Een spel van geven en nemen
m
Leefloon vervangt bestaansminimum
Eetfestijn sp.a groot-aalst
Aalst
M het partijvoorzitterschap
Zaterdag
30 november
in het restaurant van Eendracht Aalst,
Bredestraat.
Op het menu: wildgoulash.
jg. 64 nr. 8 oktober 2002
Op 21 oktober houdt de sp.a-Aalst
bestuursverkiezingen. Uittredend
voorzitter Dirk De Pauw en uittre
dend politiek secretaris Dylan
Cassaer stellen zich opnieuw ver
kiesbaar. "Omdat het bloed kruipt
waar het niet kan gaan" zegt Dirk
De Pauw.
Dirk De Pauw: "Ik kwam in functie
in juni 1999, het jaar van de ramp
zalige verkiezingen. Het was
meteen duidelijk dat we ook voor
de gemeenteraadsverkiezingen alle
hens aan dek zouden moeten roe
pen om een electorale ramp te
voorkomen. We verloren 1400 stem
men, maar behielden 21 procent.
Dat is niet om over naar huis te
schrijven, maar het kon erger.
Bovendien waren we zeer vernieu
wend tewerk gegaan: een open
lijst, met nieuwe en jonge krachten.
De lijst werd samengesteld zonder
geruzie, al was het soms balanceren
op een slap koord, vooral ook door
het wegvallen van Mare Galle en
Eddie Dierickx."
- In een goede voorzitter een ontmij-
ner?
Dirk De Pauw: "Zeg dat wel, maar
het voorzitterschap is vooral een
spel van geven en nemen. Het is
zoeken naar de best mogelijke over
eenstemming tussen de verschil
lende onderafdelingen, en tussen
het partijbestuur en de schepenen.
In het verleden werd misschien te
vaak verwacht dat schepenen lou
ter uitvoerders waren. Dat kan
natuurlijk niet. Een partij die in de
meerderheid zit, moetje de vrijheid
geven om te kunnen besturen. Ik
heb een goede relatie met de sche
penen, al deel ik met hen niet altijd
elk standpunt. Het komt erop aan
de lijn te bewaken, en dat zit goed."
- U stuurde een compleet nieuwe
generatie naar het OCMW. Was dat
niet riskant
Dirk De Pauw: "We zullen later
moeten bekijken of dat een goede
beslissing was of niet, maar hoe dan
ook is de OCMW-raad een uitgele
zen terrein voor jonge gasten die
zich sociaal en politiek willen inzet
ten. Ik ben persoonlijk niet zo erg te
vinden om de OCMW-raad te
gebruiken als uitstapregeling voor
uitgebluste politici."
- U stelt zich opnieuw verkiesbaar.
Welke uitdagingen staan voor de
deur?
Dirk De Pauw: "Ik wil alle afdelin
gen zo snel mogelijk wekken uit
hun winterslaap. Besturen hernieu
wen, nieuwe mensen een taak
geven. Jawel, er zijn nieuwe men
sen, al houdt de tendens aan dat
jongeren zich steeds minder bij de
politiek betrokken voelen. Vroeger
had je een gemakkelijkere doorstro
ming via het dienstbetoon. Je
trachtte iemand te helpen en ze
deden iets terug. Dat is weggeval
len, al vind ik persoonlijk dat het
opheffen van alle dienstbetoon
geen stap vooruit is geweest. Het is
helemaal niet fout om mensen te
informeren."
- In hoeverre kan een plaatselijke
afdeling wegen op nationale of
gewestelijke verkiezingen?
Dirk De Pauw: "Nauwelijks. Het is
erg moeilijk mensen te motiveren
om voor verkiezingen te werken als
er geen regionale kandidaten deel
nemen. De thema's en de campag
nes worden ook helemaal buiten de
afdelingen om vastgelegd. Wel heb
ben we inspraak in de samenstel
ling van de lijst."
- We gaan naar rechtstreekse burge
meestersverkiezingen. Hebt u
iemand op het oog?
Dirk: "Die keuze moet uiteraard
vanuit de vier schepenen komen,
maar persoonlijk zou ik Gracienne
Van Nieuwenborgh vooruitschui
ven. Ze is aanvaard over de hele lijn,
ze is eerste schepen, heeft charisma
en durft haar gedacht zeggen. Het
is een keuze voor de meeste kans op
succes."
X- M
OCMW
Op 1 oktober trad de nieuwe wet op het leefloon in werking. Dit leefloon
vervangt het oude bestaansminimum. Dat was ook wel nodig. De
bestaansminimumwet dateert al van 1974 en ondertussen is de maat
schappij toch behoorlijk veranderd.
De nieuwe wet legt vooral de nadruk op tewerkstelling, ledereen heeft
recht op een aangepaste job. De kloof tussen mensen die het goed hebben
en zij die het minder goed hebben, wordt immers vaak veroorzaakt door
het feit of ze van een inkomen uit arbeid, dan wel van een uitkering moe
ten leven. Het leefloon verplicht de OCMW's nu om elke "leefloner" actief
naar gepast werk te begeleiden. Als dat lukt, dan biedt men mensen echte
kansen aan. Werk is zeker niet alles, maar het is toch vaak de sleutel om
terug aansluiting bij de maatschappij te vinden.
RADICAAL VOOR JONGEREN
De leefloonwet is vooral radicaal voor jongeren. Concreet is het OCMW nu
verplicht om elke leefloner van minder dan 25 jaar binnen de drie maanden
een aangepaste job aan te bieden, of een geschikte opleiding met het oog
op een job.
Maar het leefloon is niet alleen een kwestie van rechten, het dwingt jon
geren bijvoorbeeld ook meer om de aangeboden kansen te grijpen. De
inspanning moet van beide kanten komen.
Bij veel OCMW's bestaat er een grote schrik en ongerustheid voor de ver
plichtingen die deze nieuwe wet oplegt. Het is ongetwijfeld zo dat het
leefloon voor alle OCMW's een uitdaging zal zijn, maar voor het OCMW van
Aalst zijn we zeer optimistisch.
De OCMW-raad beschouwt tewerkstelling al jaren als haar topprioriteit.
Via de participatie in de Werkwinkel en de samenwerking met uitzendkan-
toren wordt nu al dagelijks zeer actief hieraan gewerkt. Daarnaast stelt het
OCMW jaarlijks zelf meer dan 70 personen tewerk in de eigen diensten, bij
de stad Aalst en in diverse vzw's.
SUCCES
Dat dit actieve tewerkstellingsbeleid succesvol is, bewijzen de cijfers. Het
aantal bestaansminimumtrekkers daalde in Aalst zeer sterk tot ongeveer
250 cliënten op jaarbasis. Dat is zeer weinig vergeleken met andere cen
trumsteden in Vlaanderen (in Kortrijk bijvoorbeeld zijn er meer dan 600
bestaansminimumcliënten). Voor ons is de nieuwe wet dan ook vooral een
bevestiging dat de koers die reeds werd gevolgd de juiste is. Hoewel we het
al vrij goed doen, geeft ons dat zeker niet het recht om gezapig alles te
laten gedijen. We zijn het de mensen verplicht onze inspanningen nog op
te voeren. Zo zou er bijvoorbeeld een actievere samenwerking met de privé-
sector kunnen uitgewerkt worden. Deze nieuwe wet, geeft ons alvast bij
komende middelen om dit te realiseren.
Daisy Van Gheit, Anja Wellekens, Tommy De Kimpe
