Het belang van de 21e mei 1995
Het sociale bloedbad van Verhofstadt
Het dubbele gezicht van de CVP
Deel 4
Ziekenmeer betalen om
minder te krijgen
Het verborgen
regeerprogramma
van Verhofstadt
8-19 mei 1995 - «Voor Allen»
In het VTM-debat met Louis
Tobback heeft VLD-voorzit-
ter Guy Verhofstadt opnieuw
herhaald dat zieken, gepen
sioneerden en werklozen met
hem «geen frank minder»
zouden ontvangen. Het te
gendeel is jammer genoeg
waarook de zieken gaan
meer moeten betalen.
Volgens het VLD-congres
over sociale zekerheid van
vorig jaar moet de ziektever
zekering worden geprivati
seerd. Dat betekent dat elk
gezin bovenop een vast per
centage op het inkomen
(6 procent), elk jaar een pre
mie van 12.000 tot 14.000
frank aan een private verzeke
ringsmaatschappij moet beta
len. Maar welke privé-verze
keraar zal happig zijn om ge
zinnen met 3 of 4 kinderen te
verzekeren, als zij daarvoor
maar eenzelfde premie ont
vangen als van een jongere
zonder kinderen
De VLD gelooft ook dat de
privé-verzekeraars alles beter
en goedkoper zullen doen.
Niets is minder waar. De ad
ministratiekosten van de mu
tualiteiten in de huidige ziek
teverzekering bedragen
4 procent. Bij private verze
keraars lopen die kosten op
tot25 procent.
Private gezondheidszorgen
zijn ook geen kwalitatief bete
re gezondheidszorgen. Dat
blijkt ook uit een Knack-arti-
kel.
Knack schrijft letterlijk
«Konkurrentie werkt immers
niet in de gezondheidszorg.
De Oeso meldde begin dit
jaar in een rapport dat de ef-
fekten van kostenbesparende
maatregelen totaal los
staan van de organisatievorm
van de sektor. Ruim tien jaar
(Amerikaanse) studie wijst
niet op een voorsprong van
een konkurrentieel systeem
ten aanzien van een etatisti-
sche of zwaar overheidsge-
stuurde struktuur. Noch wat
de kwaliteit van de verzorging
aangaat, noch inzake de fi
nanciële beheersbaarheid. Er
bestaat overigens een simpele
reden waarom konkurrentie
hier niet functioneertge
zondheid is kompleet onvoor
spelbaar en ongelijk verdeeld
over de verzekerden en over de
verzekeraars. Elke privé-in-
stelling zal alles in het werk
stellen om de 1 procent pre
miebetalers die verantwoor
delijk zijn voor één kwart van
de kosten, uit zijn klantenbe
stand te weren.»
Zo hoort u het eens van een
ander. Wat de SP reeds van in
het begin zegt over het VLD-
alternatief wordt hier beves
tigd. In geen enkel land ter
wereld leiden de VLD-voor-
stellen tot betere en goedko
pere zorgen voor iedereen.
De eerste slachtoffers van pri
vate verzekeraars zullen de
zieken en ouderen zijn.
Het Vlaams Economisch Ver
bond (VEV), de Vlaamse
werkgeversorganisatie, is op
haar kruistocht sinds mei vo
rig jaar verwoed op zoek naar
groei. Op het jongste VEV-
congres van 3 mei te Antwer
pen wond ze geen doekjes om
de maatregelen waarmee ze
haar ongebreidelde groeidrif
ten wenst te bevredigen. Wat
Verhofstadt vanwege de ver
kiezingen niet meer durft zeg
gen, schrijft het VEV nu met
des te grotere karakters.
De loonmassa of alles wat alle
arbeiders en bedienden sa
men op 1 jaarverdienen moet
met 10 procent of een volle
300 miljard frank worden ge
drukt. Dit is nog eens 100 mil
jard frank bovenop de 200
miljard waarmee het VBO, de
grote broer van het VEV, on
langs uitpakte. De helft of 150
miljard moet komen van een
verlaging van de werkgevers
bijdragen op het loon. De an
dere helft of nog eens 150 mil
jard van een sterk doorgedre-
CVP-kandidaat, Jean-Luc «ik
kots» Dehaene, heeft tijdens
het voorbije weekend zwaar
uitgehaald naar de VLD.
Maar in zijn recente boekje
«Sleutels voor morgen» blijkt
dat Dehaene heel wat mos
terd gaat halen bij het Vlaam
se patronaat (VEV). Vooral
arbeiders, bedienden en
werklozen moeten op hun tel
len letten. Twee voorbeel
den
1. Grotere flexibiliteit op de
arbeidsmarkt en
ontslagregeling.
«De versoepeling van de ar
beidsorganisatie moet gere
geld worden per bedrijf»,
schrijft Dehaene in «Sleutels
voor morgen». Verder hamert
hij op de noodzaak van een
grotere flexibiliteit op het vlak
van de «dure en onzekere ont
slagregeling».
Dehaene haalt zijn mosterd
hier rechtstreeks bij het VEV.
«De aanwerving van nieuw
personeel wordt geremd door
hoge ontslagkosten en aan
wervingsdrempels», heet het
bij de Vlaamse patroons.
«Deze kunnen verminderd
worden door voor bedienden
de opzegtermijn te beperken,
en de loongrens voor de toe
passing van 'de formule
Claeys' te verhogen. Aanwer
ving van personeel en ook
vormen van arbeidstijddeling
kunnen vlotter verlopen, op
voorwaarde dat de regels voor
het instellen van een syndika-
le delegatie, het komitee voor
veiligheid en gezondheid en
de ondernemingsraad aange
past worden, en de hogere
RSZ-bijdragevoeten in funk-
tie van het aantal werknemers
ongedaan worden gemaakt.»
Of Dehaene dezelfde gedach
ten als het VEV koestert is
onzeker. Zeker is dat Dehae
ne iets in zijn schild voert in
zake flexibiliteit. Hij blijft on
duidelijk, alhoewel hij pleit
voor meer ruimte voor de be
drijven. Vandaag reeds be
staat heel wat ruimte binnen
het wettelijke en conventio
nele kader. België behoort tot
de kampioenen van de flexibi
liteit. Teveel flexilibiliteit be
dreigt het welzijn en het fami
liaal en sociaal leven. Van
daag is de grens al dikwijls
bereikt. Omdat het mom van
meer werkgelegenheid wordt
aldus de kwaliteit van het le
ven op de helling geplaatst
zonder enige garantie op ex
tra jobs.
2. Nieuwe definitie «passend
werk» een nieuwe aanval op
de werklozen
Ook hier windt Dehaene er
geen doekjes rond. «De defi
nitie van passend werk moet
worden verruimd», schrijft hij
in «Sleutels».
Vandaag is de definitie al zeer
ruim. Zo kan een universitair
al zeer snel verplicht worden
om een vacature voor postbo
de in te vullen. Duidelijker
wordt het wanneer Dehaene
pleit voor een vormingsplicht
voor werklozen. Ook vandaag
kunnen werkzoekenden op
straffe van verlies van uitke
ringen geen beroepsopleiding
weigeren. De realiteit is ech
ter dat er een fundamenteel
gebrek is aan jobs. Of wil De
haene werklozen verplichten
om overbodige opleidingen te
volgen zoals gitaarcursussen
of hondentrimmen teneinde
de werkloosheidsstatistieken
te drukken
Ook het VEV wil «het begrip
'passende dienstbetrekking'»
«herijkennaarmate de
werkloosheidsduur toe
neemt» als middel ter «verho
ging van de transparantie en
de werking van de arbeids
markt».
«Herijken» of «verruimen»,
de boodschap blijft duidelijk
werklozen zullen zich willens
nillens moeten plooien naar
wat de CVP voor hen een
«passende» job vindt en dit
des te meer hoe langer ze
werkloos zijn. Het lijkt erop
dat de CVP alle verantwoor
delijkheid van de werkloos
heid in de schoenen van de
werkloze wil schuiven, zeker
als deze langdurig werkloos is.
ven loonmatiging.
Alsof dit nog niet genoeg is
wordt ook de index, dé garan
tie van onze koopkracht, aan
diggelen geslagen. Dus geen
loon-matiging, maar loon-in-
levering is het prijskaartje dat
het VEV de werknemers on
der de neus schuift. Hoe het
VEV dan nog van de verhoop
te groei kan dromen, blijft ons
alvast volkomen duister.
Van de sociale zekerheid
moeten de zwakken in onze
maatschappij ook al niet veel
meer verwachten indien het
VEV en haar adepten hun zin
krijgen.
Met een reële groei van alle
sociale uitgaven van maxi
mum 1 procent wil ze jaarlijks
nog eens 35 miljard frank ex
tra gaan besparen in de socia
le zekerheid, of nog zo'n 180
miljard op de overheidsuitga
ven tegen 1999.
Werklozen krijgen van het
VEV, met de voorgestelde be
perking van hun uitkering in
de tijd, al hun 'ontslag' nog
voor ze werk gevonden heb
ben.
En voor schoolverlaters, die
nog niet gewerkt hebben, is er
voor het VEV helemaal geen
sprake meer van een uitke
ring. Voor deze laatsten rest
er niets anders dan terug bij
hun ouders te gaan inwonen
en te hopen dat ze nog maan
delijks wat 'overlevingsgeld'
krijgen toegestoken. Elke so
lidariteit is volkomen zoek.
De commentator van Het
Volk heeft het al goed begre
pen «Niemand gelooft de li
beraal Verhofstadt wanneer
hij beweert dat de miljarden
besparingen de gewone man
niet zullen raken. Zoals de za
ken er vandaag voorstaan,
zullen die 300 miljard vooral
door de werkers worden be
taald. De bezittende klasse
beschikt immers over het wa
pen van de chantage. Zij
vlucht bij de minste onraad
met haar geld naar het buiten
land, na de winsten te hebben
opgestreken. Haar solidari
teit met de gepensioneerden,
de zieken, de werklozen, de
mingegoede gezinnen met
kinderen, is gering en niet van
harte. Een rondrit langs de
weelderige villa's in de groene
gordels rond de steden, waar
goedkoop Pools dienstper
soneel aan koloniale toestan
den doet denken, sterkt ons in
deze overtuiging.»
En vandaag gaat Het Volk
verder. Hij noemt de «230.000
jobs» van het VEV een «loze
belofte» en vraagt zich af of
het aantal faillissementen van
bedrijven wel uitsluitend te
wijten is aan de hoge arbeids
kost «Hoe staat het met de
kwaliteit en de creativiteit van
de Vlaamse ondernemers en
managers Hoe ligt op dat
vlak het concurrentievermo
gen met het buitenland On
ze buren komen in ons land
meer en meer zaken doen.
Toch niet omdat de arbeids
kost hier zo hoog ligt
