EEN VERGETEN PLEKJE
HET KONINGIN ASTRID PARK
WATv
boMM A
Wk»N
Wanneer je zo op een winternamiddag door het
Koningin Astrid park wandelt, een verlaten en
rustig prieeltje als een eiland in de drukke stad,
verwacht je daar op het bruggetje over de Sluis-
beek een Dylan, zingend van „The times, they are
a changing".
Laat de historici maar hoog bij laag voet bij stek
houden dat „l'histoire se répète", in het „Klein
Parksken" schijnt de tijd wel stil te staan. Het
krullebollen (een variatie van bollen zoals ook het
vloerbollen en gerrebollen) is er sinds geruime tijd
verboden, alsook het vissen, alhoewel er geregeld
vis van de kleine vijver moet worden overgebracht
naar het stadspark.
Daar zijn ook de twee statische zwanen van weleer
beland, omdat ze van hun vorig verblijf steeds weg
liepen. Het romantisch tafereeltje van kinderen die
de eenden voeren vanop het brugje missen wij ook
al een geruime tijd. De luidruchtige kwaakvogels
moesten verwijderd worden omdat ze de aanplan
tingen verwoestten. De kinderen mochten blijven
op voorwaarde dat ze er niet voetballen.
Toch zou het voorbarig zijn te denken dat, met het
verdwijnen van het bollen, de zwanen en de een
den, alle leven zou verbannen zijn uit dit mini-na
tuurreservaat. De ouderlingenbond „Koningin
Astrid" telt voor het ogenblik nog 83 kranige le
den. (De toelatingsleeftijd is minimum 55 jaar
met uitzondering voor de invaliden). De voorzitter
van deze bond heeft voor dit jaar een verkiezing
„Prins Ajuin" voorgesteld als festiviteit. De jaar
lijkse bijdrage van 60 schamele frankskens wordt
aan de leden ruimschoots vergoed door vijf gratis
konsumptiebonnetjes. De dranken in het kaart-
huisje zijn overigens, voor deze inflatoire tijd,
ongeloofwaardig laag geprijsd (8 fr.) als je bedenkt
dat het de stad is die het onderhoudt, de kantiniers
en nog een parkwachter betaalt.
Deze laatste heeft ook nog andere stadseigendom-
men zoals het pleintje aan de Rozendreef en aan
het Kerrebroeck onder zijn toezicht. Om zeker te
zijn dat er nu nog een parkwachter dienst deed,
had ik eerst, omdat het avond was, naar het poli
tiebureau gebeld. Tot hun grote spijt en tot mijn
kleine verbazing wist men daar van toeten noch
blazen. Misschien zal het in de toekomst wel lo
nender worden om inlichtingen te vragen bij de
politie, nu je om agent te worden, in het bezit
moet zijn van een diploma van lager sekundair.
Vroeger was het voldoende dat je op je achttien
jaar het lager onderwijs met vrucht beëindigd had.
Het kaarthuisje, dat druk bezocht wordt door de
oude mensen uit de buurt, is dagelijks open, in de
week tot negen uur 's avonds en in het weekend
tot in de late uurtjes. Het is wel al gebeurd dat een
fikse ouderling wat aangeschoten raakte en de
kortste weg wou nemen door de haag heen. Om
die reden en om hen een eventueel koud bad in de
vijver te besparen, staat het kantinepersoneel er nu
voor in dat de oude rakkers veilig en wel op de ver
lichte baan terecht komen.
Vroeger werd er in deze volksbuurt elk jaar een
Vlaamse Kermis georganiseerd door het feestko-
mitee van de voetbalploeg „Volharden". Het was
dan ook „volharden" op dit volks drankfestijn
vooral als het verbond van de „Treurende Wedu
wen" op jagerspad trok. (Deze groep van vrouwen
ging twee maal per jaar mee in de processie. Een
religieus gebeuren dat nu ook in onbruik geraakt
is). Nu worden er nog steeds op zwoele mei- of
juni-avonden regelmatig konserten gegeven van op
de gelegenheidskiosk aan de zijde van de Duive-
keetstraat het zijn ofwel zangverenigingen ofwel
fanfares die deze happening luister bijzetten.
De kiosk wordt door de stad geleverd, het muziek-
personeel door de Vereniging voor Aalsterse mu
ziekmaatschappijen.
Aan het Parksken is er overigens nog een pittoresk
gebeuren verbonden. Terwijl de negentiende eeuw
nog een tijd van struikrovers was, is de twintigste
voor het Klein Parksken de eeuw van de struiksla
pers (een ongevaarlijk specimen van naturisten,
vooral opgemerkt in de kontreien van parken en
pleinen, waarvan de grootste konsentratie in de
