nr
0^
's Zaterdags kan men vanaf zeven
uur 's morgens in het stedelijk
zwembad terecht voor een verfris
sende duik. Het is een uitgelezen
plaats om te zwemmen, te botsen,
te joelen, te drinken of te parade
ren. Een demokratische bijdrage
verschaft U de toegang, badmuts is
er verplicht en bikini is toegelaten.
Zo kwam het dat Prosper, Jean, Al-
fons, Theo en Jeanette, helemaal
verfrist, besloten om een zaterdag
vol kuituur tegemoet te gaan. Best
kunnen we elk apart aan het woord
laten over hun belevenissen op deze
beruchte 18 september 1976.
Jean
's Namiddags waren mensen met
vrije tijd, zoals ik, in de mogelijk
heid om te gaan kijken naar wat an
deren zoal doen met hun vrije tijd.
Na de jaarbeursfeesten in deze
„Keizerskotten", gaf het salon maar
een lege en donkere indruk. Karate
bleek er een vechtsport te zijn,
waarbij de slag steeds even van het
lichaam verwijderd blijft. Derhalve
is het verbazingswekkend als men
bij een demonstratie iemand dub
bel ziet slaan van maagpijnen (waar
schijnlijk door een slecht verteerd
maal veroorzaakt). Leden der ver
eniging van amateurzenders vertel
den er mekaar moppen vanop grote
afstand. Veraf bleef dan ook het ge
lach I Spijtig genoeg waren er geen
amateurkoks, dus ging ik maar een
hap eten in het restaurant, waar
op volgende uitspraak betrekking
heeftD'accord, je l'aime.
Zo kwam ik iets telaat voor „Nog
maals voor afscheid nemen". Al is
het dezelfde direktie die Rio en
Feestpaleis uitbaat, toch moet alle
gelijkenis tussen beide zalen aan
toeval toe te schrijven zijn. Als
Testaankoop zich eens zou uitspre
ken over de kinemazalen, dan zou
de zaal Rio beschreven worden als
zijnde goedkoop, eerlijk, bloot en
stemmig. De film van vanavond kon
echter de frustraties van de kijker niet kwijtdraaien, want
de film was eerder schijnbaar moraliserend. Wel kon je er bij
leren hoe je met een gebaar reeds alles kunt zeggen om daar
na de verlossende tekst uit te spreken. Om halfacht ben ik
dan maar opgestaan om thuis TV te gaan kijken. Het pro
gramma „Wies Andersen show" droeg mijn voorkeur weg.
Wanneer alle caritatieve instellingen even kwalitatief werk
leveren als ze kwantitatief zijn, dan is de prijs die ze daar
wegkapen hun van harte gegund. Met Pepper, Alias Smith
en Jones viel ik echter in slaap en werd rond de dagwisseling
wakker, waarna ik de andere kuituurvreters opzocht in
Aalst bij Nacht.
Jeanette
Nieuwsgierig als ik was, ging ik zaterdagnamiddag naar het
Sattelietje. Daar kon je, als jeugdig Aalstenaar, je benen
eens zwieren in een volksdans. Bij de paterkespoort stonden
een paar gevaarlijk uitziende jongelui. Ze gaven me een col
lege-antwoord op de vraag of ik wel op het juiste adres was.
Maar de volksdans zou niet doorgaan, omdat de voorziene
lokalen in een primair verfstadium stonden. Ze wilden mij
echter wel een zwoele namiddag verzekeren met ordinaire
t-dansant muziek. Ik verkoos dan toch maar liever om een
onmogelijke liefde te gaan beleven in de filmzaal het Feest
paleis. Achteraf zou mijn verknoeide namiddag dan wel
goedgemaakt worden met een uitstap in de Aalsterse kroe
gen, krochten, plakdanstenten en andere oorden van on
tucht.
Theo
Na het doorlopen van de tentoonstellingen in Terjoden en
in het Belfort (dat voorlopig nog recht staat) begaf ik mij
met vollen zwier en fiksen stap hop naar het Free Podium
in Tanu. Alhoewel men een groot gedeelte van de avond het
publiek in de vier hoeken had kunnen krijgen (dan kon men
de rest van de zaal als heel groot podium gebruiken) getuig
de het gebodene van 'n hoog muzikaal niveau. Groepen als
Steve Turckshin en Royal Flash swingden als het ware de
pan uit. Omdat ik één van de bekwaamste typen in de zaal
12
