Feestelijk uitroepteken bij
Feest van de Arbeid 2002
Dossier
jg. 64 nr.5 mei 2002
"Vorig jaar op Meiavond waren er dertig mensen. Allemaal bejaarden. Dit
jaar zie ik er driehonderd, een mengelmoes van jong en oud. Dat doet
deugd. Ik ben overtuigd, we zijn op de goede weg.""Dit feest zet in de prak
tijk waar al veel te lang in theorie over gepraat werd."
"Hé, da's lang geleden, ben jij hier ook?"
Meiavond in Aalst was dit jaar anders. Anders en beter. Dat bleek uit de vele
prettige reacties die het centrum Netwerk die avond vulden. Wat was er
dan zo veranderd? Wie Aalst kent, weet dat het met de politiek in de stad
de verkeerde kant uitgaat. Het doorbreken van het cordon sanitaire is er
geen nieuws meer, de bestuurspartners spreken alsmaar minder dezelfde
taal, de gevreesde verrechtsing lijkt ook hier veld te winnen.
Bezorgdheid om die evolutie bracht een aantal mensen samen, die beslo
ten een positief maar duidelijk signaal van links te geven. Aalst is een pro
gressieve, verdraagzame stad waar het goed is om wonen, waar gewerkt
wordt aan sociale vooruitgang voor alle inwoners, waar men niet bang is
voor overleg en discussie.
SAMEN STERK
Dus vonden sp.a, ABVV, Agalev, KP en Leef elkaar in de organisatie van een
Progressief Meiavondfeest. Bedoeling was om mensen samen te brengen
die, ondanks alle verschillen, over vele onderwerpen gelijk denken. Wie
echte politieke discussie of diepgravende informatie wou, kon terecht in de
infostands. Oxfam Wereldwinkel, Lets, 't Uilekot, Militant Links, Hand in
Hand, Agalev, KP, Leef, sp.a en de Vrienden van Cuba zorgden voor de ern
stige en/of informatieve noot. Maar voor de bezoeker zover geraakte,
moest hij het warme onthaal van Tejooter Aabazjoer te verteren. Met rode
rozen, klerenborstels en indien nodig veger en blik, ontvingen twee
mimespelers van Aalsterse bodem de bezoekers.
Wie zin had in een avond toogklap, deed dat gewoon en bleef in het café
hangen. Wie het wat dynamischer wou, stroomde door naar de zaal. De
poppen van Aabazjoer luchtten daar hun hart over"de weg naar links en de
misère van de woiven". Poppentheater op zijn Oilsjters.
De traditionele toespraak was dit keer niet van een Grote Bekende
Politieker. Het was Hilde De Brandt, regionaal journalist, die de betekenis
van het feest toelichtte. En dan werd het tijd voor The Honey's, een sfeervol
vijfkoppig dansorkest, stijl "voor elk wat wils". De dames nodigden uit en
dat bleek dé garantie voor onmiddellijke ambiance.
De nieuwe formule van Meiavond bracht pakweg driehonderd mensen
samen. Zij bewezen dat er wel degelijk interesse bestaat voor progressieve
frontvorming. Intussen heeft Frankrijk, tot zijn eigen scha en schande
bewezen dat het rechts wel degelijk kan afstraffen. Alleen jammer dat links
daar de grote verliezer van werd. Versplintering leidt tot onmacht, maar in
Aalst laten we het zover niet komen. Met vereende krachten naar een bete
re, sociale toekomst. De eerste stappen zijn gezet.
Uit de toespraak van Hilde De Brandt
"Onze eigen Bert Van Hoorick zei het al: 'De ondergang van vrijheid en demo
cratie begint daar waar de onverschilligheid de mensen aangrijpt.'
Dames en heren, wij - u en ik - mogen niet onverschillig worden. Vanavond
zijn we dertig april, Meiavond. We hebben reden om achter een goed glas bier
de avond rond te maken, want de socialistische beweging heeft flinke verwor
venheden om op terug te kijken. Maar er is nog vee! werk. Zoals in Frankrijk, is
hier bij ons het drummen in het centrum een uitloper naar rechts aan het wor
den. Dat mogen we nooit dulden.
Daarom zijn we hier vanavond met meer dan alleen sp.a en ABVV. Agalev, KP
en Leef hebben mee dit feest voorbereid. Omdat er ondanks de verschillen
gelijkenissen zijn in hun strijd voor rechtvaardigheid, gelijkheid en kansen voor
iedereen. Omdat het beter is een uitroepteken te plaatsen bij links dan angstig
toe te kijken naar de invasie van rechts. Dat is wat we willen doen: beklemto
nen dat Aalst een progressief-linkse stad is én blijft. Dat kunnen we alleen
door ons eigen profiel te verscherpen en door versterking te zoeken bij ver
wante groepen. Het wordt tijd om de koudwatervrees te overwinnen.
Niemand hoeft zichzelf te verloochenen, maar samen zijn we sterker..."
Meiavond in Aalst: wie is eigenlijk de echte mimespeler van Aabazjoer?
(foto Hendrik De Schrijver)
Links eenheidsfeest: samen krijgen we vleugels, (foto Hendrik De Schrijver)
10
