EDIT0RIAAL
De grote uitdaging
op 21 mei
«Voor Allen» - 19 mei 1995 - 3
de ziekenhuizen, de rust- en
verzorgingstehuizen, enz. dat
zij doelmatiger zouden gaan
werken. Eenvoudig samenge
vat: er moet inzake gezond
heidszorg voor iedereen ge
noeg zijn, maar van niets te
veel.
- Meer doelmatigheid veron
derstelt dat de werking van
de zgn. medico-mut gron
dig herzien wordt, evenals
de tarievenstructuur die
men vandaag hanteert.
Zoals de tariefstructuur nu
vastgelegd wordt door de me-
dico-mutualistische commis
sie en de Technisch Genees
kundige Raad, houdt hij geen
enkel verband meer met de
reële prijs van de verstrek
king, en werkt hij de ondoel
matigheid in de medische sec
tor in de hand. Om een voor
beeld te geven: wie kan nu nog
verantwoorden dat het hono
rarium voor een hartoperatie
voor de arts 80.000 tot 100.000
frank per hartoperatie be
draagt, wetende dat men 3 tot
4 zo'n operaties per dag kan
doen. Dit leidt niet tot een
goede geneenskunde, wel tot
overbetaalde hartchirurgen,
tot veel te veel hartcentra om
dat je daarmee geld kan ver
dienen (30 in België, tegen
over slechts 12 in Nederland
en 40 in Duitsland) en tot een
minder goede kwaliteit, want
door het overaanbod van
diensten krijgen de chirurgen
te weinig patiënten, waardoor
ze een deel van hun beroeps
ervaring verliezen.
Sommigen gebruiken de me-
dico-mut voor particuliere be-
langenverdediging: het is
geen toeval dat chirurgische
ingrepen goed betaald wor
den, als men weet dat de lei
ders van de strekking Wynen
sinds jaar en dag chirurgen
zijn...
- Meer doelmatigheid veron
derstelt dat de prestaties op
een andere manier gefinan
cierd worden: er moet een
drastische vermindering
doorgevoerd worden van
de betaling per afzonderlij
ke eenheid. Er moet min
der betaald worden per pa
tiënt, per prestatie, per lig
dag. Wat nodig is, is abon
nementshonorering voor
huisartsen, praktijkhonore
ring voor specialisten, een
enveloppe per rustoord of
RVT, het integreren van de
technische prestaties in het
basishonorarium van de
arts...
- Meer doelmatigheid veron
derstelt een rationalisering
van het voorschrijfgedrag,
op alle vlakken: voorschrif
ten voor geneesmiddelen,
voorschriften voor medi
sche beeldvorming, klini
sche biologie, kine...
Eén voorbeeld: in België
heeft 70% van de patiënten
die bij de arts buitenkomt een
voorschrift voor vaak meerde
re geneesmiddelen op zak. In
Nederland bedraagt dat per
centage slechts 30. De patiënt
koopt nu al deze geneesmid
delen tot meerdere eer en glo
rie van de superwinsten van
de farmaceutische industrie,
terwijl dit leidt tot meer en
meer uitgaven voor de ziekte
verzekering (+6 mrd op twee
jaar tijd), zonder dat de ge
zondheidstoestand van de
Belgen daarom beter is dan
die van de Nederlanders. Zo
wel de patiënt als de sociale
zekerheid verliezen, terwijl de
industrie met de winsten gaat
lopen.
- Meer doelmatigheid in de
aanwending van het geld
van de ziekteverzekering
veronderstelt een structuur
voor medische evaluatie.
- Meer doelmatigheid veron
derstelt echelonnering, en
dus de inschrijving van de
patiënten bij een vaste huis
arts: wij mogen ons terzake
niet opnieuw met een klui
tje in het riet laten sturen,
zoals helaas - ondaniks ons
verzet - gebeurd is tijdens
de vorige legislatuur. Het
regeerakkoord moet ons
daarover waterdichte ga
ranties geven.
- Meer doelmatigheid veron
derstelt dat duurdere be
handelingswijzen, bij ge
lijkblijvende kwaliteit, kun
nen vervangen worden
door goedkopere.
Waarom zijn er in België
slechts 3% van de geneesmid
delen generisch, terwijl dit
percentage in de ons omring
ende landen 20 tot 40 be
draagt? Het antwoord is een
voudig: omdat de lobby van de
farmaceutische industrie
vlakken wordt aangepakt:
Het debat over de «numerus
clausus» sleept reeds veel te
lang aan, en het ontbreekt
hier en daar aan essentiële
moed. Het is toch duidelijk
dat het aanbod van artsen te
hoog is, en dat het medische
beroep - en de ziekteverzeke
ring - daardoor dreigen te ver
loederen. Het is echt hoog tijd
voor de federale regering en
de gemeenschapsregeringen
om tot beslissingen over te
gaan. We moegen ophouden
met palaveren daarover, maar
iets doen.
Maar tegenover dergelijke
vorm van aanbodbeperking
staat ook dat de RIZIV geen
terugbetalingen meer moet
doen voor artsen die een
praktijk blijven uitoefenen na
hun 65ste, en daardoor jonge
artsen verhinderen van een
praktijk uit te bouwen. We
gaan toch geen jongeren ver
hinderen om arts te worden
door hen tegen te houden in
een of ander selectieexa
men... als 65-plussers daar
door in hun plaats aan de slag
kunnen blijven.
Maar er is ook een andere
vorm van overaanbod, die ons
handenvol geld kost: de wild
groei in de zware medische en
medisch-technische diensten.
Deze regering heeft morato
ria doorgevoerd voor hartca-
theterisatie-diensten, radio
therapie, dialyse en zware chi
rurgie. Dat wil zeggen dat er,
het zou er nog aan mankeren,
geen nieuwe diensten meer
bijkomen. Maar er blijven er
teveel bestaan: hun aantal
moet verminderd worden.
Dat laatste, ik weet het, is na
tuurlijk totaal strijdig met de
liberale gedachte. Het is niet
toevallig dat in het meest libe
rale gezondheidsbeleid ter
wereld, in de VSA, de inplan
ting van ziekenhuizen en de
uitgaven voor gezondheids
zorg totaal niet onder contro
le zijn, waardoor de gezond
heidszorg er twee keer zoveel
kost als bij ons.
Het liberale alternatief inzake
gezondheidszorg is dus niet
alleen «bedrieglijk eenvou
dig» en «gruwelijk incohe
rent», zoals Prof. Cantillon
zegt in De Morgen van dit
weekend. Liberaliseren en
privatiseren zijn de slechtst
denkbare raadgevers als we
de werkelijke problemen in de
gezondheidszorgen van mor
gen willen aanpakken.
Huurwetgeving
De 10.000 nieuwe sociale wo
ningen die we in 1992 beloofd
hebben, zijn gebouwd of
goedgekeurd, en bij de toewij
zing van de sociale woningen
moeten nu objectieve regels
nageleefd worden in het voor
deel van de mensen met de
laagste inkomens, regels die
ook streng gecontroleerd
worden. Bovendien pleiten
wij voor een nieuw program
ma van verbetering van 10.000
sociale woningen.
Maar er is méér nodig. De
huidige huurwetgeving moet
absoluut aangepast worden,
en de resolutiecommissie be
schouwt dat als een essentieel
punt bij de onderhandelingen
over het komende federale re
geringsprogramma. In het ge
amendeerde verkiezingspro
gramma wordt ook duidelijk
aangegeven wat onze priori
teiten zijn: een betere be
scherming tegen huurcon
tracten van korte duur, eerlij
ke huurprijzen op basis van
objectieve criteria, een betere
verdediging van zwakke (en
daarmee bedoelen we met na
me van OUDERE huurders,
waarvoor de nieuwe huurwet
m.i. een aparte extra-bescher
ming moet voorzien), en het
voorkomen van problemen
rond de huurwaarborg. Ook is
er dringend nood aan een re
glementering voor kamerver-
huur en studentenbehuizing,
en moet er in elke grote ge
meente een «sociaal verhuur
kantoor» opgericht worden.
Kernafval -
Kernenergie
Met betrekking tot de berging
van laag-radioactief afval her
halen we uitdrukkelijk ons
standpunt: beslissingen over
de lokalisatie van de opper
vlakteberging van laag radio
actief afval kunnen niet geno
men worden zolang niet is uit
gemaakt dat andere, meer vei
lige vormen van berging mo
gelijk zijn. We zullen niet dul
den dat de terzake verant
woordelijke Minister - de Mi
nister van Economische Za
ken - de bevolking en het par
lement voor voldongen feiten
zet.
De verkiezingsstrijd, is nagenoeg voorbij.
Nog amper twee dagen scheiden ons van de beslissen
de 21ste mei!
Op die dag zal de kiezer immers oordelen hoe hij onze
samenleving de 21ste eeuw wil inloodsen.
Opteert hij op ongelukkige wijze en gaan wij de weg op
van een egoïstische maatschappij waar «ik» troef is, of
blijft het solidariteitsprincipe als prioritair element in
deze maatschappij behouden?
Precies deze keuze wordt de inzet van deze stembus
slag. En hoewel onze kandidaten op de lijsten van
Kamer, Senaat en Vlaamse Raad, samen met de vele
lokale mandatarissen en militanten zich hard hebben
ingespannen om de kiezer van onze opvattingen inzake
solidariteit te overtuigen, toch moeten wij jammer
genoeg vaststellen dat nog steeds heel wat mensen het
fundamenteel verschil van een «solidair» en een «egoï
stisch» maatschappijbeeld niet inzien.
Tijdens de huisbezoeken die wij in de voorbije weken
hebben afgelegd, dienden we meer dan eens het onbe
grip voor wat op het spel staat, bij vele mensen te
ervaren.
Het is de hoogste tijd dat we, ook na 21 mei, onze
inspanningen verderzetten om aan de bevolking een en
ander te gaan uitleggen. Velen weten of beseffen niet
dat thans één gezin op drie de sociale zekerheid nodig
heeft om menswaardig te kunnen leven. Ze geven er
zich geen rekenschap van dat één gezin op drie van
daag de dag aan de armoede weet te ontsnappen, enkel
en alleen omdat het op een pensioen, op een zieketever-
goeding of op een werkloosheidsuitkering kan terug
vallen.
Om het wegwerken van deze onwetendheid en dit
onbegrip efficiënt te kunnen aanpakken, moeten we er
eerst voor zorgen dat we in elke gemeente, hoe klein
ook van ons nieuw arrondissment Aalst-Oudenaar-
de-Ronse, goed werkende S.P. -afdelingen hebben.
Als deze goed functioneren en onze militanten de moed
opbrengen om regelmatig politieke discussies aan te
gaan met de bevolking, dan zullen we onze stemmen
percentages van 23,9% en 18,3%, die we bij de vorige
wetgevende verkiezing van 24 november 1991 respec
tievelijk in de arrondissementen Aalst en Oudenaarde
behaalden, vlug overstijgen.
In afwachting hiervan moeten we nu vooral tot het
uiterste gaan om aanstaande zondag de verkiezingen te
winnen.
Dit kan zeker, op voorwaarde dat elkeen nog een
tandje bijsteekt en diegenen tracht te overtuigen die de
bijzondere inzet van 21 mei nog niet mochten begrepen
hebben.
Herman DE LOOR
Senator
Ook het probleem van de
kernenergie moet bij de bron
aangepakt worden. Daarom
legt de resolutiecommissie
volgende belangrijke zin voor
aan het Congres: «Het mora
torium op het gebruik van
kernenergie moet gehand
haafd blijven en gekoppeld
worden aan een uitstapscena-
rio voor de komende decen
nia».
Openbaar vervoer
Wij wensen ook ons hoofd
niet in het zand te steken voor
de enorme problemen die de
NMBS vandaag kent. Als we
willen dat een volwaardig
openbaar vervoer overleeft,
dan zal de volgende regering
het NMBS-dossier ten gronde
moeten aanpakken, op basis
van een dubbele afspraak:
enerzijds zal de overheidstoe
lage voor de NMBS hoe dan
ook moeten aangepast wor
den, als we het openbaar ver
voer aantrekkelijker willen
maken als alternatief voor de
auto. Maar anderzijds zal de
NMBS zich moeten omvor
men tot een klantvriendelijk
bedrijf, waarin men ook een
precies zicht krijgt op alle kos
ten en baten van alle activitei
ten: dat laatste heeft dhr.
Schouppe ons nog steeds niet
kunnen geven.
