STANDPUNT
Een progressieve Koepelpartij
6 23 februari 2001 - "Voor Allen"
Al jaren wordt er ter linkerzij
de gesproken over progressie
ve frontvorming of over een
poging om de progressieve
mensen dichter bij elkaar te
brengen om uiteindelijk nog
méér te kunnen wegen op het
beleid. In de jaren zestig was
er Collard, in de jaren tachtig
was er Van Miert en Tobback,
in de jaren negentig was er De
Batselier met het Sienjaal.
Samen met Kathleen Van
Brempt heb ik in een artikel
voor het boek van Sven Gatz
(VU-ID) een lans gebroken
om opnieuw na te denken over
één of andere progressieve
frontvorming.
Want wat
stellen we vast:
SP, AGALEV, ABVV,
ACV(W) maken heel vaak ge
lijkaardige analyses over
Alweer hebben we moeten
ervaren dat sommige SP-ver-
antwoordelijken er de voor
keur aan geven hun ideeën en
zienswijzen via de media be
kend te maken i.p.v. die ter
discussie te stellen binnen de
daarvoor voorziene partij or
ganen.
Eens te meer moeten we con
stateren dat men hiermee het
spectaculaire verkiest boven
het inhoudelijke.
Hoewel wij tegen deze gang
van zaken al ontelbare keren
geprotesteerd hebben, blijft
men deze 'stunten' toch maar
verder uithalen.
In onze syndicale en politie
ke loopbaan hebben wij der
gelijke manier van doen
nooit gehuldigd. Nooit zijn
wij met onze standpunten en
stellingnames, die nochtans
dikwijls afweken van die van
de SP-leiding, naar buiten
maatschappelijke problemen
die ons als socialisten na aan
het hart liggen. Héél vaak ko
men deze partijen en vakbe
wegingen dan ook met gelijk
aardige oplossingen aandra
ven. Het uitgangspunt van de
stelling van Kathleen en mij is
dat we beter met deze organi
saties die vaak op dezelfde lijn
zitten aan één zeel trekken bij
voorbeeld in de regering dan
dat we in verdeelde slagorde
te werk gaan. Men mag niet
vergeten dat de liberalen in de
huidige regering de grootste
partij zijn en dat ze dus heel
vaak een grotere invloed heb
ben op de uiteindelijke beslis
singen. Als we nu, als progres
sieven, een beetje strategi
scher zouden zijn, dan zouden
we een grotere impact kunnen
hebben op de besluitvorming.
Indien we als socialisten met
de groenen, de progressieve
getreden. Altijd hebben wij
ze hardnekkig verdedigd in
de schoot van de partij (al
waren we daarmee menig
maal de dissidente stem) en
ons na bespreking en discus
sie steeds onderworpen aan
de beslissing van de meerder
heid.
Gezien deze, naar ons ge
voel, betreurenswaardige fei
ten en evolutie die veelal uit
profileringsdrang gehuldigd
wordt, zijn we nu wel ver
plicht ook onze visie t.a.v.
een Agalev-SP-VU-ID21-
koepel via de pers te kennen
te geven.
Politiek en politieke
partijen
Niemand zal tegenspreken
dat politieke partijen in ons
democratisch bestel een be
langrijke rol te vervullen
VU'ers, ABVV'ers en
ACW'ers véél nauwer gaan
samenwerken dan kunnen de
progressieven ter linkerzijde
de toon en vooral de politieke
agenda bepalen.
Laten we
duidelijk zijn
We zullen nooit één grote
progressieve partij kunnen
maken door al die groepen sa
men te klutsen en ik ben er
zelfs van overtuigd dat dit niet
wenselijk is. We hebben nu
éénmaal allemaal ons eigen
gedachtegoed (dat wel al om
wille van de maatschappelijke
evolutie dichter naar elkaar is
gegroeid), geschiedenis en
stijl. Maar wat we wel zouden
kunnen en moeten doen is het
bundelen van de krachten en
die onder één koepel plaatsen
om gezamenlijk onze belang-
hebben. Zoals eenieder weet,
is politiek een confrontatie
van ideeën; het is de strijd
tussen verschillende visies en
bij het nemen van politieke
beslissingen wordt er bijge
volg een keuze gemaakt tus
sen tegenstrijdige opvattin
gen.
Vandaar dat politieke partijen
er alle belang bij hebben zich
duidelijk te identificeren en
te profileren en met herken
bare programmapunten naar
buiten te treden.
Precies daarom is het fout
naar de toekomst toe te trach
ten onder één koepel van ver
schillende partijen naar de
verkiezingen te trekken.
Dit leidt tot verschraling, op
pervlakkigheid en onduide
lijkheid en brengt de kiezer
nog meer, dan thans al het
geval is, in verwarring. Daar
enboven wordt met het ver
vagen van de partijen en de
partijstandpunten de demo
cratie een slechte dienst be
wezen.
rijkste tegenstrevers, de
rechts-conservatieven en ex
treemrechts, die het gemunt
hebben op ons sociaal model,
die tegen de vakbewegingen
zijn en tegen de kleine man,
via verkiezingen te lijf te
gaan. Als we daarin zouden
slagen, zouden we met die
progressieve stroming mis
schien wel de grootste politiek
en veel beter dan nu onze po
litieke agenda kunnen uitvoe
ren. Dat heeft men in Italië
goed begrepen. In Italië werd
men geconfronteerd met een
steeds agressiever wordend en
groeiend rechts en extreem
rechts blok (kijk ook bij ons
naar de plannen van Ward
Beysen om een grote rechts
partij te maken), als reactie
daartegen hebben de ex-com-
munisten (nu links-democra
ten) samen met al wie zich
links of centrum-links bevond
En de SP
Als de SP vandaag nog am
per 15% van het kiezerskorps
kan aanspreken, is dit onder
meer te wijten aan haar
'floue opstelling' tijdens de
voorbije decennia. De SP
moet daarentegen weer zich
zelf worden en met duidelij
ke socialistische opvattingen
en standpunten naar buiten
treden. Dan zal zij opnieuw
geloofwaardig worden en aan
aantrekkingskracht winnen.
De SP mag niet aan koepel
vorming doen, om te beletten
dat de kiezer het verschil en
onderscheid tussen haar en
de andere partijen niet meer
zou kunnen maken.
Met dergelijke lijstconstruc-
ties ontstaat er immers een
groeiende onverschilligheid
en een toenemende verloede
ring van onze democratie,
waardoor partijen als het
Vlaams Blok nog meer garen
kunnen spinnen.
Al leunen sommige politieke
partijen in menig opzicht
weliswaar aan bij de SP, toch
kan niet worden ontkend dat
zij op heel wat andere terrei-
op het politieke spectrum een
front gevormd via een koepel
de Olijfboom genaamd.
Dat is in het kort het idee dat
Kathleen en ik (een maand
eerder had Norbert De Batse
lier deze piste ook al in een in
terview eens aangereikt) heb
ben voorwoord in een artikel
en waar een beetje onverwacht
de nationale pers nogal is op
gesprongen? Dit is natuurlijk
geen partijstandpunt, maar het
is, denk ik, eigen aan een poli
tieke partij dat er nagedacht
wordt en artikels worden ge
schreven over pistes om maxi
male invloed te hebben in de
samenleving.
Stefaan Thijs
nen grondig van zienswijze
verschillen.
Het is precies de taak van de
SP en van haar jonge genera
tie deze verschilpunten dui
delijk in het daglicht te stel
len, in plaats van ze door
koepelvorming te verdoeze
len. Slechts dan zal voor de
kiezer klaarheid en duidelijk
heid ontstaan en zal de de
mocratie er goed bij varen.
Indien de SP haar leden en
militanten in de toekomst op
nieuw meer inspraak geeft en
beter betrekt bij de besluit
vorming, zal zij opnieuw aan
aanzien en geloofwaardig
heid winnen. Dan zal zij op
nieuw op zichzelf groeien en
zal zij geen beroep moeten
doen op andere partijen om
via koepelvorming aan elec
torale betekenis te winnen.
De SP zou moeten beseffen,
en zij in de eerste plaats, dat
zij zonder militanten en le
den, en zonder duidelijk her
kenbare socialistische strijd
punten, haar rol niet meer
kan vervullen.
Herman De Loor
Om in de toekomst de Eerste Minister
te kunnen leveren
Nee, bedankt
