Os Zoon van den Onbekende Niauws Hit den Vreemde. De Grondwetsherziening; in Belgie. De herzieningscommissie der Kamer van Volksvertegenwoordigers hield maandag ten 2 ure eene zitting. Alleen MM. Ancion, Fiére Orban en Coremans waren afwezig. De ministers Beernaert, De Burlet en De Bruyn waren in de zitting aanwezig. De bespreking heeft tot 4 1/2 ure geduurd, maar leverde weinig belang op. De orde der besprekingen en andere vraagstukken van huishoudelijk belang werden geregeld. M. Janson heeft daarna lezing gegeven van zijn voorstel van algemeen stemrecht en heeft i5 catcgoriën van personen aangeduid, die als onwaardig van het stemrecht zouden moeten uitgesloten blijven. Donderdag, ten 1 1/2 nieuwe vergadering. M. Féron zal zijn stelsel van eene econo mische en politieke Kamer ontwikkelen. Strafrecht en maatschappelijke hervorming;. I11 het Centralpolitisches Centralblatt schrijft de groote duitsche crimi nalist, Pi of. F. von Liszt Ik voor mij ben er vast van overtuigd, dat door eene hervorming der maatschappe lijke betrekkingen, in het bijzonder door vermindering van de ellende der groote menigte, door y«classeering der ge</«classeer- den, het getal der misdrijven zeer aanmer kelijk kan worden verminderd. Elke maat schappelijke vooruitgang staat gelijk met eene inkrimping van den werkkring van onze strafrechtbanken en beteekent voor de straffende gerechtigheid eene beperking van gebied. Maar niettegenstaande deze beperking van gebied, blijft datgene, wat wij tegenwoordig straf noemen, bestaan. Zelfs de hoogste ontwikkeling der hygiëne zal dood en ziekte niet wegnemen. Niet tegenstaande alle sociale politiek, niettegen staande alle preventieve maatregelen zullen ei antisociale neigingen en handelingen blijven, zoolang er eene maatschappij zijn zal. De criminaliteit als verschijnsel van het maatschappelijk leven kan verminderd en naar mijne overtuiging ik herhaal het zeer aanmerkelijk verhinderd worden doch nocr.t zal het ons gelukken ze volkomen te onderdrukken. Het misdrijf is eeuwig, evenals dood en ziekte; immers de ziekte zelve, om alleen hiervan te gewagen, kan misdrijven veroorzaken, die door deu zieke zeiven of door een der ten gevolge van de ziekte des vaders ontaarde nakomelingen begaan worden. Feuilleton van HET VOLK. Valsche banknoten. Naar aan leiding van het onderzoek, in zake der valsche bankbiljetten en ten gevolge van inlichtingen door het fransch gerecht gegeven was door het parket van Brussel uitlevering gevraagd van een brusselschen nijveraar, die zich in Frankrijk bevond. Hij is thans in de gevangenis van S. Gilles opgesloten. Er loopt een geiucht volgens welk de makers der valsche bankbiljetten van 20 fr. er ook van 100 fr. zouden in omloop hebben gebracht. Waar zal 't nu z^ n t De gazetten van Antwerpen schrijven De Wereldtentoonstelling van Antwer pen is onwederroepelijk beslisten zal geopend worden op 1 Mei 1894, wat men nu °°k te Brussel schrijve of zegge. Het werkelijk komiteit is reeds samen gesteld. n En de brusselsche bladen, van denzelfden dag, bevatten ti Mijnheer Maurits Lemon- nier, volksvertegenwoordiger, is door den Koning in gehoor ontvangen, die zoo 't schijnt zeer genegen is aan het gedacht te Brussel, in 1894011895, eene internationale tentoonstelling op te richtep. Vuile Marianue die onnoozele sloore, weet niet meer wat plaatsen om haar papenvretersblad te vullen. Zij wil zich thans bemoeien met de vereenigingen van bedienden, onlangs te Gent gesticht. Hel heerkes toch, wa goê hertel Maar dat de sleepdragers der loge zich bezighielden met hunne zaken, ware zulks niet veel beter Gij, kazakkeerders der Mechelschestraat, waarom verbiedt gij uwe letterzetters deel te maken hunner vakvereeniging Als gij toch zoo gaarne lotsverbetering voor elkeen wenscht te bekomen, en gij toch(met de pen) ten strijde trekt voor den keus en den aangroei zulker nuttige instellingen, spoort dan uwe werklieden aan om lid te worden van dergelijke maatschappijen. Wat nu die onpartijdigheid betreft der onlangs te Gent gestichte algemecne bb- diendenvereeniging zonder onderscheid vi denkwijze, wij verklaren rondborstig geen vertrouwen te hebben in mannen die hunne onpartijdigheid bewezen hebben op het kongres van onderlingen bijstand, eenige weken geleden alhier gehouden. Een bewijs te meer dat die vcreeniging ons vertrouwen onwaardig is, 't is dat gij, oude zeevertrien, die onder uwe bescherming neemt. HISTORISCH VERHAAL uit den tijd van den eersten Kruistocht, Alvorens echter dezen nieuwen vijand te bestrijden, oordeelde het kruisleger het noodig een opperhoofd te kiezen voor het met de wapenen veroverde rijk. Men wilde een koning hebben, die Jeruzalem tegen alle vijanden van buiten zou kunnen verdedigen, en van binnen de eendracht en de rust bewareneen koning, die het rijk niet alleen in stand kon houden, maar het ook uitbreiden en bevestigeneen koning eindelijk, die aan eene beproefde dapperheid, eene innige godsvrucht en oükrenkbarc trouw paarde. De braafste, de moedigste, de godvrcezendste, moest het hoofd zijn van het nieuwe koninkrijk. Door vasten en bidden bereidde men zich tot de gewichtige keuze voor. De vorsten en aanvoerders van den kruistocht smeekten de goddelijke ingeving af, en eindelijk kwam een naam op aller lippen, die, reeds door het volk luide uitgesproken, in tal van visioenen vernomen was die van Godfried van Bouillon, den ridderlijken held, den volmaakten christcne. De edele kiezers riepen hem weldra met i eenparige stemmen tot koninguit en bewezen hem hunne hulde. Le hvogvereeide naam werd door het gansche leger met luid gejuich liet zijn maar papenvreters. Renan is gestorven als vrijdenker en god loochenaar. Door draaien en veinzen was die man in aanzien geraakt. In zijne jonkheid was hij seminarist en hij aanbad God gelijk een vurige katholiek; maar aangetrokken door de ambitie eens als groot man geteld te worden onder de logiegasten, wierp hij zijne kap over d'haag en hij schreef een werk waarin hij de godheid van Christus loochende. In dien tijd was Renan een vurige aanhanger'van het keizerrijk en hij hield er veel aan in de gratie te staan van Napoleon. Als de republiek gesticht werd en hij zag dat ze op vasten grond kwam, draaide hij het hekke naar den windRenan werd republikein tot in het merg van zijn beenen, maar bijzonderlijk papenvreter. Ook werd bij weldra vereerd met al de gunste- en eereteekens waarmede de republiek hare trouwste zonen beloont. Voor dat Renan in kennis was met Rotschild donderde hij op de jodenmaar toen de rijke koning der joden eene telloor aan zijne tafel voor hem plaatste, waren de joden zijne beste vrienden. Renan is arm geboren en rijk gestorven. Hij haatte de werklieden en de volksbe weging. De democratie, zegde Renan, maakt ons zwak onder krijgs- en politiek opzichtzij maakt ons onwetend en hoogmoedigde volksregeering, evenals het Catholicism, is een bewijs van onvoldoende nationale op voeding. Een draaier, een volkshater, gelijk Renan aal niet een werkman in zijn hart dragen. Is hij dood, hij zal dan geen kwaad aan 't volk meer berokkenen. Maar de socialisten zijn van een ander gedacht. cc Hij verstond de democratie niet, schrijft Le Penple, hij vreesde haar. Wij zullen niet temin zijn lijk met allen eerbied naar het graf vergezellen. Men mag het volk haten en vervolgen, wat geeft dat aan Le Pettple, als men maar papenvreter is. Papenvreter zijn, ia dc grootste verdienste, die men hebben kan. onder de socialisten. Het ABC der dronkaards. A armoede B bedelarijC credietD diefstal E eerrooverijF fopperijG gods lasteringH huiskrakeelI idiotism J jeneverpijnK krankzinnigheid. Enz. tot aan de letter Z zelfmoord. WERK- EX L00NBETWIST1NGEN. Frankrijk. Carmaux, 3 October. Patrouilles hebben gedurende den nacht de stad doorkruist, om de woningen der ver dachte werkgezellen te bewaken. Dezen morgend werd er eene poging gedaan om het werk te hervatten. De mijnwerkers hebben eene nieuwe ver gadering gehouden, welke door vele vrouwen werd bijgewoond. Regionale werkhuizen. Het departement Haute Savoie, in Frankrijk, sal weldra een groot godshuis voor ouder lingen inhuldigen, gebouwd ter herinnering aan het eeuwfeest der vereen iging van Savoie aan Frankrijk. Een blad drukt te dezer gelegenheid den wensch uit, dat in elk departement, een regionaal werkhuis werd opgericht, met model hoeve en weezenhuis. De landbouwers konden daar nuttige lessen nemen en zich op de hoogte houden van de hedendaagsche stelsels van voort- brengst. De kinderen konden daar een degelijk theoristisch en practisch landbouw- onderricht ontvangen. Eindelijk ware het als eene schuilplaats voor de iandlooper9 dre wezenlijk wilden arbeiden. Er zou daar werk wezen, voor al wie den kost wilde verdienen. De kosten zouden gedragen worden door de departementen, de gemeenten, de hospi- ciën en weldadigheidsbureelen, die recht streeks belang bij de zaak hebben. Men zou ook rekenen op de vrijwillige giften der particulieren. Dit gedacht is niet geheel nieuw en het heeft veel gelijkenis aan de phalanstère van Fourrier. Uit een te Parijs verschenen verslag blijkt, dat er in Frankrijk groote rijkdommen bestaan. In het jaar 1891 bedroegen de erf latingen omstreeks zes milliard frank. Legaten werden geregistreerd tot een bedrag van een milliard 8 1/2 millioen freeik. De spioen Greiner. De krimineele kamer van het verbrekingshof heeft de voor ziening verworpen van Greiner, ex-bediende in het ministerie van oorlog, veroordeeld dooi" het assisenhof der Seine tot 20 jaren dwangarbeid, wegens ontvreemding en meedeeling van geheime documenten betref fende de verdediging van het grondgebied en de veiligheid van den Staat. begroet, als had inen eene luisterrijke over winning op den vijand bevochten. Zoo bood de eenparige wensch van alle kruisvaarders hem de kroon van Jeruzalem aan. Doch Godfried weigerde standvastigj eene koningskroon te aanvaarden, in de stad waar de Zaligmaker der wereld eene. kroon van doornen gedragen had. Hij wilde slechts den titel voeren van verdediger en baron van het Heilig Graf, een titel, diej hem voor zijne eerzucht en zijnen roem voldoende toescheen. De kruisvaarders hadden hunnen aan voerder om zijne bescheidenheiden nederig heid te meer lief, en allen zwoeren hem' onwankelbare trouw op het graf van den goddelijken Verlosser. Eene treurige gedachte wierp echter een floers over het geluk van het jeugdig paar. Waarom mocht de vrome vader Gerardus daar niet zijn om den huwelijksband vast te knoopen van hen die hij zoo zeer bemind had. Zij troostten zich echter met de ge dachte, dat de heilige martelaar uit den hoogen hemel op hen nederzag en hunne echtverbintenis ongetwijfeld zegenen zou. Toch zou er nog een tijd van scheiding komen. Af dal, de veldheer van den kalif van Caïro, was Jeruzalem steeds dichter gena derd; Godfried van Bouillon riep al zijne getrouwen op om den laatsten vijand der Heilige Stad, niet alleen met moed af te wachten, maar hem te gemoet te trekken en, A kon het, te vernietigen. Zoo maakten de Nog eene andere plechtigheid werd weldra- kruisvaarders zich dan gereed de veroverde binnen Jeruzalem gevierd, die, al verwekteAstad voor eene poos te verlaten, om den ze niet die geestdrift, welke de verheffing "mv-en vijand te bekampen. De veiligheid van den hertog van Bouillon te weeg bracht,n de rust des rijks eischten zulks, nochtans in talrijken kring blijde deelneming vPetro Origri en zijn zoon mochten niet te voorschijn riep. ;*.chterblijvenaan hoevele gevaren zij ook Het gold eeu huwelijk het huwelijk van'^ntsnapt waren, ook dit nieuwe gevaar den zoon des gewezen zeeroovers met de schoone en bekoorlijke Julia, dc zuster van den emir. Beiden hadden verlangd, dat de heuglijke vereeniging zoo spoedig mogelijk zou plaats hebben, en noch Petro Origri, die de lieftal ligheden en de deugden der nieuw bekeerde spoedig had leeren kennen en waardeeren, noch zijne vrouw, zagen eenige reden zich tegen de vervulling van dien wensch te ver zetten. Zoo werden dan door den priesterlijken zegen twee harten aan elkander gestrengeld i van de wapenen der kruisvaarders, de die in ongeluk en gevangenschap reeds voor bchoudene terugkomst hunner geliefden af te i elkander geklopt hadden en die door het lot I femeeken.en toen zij berekenden, dat het leger besteuid schenen slechts in en door den Uer christenen van den nieuwen veldtocht dood Yoreenigd te zullen worden. I kon terug zijn, gingen zjj dagelijks den weg waren. noesten zij te gemoet tredenhet gold hun plicht als soldaten van het kruis, de eer van God, en de bevestiging van het rijk, voor welks verovering zij zou menigmaal hun 'even hadden willen geven. De beide vrouwen verzetten zich niet tegen het vertrek van hen, die hun eenige 'schat op aarde was. Als vrome christcne vrouwen brachten zij ook dat offer met gelatenheid en moed, maar dikwijls knielden j izij neder in de kerk der Verrijzenis om den 1 Goddelijken Zaligmaker, met de zegepraal 1 op, die van Jeruzalem naar Ascalon voerde, bij welke laatste plaats de Egyptenaarahun legerkamp hadden opgeslagen. 1 De avond begon te vallen; jnoeder en dochter keken in de schemering irt ze van het tarugkeerende leger nog g pocy konden ontdekken. De beide vrouwen, wai een half uur van Jeruzalem verw' welks witte koepeldaken en minarets v waren door de laatste stralen der gaande zon. Julia, sprak de oudste, ook heden hebben wij weer een vergeefschen tocht gemaakt; hopen wij verdei "Op de goddelijke goedheid en barmhartigheid. De zon neigt ten ondergang en op dezen eenzamen weg wordt het onveilig. Keeren wij dus naar de stad terug: morgeurichten.ycbvïden opnieuw hierheen. Moeder^ antwoord de d< vrouwen, laa ns nog vertoevenh' tij te env Y der stad, oc denkbe dat ik mij hLx nader bij mijn Petro bevindt. Het wordt duister, mijn kind... Luister, lieve moeder, ik hoor den hoefslag van paarden zie, zie, daar ginds rijst eene stofwolk op. O, zoo zij het waren Dwaas meisje, gij zijt in staat om in iederen boomstam uw echtgenoot te be groeten. Maar ondanks die bestraffing, bleef ook de moeder staan, wachtende met kloppend hart op de ruiteis, die met snelheid nader den. Naarmate haar ongeduld steeg, was hare ongerustheid geweken. Moeder, moeder, zie, twee ruiters, riep de jonge vrouw, zie de sjerp, die ik gebor duurd heb... zie... moeder, zij zijn net! o Goudank. Kind, bedriegt uw ocg u niet?

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

Volk | 1892 | | pagina 2