»n bur
OPLOSKOFFIE VAN RENAULT OF VAN TANZANIA
iurt d{
België
of g*
civiele
kultu
dienst
lienst.
doen,
etens'
dat je
n. Dit
lienst.
iienst
r aan
nstel-
aeger
lenen
erder
t nog
in de
Jtest
ïllin-
ver-
cho-
Een
ïgin-
I en
In de Wereldwinkels is er, na een lange onderbreking, weer oploskof-
fie van Tanzania te krijgen. Deze koffie komt uit de Tanica-fabriek
in Bukoba, die de enige fabriek is in Oost-Afrika waar oploskoffie
gemaakt wordt. Ze werd in 1967 in gebruik genomen. Het kapitaal
werd voor 90 procent verstrekt door de National Development Cor
poration (Tanzaniaans staatsorganisme) en voor 10 procent door de
Bukoba Cooperative Union, de federatie van de koffiekoöperatieven
uit de provincie.
De fabriek werkt nog steeds behoorlijk sterk beneden haar kapitaal
van de totale produktie-kapaciteit, die overigens zeer bescheiden is
(500 a 600 ton per jaar), produceert ze slechts de helft, eenvoudig
omdat er een tekort is aan afzetmogelijkheden. Toch geeft de fa
briek werk aan een tachtigtal arbeiders.
En nu een ander verhaal De Franse Renault-fabrieken willen sinds
lang in Brazilië binnen geraken, waar Volkswagen al goed gevestigd
is. Na moeilijke onderhandelingen kwam men tot volgend akkoord
Renault mag zijn wagens verkopen als het in ruil Braziliaanse koffie
afneemt.
In Frankrijk kon Renault zijn koffie niet kwijt. Dan maar naar Bel
gië ermee. Dankzij minister Jean Gol, die van Luik is, werd in Grace-
Hollogne (bij Luik) een fabriek voor oploskoffie gesticht Lyobel.
En dit niettegenstaande de Belgische koffiebranders beweerden dat
de Belgische markt voor oploskoffie verzadigd was. Toch mocht
Lyobel van start gaan, met een tussenkomst van de NIM (200 mil
joen) en een lening op lange termijn van de NMKN van 780 miljoen...
Afzetmogelijkheden Geen probleem, zegden de mensen van Lyo
bel, we zullen onze oploskoffie verkopen achter het IJzeren Gor
dijn... in ruil voor Russisch materiaal, dat op de Belgische markt
wordt gebracht in konkurrentie met Belgische produkten.
Wat wil zeggen dat België noch min noch meer de export van een
Frans autobedrijf naar Latijns-Amerika financiert.
En dat Renault, dat niets van koffie kent, zich met oploskoffie
mag bezighouden, terwijl de Tanica-fabriek te Bukoba, dat midden
de koffieplantages ligt, eigendom van eenvoudige mensen, geen af
zetmogelijkheden kan vinden.
En toch durft men beweren dat deze regering het goed meent met
de ontwikkelingslanden.
Ik meen dat, zolang zulke dingen mogelijk zijn - tegen de belangen
van onze eigen koffiebranders en tegen de belangen van onze pro
ducenten die in konkurrentie komen met het Russisch materiaal
en tegen het gezond verstand en een gezonde arbeidsverdeling, die
aanvaarden dat oploskoffie normaal in koffielanden gefabriceerd
wordt - ik meen dat zolang zoiets gebeurt, onze aktiegroepen niet
mogen in slaap vallen.
De kloof tussen mooie woorden in een parlement enerzijds en de
keiharde werkelijkheid anderzijds is nog veel te groot.
Laten wij dan liever zeggen dat we de ontwikkeling van de Derde
Wereld niet willen.
Walter Aelvoet.
(Overgenomen uit Wereldwijd nr. 68, p. 2).
Tanzania-koffie en andere produkten zijn verkrijg
baar in de Wereldwinkel, Well ekensstraat 45, Aalst.
Open Vrijdag van 19.00 u. tot 21.00 u.
Open Zaterdag van 14.00 u. tot 17.00 u.
U bent steeds WELKOM
Ook als u NIET koopt...
NIET TEVREDEN...
SCHRIJF HET ZELF
VLAAMSE LEEUW
Liggen er geen Vlaamse soldaten begraven
op het kerkhof te AALST
Tenzij ik kleurenblind zou zijn heb ik geen
leeuwenvlag gezien bij de graven van de
gesneuvelden.
Of mag onze Leeuwenvlag er niet hangen
vanwege onze „Vaderlandslievende Vereni
gingen". Indien voorgaanden er iets tegen op
hebben, waarom gaan ze niet eens proteste
ren tegen NOLS, burgemeester van Schaar
beek, die ondanks hij de Belgische wetten
niet wil toepassen, doch durft bloemen neer
leggen aan het graf van de „onbekende sol
daat".
Een goede vaderlander die zijn
belastingen wel betaalt, niet
fraudeert en met geen decoraties
rondloopt.
Tyl Uylenspiegel.
SLECHTE INVLOED
Op een maandagmorgen werd ik bij de di
rektrice geroepen „om een bepaalde reden".
Toen ik haar bureau wilde verlaten riep ze
["e terug met de volgende woorden „dit
is nog niet alles..., je mag in het vervolg je
„theorieën wel voor jezelf houden, en je
moet dat ook niet ontkennen want we heb-
a"es onderzocht, en we weten dat je
lid bent van een linkse beweging en dat je
er s woensdags naartoe gaat. Je kan dus kie
zen, ofwel buiten ofwel je mond houden".
Daarop vroeg ik waarom men dan altijd be
weert dat men in een demokratisch land
even, als er dan nog niet eens vrije menings-
U|tmg was op de scholen. Ze antwoordde
„Jij hoeft je mening niet te zeggen en je
Naam en adres van de briefschrij
vers zijn op de redaktie bekend.
De inhoud van de brieven valt
niet onder de verantwoordelijk
heid van de redaktie.
bent hier in een katholieke school, dus leef
je in een katholieke geest en niet in een
kommunistische. Ik heb trouwens ook al
klachten gekregen van leraars omdat je niet
wil meebidden in de les, daar moet dus drin
gend iets aan veranderen".
Daarbij verscheen er ook een studiemeesteres
(wiens dochter een medeleerlinge van mij
was) en zei het volgende „Jouw enigste be
doeling waarmee je naar school komt, is om
de klas op te hitsen en de klassegeest te ver
pesten. Je laat dus in 't vervolg de leerlingen
met rust en je houdt je onnozele praat en je
kommunistische idealen voor jezelf, en daar
mee laat je vooral mijn dochter met rust".
Diezelfde dag hoorde ik van klassegenoten
dat de direktrice aan hun ouders gezegd had
dat ik zelfs maoïstische pamfletten rond
deelde. Ik vroeg aan de direktrice of ik dat
pamflet eens mocht zien „Ja, maar dat heb
ik niet, want ik heb het ook maar van ,ho-
ren' zeggen".
Er werd een direktieraad gehouden over dit
geval, en na die vergadering riep de direktri
ce mij bij haar „wat denk je er nu zelf van
Ik antwoordde dat het in mijn eigen belang,
en voor ik weggestuurd werd, ik het beste
vond om de school uit eigen beweging te
verlaten, want dat ik het op deze manier
toch geen jaar kon volhouden.
(ik mocht niet meer met de leerlingen om
gaan, omwille van mijn slechte invloed),
(ik zat achteraan in de klas, alleen
(ik werd angstvallig door iedereen - vooral
door de leerkrachten - gemeden als de pest).
De vrijdag van die week heb ik mijn valiezen
(ik was er namelijk op internaat) voor goed
gepakt en 's maandags kon ik gelukkiglijk
reeds, zonder moeite, mijn studies verder
zetten op het koninklijk atheneum te Loke
ren.
X.Y.
15
REVOLUTIONAIRE PERS
Zaterdag 18 december organiseert
RAL, in de Newtonzaal van het Ro-
giercentrum te Brussel een groot po
litiek feest dat de nieuwe formule
van de beide bladen van RAL-Rood
en La Gauche - zal voorstellen.
Tevens wordt het 20-jarig bestaan
van La Gauche gevierd. Het festijn
begint om 11 's morgens en duurt
tot de vroege uurtjes. Op het program
ma alvast de groep BOTS, verder de
batten, gespreksgroepen, eten en
drinkstandjes.
Internationale gezelligheid. Kortom
alles wat de echte revolutionair zich
maar kan wensen. Oprecht warm aan
bevolen dus. Allen daarheen én
daarheen, of hoorde niet goed.
