Een gevaar voor de democratie? Federaal Nieuws PROVINCIALE KIESKRINGEN jg. 64 nr.6 juni 2002 Robby Ricour uit Onkerzele (Geraardsbergen) reageerde op onze oproep in het vorige nummer van Voor Allen. Hij stelde aan sp.a- fractievoorzitter in de Kamer Dirk Van Der Maelen deze vraag: "Op welke manier wil men de democra tie een dienst bewijzen door de lokale kieskringen (zoals Aalst- Oudenaarde) te vervangen door provinciale kieskringen? Zullen de politici daardoor niet verder van de mensen komen te staan, een pro bleem waarop ook bij de Nederlandse verkiezingen gewezen is? Of doet men dit gewoon uit par tijpolitiek belang?" Het antwoord van Dirk Van Der Maelen luidt: "Ik ben het niet eens met deze vaak gehoorde kritiek op de provinciale kieskringen, namelijk dat de afstand tussen verkozene en kiezer vergroot. Waarom? 1. Voor en na de kieshervorming zal er één kamerlid zijn voor elke 60 a 75.000 inwoners. Het aan tal verkozenen wordt dus niet verlaagd. Het enige gevolg van de hervorming zal zijn dat meer kiezers kunnen kiezen uit meer kandidaat-parlementsleden. 2. Geografische afstand is toch geen hinderpaal in de 21ste eeuw? Wij Vlamingen hebben - al te veel naar mijn smaak - de neiging om onder onze kerkto ren te leven. Met de huidige ver keersmiddelen is een afstand van 50 km toch niets meer? Daarenboven is het mogelijk met de huidige communicatie middelen gemakkelijk om con tact te leggen met een parle mentslid. Ik ontvang nu al weke lijks een tiental e-mails waar mee informatie gevraagd wordt, of waarin ik ter verantwoording geroepen wordt voor ingeno men standpunten. 3. We hebben reeds een fusie ach ter de rug, namelijk de fusie van het arrondissement Aalst met dat van Ronse-Oudenaarde. Ook dat was een schaalvergroting en ik heb de indruk dat onze partij leden en de parlementairen van sp.a hier geen probleem van maken. Ik heb zelfs zeer positie ve ervaringen en contacten met de militanten uit Ronse, Oudenaarde en de andere gemeenten uit dit arrondisse ment. 4. Pas op met buitenlandse verge lijkingen. Ik hoor tegenwoordig vaak verwijzen naar Nederland. Het is wetenschappelijk betwistbaar zich te baseren op één land. De kloof met de burger is een probleem dat men terug vindt in vele Europese landen, ongeacht of ze grote, middelgro te of kleine kiesomschrijvingen hebben. De omvang van de kies- Dirk Van Der Maelen: "Een politicus die geen oren heeft om naar de kiezer te luisteren, die heeft geen hoofd om te besturen." (foto Hendrik De Schrijver) sfcya Robby Ricour: "Op welke manier wil men de democratie een dienst bewijzen door de lokale kieskringen (zoals Aalst-Oudenaarde) te vervangen door provinciale kieskringen?" (foto Hendrik De Schrijver) omschrijvingen is dus niet door slaggevend. Het probleem zit dieper en wordt in dit nummer van Voor Allen aangeraakt in het interview. Parlementsverkiezingen gaan over nationale politiek. Vanuit democratisch oogpunt lijkt het me een vooruitgang dat bij nationale verkiezingen het nationaal beleid de inzet is van de kiesstrijd. Als de hervorming er komt, dan zullen de kiezers uit Oost-Vlaanderen de keuze krij gen om zich uit te spreken over het politiek handelen van: de regeringsleider (Verhofstadt), twee fractieleiders (van Agalev en sp.a, Jef Tavernier en ikzelf) en vooraanstaande oppositiele den zoals Tony Van Parys en Pieter De Crem (CD&V). In kleine kiesomschrijvingen blijft de keuze al te vaak beperkt tot lokale of regionale kandidaten van de diverse partijen. De poli tieke betekenis van de gemaak te keuze wordt vertekend door het feit dat te veel mensen kie zen voor bijvoorbeeld hun bur gemeester, om louter lokale redenen. Keuzes maken om lokale redenen moet in een democratie ook kunnen, maar daarvoor hebben we toch de gemeenteverkiezingen. Onze Vlaamse politieke cultuur staat er borg voor dat de afstand tussen kiezer en verkozene niet te groot wordt. Zelfs met grotere kiesomschrijvingen zal een Vlaams parlementslid het zich niet kunnen veroorloven de kloof met zijn omgeving te groot te laten worden. Een voor elke politicus onmisbare achter ban bouw je in Vlaanderen uit (en breid je verder uit) via een mix van politiek inhoudelijk werk en een band via actieve deelname aan de vele sociaal maatschappelijke activiteiten. Ook later zal dit een politieke wet blijven waartegen geen politici aanhoudend kunnen zondigen. 7. Tot slot een persoonlijke raad voor Robby. Ik denk - of min stens ik hoop - dat jonge men sen als Robby Ricour ook daad werkelijk en actief zullen deel nemen aan de politiek. Als je, Robby, ooit mandataris wordt, dan geef ik je één goede raad. Pas in je handelen van mandata ris het Zweeds spreekwoord toe: "Een politicus die geen oren heeft om naar de kiezer te luisteren, die heeft geen hoofd om te besturen." Of kiesomschrijvingen nu groot of klein zijn, dit is de gouden regel voor een socialistische mandataris en daarnaar moet hij of zij zich gedragen.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Voor Allen | 2002 | | pagina 4