Os Zoon van den Onbekende
Niauws Hit den Vreemde.
De Grondwetsherziening; in
Belgie. De herzieningscommissie der
Kamer van Volksvertegenwoordigers hield
maandag ten 2 ure eene zitting. Alleen
MM. Ancion, Fiére Orban en Coremans
waren afwezig. De ministers Beernaert,
De Burlet en De Bruyn waren in de zitting
aanwezig.
De bespreking heeft tot 4 1/2 ure geduurd,
maar leverde weinig belang op. De orde der
besprekingen en andere vraagstukken van
huishoudelijk belang werden geregeld.
M. Janson heeft daarna lezing gegeven
van zijn voorstel van algemeen stemrecht en
heeft i5 catcgoriën van personen aangeduid,
die als onwaardig van het stemrecht zouden
moeten uitgesloten blijven.
Donderdag, ten 1 1/2 nieuwe vergadering.
M. Féron zal zijn stelsel van eene econo
mische en politieke Kamer ontwikkelen.
Strafrecht en maatschappelijke
hervorming;. I11 het Centralpolitisches
Centralblatt schrijft de groote duitsche crimi
nalist, Pi of. F. von Liszt
Ik voor mij ben er vast van overtuigd,
dat door eene hervorming der maatschappe
lijke betrekkingen, in het bijzonder door
vermindering van de ellende der groote
menigte, door y«classeering der ge</«classeer-
den, het getal der misdrijven zeer aanmer
kelijk kan worden verminderd. Elke maat
schappelijke vooruitgang staat gelijk met
eene inkrimping van den werkkring van onze
strafrechtbanken en beteekent voor de
straffende gerechtigheid eene beperking van
gebied. Maar niettegenstaande deze
beperking van gebied, blijft datgene, wat
wij tegenwoordig straf noemen, bestaan.
Zelfs de hoogste ontwikkeling der hygiëne
zal dood en ziekte niet wegnemen. Niet
tegenstaande alle sociale politiek, niettegen
staande alle preventieve maatregelen zullen
ei antisociale neigingen en handelingen
blijven, zoolang er eene maatschappij zijn
zal. De criminaliteit als verschijnsel van het
maatschappelijk leven kan verminderd en
naar mijne overtuiging ik herhaal het
zeer aanmerkelijk verhinderd worden doch
nocr.t zal het ons gelukken ze volkomen te
onderdrukken. Het misdrijf is eeuwig,
evenals dood en ziekte; immers de ziekte
zelve, om alleen hiervan te gewagen, kan
misdrijven veroorzaken, die door deu zieke
zeiven of door een der ten gevolge van de
ziekte des vaders ontaarde nakomelingen
begaan worden.
Feuilleton van HET VOLK.
Valsche banknoten. Naar aan
leiding van het onderzoek, in zake der
valsche bankbiljetten en ten gevolge van
inlichtingen door het fransch gerecht gegeven
was door het parket van Brussel uitlevering
gevraagd van een brusselschen nijveraar,
die zich in Frankrijk bevond. Hij is thans
in de gevangenis van S. Gilles opgesloten.
Er loopt een geiucht volgens welk de
makers der valsche bankbiljetten van 20 fr.
er ook van 100 fr. zouden in omloop hebben
gebracht.
Waar zal 't nu z^ n t De gazetten
van Antwerpen schrijven
De Wereldtentoonstelling van Antwer
pen is onwederroepelijk beslisten zal geopend
worden op 1 Mei 1894, wat men nu °°k te
Brussel schrijve of zegge.
Het werkelijk komiteit is reeds samen
gesteld. n
En de brusselsche bladen, van denzelfden
dag, bevatten ti Mijnheer Maurits Lemon-
nier, volksvertegenwoordiger, is door den
Koning in gehoor ontvangen, die zoo
't schijnt zeer genegen is aan het gedacht te
Brussel, in 1894011895, eene internationale
tentoonstelling op te richtep.
Vuile Marianue die onnoozele
sloore, weet niet meer wat plaatsen om haar
papenvretersblad te vullen. Zij wil zich
thans bemoeien met de vereenigingen van
bedienden, onlangs te Gent gesticht. Hel
heerkes toch, wa goê hertel
Maar dat de sleepdragers der loge zich
bezighielden met hunne zaken, ware zulks
niet veel beter
Gij, kazakkeerders der Mechelschestraat,
waarom verbiedt gij uwe letterzetters deel
te maken hunner vakvereeniging Als gij
toch zoo gaarne lotsverbetering voor elkeen
wenscht te bekomen, en gij toch(met de pen)
ten strijde trekt voor den keus en den aangroei
zulker nuttige instellingen, spoort dan uwe
werklieden aan om lid te worden van
dergelijke maatschappijen.
Wat nu die onpartijdigheid betreft der
onlangs te Gent gestichte algemecne bb-
diendenvereeniging zonder onderscheid vi
denkwijze, wij verklaren rondborstig geen
vertrouwen te hebben in mannen die hunne
onpartijdigheid bewezen hebben op het
kongres van onderlingen bijstand, eenige
weken geleden alhier gehouden. Een bewijs
te meer dat die vcreeniging ons vertrouwen
onwaardig is, 't is dat gij, oude zeevertrien,
die onder uwe bescherming neemt.
HISTORISCH VERHAAL
uit den tijd van den eersten Kruistocht,
Alvorens echter dezen nieuwen vijand te
bestrijden, oordeelde het kruisleger het
noodig een opperhoofd te kiezen voor het
met de wapenen veroverde rijk.
Men wilde een koning hebben, die
Jeruzalem tegen alle vijanden van buiten
zou kunnen verdedigen, en van binnen de
eendracht en de rust bewareneen koning,
die het rijk niet alleen in stand kon houden,
maar het ook uitbreiden en bevestigeneen
koning eindelijk, die aan eene beproefde
dapperheid, eene innige godsvrucht en
oükrenkbarc trouw paarde. De braafste, de
moedigste, de godvrcezendste, moest het
hoofd zijn van het nieuwe koninkrijk.
Door vasten en bidden bereidde men zich
tot de gewichtige keuze voor. De vorsten
en aanvoerders van den kruistocht smeekten
de goddelijke ingeving af, en eindelijk
kwam een naam op aller lippen, die, reeds
door het volk luide uitgesproken, in tal van
visioenen vernomen was die van Godfried
van Bouillon, den ridderlijken held, den
volmaakten christcne.
De edele kiezers riepen hem weldra met i
eenparige stemmen tot koninguit en bewezen
hem hunne hulde. Le hvogvereeide naam
werd door het gansche leger met luid gejuich
liet zijn maar papenvreters.
Renan is gestorven als vrijdenker en god
loochenaar. Door draaien en veinzen was
die man in aanzien geraakt. In zijne jonkheid
was hij seminarist en hij aanbad God gelijk
een vurige katholiek; maar aangetrokken
door de ambitie eens als groot man geteld
te worden onder de logiegasten, wierp hij
zijne kap over d'haag en hij schreef een
werk waarin hij de godheid van Christus
loochende. In dien tijd was Renan een
vurige aanhanger'van het keizerrijk en hij
hield er veel aan in de gratie te staan van
Napoleon.
Als de republiek gesticht werd en hij zag
dat ze op vasten grond kwam, draaide hij
het hekke naar den windRenan werd
republikein tot in het merg van zijn beenen,
maar bijzonderlijk papenvreter. Ook werd
bij weldra vereerd met al de gunste- en
eereteekens waarmede de republiek hare
trouwste zonen beloont.
Voor dat Renan in kennis was met Rotschild
donderde hij op de jodenmaar toen de rijke
koning der joden eene telloor aan zijne tafel
voor hem plaatste, waren de joden zijne
beste vrienden.
Renan is arm geboren en rijk gestorven.
Hij haatte de werklieden en de volksbe
weging.
De democratie, zegde Renan, maakt ons
zwak onder krijgs- en politiek opzichtzij
maakt ons onwetend en hoogmoedigde
volksregeering, evenals het Catholicism, is
een bewijs van onvoldoende nationale op
voeding.
Een draaier, een volkshater, gelijk Renan
aal niet een werkman in zijn hart dragen.
Is hij dood, hij zal dan geen kwaad aan
't volk meer berokkenen.
Maar de socialisten zijn van een ander
gedacht.
cc Hij verstond de democratie niet, schrijft
Le Penple, hij vreesde haar. Wij zullen niet
temin zijn lijk met allen eerbied naar het
graf vergezellen.
Men mag het volk haten en vervolgen,
wat geeft dat aan Le Pettple, als men maar
papenvreter is. Papenvreter zijn, ia dc
grootste verdienste, die men hebben kan.
onder de socialisten.
Het ABC der dronkaards. A armoede
B bedelarijC credietD diefstal
E eerrooverijF fopperijG gods
lasteringH huiskrakeelI idiotism
J jeneverpijnK krankzinnigheid.
Enz. tot aan de letter Z zelfmoord.
WERK- EX L00NBETWIST1NGEN.
Frankrijk. Carmaux, 3 October.
Patrouilles hebben gedurende den nacht de
stad doorkruist, om de woningen der ver
dachte werkgezellen te bewaken.
Dezen morgend werd er eene poging
gedaan om het werk te hervatten.
De mijnwerkers hebben eene nieuwe ver
gadering gehouden, welke door vele vrouwen
werd bijgewoond.
Regionale werkhuizen. Het
departement Haute Savoie, in Frankrijk,
sal weldra een groot godshuis voor ouder
lingen inhuldigen, gebouwd ter herinnering
aan het eeuwfeest der vereen iging van
Savoie aan Frankrijk.
Een blad drukt te dezer gelegenheid den
wensch uit, dat in elk departement, een
regionaal werkhuis werd opgericht, met
model hoeve en weezenhuis.
De landbouwers konden daar nuttige
lessen nemen en zich op de hoogte houden
van de hedendaagsche stelsels van voort-
brengst. De kinderen konden daar een
degelijk theoristisch en practisch landbouw-
onderricht ontvangen. Eindelijk ware het
als eene schuilplaats voor de iandlooper9
dre wezenlijk wilden arbeiden. Er zou daar
werk wezen, voor al wie den kost wilde
verdienen.
De kosten zouden gedragen worden door
de departementen, de gemeenten, de hospi-
ciën en weldadigheidsbureelen, die recht
streeks belang bij de zaak hebben. Men zou
ook rekenen op de vrijwillige giften der
particulieren.
Dit gedacht is niet geheel nieuw en het
heeft veel gelijkenis aan de phalanstère van
Fourrier.
Uit een te Parijs verschenen verslag
blijkt, dat er in Frankrijk groote rijkdommen
bestaan. In het jaar 1891 bedroegen de erf
latingen omstreeks zes milliard frank.
Legaten werden geregistreerd tot een bedrag
van een milliard 8 1/2 millioen freeik.
De spioen Greiner. De krimineele
kamer van het verbrekingshof heeft de voor
ziening verworpen van Greiner, ex-bediende
in het ministerie van oorlog, veroordeeld
dooi" het assisenhof der Seine tot 20 jaren
dwangarbeid, wegens ontvreemding en
meedeeling van geheime documenten betref
fende de verdediging van het grondgebied
en de veiligheid van den Staat.
begroet, als had inen eene luisterrijke over
winning op den vijand bevochten.
Zoo bood de eenparige wensch van alle
kruisvaarders hem de kroon van Jeruzalem
aan. Doch Godfried weigerde standvastigj
eene koningskroon te aanvaarden, in de
stad waar de Zaligmaker der wereld eene.
kroon van doornen gedragen had. Hij wilde
slechts den titel voeren van verdediger en
baron van het Heilig Graf, een titel, diej
hem voor zijne eerzucht en zijnen roem
voldoende toescheen.
De kruisvaarders hadden hunnen aan
voerder om zijne bescheidenheiden nederig
heid te meer lief, en allen zwoeren hem'
onwankelbare trouw op het graf van den
goddelijken Verlosser.
Eene treurige gedachte wierp echter een
floers over het geluk van het jeugdig paar.
Waarom mocht de vrome vader Gerardus
daar niet zijn om den huwelijksband vast te
knoopen van hen die hij zoo zeer bemind
had. Zij troostten zich echter met de ge
dachte, dat de heilige martelaar uit den
hoogen hemel op hen nederzag en hunne
echtverbintenis ongetwijfeld zegenen zou.
Toch zou er nog een tijd van scheiding
komen. Af dal, de veldheer van den kalif van
Caïro, was Jeruzalem steeds dichter gena
derd; Godfried van Bouillon riep al zijne
getrouwen op om den laatsten vijand der
Heilige Stad, niet alleen met moed af te
wachten, maar hem te gemoet te trekken en,
A kon het, te vernietigen. Zoo maakten de
Nog eene andere plechtigheid werd weldra- kruisvaarders zich dan gereed de veroverde
binnen Jeruzalem gevierd, die, al verwekteAstad voor eene poos te verlaten, om den
ze niet die geestdrift, welke de verheffing "mv-en vijand te bekampen. De veiligheid
van den hertog van Bouillon te weeg bracht,n de rust des rijks eischten zulks,
nochtans in talrijken kring blijde deelneming vPetro Origri en zijn zoon mochten niet
te voorschijn riep. ;*.chterblijvenaan hoevele gevaren zij ook
Het gold eeu huwelijk het huwelijk van'^ntsnapt waren, ook dit nieuwe gevaar
den zoon des gewezen zeeroovers met de
schoone en bekoorlijke Julia, dc zuster van
den emir.
Beiden hadden verlangd, dat de heuglijke
vereeniging zoo spoedig mogelijk zou plaats
hebben, en noch Petro Origri, die de lieftal
ligheden en de deugden der nieuw bekeerde
spoedig had leeren kennen en waardeeren,
noch zijne vrouw, zagen eenige reden zich
tegen de vervulling van dien wensch te ver
zetten.
Zoo werden dan door den priesterlijken
zegen twee harten aan elkander gestrengeld i van de wapenen der kruisvaarders, de
die in ongeluk en gevangenschap reeds voor bchoudene terugkomst hunner geliefden af te i
elkander geklopt hadden en die door het lot I femeeken.en toen zij berekenden, dat het leger
besteuid schenen slechts in en door den Uer christenen van den nieuwen veldtocht
dood Yoreenigd te zullen worden. I kon terug zijn, gingen zjj dagelijks den weg
waren.
noesten zij te gemoet tredenhet gold hun
plicht als soldaten van het kruis, de eer van
God, en de bevestiging van het rijk, voor
welks verovering zij zou menigmaal hun
'even hadden willen geven.
De beide vrouwen verzetten zich niet
tegen het vertrek van hen, die hun eenige
'schat op aarde was. Als vrome christcne
vrouwen brachten zij ook dat offer met
gelatenheid en moed, maar dikwijls knielden j
izij neder in de kerk der Verrijzenis om den 1
Goddelijken Zaligmaker, met de zegepraal 1
op, die van Jeruzalem naar Ascalon voerde,
bij welke laatste plaats de Egyptenaarahun
legerkamp hadden opgeslagen. 1
De avond begon te vallen; jnoeder en
dochter keken in de schemering irt ze
van het tarugkeerende leger nog g pocy
konden ontdekken. De beide vrouwen, wai
een half uur van Jeruzalem verw'
welks witte koepeldaken en minarets v
waren door de laatste stralen der
gaande zon.
Julia, sprak de oudste, ook heden
hebben wij weer een vergeefschen tocht
gemaakt; hopen wij verdei "Op de goddelijke
goedheid en barmhartigheid. De zon neigt
ten ondergang en op dezen eenzamen weg
wordt het onveilig. Keeren wij dus naar de
stad terug: morgeurichten.ycbvïden
opnieuw hierheen.
Moeder^ antwoord de d<
vrouwen, laa ns nog
vertoevenh' tij te env Y
der stad, oc denkbe
dat ik mij hLx nader bij mijn Petro bevindt.
Het wordt duister, mijn kind...
Luister, lieve moeder, ik hoor den
hoefslag van paarden zie, zie, daar ginds
rijst eene stofwolk op. O, zoo zij het waren
Dwaas meisje, gij zijt in staat om in
iederen boomstam uw echtgenoot te be
groeten.
Maar ondanks die bestraffing, bleef ook
de moeder staan, wachtende met kloppend
hart op de ruiteis, die met snelheid nader
den. Naarmate haar ongeduld steeg, was
hare ongerustheid geweken.
Moeder, moeder, zie, twee ruiters, riep
de jonge vrouw, zie de sjerp, die ik gebor
duurd heb... zie... moeder, zij zijn net! o
Goudank.
Kind, bedriegt uw ocg u niet?