Quota? Ja! Maar vooral een andere cultuur I
1 mei
Voor Allen" - 1 mei 1998 5
ontslag, of over de invoering
van een sociaal rechtvaardig
eenheidstarief voor belastin
gen op bedrijven, kapitaal of
vermogen.
De SP wil dat er komaf ge
maakt wordt met de ondemo
cratische aspecten van de
unanimiteitsregel. Het respect
voor de wil van de meerder
heid moet het halen op de dic
tatuur van de enkeling die elke
vooruitgang blokkeert. De SP
wil dat voor sociale zaken en
fiscaal beleid dezelfde spelre
gels worden toegepast als voor
het vrije goederen- en dien
stenverkeer: meerderheidsbe
slissingen in ministerraden en
medebeslissingsrecht voor het
Europese Parlement. Wat mo
gelijk is voor handel en econo
mie moet ook kunnen voor de
belangen van alle mensen.
Begin deze eeuw stonden de
socialisten in de bres voor het
algemeen stemrecht. Daardoor
konden ze de verzorgingsstaat
uitbouwen. Vandaag dient er
zich een nieuwe, gelijkaardige
strijd aan. Deze keer moeten
we meer democratie afdwin
gen op Europees niveau. Wij
hebben een democratisch Eu
ropa nodig om onze sociale
idealen te kunnen verwezenlij
ken.
Dat zijn we niet alleen aan
onszelf verplicht, maar ook
aan de inwoners van de kandi
daat-lidstaten in Midden- en
Oost-Europa. De mensen uit
deze landen hebben grote ver
wachtingen in de Europese
Unie. Ook zij wensen de ver
worvenheden van de Europese
Unie: vrede en welvaart. Nu
kunnen bedrijven en kapitaal-
groepen de grote verschillen in
lonen en sociale bescherming
tussen Oost- en West-Europa
makkelijk uitbuiten. Op die
manier zetten ze de sociale
verworvenheden in West-Eu
ropa op de helling, terwijl ze
sociale vooruitgang tegenhou
den in het oosten van het con
tinent. In de toekomst moeten
Europese regels ervoor zorgen
dat bedrijven ook in Centraal
en Oost-Europa verplicht wor
den de elementaire sociale af
spraken te respecteren. Maar
dan moet de Europese Unie
ook efficiënt en democratisch
deze spelregels kunnen vast
leggen, ver-beteren en doen re
specteren. Een Europese Unie
waarin om de haverklap één
land zijn veto kan uitspreken
tegen elke vobruitgang op we
zenlijke domeinen, heeft ook
deze mensen weinig te bieden.
Daarom zal de SP tegenover
haar zusterpartijen, met inbe
grip van de Oost- en West-
Centraal-Europese, stellen dat
we allemaal te winnen hebben
bij meer democratie in de Eu
ropese Unie. Als de veMam-
mende en ondemocratische
unanimiteitsregel niet afge
schaft wordt, betekent de uit
breiding van de Europese Unie
de doodsteek voor het Euro
pees project. Het is al moeilijk
genoeg om het eens te geraken
met vijftien landen, met vijf
entwintig zouden we dan ook
volkomen vastlopen. Dat wil
len we absoluut vermijden. De
uitbreiding van de Unie kan en
mag er dus niet komen zolang
de Europese instellingen niet
hervormd zijn en de unanimi
teitsregel niet weggewerkt is.
En nu non het werk
Werk aan de winkel, dus 1 mei
1998 is voor de SP het begin
van een campagne voor meer
democratie in Europa. De Eu
ropese Unie heeft efficiënte en
democratische besluitvor
mingsprocedures nodig, zodat
het niet langer kan dat één land
of een minderheid van landen
sociale maatregelen blokke
ren. Uit het verleden weten we
dat democratie de beste weg is
om sociale eisen te verwezen
lijken. In een geglobaliseerde
wereld waarin de staatsgren
zen vervagen, dreigt de wel
vaartsstaat de speelbal te wor
den van de internationale con
currentie.
Daarom moeten de sociale
krachten in Europa er voor
zorgen dat de politieke demo
cratie sterk genoeg staat om de
lijnen uit te tekenen waarbin
nen de international? econo
mie zich vrij bewegen mag, en
ervoor te zorgen dat de nega
tieve kanten van de concurren
tie zo veel mogelijk uitgescha
keld worden. Noodzakelijker
wijze zal dat via de Europese
Unie gebeuren.
De euro is een beslissende stap
voor de economische eenma
king van Europa. Nu moet hij
het breekijzer worden voor de
politieke eenmaking.
1 mei 1997 stond in het teken
van werk en solidariteit. De
actualiteit was hiertoe de
aanleiding. Dit jaar vieren
we '50 jaar stemrecht voor
vrouwen'. Meer dan een
goede reden om 1 mei 1998
in het teken te stellen van een
strijddag voor een gelijke
vertegenwoordiging van
mannen en vrouwen op de
verschillende beleidsni-
veau's.
Na een halve eeuw strijd, in
1949 was het dan zover:
vrouwen konden voor het
eerst mee de samenstelling
van het parlement bepalen.
Dit bracht echter geen vrou
wenvloedgolf in de politiek
teweeg. Want zo vanzelfspre
kend was dit niet. Er waren
altijd excuses om geen vrouw
te moeten opnemen. Er
moest een wet aan te pas ko
men (1994) om partijen te
verplichten een deel van hun
plaatsen af te staan aan vrou
wen. Partijen slaagden er
plots wel in, met een stok
achter de deur, kandidaten te
vinden, het aantal vrouwelij
ke verkozenen steeg hierdoor
opvallend, maar vertaalde
zich niet naar een evenredige
vertegenwoordiging. Alle be-
leidsniveau's samengenomen
is in 1998 tien procent van de
politieke actoren van het
vrouwelijk geslacht.
De politieke deelname van
vrouwen gaat niet alleen om
aantallen die worden afge
dwongen, hoe belangrijk dat
ook is. Het gaat er ook om of
partijen erin geloven dat
meer vrouwen in de politiek
de kwaliteit van onze demo
cratie verbeteren. Het gaat
om de vraag of Nieuwe Poli
tieke Cultuur ook betekent
dat de grootste helft van de
bevolking voldoende verte
genwoordigd moet zijn in de
democratische besluitvor
ming omdat vrouwen nu een
maal een eigen inbreng heb
ben en het politieke bedrijf
op een andere manier invul
len en het daarom meer ge
loofwaardigheid kunnen ge
ven. Vrouwelijke politici
willen reeds jarenlang zowel
een andere inhoud als een an
dere stijl in de politiek bren
gen. Daar wordt slechts werk
van gemaakt als ook mannen
dat doen. Zolang de echte be
langrijke beslissingen wor
den genomen in de informele
achteraf-cafégesprekken van
de old-boys - netwerken,
waar vrouwen gewoon niet
terechtkomen, zullen we er
niet in slagen de politiek ge
loofwaardig te maken voor
vrouwen. Er zal slechts reden
tot vieren zijn wanneer er
niet alleen meer vrouwen
deelnemen aan de politieke
besluitvorming, maar vooral
wanneer vrouwen als gelijk
waardige partners meedraai
en in het politieke spel en ge
apprecieerd worden omwille
van hun eigen inbreng. Maar
dit veronderstelt een mentali
teitswijziging, waarvoor quo
ta alleen niet toereikend zijn.
In ieder geval vrouwen zijn
wel geïnteresseerd in een po
litiek project als dit concreet
en maatschappelijk relevant
is.
Het invoeren van dwingende
quota is een mogelijkheid om
op relatief korte termijn een
breekijzer te zijn om vrou
wen versneld te laten door
stromen naar de politieke be
leidsdomeinen. Zolang er
geen spontane 50/50-verte-
genwoordiging is zijn derge
lijke ingrepen nodig. Op ter
mijn moeten we echer van
deze quotaregelingen af ge
raken, maar voorlopig zijn ze
als hefboom noodzakelijk.
Goede praktijkvoorbeelden
uit de Scandinavische landen
bewijzen de doeltreffendheid
van quota.
Het bevorderen van gelijke
kansen tussen mannen en
vrouwen en meer evenwicht
in de politieke besluitvor
ming mag echter geen op
dracht zijn van de vrouwen
alleen, ook mannen hebben
hierin - in hun eigen belang -
een rol te spelen. Daarom
moeten ook mannen betrok
ken worden bij het gelijke -
kansenbeleid en mag dit niet
afgedaan worden als een wel
iswaar politieke - 'vrouwen
aangelegenheid'.
In elk geval moeten we ons
in het huidige politieke debat
niet meer toespitsen op de
vraag of de deelname van
vrouwen moet worden ver
groot, maar hoe dit moet ge
beuren.
De viering van '50 jaar Vrou
wenstemrecht' gaat van start
op zaterdag 9 mei 1998. De-
EE/V ANTWOORD
VOOR IEDEREEN
ze happening 'DE vrouwen
vieren feest' gaat door in
Sunparks De Haan vanaf
10u30.
Ook in onze federatie mag
deze viering niet onopge
merkt voorbijgaan, daarom
organiseren de Socialistische
Vrouwen te Ronse tijdens het
weekend van 30 oktober
1998 en te Geraardsbergen
tijdens het weekend van 21-
22 november 1998 een aantal
activiteiten rond dit thema.
Het zou de vrouwenbewe
ging goed doen als zoveel
mogelijk vrouwen maar ook
mannen deze activiteiten
door hun aanwezigheid steu
nen. Alvast afspraak op de
bovenvermelde data en ver
der wens ik ieder een strijd
vaardige 1 mei toe.
Suzy ARYS
