Met de SP-federatie
Aalst-Oudenaarde werken
aan een strategie voor morgen
EDITORIAAL
Dromen en werkelijkheid
Verkiezingen
«Voor Allen» - 2 juni 1995 - 3
Slechts weinigen onder ons zullen voor waar hebben
voorgehouden dat de SP vooruitgang zou boeken bij de
verkiezingen.
De winst op federaal vlak voor Kamer en Senaat en op
gewestelijk vlak voor het eerste Vlaams Parlement is
dus onverhoopt.
De basis hiertoe was vooreerst dat er uiteindelijk op
nieuw politiek werd gediscussieerd: over sociale zeker
heid, over tewerkstelling, over gezondheidszorgen, over
vervangingsinkomens.
De keuze tussen een solidaire verzorgingsstaat of een
maatschappij met het ieder-voor-zichzelf principe.
De socialistische opdracht is dus niet achterhaald.
Diegenen die de Agusta-zaak hebben willen aangrijpen
om ons gedachtengoed terug te dringen en de partij te
treffen zijn er aan voor hun moeite.
Dat dit laatste niet gebeurd is danken wij ook aan de
inzet van onze militanten en de eendrachtige samem
werking en aktie van het ABVV en de socialistische
mutualiteit. Pluspunten om verder mee door te gaan!
In ons nieuwe arrondissement Aalst - Oudenaarde
werd de SP weliswaar slechts de derde partij maar
hebben \i>ij de schade kunnen beperken. De verkie
zingsuitslagen en de verschillen tussen Kamer, Senaat
en Vlaamse Raad en de verschillende gemeenten die
nen diepgaand onderzocht om de passende besluiten te
trekken voor noodzakelijke politieke aktie en werking.
De voor socialisten achtergestelde gebieden dienen
dringend bewerkt en de vroegere socialistische bolwer
ken of gemeenten waarde SP goed vertegenwoordigd
was zijn aan een inhaalbeweging toe.
Dat kunnen wij slechts dooreen intense en doorgedre
ven politieke werking. Hiervoor kregen wij onverwacht
een optimale mogelijkheid door de verkiezing van vijf
parlementsleden, waar normalerwijze er slechts drie
werden verwacht. Wij hadden daar enkel durven over
dromen en thans is het werkelijkheid! Deze parle
mentsleden zijn en blijven de motor om die aktie
gestalte te geven.
Van Oudenaarde tot Aalst hebben wij nu de grote
verantwoordelijkheid om tegen de volgende verkiezin
gen in juni 1999 en goed resultaat neer te zetten. Dat
moet mogelijk zijn met een goed werkende socialisti
sche gemeenschappelijke aktie, met ledenwerving voor
SP, ABW en Bond Moyson, met het aantrekken van
nieuwe medewerkers en militanten in onze verschillen
de SP-afdelingen, met het organiseren van politieke
vorming en aktiviteiten.
Met vernieuwende kracht en de inzet van al onze
militanten moet dit mogelijk zijn.
Anderen in onze beweging die verder in de genoeg
zaamheid willen installeren, blijven beter aan de kant.
De eerste weken na verkiezin
gen zijn traditioneel weken
van evaluatie en interpretatie.
Ook in deze VOOR ALLEN
is dit vast niet anders voor wat
onze federatie betreft.
Als uitgangspunten van mijn
interpretatie neem ik een
viertal vaststellingen.
In onze kieskring gaat de SP
met 1% achteruit. Dit is dui
delijk tegen de nationale
trend in. Anderzijds behaalt
de SP bij ons nog steeds een
hoger percentage (21,2) dan
nationaal (19,9).
Een tweede vaststelling is de
speling van het lot of de appe-
rentering, waardoor een pro
centueel verlies wordt omgeb
ogen tot een winst in zetels.
Het volgende uitgangspunt
werd het best verwoord door
Herman De Croo toen hij na
de bekendmaking van de ver
kiezingsuitslag stelde dat de
kieskring Aalst-Oudenaarde
nog steeds een
'donkerblauwe'-kieskring is.
Wij kunnen er inderdaad niet
onderuit, de VLD behaalt in
deze kieskring een zeer goede
score (28,7). Naast dé Her
man De Croo is er de populai
re Aalsterse Burgemeester
Anny De Magdt en in hun
kielzog de jongere goden aan
gevoerd door Bestendig Afge
vaardigde De Padt uit Ge-
raardsbergen.
De vierde en laatste vaststel
ling dateert van voor de ver
kiezingen en heeft betrekking
De droom van M. Guy is ook
nu geen werkelijkheid gewor
den. De Thatcher-politiek
heeft het niet gehaald.
De VLD-campagnes waren
brutaal, agressief, smerig en
vulgair. Ze gaven de indruk
enkel en alleen gedreven te
zijn, door grote honger naar
de macht. Het moet ons dan
niet verwonderen dat hierbij
de stijl en de Blok-thema's
niet geschuwd werden. Ik durf
persoonlijk zeggen dat pre
cies hierdoor de V.L.D. het
spel van de anti-politiek ge
diend heeft. Degenen die o.a.
met deze methoden toe te
passen, dachten en geloofden
van de S.P. de doodsteek toe
te brengen, hebben zich mis
rekend. Ondanks 0eze niet
prijzenswaardige politieke
methoden, wat het zou moe
ten zijn in een waardige de
mocratie, o.a. het manifest
van M. Guy, is de SP er niet
alleen in geslaagd stand te
houden, maar zelfs winst te
boeken. Dit is verheugend en
hoopvolMaar op de blijd
schap rust een zware domper
of zwarte schaduwzijde. Óp-
nieuw hebben wij een waar
schuwing, een angstaanja-
op de problematiek van de
lijstsamenstelling. Blijkbaar,
en dit is helemaal niet zo ver
wonderlijk, heeft onze nieuwe
federatie de samenvoeging
van de twee vorige federaties
nog niet echt verteerd en
wordt er nog steeds teveel ge
dacht volgens de oude patro
nen.
Te weinig wordt er in de poli
tiek op langere termijn ge
dacht en strategieën voor de
toekomst uitgewerkt. Het jaar
voor verkiezingen nog vlug
hier en daar zwakke plekken
(gezien vorige verkiezingsre
sultaten) trachten op te krik
ken, heeft meestal weinig re
sultaat. Daarom pleit ik er
voor dat de SP-federatie
Aalst-Oudenaarde nu reeds
begint na te denken over een
strategie of concept om de
verkiezingen van 1999 of 2000
voor te bereiden. Het is van
daag dat de SP moet starten
met het verblekings- en ver
kleuringsproces van dat don
kerblauwe arrondissement.
Nu gaan rusten op ons 5 ge
lauwerde zetels zou een kapi
tale fout zijn. Vijf parlements
leden in één federatie is niet
niks, maar wij moeten ook
heel goed beseffen, dat dit
een bijkomende verantwoor
delijkheid met zich mee
brengt. Een goed functione
rend parlementslid is een po
litieke aantrekkingspool en
een katalysator in de ontwik
keling van de partij.
gend signaal gekregen, die
ons terugvoert naar de jaren
'40 en die geleid heeft tot de
2de Wereldoorlog. De stijging
minimaliseren is een klinkend
bewijs van gebrek aan kennis
en aan politiek inzicht. Hier
door heeft men de bekwaam
heid niet meer en wordt de
zorg zeer klein, om zich nog
zorgen te maken om de toe
komst. Door gebrek aan poli
tiek inzicht, waardoor men
zich niet reëel kan inzetten
om te vermijden dat fascisti
sche, nazistische bewegingen
zich verder uitbreiden, loopt
men in het open visier die de
democratie in het hart willen
treffen. De politici zouden nu
toch eindelijk moeten snap
pen, dat het niet volstaat met
geleerde statistieken of met
bijna onverstaanbare brochu-
ren te verspreiden. Men zal
terug moeten gaan luisteren
naar Jan Modaal zijn noden,
zijn verzuchtingen. Een beter
sociaal vangnet voor de zwak
keren, een levensloon aange
past aan de levensduurte, be
taalbare woningen, de sociaal
achtergebleven verpauperde
buurten, de concentratiege
bieden voor migranten; dit al-
In de blauwe bastions Aalst en
Oudenaarde kunnen wij nu
vechten met gelijke wapens.
De nieuwe mandatarissen, sa
men met de SP-federatie,
staan daar nu voor de moeilij
ke taak om de rode olievlek
verder uit te spreiden.
Ik ben ervan overtuigd dat dit
mogelijk is. Wanneer wij de
resultaten bekijken van onze
drie 'anciens' (De Loor, Van
der Maelen en Timmermans)
dan bewijzen deze dat wij een
zekere know how hebben in
de federatie. Verder moeten
wij binnen de federatie naar
formules zoeken om nog meer
als partij, dus als maatschap
pij-keuze, naar voor te komen
dan als een allegaartje van in
dividuele partijbonzen.
Met dit artikel hoop ik de dis-
kussie binnen de federatie
aan te wakkeren voor de uit
werking van een strategie.
Deze moet uiteindelijk uit
monden in een nog beter ge-
struktureerde federatie en in
een federatie waarin iedereen
van Ronse tot Lede zich thuis
voelt. En dit allemaal met
slechts één doel, het donker
blauw adelijk bloed in de ade
ren van de federatie te ver
vangen door vurigrood werk-
mansbloed. En als het nog
even kan, laat ons de vijf ze
tels die wij nu hebben nooit
meer afgeven.
B Stefaan Thijs
Internationaal Secretaris
JS
les mogen wij niet langer weg
moffelen, maar hieraan prio
riteit geven, wil men de weg
die de dictatuur van de mens
hatende beweging een halt
toe roepen.
Wij socialisten, die het recht
hebben van een erfenisrecht
in te roepen voor een strijd
van vrijheid, democratie en
gelijke kansen, moeten wij
zeer duidelijk beseffen dat wij
in deze strijd eens te meer het
voortouw moeten nemen. Dit
betekent in essentie, dat wij
socialistische militanten, van
onze dierbare socialistische
beweging, tot plicht hebben
naar de basis toe te leven, aan
wezig te zijn en de oorzaken
van de «proteststemmen» weg
te werken.
De zwart-bruine vlek breidt
zich verder uit en willen wij
vermijden wat bij de aanvang
onschuldig bruin is, bij de
kortste keren giftig zwart
wordt. Het zal terug aan de
S.P. worden aangewreven dat,
indien ze geen initiatieven
neemt, de anderen in hun ze
tel rustig blijven zitten, genie
tend van een onnozele uitzen
ding op TV met een dikke si
gaar in de mond. Dit betekent
in concreto, dat in plaats van
eventueel te genieten van die
dikke sigaar in de mond, men
zich moet realiseren dat er
nog te veel mensen zijn in de
ze kapitalistische maatschap
pij, die niet kunnen genieten
van een relatieve welvaart
(zonder hiervoor zelf verant
woordelijk te zijn), maar inte
gendeel elke dag in angst le
ven en blijven leven. Ze zijn
bang voor de dag van morgen,
zijn wanhopig, uitzichtloos en
onberedeneerd reageren ze
hierdoor met hun stemge
drag. Is het immers niet zo dat
na het signaal van 24 nov. '91,
het voor vele politiekers in de
retoriek duidelijk was dat het
V. Blok met alle gevaren daar
aan verbonden, moet worden
een halt toegeroepen
Vandaag, mei '95, kan niet
langer volstaan en moet bij
elke democraat doordrongen
zijn om zich enkel tevreden te
stellen en alleen wakker te
schieten aan de vooravond
van de verkiezingen en een
nieuwe retoriek te ontplooien
voor de volgende verkiezin
gen. Dan moeten de techno
craten, de administrateurs en
al degenen die boven het
hoofd van de reële behoeften
van de bevolking regeren, de
verantwoordelijkheid morgen
op eigen schouders nemen
zonder te morren over de mo
gelijke catastrofe, die ze zelf
mogelijk hebben gemaakt.
Laat ons dan niet zeggen in
alle schijnheiligheid met een
treurig gezicht, volhouden of
beweren «Ich habe es nicht
.gewust
Pilar Ruiz
