bHGIIi
echter voor de resterende woonomgeving geen gro
te nadelen hebben. Men mag namelijk niet verge
ten dat men naast het centrum, andere belangrijke
Jeefkernen" of woonbuurten kan onderscheiden.
Om er bv. maar één te noemen de Watertorenwijk.
Er is een voorstel tot een alternatief verkeersplan
uitgewerkt (zie bijgevoegde plannen). Ondertussen
werken de ontwerpers aan een nieuw verkeersplan
(waarbij woonbuurten tot hun recht komen) dat
bij het ontwerp zal worden gevoegd en ter discus
sie voorgelegd.
Verder hebben ze nu de opdracht gekregen het
aangepaste struktuurplan vast te leggen in BPA's.
Een adviesgroep, samengesteld uit ontwerpers, ju
risten en mensen uit de administratie, zal de nieu
we bouwaanvragen binnen het centrum toetsen
aan de principes van het struktuurplan zoals ze in
de hierboven geciteerde gemeenteraadsbeslissing
werden goedgekeurd.
Het stadsbestuur moet beseffen dat Aalst onder
tussen uitbreiding genomen heeft. Vele fusiege
meenten dreigen binnen afzienbare tijd volgebouwd
te worden of op z'n minst voorgoed een geschon
den dorpsbeeld te krijgen. Moet het struktuurplan
daarom ook niet zo vlug mogelijk tot het gehele
gebied uitgebreid worden
Vies Oilsjt wil, mits enige bedenkingen, bijdragen
tot de realisatie van het struktuurplan. Het zal ech
ter een moeilijke taak worden, want vele aspecten
ervan zijn op dit ogenblik nog niet te overzien
Hopelijk struikelt het geheel niet over de belangen
van bouwpromotoren, over onze niet-afiatende
verering voor de auto of op de onwetendheid of
onverschilligheid van de bewoners.
Staan wachten in een gang van de afdeling longziekten in het stedelijk hospitaal. De dokter, vergezeld
van de chef-verpleegster, loopt de kamers in en uit, op de ene plaats verwijlt hij wat langer dan in een
andere kamer. Wach ten to t de dokter zin heeft om even aandacht aan jou te besteden, je hebt het gevoel
dat je aan een zekere willekeur bent overgeleverd, hier heb jij niets in de pap te brokken, hier zijn het
de witte kielen die het voor het zeggen hebben.
De gang met kloosterverf, de kruisbeelden, alsof je dan nog niet genoeg met lijden bezig bent, de missie
busjes, de plastiekbloemen voor het beeld van Maria. Zou een zieke vrijzinnige hier nog de kracht hebben
om zich te ergeren aan die katholieke symbolen in een officiële instelling
Behalve de nieuwe blok geeft het innerlijke van het hospitaalgebouw een verouderde indruk. Het stinkt
er naar urine en medicijnen, de gangen zijn leeg, hol en afgebladerd
De kliniek is eerder modern te noemen, de kleuren worden regelmatig hernieuwd en het ruikt er frisser
dan in de andere instelling. Het personeel ziet er hier wat geleerder uit en loopt wat vitaler heen en weer,
je krijgt de indruk hier wetenschappelijker te worden behandeld, misschien ten koste van de rust die ook
noodzakelijk is voor de genezing. Toch hebben ook hier de gangen en kamers een onpersoonlijk iets,
nergens sporen van echt leven, van een blijvende aanwezigheid.
Wanneer men gehospitaliseerd is dan verblijft men juist op plaatsen waar het zo leeg is, de gewone aktivi-
teithet dagelijkse en ook de rust ontbreken er. Juist dan wanneer men al aan familie en vrienden ont
trokken is logeert men in kamers als beenhouwersfrigo's, geen degelijk meubilair, geen ruimte teveel,
alles is berekend, er heerst geen stemmigheid.
De afwezigheid van thuis wordt dubbel zo erg door de onpersoonlijke omgeving. Niets nodigt U uit tot
verder leven.
