heid van een eminente spre
ker als de SP-onderwijsspe-
cialist, volksvertegenwoordi
ger Eddy Baldewijns, en Kd.
Jean Eyckmans, binnen de
ARGO belast met de voorbe
reiding van de lokale school
raden en gewezen SP-sche-
pen in Boom.
In zijn welkomstwoord wees
volksvertegenwoordiger
Dirk Van der Maelen op het
belang van de ARGO en de
verkiezing van de lokale
schoolraden voor de toe
komst van het Gemeen
schapsonderwijs in Vlaande
ren. Hij beklemtoonde ook
de inspanningen van een ar-
rondissementele stuurgroep
terzake en onderlijnde daarin
extra de inbreng van federaal
secretaris Chris Vancoppe-
nolle.
Eddy Baldewijns wees op de
plicht van de socialistische
beweging mensen te motive
ren en te vormen om het Ge
meenschapsonderwijs te hel
pen uitbouwen, zonder ech
ter in echte politisering te
vervallen. Vier fasen zijn
voorzien: nationale discussie,
federale introductieverga
deringen, vorming van kandi
daten voor de lokale school
raden en navorming eens die
samengesteld zijn.
Kd. Baldewijns wees op de
traditie en de overtuiging van
het socialisme inzake de ver
dediging van het rijksonder
wijs en dat die lijn nu ook
voor het Gemeenschapson
derwijs konsekwent dient
verder gezet. Met de ARGO
werden klemtonen in beheer
verlegd, zeker m.b.t. de in
richtende macht, welke vroe
ger in te grote mate afhanke
lijk was van de kleur van de
bevoegde minister. De lokale
raden krijgen nu immers een
verregaande autonomie en
bevoegdheid, maar dat ver
eist uiteraard inzet en be
kwaamheid van alle betrok
kenen.
ARGO-medewerker Kd.
Jean Eyckmans had het in
zijn inleidende uiteenzetting
over een aantal meer prakti
sche en concrete facetten. Zo
behandelde hij o.m. de prin
cipes rond de afbakening van
de scholengroepen, de grote
lijnen van het kiesreglement,
het pedagogisch project en de
korrelatie tussen het functio
neren van een schoolraad en
een gemeentebestuur. Via
twee vragenrondes gaven bei
de inleiders bijkomende in
formatie waar nodig, en ook
was er wel enige kritiek op het
functioneren van de ARGO.
Maar het dient erkend dat de
oprichting hiervan niet van
een leien dakje verliep en dat
de werkomstandigheden
(mensen en faciliteiten) niet
steeds optimaal waren. Deze
interessante vormingsavond
werd afgerond met een dank
woord van arrondissemente-
le stuurgroepvoorzitter Dirk
Van der Maelen. Verdere in
formatie-avonden worden
nog voorzien.
J.L.
